Gladness

Naar mijn standpunt heeft zoeken geen zin, maar kom je vanzelf iemand tegen. Ik had zelf nooit interesse in jongens (toen ik nog 15 was), maar heb toen wel mijn vriend leren kennen, terwijl ik er niet aan had gedacht ofzo, maar het liep zo Ik ken ook genoeg mensen die echt opzoek zijn, maar die hebben nog steeds geen relatie. Dus naar mijn idee, komt het vanzelf op je pad en bij de ene is dat wat eerder, dan bij de andere.

Quote: Op maandag 12 juni 2006 00:06:04 schreef hopeloos het volgende: * hopeloos heeft carcassone de toren voor haar verjaardag gehad!!! Weer meer leuke dingetjes om te bouwen Laat weten hoe die is , want die hebben wij nog niet en mijn zus volgens mij ook niet

kaartspel: jokeren computerspel: schaken (ja, speel ik op de computer en kan even niks anders bedenken bordspel: Carcassonne met de uitbreidingen en schaken als ik een tegenstander heb

Ik ben iemand die wel een uurtje per dag minimaal alleen moet zijn, lekker ff liggen lezen of even gewoon niks doen. Voor de rest vind ik het super fijn om mensen om mee heen te hebben. Niet te veel, maar mijn vriend of ouders en vrienden. Ik zie alleen niet het nut ervan in om nou met mensen af te spreken die ik heel de dag al zie. Ja zo'n een keertje wat leuks doen, dat wel. Een dan heb ik wel is zin om met iemand een lekker gesprek aan te gaan, want daar ben ik gemiddeld ook wel voor in. Ik heb trouwens een Zus, dus niet enigskind. Een mijn zus is mijn zus en ook een goede vriendin

Quote: Op vrijdag 09 juni 2006 09:07:24 schreef ~Joos~ het volgende: [...] Ik ga mezelf niet opdringen maar haar wel een beetje laten kennismaken met God. Desnoods door mijn eigen leven... Ik denk dat het een hele goede manier is om iemand kennis te laten met iets, door je eigen leven. Mensen gaan dan zien hoe je leeft, hoe jij ervoor staat, dat je ervoor gaat enz enz.

Quote: Op woensdag 07 juni 2006 22:37:32 schreef ~Joos~ het volgende: [...] Dat is dus mijn probleem: ik denk dat door de gesprekken en discussies die ik met haar heb, hoogstens haar 'horizon' verbreed wordt. Niks meer en ook niks minder. Moet ik het dan hierbij laten en het in Gods handen leggen? Of kan ik bijvoorbeeld haar meenemen naar een kerk? Of is dat dan te bemoeizuchtig.. Maar wat is bemoeizucht als het gaat over zoiets enorm belangrijks? Ik denk zelf dat iemand vanzelf wel nieuwgierig kan worden als iemand anders je horizon verbreedt (zo is het bij mij athans wel gega

Zoals vele hier ook zeggen, denk ik dat bekeren zeker niet de manier is om iemand te overtuigen van het geloof. Met mensen praten over het geloof en discusseren kan veel meer zin hebben. Er gewoon over praten en meningen met elkaar wisselen. Ik ben nu zelf een boek aan het lezen dat je voor verschillende doeleinde kan lezen, maar ook als je met iemand in discussie bent over het geloof en daarin vastloopt. Ik ben nog niet ver, dus kan er niet veel over vertellen. Titel: Ik wou dat ik kon geloven schrijver: W.G. Rietkerk

Vroeger heb ik wel wat verhalen geschreven, maar tegenwoordig veel gedichten. Dit is meestal als ik ergens mee zit of ergens niet uitkom, dan ga ik schrijven en komt er vanzelf een gedicht op papier. Maar als ik echt een keer zin heb om een gedicht te schrijven, ehhh, dan lukt het weer niet Heb denk nog wel een gedicht wat ik hier nog wel is neer kan zetten, maar dat zien jullie vanzelf wel, gaat over mijn denken over geloof.

Ik ben hier ook gekomen via google , ben niet de enigste haha. Was wat informatie aan het zoeken enzo en toen hier terechtgekomen. Lange tijd alleen rond lopen neuzen en info gezocht en paar dagen geleden aangemeld