Verloren schaap

[sniffing_around 0]

Hallo allemaal,

Het blijkt dat mijn profiel wat vragen overlaat. Nu is er veel te vertellen, maar hier dan toch maar - een gedeelte van - mijn getuigenis.

Ik ben opgegroeid in een Gereformeerde Gemeente (zeg maar black panty movement) en heb daar een definitieve afkeer gekregen van tradities en menselijke leringen. Vanaf ca. 13 jaar had ik min of meer de mogelijkheid me te verzetten tegen de verplichte kerkgang. Op 16 jarige leeftijd sloeg ik m'n vader letterlijk onder de tafel en vertrok ik uit huis, richting een jongeren opvanghuis. Daar ben ik sexueel misbruikt, heb me ook op 18 jarige leeftijd bekeerd. Tot de Mammon, want dat kan ook. Overigens, op dat punt in mijn leven was ik een randgroepjongere, opgegeven door familie en bekenden. Daar kon volgens hen nooit meer wat van terechtkomen... (teveel alcohol, experimenten met drugs, kleine criminaliteit)

In 1991 gehuwd, in 1992 een zoon gekregen. Met handicap dankzij een fout in het ziekenhuis tijdens de geboorte. De prognose van een revalidatie arts toen hij 1.5 jaar was, was dat hij de rest van z'n leven in een rolstoel zou blijven.

In 1994 had ik m'n werk teveel voor m'n gezin laten gaan. Ik heb een echtscheiding aangevraagd, woning verkocht en we zijn uit elkaar gegaan. In die tijd kwam ik een Bijbel tegen en las ik dat Jezus zei dat wat God samengevoegd heeft niet door een mens gescheiden moet worden. Toen snapte ik pas goed dat ik fout zat, ook al geloofde ik nog niet. Het eerste praktische gevolg was dat mijn gezin weer bij elkaar kwam. In 1995 snapte ik dat mijn leven nooit iets zou gaan worden als God daar niet bij betrokken was, heb ik voor het eerst gebeden en mijn vertrouwen gegeven. Verder snapte ik nog niets van de inhoud van mijn nieuwe geloof. Het was zeg maar een kinderlijke stap.

We zijn in een evangelische gemeente terechtgekomen. Daar heb ik als een spons van alles opgezogen, veel gestudeerd ook. Ondertussen was ik overal en nergens, in contact met christenen van andere kerken, de Agape Grote Opdracht school gedaan, me verbaasd over de verdeeldheid tussen christenen. Binnen de "kerk" kwam ik terecht in bestuurlijke werkzaamheden (spelen in de band moest ik te snel opgegeven), kreeg langzamerhand steeds meer een kil gevoel over de beoordelingen van mensen. Echt politiek allemaal. Via een boek "Huizen die de wereld veranderen" begon ik langzaam te ontdekken dat organisatie (kerk) wat anders is als organisme (gemeente, ekklesia). Via een wat langere ontdekkingsreis, o.a. m.b.v. de Bijbel (heronderzoeken) en boeken van bijv. Frank Viola zijn op dit punt wat meer zaken duidelijk geworden.

Zoals al eerder gezegd, ben ik een vreemde vogel. Maar wel één, die heeft ontdekt dat als God een bedoeling heeft met je leven je er soms als het ware bij je nekharen bijgesleept kan worden. In de positieve zin van het woord uiteraard. En dat God ons een nieuw hart kan geven, een nieuwe identiteit, met daarmee het verlangen te doen wat Hij van ons vraagt. Door onze achtergrond komen we op vaak ongebruikelijke manier in contact met andere mensen die - net als ik ooit - opgegeven zijn door hun omgeving, maar waarvan we weten dat hun Schepper dat nu juist niet heeft gedaan. Jezus zocht een bepaald type mensen op, dat moet mijn voorbeeld zijn.

Ik heb ontdekt dat God juist pijn en moeite gebruikt om iets moois te laten rijpen, wat weer tot zegen kan zijn voor anderen. Of juist heel scherpe reacties kan oproepen, van diegenen die zich juist feitelijk van God willen afzetten. Soms direct en open, soms mooi verpakt.

Wat ik jullie vooral toewens, is dat jullie de liefde van Christus mogen leren kennen vanuit allerlei perspectieven. En ook, dat jullie een kanaal mogen zijn om juist dat weer door te geven aan anderen. Zuiver en puur...

P.S.

Niet onbelangrijk, onze zoon loopt inmiddels rond en zonder hulpmiddelen. Het gaat niet makkelijk, maar vooruit. Vorige winter heeft hij z'n eerste snowboard experimenten achter de rug. Tot zover de waarde van medische prognoses

[ThijsK 0]

erg mooi verhaal zeg! ik ben geraakt

[HenkG 0]

Da's nog eens een Paasverhaal

Opstanding tot nieuw leven is mogelijk! Openstaan voor God en anderen, daar gaat het om, en dan mag je zegening in je leven gaan zien.

