En toen.

[Gast Anon_phpbb]

De meesten hier weten hoe ontiegelijk zwaar ik het heb (gehad) met het overlijden van mijn moeder. Naar aanleiding hiervan was ik mezelf eigenlijk kapot aan het maken. Negatieve gedachten, mezelf klem zuipen, me inlaten met wicca; als reactie op het laatste kreeg ik ineens een heel vreemd gevoel, ik sloeg de Bijbel open en las in het Nieuwe Testament. Ik heb daarna ook gebeden en ik VOELDE de Heilige Geest. Ik voelde dat Hij mij niet verlaten had, mij een 'hand' toestak en nog iets heel bijzonders gebeurde. Sinds mijn moeders dood weiger ik te rouwen, aan haar te denken; maar toen ik God dankte en Hem vroeg of mijn moeder er nog voor mij was, voelde ik haar aanwezigheid. Niets als geest of zo, gewoon de liefde: ze kan me niet meer knuffelen maar ze ís er nog wel. Ik ben NIET alleen! Niet zonder Heer en niet zonder moeder.

En om eerlijk te zijn krijg ik weer tranen in mijn ogen als ik hierover schrijf.

Naar aanleiding van gistere avond ben ik gestopt met roken (een vorm van straffen) ben ik zelf naar therapie geweest en het was berezwaar en ik heb gejankt maar ik wist dat ik het kon. Ik heb besloten een kerk te zoeken, ook als niemand met me mee wil en ik ga mijn droom volgen. De verpleging in, ookal is het een risico met mijn heupen. Het leven is een risico.

Maar lieve mensen: Ik ben niet allen, Hij houdt van mij, ik hoef de verantwoording niet op andere te schuiven. Ik mág huilen en ik mag gelukkig zijn. Ik mag leven en van mezelf houden. En dat alles door de Heer.

[Hyper_Maris 0]

Fijn dat je God weer gevonden hebt!!! Houd Hem vast, want Hij zal je nooit los laten...

Jesaja 41:10

Wees niet bang, want Ik ben bij je,

Vrees niet, want Ik ben je God,

Ik zal je steunen, Ik zal je helpen,

je sterken met Mijn onoverwinnelijke rechterhand

Aan dit kinderlied moest ik ook denken:

Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God, Want ik Zijn Hand ligt heel mijn levenslot, Hem heb ik lief Zijn vrede woont in mij, ik zie naar Hem op en ik weet, Hij is mij steeds nabij!!!

Lieve Judith onthoud dit GOED!!!

Liefs Mariska

[Gast Anon_phpbb]

Oops, foutje

[Raido 0]

Wooohooooeew Wat fijn Judith, en echt sterk van je dat je gestopt bent met roken (weet hoe moeilijk het is). Praat er over, schrijf je gedachten op en zoek de Heere, want Hij is er en Hij wil gevonden worden elke dag

[Gast Anon_phpbb]

*knikt* Is idd zwaar! Maar ik ben niet alleen *juich*

[snuffie 0]

wat spr om te lezen

nooit vergeten he? Je hoeft het niet alleen te doen.. Hij is er altijd voor je..

*heeft opeens een liedje in haar hoord: My Savior lives, my Savior loves, my Savior's always there for me..*

knuffel

[Liedewij 0]

heb je nog wat aan mijn tip gehad om een 'herinnerings' boek te maken over je moeder, met teksten en herinneringen (hoe moeilijk het nu is, schrijf ze op want ze zijn zo weg... en dat is nog veel moeilijker) plak er mooie foto'sbij, en vraag desnoods aan mensen die op de begravenis/crematie gepreekt hebben of je die teksten mag hebben voor in je herinnerings boek...

het moeilijkste komt nog, de hele wereld leeft verder en vind dat jij dit ook moet doen...

heel veel sterkte nogmaals en blijf bij jezelf!

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op dinsdag 24 juli 2007 21:37:54 schreef Liedewij het volgende: heb je nog wat aan mijn tip gehad om een 'herinnerings' boek te maken over je moeder, met teksten en herinneringen (hoe moeilijk het nu is, schrijf ze op want ze zijn zo weg... en dat is nog veel moeilijker) plak er mooie foto'sbij, en vraag desnoods aan mensen die op de begravenis/crematie gepreekt hebben of je die teksten mag hebben voor in je herinnerings boek... het moeilijkste komt nog, de hele wereld leeft verder en vind dat jij dit ook moet doen... heel veel sterkte nogmaals en blijf bij jezelf!

