Geintegreerde spiritualiteit

[LodewijkNapoleon 0]

...ook wel: Christelijk holisme.

Sinds een tijdje ben ik bezig met de werken van Mgr. Escriva, de stichter van Opus Dei, en de kern van zijn boodschap komt eigenlijk hier op neer: God dienen door middel van het dagelijks leven. Één citaatje uit 'De Voor' maakt het eigenlijk helemaal duidelijk:

Je schrijft me terwijl je in de keuken zit, bij het fornuis. Het wordt avond. Het is koud. Naast je zit je jongere zus aardappelen te schillen. Als laatste van jullie heeft ook zij de - goddelijke dwaasheid - ontdekt om haar christelijke roeping op totale wijze te beleven. Ogenschijnlijk - denk je - is haar werk hetzelfde als van vroeger. En toch, er is zo'n groot verschil!

Dat is waar: vroeger deed ze niets anders dan aardappels schillen; nu heiligt ze zich door aardappels te schillen

bron

Zo zijn er nog andere uitspraken die erg tekenend zijn; zoals dat een uur studeren eigenlijk een uur bidden is

Nou ja, de strekking lijkt me duidelijk, en zeer de moeite waard om hier te bespreken:

- wat is in jouw ogen een geintegreerde spiritualiteit?

- hoe verwezenlijk je dit?

- wat is het idieëel, maar ook praktische nut?

[Thorgrem 430]

Nu weet ik dat Tom een groot bewonderaar is van de heilige Jozefmaria. Nu een tweede aangestoken is door deze heilige wil ik ook wel eens wat van deze man lezen. Heeft er iemand titels van boeken (het liefst niet al te duur)?

Ik kan je vragen nu niet beantwoorden. Simpelweg omdat ik er nog nooit diep over nagedacht heb.

Mijn spirituele kant is zwaar onder ontwikkeld. Vandaar ook dat ik donderdag start met een cursus Christelijke spiritualiteit in het dagelijks leven via de Leefregel van de Karmel. Gegeven door niemand minder dan mijn biechtvader. Ik heb er zin in, en ik hoop dat ik er veel leer.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 15 september 2007 21:51:45 schreef Thorgrem het volgende: Nu een tweede aangestoken is door deze heilige wil ik ook wel eens wat van deze man lezen. Heeft er iemand titels van boeken (het liefst niet al te duur)?

Vind je allemaal terug onder die link. De boeken staan in z'n geheel online, dus in die zin is het geen spam, maar vanaf die site wordt ook doorverwezen naar twee uitgeverijen die de boeken verkopen. 'De Weg', 'De Voor' en 'De Smidse' kosten ongeveer 13,00 euro.

[Ignatius Maria 0]

Dit is voor mij één van de grootste uitdagingen van het christelijk leven denk ik. Ik ben van nature nogal dualistisch ingesteld, wat dus praktisch betekend dat ik het nogal lastig vind om in de dagelijkse dingen spiritualiteit te beleven. Ik ervaar een groot onderscheid tussen het geestelijke en stoffelijke.

Dat levert nogal een plagaat op, omdat ik ook wel weer een levensgenieter ben en je natuurlijk niet continu geestelijk bezig kan zijn, als je zo'n strak onderscheid hanteert. Ik heb er grote moeite mee om in mijn werk of een avondje uit spiritualiteit te ontdekken. Zelfs in mijn studie (theologie nota bene) vind ik het moelijk het geestelijke vorm te geven.

Wat ik de laatste tijd in ieder geval probeer is mijn dag te doorweven met gebed. En ook probeer ik mezelf steeds te herinneren aan de geestelijke werkelijkheid die achter (of in) al het dichtbare schuilgaat. En zo probeer ik dan bijvoorbeeld ook bewuster te worden van mijn omgang met andere mensen. Vaak doe ik dingen zo vanzelfsprekend, totdat ik opeens stilsta bij wat ik doe en besef dat, dat misschien wel helemaal niet zo nuttig / goed is.

