In hoeverre kunnen films?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 00:12:39 schreef Machiavelli het volgende: Een gevaarlijke methode, Pius. Je zult op een gegeven moment immuum worden voor sommige films, waarop je naar grover werk moet grijpen, waar je vervolgens ook immuum voor zult worden enzovoort. Waar eindigt het?

Ik merk, serieus waar, eigenlijk het omgekeerde. Dat ik er steeds gevoeliger voor wordt, en het daarom liever niet meer wil kijken, en het juist daarom moet kijken. Kan je dat volgen?

[Andere Jas 2]

Ik snap het wel. Ik word ook vuriger als ik satanische black metal luister. Makt me bewuster van de waarheid. Ik ben er alleen niet trots op dat ik dat nodig heb.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 01:08:23 schreef NienkeJ het volgende: Maar zijn er ook films die je uit principe níet kijkt?

Zijn er ook verder nog zaken waar je uit principe je ogen voor sluit? (niet snedig bedoeld, maar om de analogie maar door te trekken). Overigens moet ik op deze vraag weldegelijk 'ja' beantwoorden; porno-films. Ik heb het idee dat als ik die kijk, dat ik dan weldegelijk nog zo af en toe geil kan worden. Dat doe ik dus niet. Maar niettemin hoop ik dat de dag komt dat ik zo'n film kan kijken en er al kijkend alleen maar afschuw bij me ontstaat.

Quote:

Ik kijk zelf alles wat los en vast zit. En toch had ik onlangs met Pulp Fiction toch wat moeite. De combi Bijbelteksten opdreunen (die niet eens bijbelteksten zijn overigens, maar dat terzijde)/mensen kapot schieten.. ik kan dat niet met een gerust hart kijken. Verder heb ik geen grenzen eigenlijk.

Wat ik op zich vreemd vind. Pas als de zonde je zó erg in het gezicht wordt gedrukt dat je er niet omheen kan, raakt het een grens? Heb je dan al niet een enorme resistensie opgebouwd?

Quote:

Ik vraag me soms wel af of de refo-cultuur niet gelijk heeft met hun voorzichtigheid wat betreft films. Een vrouw, met wie ik het er tijden terug over had, zei dat ze het niet prettig vond om films te kijken terwijl je weet dat alle acteurs een 'ziel voor de eeuwigheid' hebben. Ze spelen vanalles na: ziekte, dood, woede, vreugde, liefde. Maar weten ze ook van het belangrijkste in dit leven? Kun je voor amusement kijken naar iemand die (als het een oudere film is) inmiddels al is overleden en - volgens jouw geloof - niet naar de hemel is? Het klinkt wel extreem, om zo te denken. Maar soms krijg ik het gevoel dat we er zo weinig bij stilstaat dat geloven een zaak van leven en dood is.

Ik denk dat het helemaal niet extreem is om zo te denken, het extreme zit 'm vooral in de gedachte dat het extreem zou zijn. En waar ik het niet mee eens ben is de neiging om dit soort dingen dan maar te mijden. Christus liet de beker ook niet aan zich voorbij gaan. Mijn idee is dat je niet moet stoppen met kijken, maar vooral anders moet gaan kijken. Stoppen is veel te makkelijk, en ook veel te laf denk ik.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 13:37:52 schreef AndreasJ het volgende: Ik snap het wel. Ik word ook vuriger als ik satanische black metal luister. Makt me bewuster van de waarheid. Ik ben er alleen niet trots op dat ik dat nodig heb.

Snap jij dat onderscheid wat ik maak tussen attritio en contritio in dit verband? Ik zou dit wat je noemt attritio noemen. Onvolkomen, maar niet slecht.

[Andere Jas 2]

Voor mij persoonlijk is attritio en contritio niet van toepassing hiero.

[Holla 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 13:40:44 schreef Pius_XII het volgende: [...]Zijn er ook verder nog zaken waar je uit principe je ogen voor sluit? (niet snedig bedoeld, maar om de analogie maar door te trekken). Overigens moet ik op deze vraag weldegelijk 'ja' beantwoorden; porno-films. Ik heb het idee dat als ik die kijk, dat ik dan weldegelijk nog zo af en toe geil kan worden. Dat doe ik dus niet. Maar niettemin hoop ik dat de dag komt dat ik zo'n film kan kijken en er al kijkend alleen maar afschuw bij me ontstaat.