Hmm. Nee. Dat kan ik nu niet. Het is een mooi idee alleen ik kán het gewoon weg nog niet.

[Groninger 0]

Quote:

Op dinsdag 24 juli 2007 21:37:54 schreef Liedewij het volgende: het moeilijkste komt nog, de hele wereld leeft verder en vind dat jij dit ook moet doen...

helaas helemaal mee eensch

Voor de rest, neem de tijd voor je verdriet, verwerk het op je eigen manier maar blijf realistisch. Je verdriet wegzuipen/blowen/snuiven/slikken/whatever heeft totaal geen zin en dat weet je zelf ook heel goed!

Ga huilen, sporten, boos worden op de hele wereld, veel praten, iets leuks doen met vriendinnen (niet ondenkbaar dat je er niks aan vind, maar het leidt je even af) maar probeer vooral realistisch te blijven. Doe je gekke dingen dan maak je het voor je omgeving nóg moeilijker en bovendien vraag ik me af wat je er zelf aan hebt?

Sterkte

[LodewijkNapoleon 0]

Ik heb weinig toe te voegen wat nog niet gezegd is. Ik herken er hier en daar wel wat in. Veel sterkte meid! Rest mij misschien nog wat tekst te plaatsen uit de autobiografie van St. Theresia van Avila. Ze spreekt hierin over de tuin van de ziel, als een metafoor dus.

" VAN ONVRUCHTBARE GROND TOT TUIN

'Een beginneling moet zich voorstellen, dat hij een tuin gaat aanleggen op zeer onvruchtbare grond vol onkruid, opdat de Heer zich verheugt. Zijne Majesteit trekt het onkruid eruit en zal er goede kruiden in planten. Maar laten wij veronderstellen dat dit reeds gebeurd is, wanneer de ziel ertoe besluit zich aan het gebed te wijden en is begonnen met de beoefening ervan. Met Gods hulp hebben wij, als goede hoveniers, ervoor te zorgen dat deze planten groeien en erop te letten, dat we ze water geven. Ze mogen niet doodgaan, maar bloemen voortbrengen die een heerlijke geur verspreiden en rust geven aan Onze Heer.'

DE WEG VAN DE VERBEELDING

'Over hen die beginnen met het gebed, kunnen wij zeggen, dat zij water uit de put halen en dat het hun veel moeite kost, zoals ik gezegd heb. Zij moeten zich i.nspannen om hun zinnen tot inkeer te brengen. Aangezien ze gewend zijn met verstrooiingen mee te lopen, kost dat veel inspanning. Het is nodig dat ze er zich aan gaan wennen dat hun niets te zien en niets te horen wordt gegeven. Zij moeten dit ook verwerkelijken in de uren van het gebed. Zij moeten.in eenzaamheid verblijven en in afzondering over hun verleden nadenken (dit moet iedereen vaak doen, zowel degenen die op de laagste trap staan als degenen die op de hoogste trap staan). Dat nadenken kan in meer of mindere mate nodig zijn zoals ik later uiteen zal zetten. In het begin doet het nog pijn dat men niet tot het besef is gekomen, of men berouw heeft over zijn zonden. Zij hebben dit zeker, want ze zijn vastbesloten God oprecht te dienen. Ze moeten proberen zich bezig te houden met het leven van Christus en dat vermoeit hun verstand.'

DORHEID IN HET GEBED

Tot hier kunnen we zelf komen. Wel te verstaan met Gods gunst, want zonder Hem, en dat weten we, kunnen wij geen goede gedachten vormen. Dit is beginnen met water ophalen uit de put en mocht het God behagen water te willen hebben! Het ligt niet aan ons want wij gaan putten en doen wat we kunnen om deze bloemen te besproeien. En God is zo goed, wanneer Hij om redenen die Zijne Majesteit kent - voor ons tot een groot voordeel - wil dat deze put droog is en wij, als goede hoveniers, doen wat we kunnen, dat Hij de bloemen zonder water in leven houdt en de deugden doet groeien. flk noem water hier tranen en als ze ontbreken tederheid en een innerlijk gevoel van toewijding.'