[anastasia 0]

Klint een beetje boedhistisch

[diakio 0]

Quote:

Op zondag 16 september 2007 11:21:37 schreef anastasia het volgende: Klint een beetje boedhistisch

Niet zo vreemd. De overeenkomsten in beider spiritualiteit zijn vrij groot. Neem Christus' offer uit het christendom, blijf je verstand gebruiken, en je komt uit op boeddhisme.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:03:55 schreef KennethB het volgende: Dit is voor mij één van de grootste uitdagingen van het christelijk leven denk ik. Ik ben van nature nogal dualistisch ingesteld, wat dus praktisch betekend dat ik het nogal lastig vind om in de dagelijkse dingen spiritualiteit te beleven. Ik ervaar een groot onderscheid tussen het geestelijke en stoffelijke.

Ja, heel herkenbaar, dat heeft er, onbewust, bij mij ook nog heel lang ingezeten.

Quote:

Dat levert nogal een spagaat op, omdat ik ook wel weer een levensgenieter ben en je natuurlijk niet continu geestelijk bezig kan zijn, als je zo'n strak onderscheid hanteert. Ik heb er grote moeite mee om in mijn werk of een avondje uit spiritualiteit te ontdekken. Zelfs in mijn studie (theologie nota bene) vind ik het moeilijk het geestelijke vorm te geven.

Lees jij de werken van Escriva al? Desnoods elke dag zo'n overdenking online? Op zich kan het ook handig zijn om je eerst op één punt te focussen (dat was voor mij wel handig) en op en gegeven moment straalt het dan af naar al het andere. En dat breidt zich dan vanzelf uit.

Quote:

Wat ik de laatste tijd in ieder geval probeer is mijn dag te doorweven met gebed. En ook probeer ik mezelf steeds te herinneren aan de geestelijke werkelijkheid die achter (of in) al het dichtbare schuilgaat. En zo probeer ik dan bijvoorbeeld ook bewuster te worden van mijn omgang met andere mensen. Vaak doe ik dingen zo vanzelfsprekend, totdat ik opeens stilsta bij wat ik doe en besef dat, dat misschien wel helemaal niet zo nuttig / goed is.

Vandaar he? Fides & ratio.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 16 september 2007 11:21:37 schreef anastasia het volgende: Klint een beetje boedhistisch

Eenheid he? Uiteindelijk kunnen we de Geest nergens onvluchten, hij doortrekt alles en wekt het al tot leven. Maarja, het is dus de kunst je hiervan bewust te worden en iedere adem ook geestvervuld te laten zijn.

Quote:

Op maandag 17 september 2007 17:16:14 schreef Pius_XII het volgende: [...]Ja, heel herkenbaar, dat heeft er, onbewust, bij mij ook nog heel lang ingezeten.

Niet zo gek ook denk ik. Onze traditie zit vol met asceten voor wie ik ook grote bewondering heb. Ik vraag me dus ook af in hoeverre een beetje dualistisch denken geen prima plaats heeft in het christelijk geloof.

Quote:

Lees jij de werken van Escriva al? Desnoods elke dag zo'n overdenking online? Op zich kan het ook handig zijn om je eerst op één punt te focussen (dat was voor mij wel handig) en op en gegeven moment straalt het dan af naar al het andere. En dat breidt zich dan vanzelf uit.

Ik ben momenteel bezig met meditaties naar aanleiding van het werk van St. Theresa van Avila, maar "het probleem" hierbij is dat een goede meditatie vaak toch al een half uur duurt, en er dus nogal eens bij inschiet. Daarnaast vind ik online dingen lezen niet prettig, dus misschien zal ik eens wat van zijn werk aanschaffen.