Ja, maar zo werkt het bij andere films toch ook? De meeste films kijk ik ter amusement hoor, en niet om er in eerste instantie wat van te leren. Daarom kijk ik een film als The Passion of the Christ ook niet; want als ik een film kijk doe ik dat onderuit gezakt, met een zak chips naast me en een biertje in de hand. Bij die film vind ik het overigens nog wel voor de hand liggend dat je 'm kijkt ter bezinning, maar bij een Quentin Tarantino film? Als je het kwaad wilt zien, kijk dan documantaires of desnoods een film als Schindlers List.. maar de 'gewone' amusements-films als horror- en actiefilms, comedies, romantische chickflicks; die kijk voor de lol.

Quote:

[...]Wat ik op zich vreemd vind. Pas als de zonde je zó erg in het gezicht wordt gedrukt dat je er niet omheen kan, raakt het een grens? Heb je dan al niet een enorme resistensie opgebouwd?

Ja, tuurlijk. Wanneer je voortdurend bewust bent van het kwaad en de zonde heb je geen leven meer. Dat is een automatisch beschermingsmechanisme in de mens - zichzelf bewaren voor het besef hoe kwaad kwaad is. Vandaar ook fenomenen als PTSS.

Quote:

[...] Ik denk dat het helemaal niet extreem is om zo te denken, het extreme zit 'm vooral in de gedachte dat het extreem zou zijn. En waar ik het niet mee eens ben is de neiging om dit soort dingen dan maar te mijden. Christus liet de beker ook niet aan zich voorbij gaan. Mijn idee is dat je niet moet stoppen met kijken, maar vooral anders moet gaan kijken. Stoppen is veel te makkelijk, en ook veel te laf denk ik.

Zie het begin van mijn post.

Weglopen voor het kwaad is inderdaad verkeerd, dat ben ik met je eens. Maar er zit heel veel verschil in films, en bovendien hoef je niet per se films te kijken om het kwaad te zien. Ga eens op reis/ga eens de straat op/lees de krant en je ziet het ook (en dan kun je niet zeggen 'het zijn maar acteurs' en na de film weer overgaan tot de orde van de dag --> wat bij de meeste films wel het geval is.

[Gast Anon_phpbb]

Apart Pius_XII.. Je kijkt toch ook geen pornofilms zodat je weer weet hoe seks juist wel moet en je medelijden opwekt met de regisseur en de kijkers. Juist omdat het jouzelf ook kwaad kan doen, dus waarom kijk je wel andere soorten films? Ik denk echt dat je hiervoor moet oppassen. Want jij weet niet alles, gevolgen zijn er echt niet altijd meteen. Jij weet niet wat dit met je kan doen op de lange termijn, of onbewust.

Ik begrijp ook niet waarom je het doet, terwijl je het eigenlijk ook niet wilt. Zoals ik dus al zei; moeten wij het kwaad opzoeken dan? Je maakt jezelf expres ongelukkig, dat vind ik echt raar.

Je vergelijkt het met Christus, maar dat had toch een hele andere reden? Dit doet mij allemaal een beetje denken aan bepaalde religieuzen die voor hun profeten die op gewelddadige manier gestorven zijn, zichzelf gaan snijden enzo zodat ze weten hoe het is en zich bewust worden hoe erg het voor hen was.

In de hemel gaan we dit soort films ook niet kijken hoor, zodat we weer dankbaar en gelukkig zijn. Doordat wij verdriet en kwaad KENNEN kun jij dankbaar zijn. De tegenstelling is er al, die hoef jij echt niet op te gaan zoeken.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 13:55:09 schreef NienkeJ het volgende: Ja, maar zo werkt het bij andere films toch ook? De meeste films kijk ik ter amusement hoor, en niet om er in eerste instantie wat van te leren.

Kan jij dat zomaar uitzetten dan? Kan jij puur een film kijken ter amusement, en dat de 'mindere' danwel zondige stukken gewoon aan je voorbijgaan?

