Haten van de zonde

[LodewijkNapoleon 0]

Het is een tamelijke ver-van-je-bed term als je 'm hoort, maar volgens de katholieke leer ga je op een gegeven moment zó van God houden (eigenlijk gaat Hij vooral van jou houden), dat je als reactie daarop de zonde gaat haten.

Ik moet zeggen dat dit me ergens toch wel iets van ver weg leek. Natuurlijk, ik onderschrijf de leer en ik ben ervan overtuigd dat allerlei zonden niet jofel zijn, en daar baal je wel eens van, maar je legt het ook weer gauw naast je neer.

Maar de zonde haten, dat is volgens mij toch weer wat anders, dat ervaar ik nog maar sinds een half jaar ofzo eigenlijk, en het is ook nog onvolkomen ook nog, maar het komt er dan op neer dat je een bepaalde zonde doet, en dat je écht baalt, gevoelsmatig baalt, zo van dat je er eigenlijk geen reden voor nodig hebt, maar je voelt dat gewoon, en het snoepje van de zonde smaakt dan ook voor geen meter meer.

Het is nog lang niet zo bij alle zondes trouwens, en ik moet nog best veel met m'n verstand doen, maar herkent iemand dit?

[Thorgrem 430]

Jazeker herken ik het. Bijvoorbeeld met vasten, als ik dan toch iets eet wat ik van tevoren niet met mijzelf had afgesproken kan ik me daar ontzettend schuldig over voelen. Ik moet erd an ook erg bij nadenken wat ik wel en niet kan eten. Zo ook voor de Mis is het uurtje vasten een beproeving, omdat je zo snel iets in je mond stopt.

Maar de zonde echt haten... nee sorry, daarvoor heb ik te weinig haat in me denk ik en al helemaal niet als anderen het doen.

[everliving 0]

ja, keer op keer faal je Gods wil te doen. ik wordt er soms zelfs wanhopig van. Maar ik begin me een beetje af te vragen of da wel gezond is.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 15:28:49 schreef Thorgrem het volgende: Maar de zonde echt haten... nee sorry, daarvoor heb ik te weinig haat in me denk ik

Is dat niet een beetje ook een vorm van lauwheid dan? (let op het vraagteken )Kijk je moet er ook niet in blijven hangen natuurlijk, wat dat schiet ook niets op, ook die haat moet constructief blijven uiteraard.

Maar ik weet niet, bij sommige zaken voel je dan gewoon dat je zowel God als jezelf pijn doet, dat is niet eens een beredenering, je voelt het. Misschien is dat met het vasten wel een aardig voorbeeld, dat je er op een gegeven moment niet meer over hoeft te nadenken, maar dat je een vieze smaak in de mond krijgt als je het doet.

[Raido 0]

Een kleine kanttekening, in het Hebreeuws wordt het woord 'haten' meestal gebruikt in de context van 'niet liefhebben boven (en dan volgd er vaak iets). Dat zie je nogal eens terug.

Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn.

Die zijn leven liefheeft, zal hetzelve verliezen; en die zijn leven haat in deze wereld, zal hetzelve bewaren tot het eeuwige leven.

Het gaat niet om het haten, maar het gaat om het gebonden zijn aan de zonden, het genieten van de zonde dat is verschrikkelijk. God weet echter dat wij nooit zondeloos kunnen leven, toch moeten wij dat proberen.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 15:48:34 schreef Pius_XII het volgende: [...] Is dat niet een beetje ook een vorm van lauwheid dan? (let op het vraagteken )Kijk je moet er ook niet in blijven hangen natuurlijk, wat dat schiet ook niets op, ook die haat moet constructief blijven uiteraard. Maar ik weet niet, bij sommige zaken voel je dan gewoon dat je zowel God als jezelf pijn doet, dat is niet eens een beredenering, je voelt het. Misschien is dat met het vasten wel een aardig voorbeeld, dat je er op een gegeven moment niet meer over hoeft te nadenken, maar dat je een vieze smaak in de mond krijgt als je het doet.

Lauwheid, dat zou kunnen. Ik zie het meer als respect voor mensen met een andere overtuiging. We zijn hier met zijn alle samen en zullen samen deze samenleving leefbaar houden en verder opbouwen. Verdraagzaamheid lijkt me belangrijk.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 16:35:34 schreef Thorgrem het volgende: Lauwheid, dat zou kunnen. Ik zie het meer als respect voor mensen met een andere overtuiging. We zijn hier met zijn alle samen en zullen samen deze samenleving leefbaar houden en verder opbouwen. Verdraagzaamheid lijkt me belangrijk.

Maar dat bijt elkaar toch niet?

[Aviator 0]

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 15:25:22 schreef Pius_XII het volgende: Het is een tamelijke ver-van-je-bed term als je 'm hoort, maar volgens de katholieke leer ga je op een gegeven moment zó van God houden (eigenlijk gaat Hij vooral van jou houden), dat je als reactie daarop de zonde gaat haten.

Zou God niet al van je houden? Ik denk dat het inderdaad gaat om ons die van God gaan houden en van daaruit zonde gaat haten.

Ik vergelijk dat met mijn vriend, hoe meer ik van hem ga houden, hoet rotter ik het vind als ik iets niet "goed" doe tenopzichte van hem.

Quote:

Ik moet zeggen dat dit me ergens toch wel iets van ver weg leek. Natuurlijk, ik onderschrijf de leer en ik ben ervan overtuigd dat allerlei zonden niet jofel zijn, en daar baal je wel eens van, maar je legt het ook weer gauw naast je neer.

