Hemelshoog juichend...

[LodewijkNapoleon 0]

...tot de dood bedroefd

Liggen de momenten van onze diepste vernederingen en onze grootste overwinningen niet zelden heel dicht bij elkaar? Het gekke is, als ik bij een ander zie dat hij de éne dag heel bedroefd is en de dag daarop in een juichstemming, dat ik 'm niet helemaal serieus neem (als ik niets van de achtergronden weet in ieder geval)

Maar zelf heb ik het net zo goed, als ik eens een vernedering heb moeten slikken, of wanneer iets me pijn doet, dan heb ik dar een paar uur last van, maar daarna krijg je wel zo'n zin om terug te vechten. En dat geeft voor de buitenwereld natuurlijk wel een vertekend beeld denk ik.

Christus is er Zélf het mooiste voorbeeld natuurlijk, tussen het moment van de diepste vernedering en de grootse overwinning zat maar 3 dagen.

Herkenbaar anyone?

[ThijsK 0]

Als ik een tegenslag heb dan heeft dit snel gevolgen voor mij dat ik neerslachtig wordt enz. Echter ik heb al snel weer moed om terug te krabbelen en het dan maar anders te doen. Tot irritatie van sommige mensen. Veel mensen zien het als naief. Ik zie het meer als een positieve eigenschap.

[RawRanX 0]

Het zijn niet de dingen zelf die de mensen in verwarring brengen, maar hun meningen omtrent die dingen.

Epictetus - Encheiridion (slaaffilosoof ) Het HANDBOEKJE

[Naeva 182]

Quote:

Op donderdag 20 september 2007 15:29:15 schreef Pius_XII het volgende: Liggen de momenten van onze diepste vernederingen en onze grootste overwinningen niet zelden heel dicht bij elkaar?

Ja, vaak moet je even heel gefrustreerd raken voor je iets leert.

Quote:

Het gekke is, als ik bij een ander zie dat hij de éne dag heel bedroefd is en de dag daarop in een juichstemming, dat ik 'm niet helemaal serieus neem (als ik niets van de achtergronden weet in ieder geval)

Ik denk dat mensen dat bij mij ook weleens hebben. De ene dag kan ik me geweldig voelen en de andere dag het idee hebben dat het allemaal een groot drama is. Aan de ene kant is dat wel mijn karakter, tenminste, ik ben wel een beetje wispelturig. Maar het is ook nog iets anders. Ik heb gewoon heel sterk twee ideeën over de wereld. Het eerste is dat ik het normaal gesproken en zeker als ik onder de mensen ben best naar mijn zin heb en helemaal blij kan worden met kleine dingen. Het tweede is dat ik, als het over geloof of zoiets gaat, wel heel serieus ben en misschien zelfs pessimistisch. De ene keer overheerst de ene kant, de andere keer de andere kant. Het hangt er maar net vanaf waar, hoe en met wie je bent. Dat ik soms extreem optimistisch ben en soms extreem pessimistisch is niet alléén omdat ik wispelturig ben, het hangt ook van de situatie af.

Quote:

Maar zelf heb ik het net zo goed, als ik eens een vernedering heb moeten slikken, of wanneer iets me pijn doet, dan heb ik dar een paar uur last van, maar daarna krijg je wel zo'n zin om terug te vechten. En dat geeft voor de buitenwereld natuurlijk wel een vertekend beeld denk ik.

Ik denk dat dat heel menselijk is, zeker voor iemand met een beetje een romantische inslag.

Ik schijn op de buitenwereld wel gelijkmatig over te komen, maar hoe beter mensen je kennen hoe beter ze kunnen volgen hoe je je voelt en hoe wispelturiger je kunt lijken. Ik heb zelf de neiging mijn buien enigszins te proberen te verbergen omdat ik inderdaad bang ben dat mensen me dan niet meer serieus nemen. Maar ja, dat lukt dan weer niet omdat ik gewoon niet zo goed kan toneelspelen. En dan sla ik mezelf weer voor m'n kop omdat ik denk dat iemand nou wel zal denken dat ik niet serieus ben enzo...

Quote:

Christus is er Zélf het mooiste voorbeeld natuurlijk, tussen het moment van de diepste vernedering en de grootse overwinning zat maar 3 dagen. Herkenbaar anyone?

Ja wel herkenbaar

[Mystique 1]

Bij de felste zonnestralen horen de scherpste schaduwen.

Meer weet ik er niet over te zeggen eigenlijk.

[Taam 1]

Admod note: topic titel aangepast

[Ann 0]

Hmm nee herken het niet. Als iets me de put induwt kan ik daar een redelijk lange tijd blijven zitten.

[Dagmar 0]

Ik heb de hele fijne eigenschap om op welk moment dan ook door een klein mooi iets gelukkig te kunnen worden, en vervolgens die postitieve bui heel lang vast te kunnen houden. In die zin, negatief naar postitief, kan ik dus wel wispelturig zijn.

De andere kant op gaat een stuk moeilijker. Er moet écht iets goed mis zijn voordat ik in een dip raak. Oppervlakkig kan ik dan wel 'geschimpt' worden door iets negatiefs, maar vaak is dat niet eens in staat om m'n dag te verpesten.

En eerlijk, ik wil niet eens weten hoe ik er zonder die eigenschap nu aan toe zou zijn..

[audacity 0]

ik ben wel iemand van de hele hoge bergen en hele diepe dalen. Atm zit ik in een diep diep dal. Ben vaak verbaasd als ik weer uit de put ben en kan van de top ook heerlijk genieten. Heb op zich wel uithoudingsvermogen, maar ik wel het zicht op de uitkomst verliezen waardoor de dalen af en toe echt te diep lijken.