Teveel keuze, te weinig diepgang?

[LodewijkNapoleon 0]

Naar aanleiding van dit filmpje:

De zoektocht naar liefde anno 2008 lijkt complexer dan ooit. Met oneindig veel mogelijkheden om een nieuwe partner te leren kennen neemt het aantal singles alleen maar toe. Hoe kan dit? Zijn de singles van nu te veeleisend? Of is de moderne man bang voor de hoger opgeleide vrouw die precies weet wat ze wel en niet wil?? De mooie Argentijnse Mercedes weet precies wat ze zoekt in een man. Toch lukt het haar niet de ware liefde te vinden. Evenals Cafe de liefde blogster Brenda die gaat speeddaten. En ook de Marokkaanse Hiba en haar zussen zijn na een gestrand huwelijk weer zoekende. Internetdaten leek lang de oplossing, maar is volgens gescheiden Loes een heilloze weg. Deskundigen als de Amerikaanse wetenschapper Helen Fisher zijn het in elk geval over een ding eens; als je gaat internetdaten wacht dan vooral niet te lang met het maken van een afspraak in real life. Dit is in elk geval goed nieuws voor de vegadate die Marianne heeft in Cafe de liefde. Een programma van Bram van Splunteren.

Ik heb dit onderwerp al eens vaker bij de neus gehad, maar ook bij intermenselijke relaties (en zeker liefdesrelaties) schoot de volgende gedachtegang bij me naar binnen;

Door de mogelijkheden die het internet biedt, maar ook andere netwerken van contact, hebben we meer keuze, ook daar waar het gaat om mensen. Maar werkt dat ook geen oppervlakkigheid in de hand? Vroegâh had je min of meer gearrangeerde huwelijken, of wat overhaast gesloten huwelijken. Ook als er wél een vrije partnerkeuze was, dan was het aanbod toch relatief beperkt. Daar geven we tegenwoordig heel erg op af, maar in heel veel gevallen waren die huwelijken ook best succesvol, misschien omdat men er eerder in berustte dat men het maar moest doen met diegene waar je mee in het huwelijksschuitje zat. Soms hoor je wel dat er dan periodes in die huwelijken waren dat men elkaar bijna haatte, of verliefd werd op een ander, maar je bleef nu eenmaal bijelkaar. En gaandeweg leverde dat toch een verdieping op. Zo ook in andersoortige relaties, doordat er dienstplicht was, of omdat men in een kleine gemeenschap woonde, leerde je creatiever omgaan met de mensen die 'voor handen' waren. Je moest wel een zekere plooibaarheid en tolerantie ontwikkelen in de omgang.

Natuurlijk zijn er ook nadelen, maar die zijn al zo vaak besproken.

Maar aan de 'nieuwe situatie' lijken me ook nadelen verbonden. Omdat er zoveel keuze is in vriendschappen, liefdesrelaties, is het mogelijk dat je eindeloos op zoek bent naar 'mensen die bij je passen'. En aangezien we sowieso wellicht meer wensen hebben en daar veranderlijker in zijn, zijn we eerder geneigd om die banden in te ruilen voor 'betere', simpelweg om dat we weten dat het mogelijk is. Dat er theoretisch gezien altijd wel iemand rondloopt die beter bij je past.

Dan lijkt het erop dat het adagium 'je aanpassen aan de ander' aan belang inboet ten opzichte van: 'je vriendschaps/partnerkeuze' aanpassen aan je eigen keuze.

Ik kan er de vinger niet precies op leggen, maar het lijkt me niet persé een goede ontwikkeling...

[audacity 0]

lieve pius, je weet dat je geen filmpjes hier embeded kunt posten. Is het niet slimmer dat jij even opzoek gaat naar de url van filmpje? Dat kun je prima zelf.

[Andere Jas 2]

Het kan wel maar het hoeft niet, lijkt mij. Omdat er geen noodzaak is zul je zelf je verdieping moeten ontwikkelen in plaats van dat het overduidelijk noodzaak blijkt zoals vroeger.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zondag 13 juli 2008 23:50:31 schreef AndreasJ het volgende: Het kan wel maar het hoeft niet, lijkt mij. Omdat er geen noodzaak is zul je zelf je verdieping moeten ontwikkelen in plaats van dat het overduidelijk noodzaak blijkt zoals vroeger.

