Melaatsheid en biecht

[wateengedoe2 0]

Een overweging die ik afgelopen zondag in het klooster heb geschreven n.a.v. het Evangelie in de Mis van die dag. Ik heb niet een specifiek discussiepunt, maar mij lijkt dat als je 'biecht' zegt op credible, de discussie al geboren is! Komt ie:

Melaatsheid en biecht

Een overweging n.a.v. de reiniging van tien melaatsen door Jezus.

Inleiding

Tien melaatsen zagen Jezus en smeekten Hem van afstand om hen te genezen. In de wet van Mozes waren er strikte regels voor melaatsen. Vanwege de besmettelijkheid van hun ziekte mochten ze niet tussen de andere mensen wonen, en alles wat ze aanraakten, werd als onrein beschouwd. Dacht een melaatse dat hij genezen was, dan moest hij dat laten controleren door een priester. Was het inderdaad zo, dan werd een ritus van offers en reiniging ingezet en daarna mocht de ex-melaatse weer tussen de gezonden gaan wonen. Welke offers er gebracht moesten worden, hing af van de draagkracht van de betrokkene (Lv 14:1-32).

Jezus genas de tien melaatsen niet ter plaatse, maar beval hun – toen nog steeds ziek – naar de priesters te gaan om zich te laten controleren. Op weg daarnaartoe verliet hun melaatsheid hen. Eén van hen, een Samaritaan, was zo blij en dankbaar, dat hij terstond naar Jezus terugkeerde en zich voor Hem op de knieën wierp. Jezus verbaasde Zich erover, dat alleen deze vreemdeling teruggekeerd was; de anderen waren immers ook genezen? Hij vertelde de Samaritaan, dat diens geloof hem redding had gebracht.

De zonde: geestelijke melaatsheid

Melaatsheid, oftewel lepra, is tegenwoordig prima te genezen. Maar er is een geestelijke melaatsheid, die van alle tijden is en waarmee ook wij nog steeds te kampen hebben: de zonde. Steeds opnieuw gaan we in de fout. De zonde is een onreine staat waarvan alleen God ons kan genezen. Je zou zonde ook besmettelijk kunnen noemen. Niet voor niets, dat ouders hun kinderen liever niet met “foute†vrienden zien. Waar je mee omgaat, daar word je mee besmet.

Voorafbeelding van de biecht

Veel dingen uit de tijd van het Oude Testament zijn voorafbeeldingen van de komst van Jezus en de Kerk. Zoals de melaatse toen naar de priester moest om weer rein verklaard te wroden, zo is er nu de biecht voor de zondaar om weer in het reine te komen met God. De joodse priester bekeek of iemand genezen was. De christelijke priester heeft vanuit zijn wijdingsambt de volmacht om in Naam van de H. Drievuldigheid een zondaar met oprecht berouw van zijn zonden te ontslaan. Om het proces af te maken, volgt hierop de penitentie, vergelijkbaar met de offers voor de melaatse. Net als in het Oude Testament: ieder naar draagkracht.

De functie van de priester is in geen van beide gevallen die van geneesheer. God is Degene Die geneest en Hij heeft via de tempeldienst en later via de sacramenten de genezing midden in de geloofsgemeenschap gezet. Hiermee werd voorkómen, dat iemand zei een genezing gehad te hebben, terwijl dat misschien helemaal niet het geval was. Anders zou hij enkel zichzelf en anderen voor de gek gehouden hebben, al dan niet opzettelijk.

Onvolledig en volledig berouw

Een ex-melaatse blijft alleen gezond, als hij niet opnieuw omgaat met andere melaatsen. Gedurende de jaren van zijn ziekte zal hij zeker vrienden gemaakt hebben in de melaatsenkolonie. Maar die moet hij nu difinitief achter zich laten, wil hij niet opnieuw ziek worden.

Ook wij hebben vaak vriendschap gesloten met onze zondige gewoontes. Als we gereinigd zijn in de biecht, kunnen we hier toch gemakkelijk weer naar terugkeren. Oprecht, maar onvolledig berouw (angst voor de straffen van God) is zeker genoeg voor een geldige biecht. Bij volledig berouw (enorme spijt en verdriet, puur uit liefde voor God) zal de zondaar wel minder gemakkelijk terugvallen. Zijn zondige gewoontes – die vrienden uit het verleden – lonken nog steeds. Maar de allesomvattende liefde van de God in Wie hij gelooft en op Wie hij vertrouwt, weerhoudt hem ervan om naar die vrienden terug te keren.

Blijvende bekering

Waren die negen melaatsen, die niet terugkwamen naar Jezus om Hem te bedanken, niet rein geworden? Jawel, zo wordt het duidelijk verteld door de evangelist. Ook zij hebben zich door de priesters laten bekijken en werden weer in de gezonde maatschappij opgenomen. Maar de kans op terugval was levensgroot aanwezig, omdat ze niet ten volle hun vertrouwen op God stelden. Dat is het verschil met deze ene Samaritaan, die God mateloos dankbaar was en geloofde dat hij met Diens genade niet terug zou vallen in ziekte en afgescheidenheid. Groei is een proces van vallen en opstaan. Het is dan ook niet fout om weer te gaan biechten vanwege herhaling van dezelfde hardnekkig zonde – integendeel! Maar alleen een groot geloof in de liefde van God en de genade die hij je in het sacrament van de biecht geeft, zal je uiteindelijk echt los doen komen van die zonde.

[Thorgrem 430]

Mooie overweging Weg2.