Ik gok dat jouw focus ligt op kuisheid? Zou je misschien wat kunnen vertellen over hoe je zo'n overdenking probeert concreet te krijgen in het alledaagse?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 17 september 2007 17:45:28 schreef KennethB het volgende: Niet zo gek ook denk ik. Onze traditie zit vol met asceten voor wie ik ook grote bewondering heb. Ik vraag me dus ook af in hoeverre een beetje dualistisch denken geen prima plaats heeft in het christelijk geloof.

Maar toch, ik snap waar je op doelt, maar ik vraag me af of je dat onder de noemer 'dualisme' kan schuiven. Als je bijvorbeeld kijkt naar de Karthuizers, die zijn nogal contemplatief enzo, maar zeker niet dualistisch. Diakio heeft mij eens uitgelegd hoe dat precies zat, ik weet het fijne er niet meer van, maar het kwam erop neer dat juist het strakke schema, de lichamelijke arbeid e.d. evenzogoed deel uit maken van de geloofsbeleving. Ook hier holisme dus.

Quote:

Ik ben momenteel bezig met meditaties naar aanleiding van het werk van St. Theresa van Avila, maar "het probleem" hierbij is dat een goede meditatie vaak toch al een half uur duurt, en er dus nogal eens bij inschiet. Daarnaast vind ik online dingen lezen niet prettig, dus misschien zal ik eens wat van zijn werk aanschaffen. Ik gok dat jouw focus ligt op kuisheid? Zou je misschien wat kunnen vertellen over hoe je zo'n overdenking probeert concreet te krijgen in het alledaagse?

Ja, het is een hele andere manier van met mensen omgaan, zowel met mannen als vrouwen. Het wordt een beetje gooien met platitudes, maar het komt erop neer dat je Christus in de ogen van de ander ziet. Zo simpel en ja, zo ingewikkeld is het eigenlijk. Wat dan weer helpt, is dat het op een gegeven moment vruchten afwerpt. Je wordt lieviger tegen vrouwen, een stuk van dat harnas gaat af, en tegen mannen dring je ook meer door tot de kern, omdat je ze als het ware niet meer gaat zien als wedijveraars in een competitie. En dat komt op een gegeven moment weer terug, én het wordt doorgegeven.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op maandag 17 september 2007 21:15:33 schreef Pius_XII het volgende: [...]Maar toch, ik snap waar je op doelt, maar ik vraag me af of je dat onder de noemer 'dualisme' kan schuiven. Als je bijvorbeeld kijkt naar de Karthuizers, die zijn nogal contemplatief enzo, maar zeker niet dualistisch. Diakio heeft mij eens uitgelegd hoe dat precies zat, ik weet het fijne er niet meer van, maar het kwam erop neer dat juist het strakke schema, de lichamelijke arbeid e.d. evenzogoed deel uit maken van de geloofsbeleving. Ook hier holisme dus.

Ja, klopt. Je bent nogal snel geneigd te denken "kloosterlingen, stelletje wereldvreemde zelfkastijders" maar volgens mij is bijvoorbeeld de spiritualiteit van St. Benedictus heel holistisch. Maar dat neemt niet weg dat bijvoorbeeld de woenstijnvaders die zo lang mogelijk op een korreltje rijst probeerden te teren, niet wars waren van enig dualistisch denken.

Quote:

Ja, het is een hele andere manier van met mensen omgaan, zowel met mannen als vrouwen. Het wordt een beetje gooien met platitudes, maar het komt erop neer dat je Christus in de ogen van de ander ziet. Zo simpel en ja, zo ingewikkeld is het eigenlijk. Wat dan weer helpt, is dat het op een gegeven moment vruchten afwerpt. Je wordt lieviger tegen vrouwen, een stuk van dat harnas gaat af, en tegen mannen dring je ook meer door tot de kern, omdat je ze als het ware niet meer gaat zien als wedijveraars in een competitie. En dat komt op een gegeven moment weer terug, én het wordt doorgegeven.