Quote:

Daarom kijk ik een film als The Passion of the Christ ook niet; want als ik een film kijk doe ik dat onderuit gezakt, met een zak chips naast me en een biertje in de hand. Bij die film vind ik het overigens nog wel voor de hand liggend dat je 'm kijkt ter bezinning, maar bij een Quentin Tarantino film? Als je het kwaad wilt zien, kijk dan documantaires of desnoods een film als Schindlers List.. maar de 'gewone' amusements-films als horror- en actiefilms, comedies, romantische chickflicks; die kijk voor de lol.

Kijk, en dat snap ik dus niet. Bij comedies en romantische films kan ik ook nog wel kijken met chips en bier e.d. Daar hoef je vaak ook niet zoveel uit te filteren. Neem nu 'Brokeback mountain' (ik wou bijna 'bareback mountain' zeggen. ), daar kan ik rustig naar kijken en van de romantiek genieten zonder dat ik uit het oog verlies dat er bepaalde elementen zijn die niet stroken met de Christelijke ethiek. De 'stralen van de waarheid' overheersen dan, en tóch leer je ook weer wat tegelijkertijd. Ik vind het ook onbegrijpelijk dat je iets alleen voor de lol kijkt, je geweten speelt toch altijd mee?

Quote:

Ja, tuurlijk. Wanneer je voortdurend bewust bent van het kwaad en de zonde heb je geen leven meer. Dat is een automatisch beschermingsmechanisme in de mens - zichzelf bewaren voor het besef hoe kwaad kwaad is. Vandaar ook fenomenen als PTSS.

Ja, en nu raak je de kern! Dat moet afgebroken worden en daar moet Christus voor in de plaats komen.

Quote:

Zie het begin van mijn post. Weglopen voor het kwaad is inderdaad verkeerd, dat ben ik met je eens. Maar er zit heel veel verschil in films, en bovendien hoef je niet per se films te kijken om het kwaad te zien. Ga eens op reis/ga eens de straat op/lees de krant en je ziet het ook (en dan kun je niet zeggen 'het zijn maar acteurs' en na de film weer overgaan tot de orde van de dag --> wat bij de meeste films wel het geval is.

Toch geldt daar precies hetzelfde voor. Als je zeg maar met een 'wegkijkende' blik naar films kijkt, dan slaat die onverschilligheid ook door naar je medemens. En vice versa overigens.

[Nunc 0]

als korte bijdrage aan deze discussie (want ik denk hier zelf ook over na op dit moment) wil ik wel opmerken dat Paulus in z'n brieven (en in handelingen ergens) meermalen uit de toenmalige populaire cultuur citeert. Hij citeert namelijk uit bekende toneelstukken en poëzie uit die tijd, van bekende (zeer zeker niet-christelijke) dichters en schrijvers. Ik zoek later vandaag of morgen misschien nog wel even de bewuste teksten op.

Maar wat dus opvalt, is dat Paulus kennelijk weet had van de niet-christelijke hedonistische griekse cultuur en uit cultuurgoed citeerde. Dat betekent m.i. niet dat alles vrij is, maar wel dat je kennis kunt nemen van cultuuruitingen, ook als die niet christelijk zijn. Daar zit wel een verschil tussen bv. porno en geweldfilms. Van porno kun je niet "maar kennis nemen", omdat het alleen maar draait om lust opwekken, en dus ingaat tegen meerdere geboden. Bij geweldfilms (of iig films waarin geweld ook een rol speelt in het verhaal) ligt dat m.i. vaak anders (alhoewel er ook films zijn met geweld óm het geweld). Een geweldfilm is er niet om jou als kijker tot geweld aan te zetten, maar om een verhaal te vertellen.

Jezus gebruikt overigens in Zijn gelijkenissen óók verhalen van mensen die niet goed bezig zijn (de corrupte rechter) of die om oorlog draaien. Daarbij kun je wel aanmerken, dat dat niet ter vermaak was, maar om de mensen iets te leren, dus ik weet niet of je dat kunt generaliseren naar het kijken/luisteren naar dat soort verhalen.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 14:06:43 schreef Luxuria het volgende: Apart Pius_XII.. Je kijkt toch ook geen pornofilms zodat je weer weet hoe seks juist wel moet en je medelijden opwekt met de regisseur en de kijkers.