Uhuh, maar is het niet denkbaar dat als mensen voor de keuze staan:

-> diepte investeren in mensen; zwaar, hard werken bij tijden.

of:

-> verder zoeken; beter profileren, eisen verfijnen.

...men eerder geneigd is tot het laatste, tenzij er voldoende tegenwicht is?

[Taam 1]

Ik ga hier later nog op reageren maar wel interssant topic

[Andere Jas 2]

Quote:

Op maandag 14 juli 2008 00:10:47 schreef Pius_XII het volgende: [...] Uhuh, maar is het niet denkbaar dat als mensen voor de keuze staan: -> diepte investeren in mensen; zwaar, hard werken bij tijden. of: -> verder zoeken; beter profileren, eisen verfijnen. ...men eerder geneigd is tot het laatste, tenzij er voldoende tegenwicht is?

Verschilt per mens, de ene mens is tevreden met 128 kbps mp3tje luisteren op je mobiele telefoon (het liefst in de bus...) terwijl er ook mensen zijn die alleen vinyl luisteren op high-end aurio apparatuur. Het is maar net hoe oppervlakkig en afgestompt de mensen zijn.

[vrijeFreddy 0]

Naar mijn gevoel lijkt internetdating me ook geen goede ontwikkeling, net zoals de mobiele telefoontjes. Maar goed, ik ben dan ook nog vanuit de 70er jaren en kan me dus nog herinneren hoe het was voordat internet er was. In de 80er jaren was je gedwongen om buitenshuis nieuwe contacten op te doen. En als je vrienden maakte, dan zorgde je wel dat je vanalles van je vrienden wist, zodat je je daarop kon aanpassen. Zo wist ik bijvoorbeeld van mijn vrienden waar ze in hun vrije tijd uithingen en waar ik ze zoeken moest als ik ze nodig had. Tegenwoordig is dat niet meer nodig, je hoeft alleen maar een email adres of een mobiel nummer te vragen.

Bij mezelf heb ik het gevoel dat ik door het internet ben afgevlakt en ook lui ben geworden. De mensen die laat in de 80er jaren geboren zijn, weten niet beter. Die lijken er ook beter mee om te gaan, als mij. Bij internetdaten lijkt het me ook het beste om elkaar zo snel mogelijk te zien en dus snel af te spreken.

Ik moet toegeven dat ik ook wel bang ben voor een hoog opgeleide meid. Dat komt omdat ik dat zelf niet ben en dan het gevoel krijg dat zo 'n meid boven mij staat. Dat heeft ook een beetje met eergevoel te maken, denk ik. In ieder geval zou ik zo 'n meisje niet snel om verkering vragen. Ik vind het pas echt mooi staan als een meisje onderdanig en voorzichtig overkomt. Maar ja... het moet dan wel vanuit haar zelf komen en dat ze dus zo is, omdat ze zo is, niet omdat ik dat van haar heb moeten afeisen. Ik vind ook dat vrouwen niet in de politiek thuishoren en dat er grenzen behoren te zijn op het gebied van emancipatie. Ik vind dat echt niet bij vrouwen passen (als ze zich boven de mannen willen uitwerken) en dat ze zichzelf daar belachelijk mee maken.

[Liset 0]

Link werkt bij mij niet..

[Étoile 0]

Quote:

Op maandag 14 juli 2008 00:10:47 schreef Pius_XII het volgende: [...] Uhuh, maar is het niet denkbaar dat als mensen voor de keuze staan: -> diepte investeren in mensen; zwaar, hard werken bij tijden. of: -> verder zoeken; beter profileren, eisen verfijnen. ...men eerder geneigd is tot het laatste, tenzij er voldoende tegenwicht is?

Ik vraag me alleen af of dat laatste eigenlijk wel een optie is. Bestaan er wel relaties waarin je niet moet investeren, waarbij je niet hard hoeft te werken? Die tweede optie lijkt mij meer een soort hopeloze en wanhopige zoektocht naar je droomprins(es) die waarschijnlijk niet bestaat. Want wie heeft er nou géén tekortkomingen?