Mooi. Soms is mij ook de genade geschonken Christus in de ander te zien, maar helaas lijkt dit soms nogal afhankelijk van mijn eigen humeur en het weer en dergelijke.

[diakio 0]

Quote:

Op maandag 17 september 2007 22:24:55 schreef KennethB het volgende: [...] Ja, klopt. Je bent nogal snel geneigd te denken "kloosterlingen, stelletje wereldvreemde zelfkastijders" maar volgens mij is bijvoorbeeld de spiritualiteit van St. Benedictus heel holistisch.

De oude Benedict was niet zo gek. Vooral: niet zo gek als de woestijnvaders. Holistisch denker, die Benedictus.

[LodewijkNapoleon 0]

Even een benadering van de andere kant, ik las een heel treffend stukje uit een boek van C.S. Lewis over wat er kan gebeuren als je spiritueel gescheiden levens leidt. Even wat uitleg, het boek waaruit het afkomstig is, heet 'Brieven uit de hel' en de schrijfstijl is zo dat een opperdemoon instructies geeft aan een lagere demoon over hoe hij een mens moet misleiden. Wel een grappige perspectiefsverwisseling trouwens. Komt 'ie:

Beste Galsem,

Tot mijn vreugde vernam ik van Gleinijp dat jouw patiënt een aantal zeer gunstige nieuwe kennissen heeft en het schijnt dat jij hier op een waarlijk veelbelovende manier mee aan de slag bent geweest. Ik begreep dat het echtpaar van middelbare leeftijd dat hij op kantoor ontving precies het soort mensen is waar wij hem mee in aanraking willen brengen - rijk, sjiek, met een intellec­tueel vernisje, sprankelend sceptisch over alles en iedereen. Ik be­greep dat ze zelfs vaag pacifistisch zijn, niet om ethische redenen maar vanuit een ingewortelde neiging om denigrerend te doen over alles wat de grote massa van hun medemensen bezighoudt, en vanuit een vleugje puur modieus en literair communisme. Dit is uitstekend. Het schijnt ook dat jij goed gebruik hebt gemaakt van zijn sociale, seksuele en intellectuele ijdelheid. Laat mij meer weten. Is hij ver met hen meegegaan? Niet in woorden, bedoel ik. Een sterveling kan met een geraffineerd spel van blikken en lach­jes en stembuigingen laten merken dat hij aan de kant van zijn gesprekspartner staat. Dat soort verraad moet je in het bijzonder stimuleren, omdat de '.rerrader in kwestie zich er zelf niet goed van bewust is; en tegen de tijd dat hij dat wel is, heb jij de terug­weg moeilijk gemaakt.

Hij zal vast en zeker vlug inzien dat zijn eigen geloof haaks staat op dingen waar zijn hele omgang met de nieuwe vrienden op berust. Ik denk niet dat dit erg is zolang jij maar weet te voorkomen dat hij dit hardop zegt; en met behulp van schaamte, trots, be­scheidenheid en ijdelheid zal dat niet moeilijk zijn. Zolang het uit­stel duurt zit hij in een scheve positie. Hij zwijgt waar hij spreken moest en lacht waar hij zwijgen moest. Hij zal eerst alleen door zijn manier van doen, maar al gauw ook met zoveel woorden, allerlei cynische en sceptische meningen verkondigen die eigenlijk niet van hem zijn. Maar dat worden ze misschien als jij hem goed be­speelt. Een sterveling wordt vaak datgene waarvoor hij zich uit­geeft. Dit zijn belangrijke dingen. Nog belangrijker is nu de vraag wat te doen met het oog op de Vijandelijke tegenaanval. Om te beginnen stel je zo lang mogelijk het moment uit waarop hij beseft dat dit nieuwe plezier een verzoeking is. De dienaren van de Vijand preken weliswaar al tweeduizend jaar over 'de Wereld' als een van de grote standaardverzoekingen, zodat dit uitstellen jou misschien moeilijk lijkt. Maar gelukkig hebben ze hierover in de afgelopen decennia maar zelden meer gesproken. In moderne christelijke boeken staat wel veel (eigenlijk meer dan mij lief is) over de Mammon, maar ik vind er weinig van die aloude waar­schuwingen tegen de Ijdelheden van de Wereld, de Verkeerde Vrienden en het Vermorsen van Tijd. Jouw patiënt zou dat alles waarschijnlijk bestempelen als 'calvinisme' - en laat me hier in het voorbijgaan opmerken dat de door ons aan dit woord ver­leende gevoelswaarde een van de waarlijk klinkende overwinnin­gen van de afgelopen honderd jaar is. Jaarlijks weten wij hiermee duizenden mensen af te schermen van nuchterheid, kuisheid en een ingetogen leven.