Omdat ik pornofilms niet met de juiste instelling kan kijken, daar kan ik nog niet in filteren, of onvoldoende in ieder geval.

Quote:

Juist omdat het jouzelf ook kwaad kan doen, dus waarom kijk je wel andere soorten films? Ik denk echt dat je hiervoor moet oppassen. Want jij weet niet alles, gevolgen zijn er echt niet altijd meteen. Jij weet niet wat dit met je kan doen op de lange termijn, of onbewust.

Ok, goed ik lees dit, maar waarom raak ik er dan juist gevoeliger voor? Heeft het niet allemaal veel meer te maken met de blik waarmee je naar iets kijkt?

Quote:

Ik begrijp ook niet waarom je het doet, terwijl je het eigenlijk ook niet wilt. Zoals ik dus al zei; moeten wij het kwaad opzoeken dan? Je maakt jezelf expres ongelukkig, dat vind ik echt raar.

Nou nee, dat toch niet, per saldo wordt ik er altijd wel weer gelukkiger van. Nu ja, gevoeliger, en kan ik het geluk beter waarderen. Je wordt sterker en kwetsbaarder tegelijk. (ik vind dit moeilijk om goed onder woorden te brengen ) Het is als met zaaien en oogsten. Het zaaien is een vervelende bezigheid, maar het oogsten is des te fijner als je voldoende aandacht hebt besteedt aan het zaaien.

Quote:

Je vergelijkt het met Christus, maar dat had toch een hele andere reden? Dit doet mij allemaal een beetje denken aan bepaalde religieuzen die voor hun profeten die op gewelddadige manier gestorven zijn, zichzelf gaan snijden enzo zodat ze weten hoe het is en zich bewust worden hoe erg het voor hen was.

Ja, ergens wel, al wil ik niet pretenderen dat ik ook maar iets in me heb van grote heiligen. Maar wat versta jij dan onder 'het kruis opnemen'?

Quote:

In de hemel gaan we dit soort films ook niet kijken hoor, zodat we weer dankbaar en gelukkig zijn. Doordat wij verdriet en kwaad KENNEN kun jij dankbaar zijn. De tegenstelling is er al, die hoef jij echt niet op te gaan zoeken.

Ja, kennen we het echt? Wat is kenen? Ik bedoel, het ene moment sta je te rillen van angst. Ik heb een keer letterlijk in m'n broek gescheten van angst toe ik onder invloed van paddo's bijna in elkaar werd geslagen door een Joegoslavische oorlogsveteraan. Ik ben nooit meer banger geweest. Maar toch is die herinnering alweer vervaagd.

En of we in de hemel gelukkig zijn? Zeker, maar ik denk (en St. Bernardus met me) dat er toch een vorm van 'mede-lijden' zal zijn met de lijdende Kerk.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 14:15:17 schreef Nunc het volgende: als korte bijdrage aan deze discussie (want ik denk hier zelf ook over na op dit moment) wil ik wel opmerken dat Paulus in z'n brieven (en in handelingen ergens) meermalen uit de toenmalige populaire cultuur citeert. Hij citeert namelijk uit bekende toneelstukken en poëzie uit die tijd, van bekende (zeer zeker niet-christelijke) dichters en schrijvers. Ik zoek later vandaag of morgen misschien nog wel even de bewuste teksten op. Maar wat dus opvalt, is dat Paulus kennelijk weet had van de niet-christelijke hedonistische griekse cultuur en uit cultuurgoed citeerde. Dat betekent m.i. niet dat alles vrij is, maar wel dat je kennis kunt nemen van cultuuruitingen, ook als die niet christelijk zijn. Daar zit wel een verschil tussen bv. porno en geweldfilms. Van porno kun je niet "maar kennis nemen", omdat het alleen maar draait om lust opwekken, en dus ingaat tegen meerdere geboden. Bij geweldfilms (of iig films waarin geweld ook een rol speelt in het verhaal) ligt dat m.i. vaak anders (alhoewel er ook films zijn met geweld óm het geweld). Een geweldfilm is er niet om jou als kijker tot geweld aan te zetten, maar om een verhaal te vertellen. Jezus gebruikt overigens in Zijn gelijkenissen óók verhalen van mensen die niet goed bezig zijn (de corrupte rechter) of die om oorlog draaien. Daarbij kun je wel aanmerken, dat dat niet ter vermaak was, maar om de mensen iets te leren, dus ik weet niet of je dat kunt generaliseren naar het kijken/luisteren naar dat soort verhalen.

