GreenEyes

Is het universum zojuist geïmplodeerd?

Was dat een retorische vraag?

Als agnost ben ik vooral geinterresseerd in het feit dat Dawkins in dit boek - voor zover ik begreep - beargumenteerd dat er zoiets is als een falsificeerbare 'Godhypothese.' Waarschijnlijk probeer ik dit boek binnenkort in het originele Engels aan te schaffen, om te zien wat hij daarvan heeft gebrouwen.

Op woensdag 30 januari 2008 21:00:05 schreef ThomasM het volgende: 2. Ik heb helaas geen link naar het onderzoek voor je, maar heb wel meerdere keren gehoord dat onderzocht is of samenwonen van tevoren tot stabielere huwelijken leidt, en uit dat onderzoek is gebleken dat dit niet zo is. Of zelfs het tegendeel, als ik het goed heb, dus dat mensen die trouwen zonder eerst samen te wonen, vaak een stabieler huwelijk hebben dan mensen die dat wel doen.

Op donderdag 31 januari 2008 08:49:20 schreef ThomasM het volgende: Ik heb ook niet gezegd dat het niet kán werken. Ik heb gewezen op een onderzoek waaruit blijkt dat samenwonen voor het huwelijk gemiddeld gezien juist averechts werkt. Je kán een lang en gezond leven hebben als je een fanatieke roker bent. Is roken dan gezond? Is dat een reden om anderen te adviseren dus maar te gaan roken?

Ik vond deze gesuggeerde onderzoeksresultaten - gezien mijn eigen ervaringen met samenwonen - vrij interessant en heb dus geprobeerd om ze op te zoeken. Ik kwam uiteindelijk op dit onderzoek van de universiteit van Melbourne (engelstalig).

Op basis van wat ik daarin lees lijkt het mij persoonlijk niet gerechtvaardigd om een causaal verband te leggen tussen samenwonen en de mogelijke instabiliteit van het daaropvolgende huwelijk, zoals jij, Thomas, vooral in je analogie met roken, doet.

Dit statistische feit hangt blijkbaar meer af van hoe men meet, en de karakteristieken van mensen die kiezen voor een direct huwelijk danwel hen die eerst gaan samenwonen. (Mensen die bijv. vanuit religieuze overtuiging niet eerst willen samenwonen, zoals hier ook al sprake van is, zijn ook minder geneigd te scheiden.)

Het hangt dus eigenlijk voornamelijk van het stel in kwestie en hun situatie af wat de beste 'strategie' is voor een lang en gelukkig huwelijk.

Zoals Twain en Disraeli al waarschuwden: het is altijd oppassen met statistieken.

Noot aan de talloze geheime aanbidders die mij, uiteraard, gaan overstelpen met liefdesbetuigingen: gaarne geen witte chocolade !

Op zaterdag 22 december 2007 22:23:59 schreef MarinusCopy het volgende: Nou ik vind hem ergens heel passend voor dit topic. Net als je sig trouwens

Dank je. En dat laatste is puur toeval - het staat op een t-shirt van me - maar inderdaad.

Op zaterdag 22 december 2007 13:01:25 schreef MarinusCopy het volgende: Van wie is deze? Ik vind het een bijzonder mooie quote namelijk..

Het komt oorspronkelijk uit een gedicht van Sarah Williams, maar het is vooral bekend door het feit dat het op de gedenksteen van een beroemde astronoom - John Brashear - en zijn vrouw staat.

The Raw shark Texts, van Steven Hall. (In het engels)

Het gaat over.. eh.. conceptuele vissen. En ware liefde. Briljant, geniaal geschreven, en onbeschrijvelijk uniek.

Met een paar maanden waarschuwing denk ik dat ik al mijn zaken wel zo'n beetje op orde zou hebben; alle ruzies bijgelegd en alle gevoelens uitgesproken.

In de laatste zes uur.. zoals het nu is.. zou ik buiten zijn, ergens stil en alleen, en naar de sterren kijken voor het einde..