Nou, ik krijg er denk ik juist makkelijk een schuld gevoel over, omdat ik het te makkelijk vind klinken om vergeving te vragen en dat het dan alweer goed is...

Quote:

Maar de zonde haten, dat is volgens mij toch weer wat anders, dat ervaar ik nog maar sinds een half jaar ofzo eigenlijk, en het is ook nog onvolkomen ook nog, maar het komt er dan op neer dat je een bepaalde zonde doet, en dat je écht baalt, gevoelsmatig baalt, zo van dat je er eigenlijk geen reden voor nodig hebt, maar je voelt dat gewoon, en het snoepje van de zonde smaakt dan ook voor geen meter meer.

Dus een beetje te vergelijken met mijn schuld gevoel?... Ik weet nog dat ik als kind eens iets gejat had van een vriendinnetje, uiteindelijk vond ik het ding niet eens leuk meer door het schuldgevoel. Sindsdien heb ik dat dan ook nooit meer gedaan, ik denk ook dat het wel een stimulans is om het goede te willen doen.

Quote:

Het is nog lang niet zo bij alle zondes trouwens, en ik moet nog best veel met m'n verstand doen, maar herkent iemand dit?

Ja hoor, ik herken het wel...

Ik denk dat de dingen waar we echt enorm aan gehecht zijn, vaak een valkuil zullen zijn. Onze menselijke kant trekt dan denk ik ook aan je om iets wel of niet te doen...

Liefs Diaan

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 16:49:57 schreef Pius_XII het volgende: [...] Maar dat bijt elkaar toch niet?

Kijk eens in een van de topics met als onderwerp homofilie.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 16:03:22 schreef Raido het volgende: Het gaat niet om het haten, maar het gaat om het gebonden zijn aan de zonden, het genieten van de zonde dat is verschrikkelijk. God weet echter dat wij nooit zondeloos kunnen leven, toch moeten wij dat proberen.

Mwah ok, maar nog los van de term 'haten' an sich; heb jij geen zonden bij jezelf waar je eerst een fase had waarin je het gewoon fijn vond. En dat er later een fase kwam dat je het niet meer deed, maar meer op verstand, je wist dat het niet goed was, en je kon dat ook nog wel beredeneren, maar gevoelsmatig werkte het nog niet zo mee. Maar dat er daar weer na een fase kwam dat je er gevoelsmatig echt een afkeer van had.

Dát is wat ik dus met haat bedoel, dat de bescherming voor de zonde door Jezus écht ingebouwd zit, en dat je er niets meer aan vind.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 16:54:33 schreef Thorgrem het volgende: Kijk eens in een van de topics met als onderwerp homofilie.

Ik zat meer te denken aan je eigen zonden eigenlijk, dat had ik er misschien wat duidelijker bij moeten zeggen.

Maar zelfs dan he? Dan hoeft het elkaar nóg niet te bijten. Als je op die haatreacties doelt, dat komt mij meer over als 'hate the sinner' dan 'hate the sin'. (nog los dan weer van die taalkwestie die Raido aansneed)

[Thorgrem 430]

Die taalkwestie geeft wat hoop.

Maar dat zijn wel de mensen die het hardst roepen dat ze niet de zondaar haten maar de zonde. Dat dat niet zo overkomt zal ze verder een zorg wezen want ze gaan met volharding gewoon door.

Maar persoonlijk bedoelde je dus. Dan zal het elkaar niet zo bijten, zolang je je eigen normen maar niet oplegt aan een ander.

[Yapie 0]

ik merk het ook dat ik door de Bijbel te bestuderen, door te bidden en en bezig zijn met God, Hem steeds beter leer kennen en je in je geloof groeit. Als je steeds meer de liefde ervaart die God aan jou betoont, wil je Hem niet teleurstellen. En daardoor een hekel krijgen aan (bewust) zonde doen. Ik merk dat zelf doordat ik vroeger bijvoorbeeld worstelde met stoppen van het bezoeken van sekssites. Daar is nu verandering in gekomen, omdat ik in mezelf voel dat ik het écht niet meer wil, ook op zwakkere momenten, en het ook echt haat. Maar ook bijvoorbeeld als ik merk dat mensen op basis van roddels mensen oordelen, daar kan ik echt giftig om worden. Dat "jij wel eens uitmaakt wat een ander beter had moeten doen, want jij had het écht beter gedaan en je snapt niet wat die ander uitgefreten heeft". Daar wordt ik zo kippig van omdat je helemaal nooit weet in welke of wat voor situatie die persoon gezeten heeft. Lekker makkelijk dat oordelen. Door dergelijke dingen merk je dat de Geest in je werkt, die je 'vleselijke' wil om kan buigen, zodat je echt wilt leven tot eer van God. En elke keer als ik daar weer aan denk, dan groeit mijn dankbaarheid: dank u wel, grote God!

[Gusto 0]

Je zonden haten... jazeker niet makkelijk zelf haat ik nog eerder mijn eigen toegevelijke natuur dan de zonde zelf. En daar ligt denk ik ook het probleem het sterven van je oude natuur. Hoe minder er van je oude natuur is hoe makkerlijker het is om vanuit je nieuwe natuur zonde te haten, het ligt denk ik zelfs in je nieuwe natuur om van nature de zonde te haten.