Ga met God, dan ga je goed!

[sniffing_around 0]

Dank jullie. De getuigenis was vooral bedoeld om iets te laten zien van "praktijk". We kunnen met ons verstand nl. dingen weten, maar het gaat er toch vooral om wat er werkelijk in ons hart leeft en wat we daarmee willen doen. Waarop (of Wie) vertrouwen we? Door wat of Wie laten we ons leiden? Zijn we bereid om in het diepe te springen, durven we dat te doen? Durven we onze fouten toe te geven, echt te gaan vertrouwen op Hem? Wat zou daarbij in de weg kunnen staan? Dat soort dingen...

Nieuw leven is alleen mogelijk als het oude bereid is dood te gaan. Wat weer een ander verhaal is

[Lientjj 0]

Voor zulke verhalen sta ik echt open, want daar zit ik zelf ook nog erg mee. Dus van mij mag je dat andere verhaal ook best vertellen hoor!

[Raido 0]

Ja, een leuk verhaal. Toch fijn dat je ergens bent terrecht gekomen. (waar ze dan misschien geen zwarte kousen dragen (wat in mijn kerk toch echt 2% van de gemeente) maar vast ook hun menselijke leringen hebben.

Menselijke leringen zijn niet per definitie verkeerd

[sniffing_around 0]

Hallo luitjes,

Ca. 15 april zijn we verhuisd. De verhuizing en de nasleep ervan hebben me nogal beziggehouden. Ook het gewone werk en de normale zorg voor mijn gezin. Inmiddels heb ik ca. 3 maanden niet op credible gekeken. Mede omdat ik overwerkt was geraakt en constant moe was. Het betert nu een beetje. Vanavond had ik even tijd en zag dat op dit getuigenis reacties nagekomen zijn. Daarop reageer ik nu...

Quote:

Op zaterdag 02 juni 2007 15:19:59 schreef Lientjj het volgende: Voor zulke verhalen sta ik echt open, want daar zit ik zelf ook nog erg mee. Dus van mij mag je dat andere verhaal ook best vertellen hoor!

Lientjj: Ik heb ontdekt dat verhalen een heel goede manier zijn om iets duidelijk te maken. Daarom schreef ik op credible de volgende verhalen:

Tom & Jerry, afl. reli-kunstjes

Schapen en herders

Het verhaal van de vogel en de bloem

In het verhaal over schapen en herders lees je iets over onze verhuizing. Na de verhuizing hebben we de nodige ervaringen opgedaan met het karakter van geiten en bokken. Kort geleden is er trouwens nog een bokje bij ons geboren

Voor wie houdt van verhalen zou ik nog wel een verhaal kunnen deponeren op credible. Want pas nu begin ik te begrijpen waarom Jezus schapen en bokken gaat scheiden. Het begrijpen blijkt nl. pas echt te beginnen als je dit type beesten regelmatig meemaakt.

Aangezien ik niet veel tijd beschikbaar heb (zeg ik hier met gevoel voor understatement), schrijf ik dit verhaal uitsluitend op verzoek. Daarnaast kun je uit het verhaal van de vogel en de bloem opmaken dat ik me heb afgevraagd - en nog steeds afvraag - of het wel zo nuttig is om op dit forum mijn liedje te zingen

Quote:

Op zaterdag 02 juni 2007 15:43:14 schreef Raido het volgende: Ja, een leuk verhaal. Toch fijn dat je ergens bent terrecht gekomen. (waar ze dan misschien geen zwarte kousen dragen (wat in mijn kerk toch echt 2% van de gemeente) maar vast ook hun menselijke leringen hebben. Menselijke leringen zijn niet per definitie verkeerd

Raido: Het was/is niet mijn bedoeling af te geven op reformatorische kringen. Begrijp dat goed. In je profiel lees ik iets over dwalingen. Ook dat houdt ons bezig. De laatste tijd ben ik weer aan het lezen over kerkgeschiedenis. Ontstane dwalingen, de onderdrukking van de kerk (ekklesia) in naam van de kerk (organisatie), pogingen tot reformatie. Het maakt me ervan bewust dat er wellicht een volgende reformatie nodig is. Want hoewel menselijke tradities niet per definitie verkeerd hoeven te zijn, kunnen ze wel degelijk een barriere opwerpen tussen de mens en God. Dit is althans wat Jezus heeft gezegd en ik neem direct aan dat Hij de waarheid sprak. Immers, Hij IS de Waarheid. Enfin, in dit topic en op dit forum wil ik niet over dit onderwerp verder gaan. Wel schrijf ik dit nu, omdat het deel is van mijn getuigenis. Ik hou van puur en ben altijd weer (en dus nog steeds) op zoek naar de Waarheid....