Zou ik dat kunnen samenvatten als: het heeft te maken met de intentie waarmee je het kijkt?

[Nunc 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 14:21:23 schreef Pius_XII het volgende: [...] Zou ik dat kunnen samenvatten als: het heeft te maken met de intentie waarmee je het kijkt?

misschien wel

maar dan nog blijf je een probleem houden bij porno. Ik vraag me af of je zoiets met een "goede" intentie kunt kijken, omdat je altijd geconfronteerd wordt met iets wat gemaakt is met als enige doel het volkomen plattreden van Gods wetten.

Dat is op e.o.a. manier anders dan een verhaal maken over iemand die allerlei wetten met de voeten treedt (bv. een man die uit wraak gewelddadig wordt). Zoiets kan uiteraard met verheerlijking van geweld als bedoeling worden gemaakt, maar net zo goed vanuit een afkeer van geweld (als moreel protest ofzo). Denk bv. aan de film "No mans land" over de oorlog in Bosnië. Een zwarte comedie die me echt aan het denken heeft gezet, en me altijd bij is gebleven.

[Michie23 0]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 10:17:58 schreef AndreasJ het volgende: Hoe bedoel je, als het goed is?

Niemand leeft een zondeloos leven dus kom je ook elke dag met het kwaad in aanraking.

[Andere Jas 2]

Quote:

Op vrijdag 14 december 2007 14:27:41 schreef Michie23 het volgende: [...] Niemand leeft een zondeloos leven dus kom je ook elke dag met het kwaad in aanraking.

Op die fiets, ik interpreteerde em nogal vaag...

[Booster 0]

Quote:

Op donderdag 13 december 2007 22:41:18 schreef -eva- het volgende: Ik keek vandaag een film met een klasgenootje van mij. We keken 'Just like heaven', een romantische komedie. Het gaat over een man die in het huis van een vrouw komt te wonen die in coma ligt. Haar geest duikt regelmatig op in het huis en ze ontmoet de man enz. Zo gaat de film verder. Voor meer info: link We vroegen ons af in hoeverre dit okee is om te kijken. Het is een leuke romantische komedie, het lijkt heel ontschuldig. Het zijn 2 mensen die voor elkaar gemaakt lijken te zijn. Maar eigenlijk gaat het in feite over geesten zien. Hoe onschuldig is dat? Waar moet je je grens trekken? Waar leggen jullie de grens? Wat kijk je en wat niet? Vanaf wanneer heeft het invloed? (AdMods, ik kon niet zo snel een topic vinden waarbinnen dit paste, dus vandaar een nieuw topic. Heb ik niet goed gezocht, kan deze gesloten worden.)

Het is maar net hoe je ermee omgaat

[BookerT 0]

Quote:

Op zaterdag 15 december 2007 00:23:54 schreef Booster het volgende: [...] Het is maar net hoe je ermee omgaat

Verhelderende post. Ik denk dat het topic nu op slot kan.

[Mr. Emilio 0]

Wat ik niet kijk zijn films zoals Michael, Citty of Angels en andere films waarin engelen vermenselijkt worden zonder dat ze verwijzen naar het Evangelie. voor Touched By An Angel wil ik dus graag een uitzondering maken.

Verder merk ik vaak helaas pas achteraf of ik een film beter niet had kunnen zien. Ik merk dat aan mijn gemoedstoestand en de mate waarin dat dan weer mijn geloofsleven beïnvloedt. Ik heb laatst de film Blood Diamond gezien en heb daar best een aantal dagen flink last van gehad.

Ik wil daarmee niet zeggen dat de film occult belast is, maar bij deze en dit soort films trek ik persoonlijk de grens.