Vroeg of laat echter moet de ware aard van zijn vrienden hem toch duidelijk worden, en jouw tactiek moet dan worden afge­stemd op zijn intelligentie. Is hij dom genoeg, dan is het inzicht in de waarheid over zijn vrienden te beperken tot de tijden wanneer ze afwezig zijn; hun aanwezigheid is genoeg om er alle kri­tiek mee weg te blazen. Als dit lukt kun je hem dan lange tijd twee levens naast elkaar laten leiden, zoals ik vele mensen heb zien doen. In elk van beide kringen waarin hij zich begeeft lijkt hij dan een ander mens te zijn en is hij ook een ander mens. Bij gebrek aan domheid is er ook een listiger en vermakelijker ma­nier. Je kunt hem dan juist plezier doen beleven aan de ervaring dat de twee helften van zijn leven onverenigbaar zijn. Dit gaat via zijn ijdelheid. Als hij op zondagmorgen naast de kruidenier geknield zit, kun je hem leren daarvan te genieten vanuit geen andere overweging dan dat de kruidenier niets weet of snapt van het wereldwijze en spotzieke gezelschap waarin hij zaterdaga­vond nog verkeerde; en andersom zal hij ook des te meer genie­ten van de schunnige en godslasterlijke taal bij de koffie met deze prachtvrienden omdat hij weet heeft van een 'diepere' , 'geeste­lijke' wereld van binnen, waar zij niets van begrijpen. Je begrijpt hoe hij het zich voorstelt - de wereldse vrienden raken hem aan de ene kant en de kruidenier aan de andere, en hijzelf is de com­plete, evenwichtige, complexe persoonlijkheid die hen allemaal doorheeft. Dus terwijl hij met tenminste twee kringen in een per­manent valse verhouding leeft, zal hij in plaats van schaamte een voortdurende onderstroom van zelfvoldaanheid ervaren. En ten slatte, als niets van dit alles werkt, kun je hem dwars tegen zijn geweten in bewegen tot voortzetting van het nieuwe contact van­uit de gedachte dat zijn omgang met deze lieden, alleen al door­dat hij hun drankjes drinkt en om hun mopjes lacht, op een niet nader omschreven manier 'goed voor hen' is terwijl het 'pedant', 'intolerant' en (natuurlijk) 'calvinistisch' zou zijn er een punt achter te zetten.

Intussen doe jij natuurlijk de voor de hand liggende dingen en zorg je dat hij door deze nieuwe ontwikkeling meer geld uitgeeft dan hij eigenlijk kan missen en dat hij zijn werk en zijn moeder verwaarloost. Haar jaloezie en ongerustheid en zijn steeds ont­wijkender en lompere gedrag zullen van onschatbare waarde zijn voor de verhoging van de spanningen thuis.

Je toegenegen oom Schroeflik

* Wat zegt dit stukje over de gevaren van het leiden van spiritueel gescheiden levens?

* Kan je nog andere gevaren bedenken die vasthangen aan het leven van spirituel gescheiden levens?