Veroordelen

[Dan 0]

Ik merk soms dat mensen elkaars geloof snel veroordelen, vaak in de wil om de waarheid te verkondigen (en ik wil het nu dan ook niet hebben over wat wel en niet waar is). Maar ken je diegene wiens geloof je 'aanvalt'? Hou je van die persoon?

Wil je de waarheid vertellen omdat de waarheid moet zegevieren, of wil je de waarheid vertellen omdat je hoopt en bid en verlangt dat de ander waarheid vindt.

Zie je de ander als de vijand? en als hij dan de vijand is, heb je hem lief (zoals Jezus vroeg en voordeed), en vergeef je hem dan, leef je met hem mee, probeer je te begrijpen wat de ander bedoelt, en waarom hij bedoelt wat hij bedoelt (oh, alle hij's gelden ook voor de zij's natuurlijk).

En als je de ander ziet als medegelovige, probeer je de ander dan in een geest van medeleven en vergeving te helpen?

Of als je de waarheid spreekt uit liefde, en de ander reageerd heel stekelig, reageer je dan stekelig terug?

Wat is je doel in een gesprek met de ander?

Jezus zei dat we niet moesten veroordelen, maar onze liefde moesten laten zien, en Zijn vergeving. Veroordelen doen mensen zichzelf, als ze zich willens en wetens afsluiten voor de waarheid (en zelfs dan, trappen we ze na? Of hebben we ook dan medelijde met ze. "Vergeef hen Vader, want ze weten niet wat ze doen"). Dat oordeel doet God. Maar weet jij, jij die oordeelt of die ander berouw zal hebben, of niet dieper geraakt zal zijn door je liefde dan door je harde woorden?

Hou je echt.. echt .. echt!! van je medemens? Zelfs van de stijvste kop op credible?

Zoeken we niet allemaal samen God, echt.. en oprecht? En als we dat allemaal willen, dan moet we toch ook allemaal bij Hem uitkomen?

Ik hoop en bid nog steeds dat de verdeeldheid onder christenen mag verdwijnen, en de muren die mensen opgericht hebben verdwijnen (want Gods werk is het niet geweest). Dat we elkaar niet meer zullen oordelen, maar lief hebben.

Laten we dan ook altijd onze harde koppies buigen voor elkaar, elkaar vergeven, en onze trots in slikken.

We zijn geroepen om te dienen, dat de sterke de lasten van de zwakken dragen.

Ben jij sterk?

in Christus

Dan

ps en wat betreft liefde, niemand kan liefde veroordelen...

[lina 0]

niet mensen, maar overtuigingen conflicteren... een overtuiging is niet een mens, en een overtuiging veroordelen zou niet neer mogen komen op het veroordelen van een mens.... (en de liefde handelt altijd over mensen, niet hun overtuigingen)

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op maandag 12 februari 2007 19:29:02 schreef Dan het volgende: ps en wat betreft liefde, niemand kan liefde veroordelen...

Hoe bedoel je dit, Jezus was het toonbeeld van liefde en werd hierom toch juist gekruisigd?

@lina: waarom is liefde (gezien Jezus' kruisiging)geen overtuiging?

Wat dit betreft vind ik Jezus' uitspraak "Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard" treffend. Want ik denk dat liefde allereerst wel voor een (innerlijk) conflict kan zorgen bij de ontvanger (bijv. de haatzaaier) Daarna kan de liefde het hart bereiken, degene kan het ook afwijzen natuurlijk.

[Dan 0]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 23:23:36 schreef Kyran het volgende: [...] Hoe bedoel je dit, Jezus was het toonbeeld van liefde en werd hierom toch juist gekruisigd?

wat ik bedoel is, dat liefde sterker is dan alles. Als je iemand werkelijk liefheb, dan kan niemand dat kapot maken. Iemand kan je wel haten, en je proberen te veroordelen. Maar liefde, echte oprechte liefde, is niet veroordeelbaar.

Quote:

Wat dit betreft vind ik Jezus' uitspraak "Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard" treffend. Want ik denk dat liefde allereerst wel voor een (innerlijk) conflict kan zorgen bij de ontvanger (bijv. de haatzaaier) Daarna kan de liefde het hart bereiken, degene kan het ook afwijzen natuurlijk.

ik denk dat Jezus uitspraak gaat over de scheiding die zijn boodschap brengt bij mensen, de een verwerpt het en blijft in het kwade, de ander neemt het aan en groeit naar het goede.

Daardoor worden dan huisgezinnen, landen etc uiteen gescheurd, en zal de kwade de goede vervolgen.

Let wel, de goede zal nooit de kwade, nog een andere goede vervolgen.

Openbaring 22:11 Wie onheil aanricht zal nog meer onheil aanrichten, en wie onrein is zal nog onreiner worden. Wie goed doet zal nog meer goed doen, en wie heilig is zal nog heiliger worden.’

