GreenEyes

Het is, zoals alle Radiohead-nummers, open voor interpretatie.

Die regel op zich verwijst inderdaad naar zelfmoord, maar in mijn mening is dat niet de strekking van het gehele nummer. Dit gezien de vele referenties naar een rustig, vredig leven, met huisje-boompje-beestje, en het feit dat de oorspronkelijke versie van dit nummer helemaal niet over CO repte.

Ik vind het zelf een erg vredig nummer, hoewel er inderdaad ontevredenheid in verwoord wordt.. Zit gewoon even niet zo lekker in m'n vel, en hoop op een rustig weekend. Daar paste het wel bij, dacht ik zo.

A heart thats full up like a landfill,

A job that slowly kills you,

Bruises that wont heal

You were so tired, happy,

Bring down the government,

They dont, they dont speak for us

Ill take the quiet life, a handshake of carbon monoxide

No alarms and no surprises, no alarms and no surprises

No alarms and no surprises

Silent, silent

This is my final fit, my final bellyache with

No alarms and no surprises, no alarms and no surprises

No alarms and no surprises, please

Such a pretty house, such a pretty garden

No alarms and no surprises, no alarms and no surprises

No alarms and no surprises, please

Nee, dat zou inderdaad wel erg generaliserend zijn. Vooral jegens de voorstanders van ID, die, naar ik meen, liever niet in hetzelfde hokje als Bijbels creationisme worden gepropt.

Het maakt een mens op een gegeven moment alleen wel een beetje cynisch.

Ik probeer echter niet uit het oog te verliezen dat er ook intelligente, eerlijke en integere voorstanders van een schepping - in wat voor vorm dan ook - zijn. (Net zo goed als dat er ook individuen zijn die de grootste onzin uitkramen ter verdediging de ET.)

Lieve allemaal,

Mijn persoonlijke ervaring, als niet-Christen, met onze ietwat controversiële meneer Hovind is niet positief. Niet dat ik hem persoonlijk ontmoet heb - het was vrij indirect.

Op college was er een groepje studenten waar ik vaak mee optrok; zo gegroeid uit de succesvolle afrondingen van een aantal groepsprojecten, en versterkt door onze neiging tot (pseudo-)filosofische discussies in de kantine.

Een lid van dit groepje was een lieve, trouwe, hardwerkende jongen die overtuigd Christen was, en dit aan iedereen liet weten. Maar hij deed dit op een manier die niet opdringerig of als vervelend werd ervaren, hoewel er wel af en toe een beetje schamper werd gedaan. Maar hij lachte dan gewoon mee..

Uiteraard kwam zijn levensbeschouwing voornamelijk naar voren tijdens onze amateur-discussies, en ikzelf was, in ieder geval, geïnteresseerd.

Uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke en kronkelde onze discussie naar de Grote Vragen, en zo verder naar het ontstaan van het universum, de aarde, het leven, en zo verder naar het hete hangijzer van de evolutie-theorie.

Dit was echter het punt waarop het misging, en de dubieuze invloed van meneer Hovind een rol ging spelen. Want de student in kwestie bleek ook inspiratie te putten uit zijn videos, noemde en passant zijn naam, en kwam vervolgens plotsklaps naar voren met een grote, en ongetwijfeld ingestudeerde verscheidenheid aan, voor onze leken-oren, erg wetenschappelijk en indrukwekkend klinkende argumenten en bewijsvoeringen.

Geïntrigeerd ben ik toen gaan zoeken, gaan lezen, en vooral discussies gaan volgen. Het duurde echter niet lang voordat ik erachter kwam dat meneer Hovind het, ahem, niet zo nauw had genomen met de waarheid.

En hoewel ik weet dat mijn mede-student niet bewust tegen mij heeft zitten liegen, was ik gedwongen te concluderen dat hij schijnbaar niet in staat was om de waarheid succesvol te onderscheiden, of hier wellicht niet eens werkelijk interesse in had..

Ik was niet meer in staat hem volledig serieus te nemen, en was, diep van binnen, teleurgesteld in hem.

Het is mijn mening dat het creationisme, en in het bijzonder figuren als Kent, voordurend dit soort desillusie veroorzaken, en zo feitelijk de drempel tot het Christendom, voor ietwat skeptisch aangelegde mensen, aanzienlijk verhogen.

Coldplay - Square One

"Is there anybody out there who

is lost and hurt and lonely, too?

Are they bleeding all your colors into one?

And have you come undone,

as if you've been run through;

some catapult had fired you?

You wonder if your chance'll ever come,

or if you're stuck in square one.."

"And if my heart be scarred and burned,

The safer, I, for all I learned;

The calmer, I, to see it true

That ways of love are never new-

The love that sets you daft and dazed

Is every love that ever blazed;

The happier, I, to fathom this:

A kiss is every other kiss."

-Dorothy Parker, "Incurable"

"Poing."

(Rilling)

Mijn excuses voor de off-topic (en ellenlange!) posts, in dat geval, Timon. Ik zal je suggestie respecteren, en niet verder reageren op argumenten in deze thread.

Als iemand deze dialoog elders wil voortzetten, dan hoor ik het wel..

XXX,

Esther

Lieve Thijs,

Zulke (simpele) vormen kunnen echter wel vanzelf ontstaan. Appels doen dit over het algemeen niet, maar een vloeistof in een vacuum, bijvoorbeeld, vormt voor zover ik weet een volmaakte bolvorm.