HET GEBED VAN RUST

'ik heb dus reeds gesproken over het bevloeien van deze tuin en hoe men met de kracht van de armen het water uit de put moet halen. Laten wij nu spreken over de tweede manier van water putten die de Heer beschikte, opdat met behulp van een rad en bakken van een scheprad de tuinier meer water zou kunnen putten met minder moeite en hij zou kunnen uitrusten zonder voortdurend te moeten werken. Deze wijze, toegepast op het gebed, dat genoemd wordt gebed van rust, wfl'/ ik nu gaan behandelen. Hier begint de ziel in zichzelf te keren en hier raakt zij reeds de bovennatuurlijke dingen, want zij kan dit op geen enkele manier bereiken, hoe ijverig zij ook doet. Het is waar dat zij zich enige tijd schijnt te hebben vermoeid door te draaien aan het rad en door met het verstand te werken, en door bakken van het scheprad te vullen. Maar hier staat het water veel hoger en de ziel werkt veel minder dan bij het water uit de put halen. Ik zeg dat het water veel dichterbij is omdat de genade zich veel duidelijker aan de ziel kenbaar maakt. Dit is een in zichzelf keren van de vermogens om met meer smaak van die tevredenheid te genieten. De vermogens verliezen niet hun werking, noch slapen ze. Alleen de wil houdt zich bezig op een manier - zonder te weten hoe - dat zij gevangen raakt. Niet alleen geeft zij toestemming, dat God haar geboeid houdt, zoals wie zeer goed weet gevangen te zijn door iemand die hem liefheeft. 0 Jezus, mijn Heer, wat een waarde heeft Uw liefde hier voor ons omdat deze de onze zo gebonden houdt dat deze liefde geen vrijheid laat op dat moment iets anders lief te hebben dan U,'

VERBORGEN GROEIKRACHT

'Keren wij nu terug naar onze tuin of boomgaard en zien wij hoe deze bomen beginnen uit te botten om te bloeien en om daarna vruchten te dragen. De bloemen en anjelieren doen hetzelfde om hun geuren te verspreiden. Ik gebruik deze vergelijking graag omdat het mij vele keren vanaf het begin groot genoegen deed mijn ziel te beschouwen als een tuin en de Heer erin te zien wandelen, (moge het de Heer behagen, dat ik nu ben begonnen Zijne Majesteit te dienen. Ik zeg 'het eerste begin' van hetgeen ik van nu af aan over mijn leven zal zeggen). Ik smeekte dat Hij de geur van de bloempjes van de deugden die - voorzover het lijkt - begonnen uit te komen, zou laten toenemen en dat het zou zijn tot zijn heerlijkheid en dat Hij ze in leven zou houden - want ik wil niets voor mijzelf - en zou afsnijden wat Hij wilde, want ik wist wel dat ze dan nog beter uit zouden komen. Ik zeg afsnijden 'omdat er tijden komen voor de ziel, dat ze geen herinnering meer heeft aan deze tijd. Alles lijkt droog te zijn, er lijkt geen water meer nodig om het in leven te houden en het lijkt of er in de ziel nooit iets van deugd is geweest. Ze gaat door veel moeizaamheid heen, omdat de Heer wil dat het voor de arme tuinier lijkt dat alles wat hij heeft gedaan om zijn tuin in leven te houden en te bevloeien verloren gaat. Het is dan echt wieden en het met wortel en tak uittrekken van het onkruid dat overgebleven is, al is het nog zo klein, door te erkennen dat er geen ijver is, die voldoende is, als God ons het water van de genade onthoudt. We bereiken hier veel nederigheid door onszelf als niets te achten, als niets, minder dan niets. De bloemen gaan opnieuw groeien.'

DYNAMIEK VAN HET VERLANGEN

'Laten we de derde wijze gaan bespreken, waarop men deze tuin bevloeit, dat is met stromend water van een rivier of een bron. Men sproeit met veel minder moeite, hoewel het geleiden van het water nog enige inspanning vraagt. De Heer wil hier de tuinier helpen, op een manier, dat Hij bijna zelf de tuinman is en alles zelf doet. Het is een slaap van de vermogens die geheel opgeheven zijn, noch weten ze hoe ze moeten werken. De smaak, de zoetheid en het genot is onvergelijkelijk groter dan in het vorige stadium.'

