Interpretatie Jacobus 5

[Toonder 0]

Jac. 5:

Quote:

13 Als een van u het moeilijk heeft, laat hij bidden; is hij vrolijk, laat hij een loflied zingen. 14 Laat iemand die ziek is de oudsten van de gemeente bij zich roepen; laten ze voor hem bidden en hem met olie zalven in de naam van de Heer. 15 Het gelovige gebed zal de zieke redden, en de Heer zal hem laten opstaan. Wanneer hij gezondigd heeft, zal het hem vergeven worden. 16 Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. 17 Elia was een mens als wij, en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drieëneenhalf jaar lang geen regen gevallen op het land. 18 Toen bad hij opnieuw, en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort. 19 Broeders en zusters, als een van u afdwaalt van de waarheid en een ander laat hem daarheen terugkeren, 20 dan mag hij weten: wie een zondaar van het dwaalspoor terugbrengt, redt hem van de dood en wist tal van zonden uit.

Vandaag hadden we een preek over deze tekst. Volgens ds. Jos Douma moest je dit vooral lezen als een oproep om bij ziekte het gebed centraal te stellen, te rade gaan of er concrete zonden in het spel zijn en daarbij ook te zalven. Bovendien was de ds. van mening dat de tekst niet over bijna gestorvenen gaat.

Mijn vraag is of vooral deze laatste bewering juist is. Ik zie namelijk dat zowel in de gereformeerde traditie als in de RKK (Heilig Oliesel) deze tekst eerder verbonden wordt met oude mensen die op sterven liggen en de laatste kerkelijke zorg ontvangen. Weet iemand wat de achterliggende grond is om deze tekst aldus te interpreteren?

[diakio 0]

KKK 1512: Zowel in het oosten als in het westen bestaan er van oudsher in de liturgische traditie getuigenissen over zalvingen van zieken met gezegende olie. In de loop der eeuwen werd de ziekenzalving steeds meer slechts toegediend aan hen die op het punt stonden te sterven. Vandaar dat men was gaan spreken van het "laatste oliesel". Ondanks deze ontwikkeling heeft de liturgie nooit nagelaten de Heer te bidden de zieke gezond te maken, indien dit hem tot heil strekt.

[Michiel 14]

Quote:

Op zondag 09 september 2007 23:25:45 schreef Toonder het volgende: Jac. 5: Vandaag hadden we een preek over deze tekst. Volgens ds. Jos Douma moest je dit vooral lezen als een oproep om bij ziekte het gebed centraal te stellen, te rade gaan of er concrete zonden in het spel zijn en daarbij ook te zalven. Bovendien was de ds. van mening dat de tekst niet over bijna gestorvenen gaat. Mijn vraag is of vooral deze laatste bewering juist is. Ik zie namelijk dat zowel in de gereformeerde traditie als in de RKK (Heilig Oliesel) deze tekst eerder verbonden wordt met oude mensen die op sterven liggen en de laatste kerkelijke zorg ontvangen. Weet iemand wat de achterliggende grond is om deze tekst aldus te interpreteren?

Het punt genezing ontvangen is een heel gecompliceerd en gevoelig onderwerp. Pas geleden was bij ons een preek over Marcus 5 (weet de tekstplaats niet meer zeker), waarin ook gezegd wordt dat je door middel van geloof gered zal worden. De vrouw raakte het kleed aan en werd gered.

In die preek werd ook de connectie gemaakt met Jacobus 5, waar gesproken werd over zalving. Er staat in vers 14 duidelijk geschreven dat iemand die ziek is gezalfd moet worden. Daarbij heeft een zalving geen zin als er geen geloof is. Nu is het niet gezegd dat als je niet geneest je niet genoeg geloof hebt (wat het onderwerp zo moeilijk maakt), maar dat gebed een belangrijke plaats in hoort te nemen bij zieke en de gemeente.

Zalving door middel van olie heeft ook een symbolische betekenis.

Quote:

1. De olie voor de zieken Jezus ontmoeten we in het evangelie als geneesheer. De Heiland geneest mensen als teken van zijn vergeving en als verkondiging van het komend Koninkrijk. Dit prediken ook zijn leerlingen als zij in navolging van Christus zieken zalven en genezen (vgl. Markus 6,13). Een van hen de H. Jakobus, schrijft: "Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de priesters der kerk bij zich roepen, dat zij over hem bidden en hem zalven met olie in de naam van de Heer. En het gelovige gebed zal de zieke behouden en de Heer zal hem oprichten. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem vergiffenis geschonken worden" (Jakobus 5,14-15). Het gaat bij de ziekenzalving om het heelmaken en oprichten van gebroken en zieke mensen. In de zalving komt Christus ons nabij in tijden dat onze lichamelijke of geestelijke kracht op is, als we een ingrijpende operatie moeten ondergaan of als we spoedig zullen sterven. Deze zalving waarin Hij ons door de Heilige Geest aanraakt is een sacrament. Wat voor zorgen wij als gedoopte mensen ook mogen hebben, we kunnen er zeker van zijn dat God ons gelovig gebed zal verhoren. Het is daarbij de opdracht van de hele gemeente om voor de zieken te bidden en bij hen betrokken te zijn. In de kerk van het Westen is dit sacrament lange tijd het 'laatste oliesel' genoemd, als zou het alleen voor stervenden bestemd zijn. Maar uit het evangelie blijkt dat Christus om ons sterven niet bijzonder bezorgd is. Hem gaan onze zonden ter harte. Net als in de evangelieverhalen wil Jezus ons heden vergeven en bevrijden zodat we kunnen leven als nieuwe mensen. De ziekenzalving kan ons deze innerlijke genezing geven. Wie zo Gods kracht en nabijheid nodig heeft kan een priester er om vragen.

Bron

De achterliggende gedachte die er zou kunnen zijn om het toe te dienen bij stervenden, is dat olie symbool staat voor "Goedentierenheid van de Heer". Door een zalving dient men als het ware deze goedentierenheid toe.

Zie Psalm 23:5

5 U nodigt mij aan tafel

voor het oog van de vijand,

u zalft mijn hoofd met olie,

mijn beker vloeit over.

[E-line 0]

Misschien heb je hier ook nog wat aan, ik las dit net.