Toeëigening Heil <> Leven uit Geest

[Raido 0]

Goed de topictitel is wat cryptisch, omdat het niet langer kan. Er moet eigenlijk staan

Toeëigening van het Heil of Leven uit de Geest

Je zult misschien denken waar heeft die gast het in vredesnaam over. Is het überhaupt een óf, nou misschien inderdaad niet maar daar gaat het onderwerp over. Het gaat over de nadrukken.

In het Westerse Christendom kun je globaal zeggen dat de kernvraag is 'Hoe wordt ik met Christus verzoent'. Het Westerse Christendom is de Katholieke Kerk en alle kerkgenootschappen die aar uit zijn voortgekomen/afgesplits. Dus de hele hervormd-protestants-gereformeerde stroming en een deel van het baptisme/doopsgezinde gemeenten.

In het Oosterse Christendom (dus de Orthodoxie) is de kernvraag veel meer 'Hoe ga ik leven uit de Geest', daarom waren bepaalde dogma's ook een doorn in het oog van de Oosterse Kerk, vooral als het ging over de heilige Geest.

Het geinige is, dat de evangelische en vooral de charismatische stroming daarbinnen veel meer bezig is met het 'Leven uit de Geest' in plaats van het 'Hoe wordt ik met God verzoend'. Hoe zie jij dat? Wat heeft de prioriteit in jou kerk? jou leven en in de theologie die je aanhangt?

[HenkG 0]

Hoe leven uit de Geest zonder verzoening door Jezus?

De twee zijn echt onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

Het gaat inderdaad meer om nadrukverschil.

Ik kan voor mezelf geen nadruk op een van beiden leggen, omdat ze voor mij echt onlosmakelijk zijn.

[audacity 0]

volgens mij, beginnen evangelischen met de heilsboodschap in het begin en houden zich als ze langer christen zijn, vooral bezig met leven door de Geest, dus de gaven van de Geest. maar volgens mij blijf je God toch nodig hebben en moet hoe lang je ook christen blijft de heilsboodschap centraal blijven staan.

[Andere Jas 2]

Mwah nadruk ligt hiero op leven door de Geest na aanleiding van al verzoend zijn met God. Vooral omdat het eerste een gevolg is van het tweede als het goed is.

[Raido 0]

Inderdaad dat verschil, daar doelde ik op. Zonder direct een waarde oordeel te willen geven. Zoals HenkG al zegt is het onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar 'westerse christenen' blijven bezig met de vraag 'hoe wordt ik verzoend met God'.

Een 'evangelische' christen is op een bepaald moment verzoend met God en leeft daaruit/daardoor het leven met de Geest maar dat wil uiteraad niet direct lukken, omdat het lichaam en de geest twee verschillende dingen willen (vlees en geest).

Terwijl het westerse christendom veel meer de nadruk blijft leggen op de dagelijkse bekerking, de dagelijkse praktijk, de dagelijkse toeëigening van en de toepassing van het heil (waarbij de toepassing van het Heil altijd door Christus/Geest) gebeurd.

[LodewijkNapoleon 0]

Helaas ben ik niet zo bekend met de spirituele kant van de Oosterse Kerk, maar hun ecclesiologisch systeem zou er eigenlijk ook aanleiding voor moeten geven dat ze het over de boeg van de toeeigening zouden moeten gooien. Immers, net als katholieken geloven ook zij in meewerken met je genade.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 22 april 2007 12:29:02 schreef Raido het volgende: Het geinige is, dat de evangelische en vooral de charismatische stroming daarbinnen veel meer bezig is met het 'Leven uit de Geest' in plaats van het 'Hoe wordt ik met God verzoend'. Hoe zie jij dat? Wat heeft de prioriteit in jou kerk? jou leven en in de theologie die je aanhangt?