Ik begrijp echter waar je naartoe wilt. Het gaat in jouw voorbeeld voornamelijk om waarschijnlijkheid - de kans dat appels, door gewoon te vallen, in een perfecte cirkel komen liggen is astronomisch klein, wat, ondanks het gebrek aan overduidelijke kenmerken van menselijke creativiteit, suggereerd dat ze daar zijn neergelegd.

Maar jouw sprong van dit voorbeeld naar de dingen om ons heen gaat me wederom weer iets te snel en te gemakkelijk. Waar zien wij in de natuur het equivalent van jouw 'cirkel van appels?' Complexiteit alleen is niet voldoende, want sommige complexe vormen kunnen wel degelijk ontstaan zonder achterliggende intelligentie. In de eerste alinea raakte ik dit punt al een beetje, maar er zijn meer voorbeelden te bedenken.

Ik zie in de natuur vooral dingen die natuurlijk zijn te verklaren.. hun complexiteit niet het gevolg van puur toeval, zoals bij jouw appels, maar van de spelregels van ons universum, zoals de zwaartekracht en hydrodynamica voor een bol van water zorgt.

En uiteraard zijn er ook een hoop dingen die we niet kunnen verklaren. Maar is dat dan automatisch het werk van God?

XXX,

Esther

Op zaterdag 30 december 2006 13:49:05 schreef ArjanH. het volgende: Mag ik je dan een vraag stellen? Hoe is bv deze aarde ontstaan? Stel , wij zouden door het bos lopen. En een gegeven moment ligt op dat bospad; een Nokia 2610. Dan vraag je je af, hoe is die telefoon daar gekomen? Hoe is die gemaakt? Hoe lang duurde dat? Ging daar een miljoen jaar overheen voordat die telefoon volledig uitgeevolueerd was. Of denk je wie zou dat toestel gemaakt hebben? Wie is de Creator? Welkom

Lieve Arjan,

Nogmaals bedankt voor het welkom, en natuurlijk mag je me een vraag stellen! Dat dwingt mij om na te denken, en dat is goed, want meestal ben ik daar veel te lui voor.

Ik ken het argument dat je hierboven toepast; ik geloof dat het oorspronkelijk een horloge in een woestijn betrof, maar jouw versie is iets meer van deze tijd.

Als ik jouw hypothetische telefoon zou vinden, dan zou ik natuurlijk niet aannemen dat deze daar zomaar, op natuurlijke wijze, was ontstaan. Ik ken die ondingen namelijk, en ben ook algemeen bekend met de producten van mensenhanden. Verder weet ik uit ervaring dat plastic en microchips over het algemeen geen neiging hebben elkaar eens gezellig op te zoeken, en samen een apparaatje te gaan vormen die vervelende piepgeluiden produceerd. Het groeit niet, plant zich niet voort, en evolueerd dus niet..

Verder zou er 'Nokia' opstaan, een bekend Fins bedrijf.

Natuurlijk gebruik je dit mobieltje als een metafoor. Maar wat ik dus niet snap is hoe we dit verplaatsen naar het bos waar het telefoontje in ligt; een bos dat, als ik het goed begrijp, ook een creator - of eigenlijk Creator - zou moeten hebben. Een bos dat in jouw verhaal eigenlijk zelfs gebruikt wordt als contrast met het overduidelijk door menselijke wezens gecreerde telefoontje!

Er staat geen logo of naam op een van de bomen, natuurlijk. Dat zou erg makkelijk zijn. Niemand heeft die bomen echt 'gemaakt,' noch de zaden waaruit ze zijn gegroeid. Ze zouden wellicht door de mens geplant kunnen zijn, maar daar blijft het bij. Bomen bestaan waarschijnlijk al miljoenen jaren, en zijn in die tijd ook veranderd. Soorten van nu bestonden ooit niet, en andere soorten bestaan al ongetelde eeuwen niet meer.

Ze bezitten niet hetzelfde soort complexiteit als een miniscule verzameling chips en electronica; dienen geen eenduidig doel..

Wat is het dat mensen ertoe brengt naar een bos - of de aarde, of het universum - te kijken en te zeggen, 'Ja, dit is door God gemaakt.' - op dezelfde manier waarop ik ervanuit zou gaan dat een telefoon oorspronkelijk uit een Finse fabriek komt?

Dit zie ik (nog) niet.

XXX,

Esther

Dank je, Arjan. ^.^

Ik geloof niet.. omdat ik, zowel emotioneel als rationeel, geen hogere macht voel, of zie - niet in mijn leven, niet in deze wereld, noch in het universum waarin wij ons bevinden.

Hoi allemaal,

Ik ben ik. Ik las over dit forum in een artikel over Christelijke jongeren, en besloot me hier, uit pure nieuwsgierigheid, te registreren.

Ikzelf ben niet gelovig - agnosticisme is waarschijnlijk de meest accurate beschijving van mijn kleine gedachtenwereldje. Maar ik verplaats me graag in anderen; heb een aandrang om te begrijpen, die ik moeilijk kan uitdrukken in een kort introductietekstje.

Mijn handle slaat daarom dus - naast een liedje van Coldplay, en mijn eigen oogkleur - op mijn perspectief, hoe ik de wereld zie.. en het feit dat ik op zoek ben naar de limitaties daarvan. (En dan bedoel ik niet m'n bril!)

In alle waarschijnlijkheid zal ik de meeste tijd die ik hier op bezoek ben spenderen aan het stilletjes meelezen, totdat er wellicht spontaan een - ongetwijfeld hele domme - vraag in me op komt wellen.

Ik hoop dat ik niemand z'n geduld al te veel op te proef zal stellen.

XXX,

Esther.