GOD WORDT HOVENIER

'Redelijkerwijs is er gesproken over deze manier van bidden, en over wat de ziel te doen heeft, of, beter gezegd, wat God in haar doet, want Hij neemt nu de taak van hovenier over en Hij wil dat zij haar activiteit staakt. De wil laat deze gunsten toe, die ze smaakt, en ze moeten zichzelf aanbieden voor alles wat de ware wijsheid in haar wil bewerken. Hiervoor is moed nodig, zeker, want het genot is zo groot, dat het soms lijkt dat het maar een haar scheelt of de ziel gaat weg uit het lichaam. Wat een gelukkige dood zou dat zijn! Het lijkt mij hier goed, zoals aan uwe genade is gezegd, zich geheel over te geven in de armen van God.- als Hij haar naar de hemel wil voeren, dan heeft ze geen pijn, want zij gaat met haar Goed,- Wil Hij geheel haar leven beëindigen, zij wil het,- of dat zij duizend jaar zal leven, ook goed. Zijne Majesteit mag over haar als zijn eigendom beschikken: de ziel is niet meer van zichzelf- zij heeft zich totaal gegeven aan de Heer. Zij hoeft zich geen zorgen meer te maken. 18

GESTORVEN AAN DE WERELD

'Moqe de Heer mij woorden geven hoe ik iets kan zeggen over de vierde manier van watervoorziening. Zijn gunst is hier erg nodig, meer nog dan bij het vorige stadium, omdat de ziel voelt dat zij nog niet geheel gestorven is. Wij kunnen dat wel zeggen, want zij is gestorven voor de wereld, maar zoals ik zei, heeft zij nog een gewaarwording om te begrijpen dat zij in de wereld is en om haar eenzaamheid te ervaren.'

WATER UIT DE HEMEL

'Wij spreken nu over dit water, dat uit de hemel neervalt om geheel de tuin overvloedig te drenken en te overladen. Men begrijpt, wat een rust de tuinier zou genieten als de Heer nooit naliet het te zenden, wanneer de tuin daaraan behoefte heeft. Men begrijpt, wat een genoegen het voor hem zou zijn, als het nooit winter werd,- als het steeds zacht weer was en er nooit bloemen en vruchten zouden ontbreken. Zolang wij leven is dit onmogelijk. De tuinier moet er altijd voorzorgen. Wanneer er een watervoorziening ontbreekt, dat er een andere is. Die van de hemel komt dikwijls, als de tuinier er het minst op bedacht is.'

VRUCHTEN IN OVERVLOED

'De ziel geniet nog een tijdlang van deze vruchten. Zij kan nu, aangezien zij nu duidelijk begrijpt, dat deze vruchten niet van haar zijn, ervan beginnen te delen, zonder dat zij het zelf nodig heeft. Zij begint er blijk van te geven, dat zij hemelse schatten bewaart. Zij begint ernaar te verlangen deze met anderen te delen. Zij smeekt God haar niet alleen rijk te laten zijn. Zij begint haar voordelen aan haar naasten te geven bijna zonder dat ze het begrijpt en zonder dat ze vanuit zichzelf iets doet. Haar naasten begrijpen dit, omdat de bloemen zo'n sterke geur hebben dat deze hen doet verlangen dichterbij te komen. Zij begrijpen dat zij deugden bezit en zij zien de vrucht, die zeer begerenswaard is. Zij zouden haar graag helpen eten.'.. "

[Levi 145]

Geweldig om dat te mogen ervaren Judith. Ik hoop dat het vanaf nu alleen maar beter met je zal gaan.

1 Voor de koorleider. Een psalm van David.

2 Hoe lang nog, HEER, zult u mij vergeten,

hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?

3 Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen

en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?

Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?

4 Zie mij, antwoord mij, HEER, mijn God!

Verlicht mijn ogen, dat ik niet in doodsslaap wegzink.

5 Laat mijn vijand niet roepen: ‘Ik heb hem verslagen’,

mijn belagers niet juichen omdat ik bezwijk.

6 Ik vertrouw op uw liefde:

mijn hart zal juichen omdat u redding brengt,

ik zal zingen voor de HEER, hij heeft mij geholpen.

Psalm 13

[Liedewij 0]

Quote:

Op woensdag 25 juli 2007 10:22:33 schreef Levi het volgende: Geweldig om dat te mogen ervaren Judith. Ik hoop dat het vanaf nu alleen maar beter met je zal gaan.

ummm.... geweldig????

[Gast Anon_phpbb]

Fijn dat het nu goed met je gaat Mijn moeder is ook pas overleden, en ik kan dus echt niet rouwen ik weet dat ik niet alleen ben maar toe.. denk er toch zo weinig mogelijk aan en huil eigenlijk bijna nooit.