Kwaadheid in de kerk

[Dostojevski 0]

Of iets soortgelijks dat afleidt. Ik bedoel, vanochtend was ik pissig, deels door allerlei dingen die me bezighouden en deels door wat er specifiek gebeurde vlak voordat ik naar de kerk ging. Ik was echt boos, toch ben ik naar de kerk gefietst en ben daar verder gegaan met boos zijn. Ik heb vervolgens drie kwartier gevochten tegen die boosheid, dwz afwisselend willen stoppen met boos zijn en me er toch weer door laten meeslepen met allerlei wilde gedachtes. Heel veel nagedacht en gebeden, proberen toch aan God te denken, wat Hij zou willen dat ik doe, maar ik kon het op dat moment nauwelijks van me afzetten. Ik vond eigenlijk gedurende de hele Mis dat ik maar beter weer weg kon gaan, maar ben uiteindelijk toch ter communie gegaan, en ik moet ook zeggen, op dat moment was de boosheid ook even helemaal weg. Die kwam pas weer terug toen mijn aars de kerkbank weer raakte.

Nu is mijn vraag of mensen dit herkennen (kan me nauwelijks voorstellen van niet, mij overkomt dit wel een paar keer per jaar) en wat het beste zou zijn om te doen in zo'n situatie: hard wegrennen uit de kerk, helemaal niet gaan, of zoals ik vandaag heb gedaan, toch maar gewoon doorbijten?

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zondag 16 december 2007 15:48:03 schreef Dostojevski het volgende: Of iets soortgelijks dat afleidt. Ik bedoel, vanochtend was ik pissig, deels door allerlei dingen die me bezighouden en deels door wat er specifiek gebeurde vlak voordat ik naar de kerk ging. Ik was echt boos, toch ben ik naar de kerk gefietst en ben daar verder gegaan met boos zijn. Ik heb vervolgens drie kwartier gevochten tegen die boosheid, dwz afwisselend willen stoppen met boos zijn en me er toch weer door laten meeslepen met allerlei wilde gedachtes. Heel veel nagedacht en gebeden, proberen toch aan God te denken, wat Hij zou willen dat ik doe, maar ik kon het op dat moment nauwelijks van me afzetten. Ik vond eigenlijk gedurende de hele Mis dat ik maar beter weer weg kon gaan, maar ben uiteindelijk toch ter communie gegaan, en ik moet ook zeggen, op dat moment was de boosheid ook even helemaal weg. Die kwam pas weer terug toen mijn aars de kerkbank weer raakte.

Het doet me denken aan een gebeurtenis een week of 2 of 3 geleden, die echter wel anders afliep. Op die zaterdag had ik een verschrikkelijk boutgesprek met een computerhandelaar gehad, waar ik een computer had gekocht en totaal niet tevreden was over de service. Hij stond me zowat uit te kafferen aan de telefoon, waarbij ik mezelf gedwongen heb om te incasseren zonder terug te meppen (de spreekwoordelijke andere wang). Gevolg was dat ik werkelijk lááiend was daarna; ik heb er zelfs nog van wakker gelegen die nacht. Ik heb God gebeden dat Hij het van me weg zou nemen, de volgende dag in de Mis. Tijdens de Mis heb ik mijn boosheid opgedragen als offer tijdens het Tafelgebed. Ik zong in de open cantorij en moest na de Communie dus heel snel weer opstaan om te zingen; had nauwelijks tijd om na te bidden (een mooi lied, gebaseerd op psalm 139, maar ik kende het niet zo goed en moest aardig 'peuren' op de noten, dus zingen was in dit geval niet dubbel bidden). Na dat lied was er wel even tijd en toen merkte ik ineens dat de boosheid weg was; als sneeuw voor de zon verdwenen. Is sindsdien ook niet meer teruggekeerd.

Quote:

Nu is mijn vraag of mensen dit herkennen (kan me nauwelijks voorstellen van niet, mij overkomt dit wel een paar keer per jaar) en wat het beste zou zijn om te doen in zo'n situatie: hard wegrennen uit de kerk, helemaal niet gaan, of zoals ik vandaag heb gedaan, toch maar gewoon doorbijten?

Ik ben nogal een heetgebakerd type bij tijd en wijle, dus zeker herkenbaar. En zeker níet wegblijven, het komt pas op trouw aan als het moeilijk wordt. En besef dat je met álles bij Jezus aan mag komen, dus ook met boosheid, niet kunnen concentreren in de kerk enz. En speciaal voor jou en de andere katholieken: draag het op, draag álles wat je op je hart hebt op als offer tijdens het H. Misoffer.

P.S. Ik hoop niet dat ik iets met jouw boosheid te maken heb? Zo ja, laat het me ff weten, dan kunnen we het er (onder 4 ogen) over hebben - lijkt me beter dan ermee te blijven zitten.

[Dostojevski 0]

Dank voor je reactie. Die boosheid heeft niks te maken met jou hoor.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zondag 16 december 2007 16:17:34 schreef Dostojevski het volgende: Dank voor je reactie. Die boosheid heeft niks te maken met jou hoor.

Gelukkig! Ik dacht ff dat 't kwam omdat ik me momenteel nogal concreet zit te bemoeien met jouw huwelijksleven.

[Dostojevski 0]

Dat valt best mee toch?