[Jyoti 0]

Quote:

Op maandag 14 juli 2008 13:53:17 schreef Karin het volgende: [...] Ik vraag me alleen af of dat laatste eigenlijk wel een optie is. Bestaan er wel relaties waarin je niet moet investeren, waarbij je niet hard hoeft te werken? Die tweede optie lijkt mij meer een soort hopeloze en wanhopige zoektocht naar je droomprins(es) die waarschijnlijk niet bestaat.

Aka: seriële monogamie?

(Maar eum, sorry, ik ga vrees ik wel even een saccie doen, het onderwerp is me momenteel iets te persoonlijk om meer te reageren dan zo'n onelinertje, beschouw het als nadenkertje en besteed er verder maar niet al te veel aandacht aan. )

[Sacerdos 0]

Waarom dat jagen en nazitten van ik moet een vent ik moet een wijf,en waarom om moet dat sex misschien gemakkelijk verkrijgbaar met vaste meid of knul.

Loslaten is winnen ------------ en dan moet men is kijken hoeveel echte maardan ook echte maatjes voorradig zijn.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 14 juli 2008 13:50:20 schreef Liset het volgende: Link werkt bij mij niet..

Nu wel.

Quote:

Op maandag 14 juli 2008 13:53:17 schreef Karin het volgende: Ik vraag me alleen af of dat laatste eigenlijk wel een optie is. Bestaan er wel relaties waarin je niet moet investeren, waarbij je niet hard hoeft te werken? Die tweede optie lijkt mij meer een soort hopeloze en wanhopige zoektocht naar je droomprins(es) die waarschijnlijk niet bestaat. Want wie heeft er nou géén tekortkomingen?

Eens, maar ik denk dat het mechanisme genuanceerder is; dat je weliswaar misschien wel weet dat de 'ideale man/vrouw' niet bestaat, maar dat je zowel je eigen karakter/gedrag als dat van de ander teveel als vaststaand beschouwt en het eerder elders zoekt i.p.v. een diepteinvestering te doen.

[anastasia 0]

Als mensen nu voordat ze een relatie aangaan zich zouden afvragen wat die ander hun geeft, wat ze zichzelf niet kunnen geven...en vervolgens dat eerst in zichzelf zouden ontwikkelen en dan nog eens zouden kijken of ze deze persoon nog steeds als partner willen, dan zou het al een stuk schelen. Hoewel je dan natuurlijk wel het risico loopt dat er nooit meer iemand een relatie aan gaat. Zolang de relatie niet gebaseerd is op onvoorwaardelijke liefde ga je geen relatie aan en zodra je geleerd hebt wat onvoorwaardelijk liefhebben is (en je jezelf ook als zodanig liefhebt) dan heb je alles en iedereen lief en een relatie niet meer nodig. Tenzij je uit liefde je wilt verbinden aan een ander die jou blijkbaar nodig heeft, maar ja, dat zijn er ook vaak meer dan één

[vrijeFreddy 0]

Mooi gezegd, Anastasia!

Ik ken een meid waar ik zodanig verliefd op werd dat het me verwarde. Ik had dat nog nooit zo gevoeld en wist ook niet wat me overkwam en het maakte dat ik tegen dat gevoel wilde vechten, want ik dacht in eerste instantie dat dat gevoel van mij niet klopte. Ten eerste was er een groot leeftijdverschil tussen haar en mij. Ten tweede rookt zij en ik niet. Ten derde heb ik een strafblad en ik kan me ook goed voorstellen dat zij daardoor haar twijfels over mij zou hebben.

Nu achteraf gezien is gebleken dat ik nog steeds verliefd ben en dat ik dus gevoelens onderdrukt hebt die nooit verdwenen zijn. Ik zou voor haar dan ook een uitzondering maken en haar nemen zoals ze is. Je hebt dus gelijk, Anastasia, liefde is onvoorwaardelijk. Maar ik vind de vraagstelling van Pius toch ook wel reëel, want ik heb al eens eerder een rookster als partner gehad en ik zou dat toch eigenlijk nooit meer willen. Maar voor die ene maak ik dan een uitzondering omdat ik haar heb leren kennen en nu dus weet dat ze is zoals ze is.