Ik zie inderdaad de overeenkomst die je noemt, maar ik betwijfel of het veel dieper gaat dan dat wat je op het eerste gezicht ziet. In het oosten heeft leven uit de Geest alles te maken met incarnatietheologie en het vraagstuk van de vergoddelijking van de mens. Volgens mij is dat een manier van theologiseren en spiritualiteit die evangelischen totaal vreemd is. Leven uit de Geest betekende in de oude Kerk juist een grote nadruk op dagelijkse bekering (ascese), strenge levenswandel.

Een overeenkomst die me dan ook te binnen schiet is de aandacht voor de geestelijke wereld, die binnen beide aanwezig is. Maar met het verschil dat evangelischen deze dit dan weer compleet losmaken van sacramentaliteit / liturgie en dergelijke. Dus ja, ik vraag me af of evangelischen hier niet weer mooie dingen "overnemen", maar dan zonder de wezenlijke inhoud.

In onze kerk ligt de nadruk op dagelijkse bekering, en ook in mijn eigen leven. Ik vind de theologie van het oosten prachtig, maar (zoals mystiek) moeilijk eigen te maken. Daarnaast ben ik wel van mening dat ze beiden tot het geloof behoren en er balans zou moeten zijn, vanuit de verzoening die we steeds weer mogen ontvangen moeten we ook een nieuw leven leiden. Dat is alleen wel wat gemakkelijker gezegd als gedaan.

[Andere Jas 2]

Dagelijkse bekering... Hoe bedoel je dat concreet?

[Ignatius Maria 0]

Bijvoorbeeld steeds weer opnieuw vergeving vragen voor je zonden. Grotere nadruk op Gods heiligheid. Heilsonzekerheid.

[Borkdude 0]

Ik wil graag verwijzen naar een steengoeie lezing over wat verzoening nou eigenlijk is:

link

In deze studies wordt o.a. het volgende naar voren gebracht:

* Niet Golgotha maar de opstanding ten derde dage, is het offer van Christus.

* God vergeeft niet dankzij Golgotha, maar ondanks Golgotha.

* Niet God maar de mens moest verzoend worden.

* God verzoent de wereld met Zich, door hen de kruisiging niet aan te rekenen, maar hen juist daardóór het Leven te geven.

* en nog veel meer.

[HenkG 0]

Quote:

Op zondag 22 april 2007 14:13:35 schreef Raido het volgende: Inderdaad dat verschil, daar doelde ik op. Zonder direct een waarde oordeel te willen geven. Zoals HenkG al zegt is het onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar 'westerse christenen' blijven bezig met de vraag 'hoe wordt ik verzoend met God'. Een 'evangelische' christen is op een bepaald moment verzoend met God en leeft daaruit/daardoor het leven met de Geest maar dat wil uiteraad niet direct lukken, omdat het lichaam en de geest twee verschillende dingen willen (vlees en geest). Terwijl het westerse christendom veel meer de nadruk blijft leggen op de dagelijkse bekerking, de dagelijkse praktijk, de dagelijkse toeëigening van en de toepassing van het heil (waarbij de toepassing van het Heil altijd door Christus/Geest) gebeurd.

Leven met/uit/door de Geest bestaat oa in dagelijkse bekering vanwege de steeds terugkerende interne strijd en blijkt uit de toepassing van het heil in het dagelijkse leven.

Wat is nu het verschil tussen westers en evangelisch

[Joas 0]

Even een vraag van mijn kant. Is het uitnodigen van de heilige Geest ook steeds noodzakelijk om te leven door de Geest, of is dit een eenmalige aktie.

Leven door de Geest is gericht op de dingen van de Geest. (Vruchten van de Geest Gal. 5:22, Rom. 7), maar is dit een werk alleen van de Geest of...

Heeft dit ook met het in Christus blijven. (Johannes 15)

[Raido 0]

De heilige Geest komt éénmalig in je leven dan wordt je van dood levend gemaakt (wedergeboorte) echter het leven uit die Geest is een dagelijks terugkerende onmogelijkheid in het geloofsleven van de oprechte christen.

Het is namelijk nogal onmogelijk, dit is de dagelijkse bekering.