Zimbabwe en verkiezingen

[Dostojevski 0]

Ik ben Afrika-historicus, dus betrokken bij dit soort dingen. En het is media-nieuws-maatschappij dus waarom ook geen topic. Het ND heeft immers geen ruimte voor mijn artikelen.

Wat me opvalt, is dat de situatie zo tegenstrijdig lijkt.

Aan de ene kant is Robert Mugabe een \"dictator\" in Zimbabwe, terwijl hij in 2002 de verkiezingen met moeite won (voor wat het parlement betreft) en in 2008 de meerderheid in het parlement is kwijtgeraakt en vermoedelijk ook de (eerste ronde van de) presidentsverkiezingen heeft verloren. Bij \"dictator\" denk ik aan Saddam Hussein, die zichzelf met 99,8% van de stemmen liet herkiezen. Niet aan wat we momenteel in Zimbabwe zien.

Daar komt bij dat de situatie in Zimbabwe niet veel anders is dan die in Nigeria, waar ook wordt gefraudeerd, waar ook veel staatsgeweld is. Het voornaamste verschil is dat Nigeriaanse president Obasanjo het Westen naar de mond praatte, terwijl Mugabe dwars ligt.

Het tweede wat me opvalt is dat de media en politiek enerzijds de mond vol hebben van het slechte, ineffectieve regime van Mugabe. Economisch is het allemaal dikke ellende, de regering heeft dat niet onder controle. Afrika zit vol met \"falende staten\" hoor je dan. Maar net zo gemakkelijk schakelen ze over op \"het strakke onderdrukkende systeem van Mugabe\". Hoe kan een staat nu én falen, én een strak geregisseerd dictatoriaal systeem zijn?

Wat ik dus denk is:

1. Mugabe is, hoewel hij veel te vaak repressief optreedt, democratischer gebleken dan we denken.

2. Hij wordt door een groot deel van Zimbabwe gewoon nog gesteund.

3. Zijn regime is niet zo machtig als wij denken.

Iemand anders wellicht een mening? Of is dit vooral zoiets waarvan men zegt \"o eh ja, nou, als jij 't zegt Thomas, het zal wel\"?

[Dostojevski 0]

Bagger, die backslash voorafgaand aan de aanhalingstekens heb ik niet ingevoerd, het slaat nergens op en ik houd me verre van dit soort rariteiten.

Trouwens, Mugabe is katholiek, best boeiend, want ik denk dat hij nog een pittig gesprekje zal moeten voeren met zijn biechtvader. Ik was er destijds verbolgen over dat hij zomaar aanwezig mocht zijn bij de begrafenis van paus Johannes Paulus II, maar begin dat nu wat beter te begrijpen. Zo uitzonderlijk is Mugabe niet.

De media zaten er ook weer gruwelijk naast mbt die aartsbisschop in Zimbabwe: Pius Ncube is een tegenstander van Mugabe en een tijdje geleden werd hij beschuldigd van een seksuele relatie met een getrouwde vrouw. Dit werd door hem afgedaan als een lastercampagne van Mugabe tegen zijn persoon en de westerse media volgden hem hierin kritiekloos. Een half jaar later blijkt het stiekem toch waar te zijn. Dat geeft m.i. aan dat je op je hoede moet zijn met wat de media over Mugabe zeggen: hij heeft bij ons altijd het nadeel van de twijfel.

[mocroflavour 0]

Ben het wel eens met bovenstaande analyse.

Het valt alleen niet te ontkennen dat Mugabe ernstig de mensenrechten schendt. Maareh dat doen dictators in bevriende landen van het Westen minimaal net zo erg..

Dat het hele Westen nu over Mugabe valt, heeft veel weg van hypocrisie. Het zijn altijd dictators die het Westen erg bekritiseren, die aangepakt worden. Kijk naar Sadam Hoessein, Fidel Castro, Mugabe, Ahmadinejad.

[Dostojevski 0]

Ik ben misschien ook een beetje beïnvloed door mijn verblijf in Ghana. Ik ben freelance journalist en erg geïnteresseerd in media, kranten en tijdschriften waren er goedkoop dus ik heb veel gelezen. En dan blijkt dat de Afrikaanse media toch weer heel andere zaken belichten. Dat vond ik prettig. Dan kom je er ineens achter dat figuren als Kadafi (Libië) en Mugabe zich vaak inzetten voor vrede in Afrikaanse conflicten en dat ze grote pleitbezorgers zijn van een zelfstandigere positie van Afrika op het wereldtoneel. Ook het verdrijven van blanke boeren door Mugabe werd met de toevoeging van wat context ineens wat begrijpelijker (de Britten hadden nl beloofd dit "probleem" op te lossen toen Zimbabwe in 1980 onafhankelijk werd; Mugabe had beloofd dit aan hen over te laten; maar als er na 20 jaar wachten nog steeds niks is gebeurd...). Niet dat die Afrikaanse media zo objectief zijn: hun beeld is natuurlijk net zo gekleurd als het onze, of nog gekleurder. Maar het laat wel zien welke punten bij ons vergeten worden. Mugabe en Kadafi zijn mensen die laten zien dat het beeld van Afrikaanse landen die zichzelf lijdzaam naar de afgrond laten afglijden zonder bij machte te zijn iets te doen om het tij te keren, genuanceerd moet worden. De acties van deze twee leiders bevallen ons niet. En terecht. Je zei het zelf al. Mugabe is democratisch gekozen, maar regeert als een dictator. Dat is overigens zoals het in een groot deel van Afrika gaat: daar is democratie feitelijk de dictatuur van de partij die de meerderheid heeft, wat vaak ook de partij is die de steun van het leger heeft. Mugabe is geen uitzondering en ik denk Ahmadinejad ook niet. Wat me vooral bij die laatste opvalt is dat het woord "dictator" wel eens aan hem gekoppeld is. Men lijkt af en toe te vergeten dat Iran een democratie is en dat Ahmadinejad net als zijn veel gematigdere voorganger Khatami (die bij mijn weten nooit dictator of dictatoriaal is genoemd) gewoon gekozen is door het volk.