Maar toch, als ik nu een meid zou zien waarvan ik denk van: 'Hmmmm Whaaauw!' en ik zie vervolgens dat ze een sigaret opsteekt, dan heb ik eigenlijk geen behoefte aan een diepte investering, omdat ik bang ben zwaar verliefd te worden. En samenwonen is niet niks. Ik heb vrienden daar zou ik mijn dak nog niet eens mee delen... al zouden ze op straat komen te staan, dan hebben ze pech. En samenwonen met een meid gaat nog dieper, want daarmee deel ik dan niet alleen het dak, maar ook nog eens de lakens.

[LodewijkNapoleon 0]

Als je zeg maar 10 MSN schermpjes open hebt staan, en daarnaastr bel je ook nog eens, is dat ook een teken, of kunnen bepaalde mensen dat gewoon?

[Dubito 0]

Quote:

Op donderdag 06 november 2008 20:14:48 schreef Pius_XII het volgende: Als je zeg maar 10 MSN schermpjes open hebt staan, en daarnaastr bel je ook nog eens, is dat ook een teken, of kunnen bepaalde mensen dat gewoon?

Da's niet zo moeilijk, MSN betekent niet dat je non stop met die en die aan het typen bent, je kunt best 10 schermpjes in de gaten houden tijdens het bellen, je gaat toch niet met allemaal tegelijk chatten, en als je dat al zou willen dan ga je maar met zijn allen naar IRC ipv MSN, je moet uiteraard ook het goede medium kiezen.

Ik ken ook mensen die pokeren op 16 tafels tegelijk.....

Anyway Pius, wat heeft dit met het topic te maken?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 06 november 2008 22:18:30 schreef Dubito het volgende: Da's niet zo moeilijk, MSN betekent niet dat je non stop met die en die aan het typen bent, je kunt best 10 schermpjes in de gaten houden tijdens het bellen, je gaat toch niet met allemaal tegelijk chatten, en als je dat al zou willen dan ga je maar met zijn allen naar IRC ipv MSN, je moet uiteraard ook het goede medium kiezen. Ik ken ook mensen die pokeren op 16 tafels tegelijk..... Anyway Pius, wat heeft dit met het topic te maken?

Nou ja, ik kan me er dus weinig bij voorstellen, maar inderdaad, als je niet tegelijk met iedereen aan het chatten bent, dan kan het wel denk ik.

[de vegaloog 0]

Volgens Dr. Martine Delfos is het voor autisten een zegen, dat er communicatiemiddelen zijn ontwikkeld als mail, chat, msn, enz. Je hoeft geen oogcontact te maken, je kunt de tijd nemen voordat je gaat antwoorden, waardoor je jezelf helderder en klaarder kunt uitdrukken. Ik zit iig liever hier, dan bij mijn collegae in de lerarenkamer. Met twee mensen is het anders; de moeder van mijn jongste kind, die schuin achter mij woont, dat is echt een goede vriendin geworden, mijn maatje. Ze kent mij zoals niemand mij kent, maar ja - na bijna 8 jaar samenwonen én een kind samen, mag dat ook wel. Bij haar kan ik zijn, mezelf zijn (voorzover dat überhaupt mogelijk is voor mij), zonder muren op te moeten trekken. En natuurlijk mijn partnerin, de schat, die nog veel moet leren over mij, omdat we elkaar nog maar een paar jaar kennen, en pas sinds eind 2007 echt 'wat hebben'. Evenwel doet ze het in die korte tijd (we kunnen elkaar alleen maar 's weekeinds zien, en dan zijn meestal haar kinderen en mijn jongste er...) geweldig, en probeert me te doorgronden en me te geven wat ik nodig heb, terwijl ik probeer er voor haar te zijn. Maar voor alle andere mensen geldt; ik ben liever via de mail in contact met hen, dan in vita. Het geeft gewoon een bepaalde onprettige druk, je te moeten aanpassen aan levende mensen, zonder de veilige afstand van een internetverbinding.