"We loved the stars too fondly to be fearful of the night."

Op zaterdag 17 november 2007 16:37:13 schreef Pius_XII het volgende: * Heb je wel eens 'gevoelens' gehad voor mensen van hetzelfde geslacht? * Zo ja, wat doe je ermee? * Hoe staat het in verhouding tot je geloof?

Ben (wanhopig) verliefd geweest op zowel meiden als jongens, en heb.. fysieke.. gevoelens voor beide geslachten. Ik kan niet anders concluderen dan dat ik biseksueel ben.

Hetzelfde wat ik altijd doe: het verprutsen? Okee, minder cynisch antwoord: ik eindig toch vooral in relaties met mannen omdat ik nogal verlegen en passief ben, en de extra complicaties rond het uiten van gevoelens voor een vrouw - die wellicht jouw 'bredere smaak' niet deelt - me op dat vlak niet erg helpen.

Voor zover ik weet boeit het Huxley niet erg of ik op vrouwen val, niet in de laatste plaats door het feit dat hij nogal behoorlijk dood is. Maar als ik zou geloven.. tsja, moeilijk te zeggen. Het is wie ik ben.. en ik zie er zelf geen enkel kwaad in.

Welkom, medemuziekliefhebber Daniel.

Ik weet niet of ik de intentie achter deze thread helemaal goed begrepen heb, maar ik zat me wel onlangs af te vragen waarom mijn hersenen werken zoals ze dat doen; waarom ik, schijnbaar van nature, niet gelovig, en zo skeptisch en vol van twijfel ben, tot het punt waarop ik mezelf er vaak aan moet herinneren dat ik meer open moet staan voor dingen; niet alles dat onlogisch of onwetenschappelijk klinkt automatisch moet verwerpen.

Ik ben niet streng gelovig opgevoed, maar mijn ouders geloven in iets.. Mijn kleuter-, basis- en middelbare school deden allemaal redelijk wat aan geloof. En daarbij ben ik continu omsingeld door mensen die waarde hechten aan alles van aura-foto's en horoscopen tot geesten.

Vaak heb ik daarom het gevoel uit de toon te vallen, vooral nu ik meer gelovige mensen tot mijn vriendenkring mag rekenen. Maar deze gedachtengang lijkt een onderdeel te zijn van wie ik ben.

Ik heb niet het idee dat ik daar iets over te zeggen heb.

Winter in Amsterdam

Miniscule mice, dodge

thundering trains, then

forage some fries.

Dizzying swarms, of

swift-fleeing birds, cloud

snap-frozen skies.

Black solemn stems, with

wisp-white tendrils, that

claw at the sky.

Half-sunken boats, house

camouflaged swans, as

herons traipse by.

Scarf-obscured men, stroll

past purple lights, spy

window-trapped girls.

Whereas I take, a

keener int'rest, in

ice-cream at Swirls.

Ik weet niet of hij nog steeds actief is, maar ik wil ArjanH loven voor zijn enthousiasme, vriendelijkheid, en het feit dat hij mij aan het denken heeft gezet.

Alhoewel dat laatste voor wel meer 'forummers' geldt.. maar aan die lijst ga ik niet eens beginnen.

Op donderdag 20 december 2007 10:49:43 schreef Mattijs het volgende: [ knip ] En daar kun je van vinden wat je wilt, maar ik beschouw dat als waarheid. Wat dat voor consequenties heeft voor eenieder. Ik weet het niet. Er zijn er genoeg waarvan ik hoop dat ze in de hemel komen, ik ben blij dat ik dat oordeel niet hoef te vellen.

Het spijt me, maar ik ben nieuwsgierig:

Gezien de (eeuwige) repercussies van het niet accepteren van deze, in jouw ogen, waarheid, is het niet een vreselijk gevoel onzeker te zijn over, of te vrezen voor, het lot van naasten na hun aardse bestaan? Of eigenlijk, het lot ook van vreemden - van zo onnoemelijk veel mensen ..