[Ann 0]

Ja veroordelen... bij mij is het op een punt gekomen dat ik nauwelijks nog tegen wat kan. Een kleine stoot en ik val al om :S Als mensen me veroordelen voel ik me gekwetst tot in het diepste van mijn ziel, en wanneer ze dat niet begrijpen doet het nog meer pijn. Ik let altijd heel hard erop dat ik niemand veroordeel, en dat wordt steeds sterker. Zoiets kan ik gewoon niet, ik vind ook niet dat ik zoiets kan maken... God kent alle mensen door en door dus hij mag dat, maar ik... Ann . Nee wat ken ik van mensen? de buitenkant, ik ken hun diepste gevoelens niet, hun hele levensloop...ik zie soms waarom zre doen wat ze doen maar niet altijd. Ik hoor dan anderen tegen mij zeggen : je mag oordelen als je oordeelt volgens je geloof, en volgens wat God zegt... maarja elke gelovige heeft wel ergens een evrschil punt en allen denken ze dat dat van hun waar is...

tja sorry ik kan dat niet, ik kan niet beslissen : dit geloof is het! en dit niet... ik geloof gewoon in God zeg ik dan, want wat anders kan ik zeggen?. Wat ik wel zeker weet is dat God liefde wil, en dat we elkaar goed behandelen en van daaruit kan ik dan soms wel dingen zeggen.

Maar ik vind het heel moeilijk, zomaar belissen wat een ander goed of fout doet. Net zoals ik diep gekwetst ben als een ander dat bij mij doet. Niet altijd, valt te zien waarover het gaat. Maar ik bekritiseer mezelf al genoeg, ik wil zo graag doen wat God wil he, ik vraag het hem altijd. En als mensen dan nog met een wijzende vinger gaan staan, nee dan wordt het me simpelweg teveel.

en ik hoop echt dat die vijandigheid van het oordelen weg mag vallen en dat mensen elkaar kunnen aanvaarden en begrijpen, begrijpen dat niet alles zo evident is en dat niet iedereen zomaar alles kan geloven wat hen wordt verteld. Iedereen is zo erg anders...en toch zo hetzelfde

Ik ken persoonlijk mensen die me vaak gekwetst hebben, heel vaak, maar ik blijf er gewoon van houden. voor mij is dat evident omdat ik zo ben (allesinds ik ben zo geworden) maar ik snap dat dat voor sommigen anders is. Dus dan kan je niet over hen oordelen, maar beter ondersteunen.

daarom vind ik het ook fout als mensen me ketter noemen ofzo, ze snappen niet wat ze met zulke woorden aanvangen... en ze denken er dan blijkbaar niet over na, dat God dat wel eens niet zou denken van mij.

[lina 0]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 23:23:36 schreef Kyran het volgende: [...] @lina: waarom is liefde (gezien Jezus' kruisiging)geen overtuiging? Wat dit betreft vind ik Jezus' uitspraak "Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard" treffend. Want ik denk dat liefde allereerst wel voor een (innerlijk) conflict kan zorgen bij de ontvanger (bijv. de haatzaaier) Daarna kan de liefde het hart bereiken, degene kan het ook afwijzen natuurlijk.

uhm, laten we dan een onderscheid maken tussen soorten van overtuigingen...

een overtuiging kan een soort levenhouding zijn, die je misschien verwoordt, maar in essentie geen zaak van woorden en hun algemene, gebruikelijke interpretatie is... bijzonder moeilijk is liefde te verwoorden, en zelfs al zegt iemand dat hij liefheeft etc., kan het tegenovergestelde nog altijd prima waar zijn... het is zelfs zo dat iemand die maar met woorden bezig is, anderen makkelijk op hun woorden betrapt en gevoelsmatig de persoon zelf veroordeelt (ad hominem aanval)...

dat verschilt van de emotioneel neutrale 'ja' of 'nee' waarde tegenover uitspraken alleen... met overtuiging bedoelde ik een gedachte die vooral op woorden gebaseerd is (een simpele stelling, uitgangspunt, mening, zonder dat het een kwaadaardige of goede levenshouding blootgeeft... juist persoons-veroordelende stellingen geven een tijdelijke angstvallige en vijandelijke houding weer)... je mag iemand niet op basis van zijn woorden als persoon veroordelen... zelfs op basis van handelingen kan dat gevaarlijk zijn... je kunt de handeling of de woorden afwijzen, maar de mens op zichzelf afwijzen is 1. zijn vrijheid en verantwoordelijkheid ontkennen 2. daarmee zijn waardigheid als mens op zichzelf ontkennen, dus kleineren.... daarmee zet je je in de positie van de alwetende en almachtige, want je meent iemand totaal te kennen en op exact de juiste manier te kunnen veroordelen...

daarom dat de eenvoudige sterveling af moeten zien van uitspraken/simpele overtuigingen koppelen aan de persoon die de uitspraak doet... zelfs voor de uitspraken van Jezus geldt dat zij niet Jezus in alle mogelijke vormen op een eenduidige weergeven... het gaat meestal om het totaalbeeld met zijn beschreven handelingen en zijn kruisdood in het middelpunt, en niet zozeer zijn stellingen alleen....

daarom denk ik ook dat de liefde zich richt op de mens op zich, niet op zijn gedachten... liefde en simpele gedachten blijven altijd 2 aparte domeinen... (waarvan simpele gedachten mogelijk bestaan op basis van concrete liefde, maar nooit zijn ze een betrouwbare weerspiegeling of aanleiding tot een absolute emotionele veroordeling of acceptatie.. juist een onvoorwaardelijk emotioneel begrip zou altijd het uitgangspunt moeten zijn tegenover de gedachten van anderen, lijkt me)...