Toegegeven, de beslissing is niet aan jou, en het is te stellen dat eenieder voor zijn eigen keuzes verantwoordelijk is.

Maar toch.

Hoe ga je daarmee om? Ikzelf denk dat ik met deze kennis in mijn achterhoofd geen melodramatische en belerende internetfilmpjes nodig zou hebben om me erg ongemakkelijk te voelen.. En gefrustreerd.

Het enige gevoel dat dit filmpje mij ontlokt is dat ik blij ben dat ik me geen zorgen hoef te maken over het lot van mensen die ik liefheb na de dood, of het lot van hen die reeds zijn heengegaan.

Ik heb me vaak afgevraagd hoe het moet zijn om te geloven dat vrienden of familieleden - als je ze niet een waarheid weet in te zien waarvan je zelf van overtuigd bent - naar een plaats gaan waar je ze, in de eeuwigheid na je eigen, fysieke bestaan, nooit meer zult zien. En waar het, volgens velen, sowieso niet erg plezant vertoeven is.

Veel success met je nieuwverworven verantwoordelijkheden, Thomas.

Paranoia

Wrede wervels waterdamp

hebben het op mij voorzien;

in complot met randen, drempels,

en computers bovendien.

Recognition

No Narcissus, me,

but sometimes I chance-

albeit but briefly-

a cursory glance:

At the pond on the wall;

a girl dwells therein

whom I somewhat resemble,

though we're not much akin.

Frequently smiling

and beautiful, she;

whereas I'm forlorn

and not so comely.

(Zelf geschreven, ja. Slaat zelfs op mijn huidige liefdesleven.)

Dank je wel hoor..

Don't get any big ideas

They're not gonna happen

You paint your smile

And fill the holes

There'll be something missing

Just when you found it

It's gone

Just when you feel it

You don't

It's gone forever

(Uit "Nude (Big Ideas)" van Radiohead)

Speeltuin

De koele stilte is geen straf;

Ik wieg heel zachtjes heen en weer -

schaapachtig en behoedzaam -

en vraag me ietwat droevig af:

sinds hoe lang is het ook alweer,

dat ik me op een schommel schaam?

Naar mijn weten betreft microevolutie de veranderingen in de frequentie van bepaalde genen binnen een populatie (en dus ook binnen een soort).

Zodra deze veranderingen ertoe leiden dat de populatie in kwestie zich niet meer kan voortplanten met andere van dezelfde soort, is er, per definitie van de term, een nieuwe soort ontstaan, en kan men feitelijk van macroevolutie spreken.

Vaak doelt men echter vaak vooral op veranderingen op iets grotere schaal - het ontstaan van hogere taxa - met het bezigen van de term; of de gerelateerde theorie van gemeenschappelijke afstamming van alle soorten. Maar goed.

Huidige sig is uit een prachtig, gevoelig nummer van Damien Rice. Deze twee regels beschrijven treffend hoe ik op het moment tegenover de liefde sta.

M'n ondertitel is ook een verhaal apart: het komt uit het fantastische en complexe boek House of Leaves, welke ik op het moment aan het ontcijferen ben.

Het lijkt onzin, maar als je het uitspreekt klinkt het als de latijnse phrase Non sum qualis eram - "Ik ben niet zoals ik was."

Wat waar is.

Ik heb het aan mijn trouwe viervoeter gevraagd, en hij, als ik zijn ietwat schuingehouden koppie, bruine ogen en lichte staartkwispeling correct interpreteer, blijkt van mening te zijn dat hij al in de hemel is.

Ik heb flinke stukken aangehoord, en moet zeggen dat de man, inderdaad, een vrij begiftigde spreker is. Er was weinig voor mij in te herkennen of te vinden, daar ik niet echt tot de beoogde doelgroep behoor, maar ik moet wel zeggen dat ik de notie van het gered worden door middel van het ('oprecht') nazeggen van een enkel, voorgekauwd gebedje tot Jezus herken, en altijd al een enigzins vreemde abstractie van het Christendom heb gevonden..