Marieke

Gefeliciteerd! Wat fijn voor je!

Van de week had ik een hele mooie knipoog. Ik probeerde een Taizeavond voor te bereiden, maar ik kwam er maar niet uit. Ik had eerst wel een mooie bijbeltekst in gedachten, maar ik kon er niks mee. Ruim 3 maanden ervoor had ik iemand hier van credible toegevoegd aan mijn msn lijst, maar nooit gesproken. Precies op dat moment spreek diegene mij dus aan en wanhopig als ik ben vraag ik gelijk of hij een goeie bijbeltekst voor me weet om te gebruiken. Nou zegt ie, dat weet ik ook niet zo 1 2 3, maar weet je wat, ga ff ontspannen en luister ff mee naar het liedje wat ik net zit te luisteren.

De eerste keer dat ik in Taize was heb ik daar een kettinkje mee genomen met een vlam erop. Dit stond symbool voor een liedje wat daar gezongen word. 'als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft'. Dat vlammetje is symbool geworden voor mijn leven. Hoe moeilijk het leven ook is, je moet iets vinden wat je erdoor heen sleept en dat nooit meer los laten. In de periode dat ik voor het eerst in Taize was ging het heel slecht met mij. En in Taize heb ik God opnieuw gevonden en de kracht gekregen om wat van mijn leven te gaan maken. Eigenlijk kan ik dit niet in een paar

Quote: Op zaterdag 29 mei 2004 09:42:08 schreef Petra de Jong het volgende: Hallo allemaal, Ik geloof dat verscheidene mensen van dit forum op een De Passie-school zitten. Zouden de ervaringsdeskundigen mij hier wat meer over willen vertellen? Wat zijn volgens jullie de belangrijkste verschillen tussen deze scholen en 'gewone' scholen? Op welke manier krijgt de Bijbel, zoals op de website staat, een rol in elk vak? Ik heb nog nooit van de Passie school gehoord, dus erg benieuwd naar die website... Kan je de link even geven?

Quote: Op zondag 09 mei 2004 12:57:42 schreef Pieterke het volgende: Ik beschouw mijn verliefdheid en mislukte relatie als verloren tijd. Mooie herinneren zijn er wel, maar toch zie ik het als verloren. Het mooiste zou zijn dat iedereen linea recta bij de ware terechtkomt en dat al dat gedoe met liefdesverdriet nooit hoeft plaats te vinden. Maar helaas, zo zit het leven niet in elkaar... Dit ben ik absoluut niet met je eens. Mislukte relaties zijn geen verloren tijd. In die relaties heb je waarschijnlijk een boel geleerd, over jezelf, en over het 'een relatie hebben'. Ook al

Gisteren, een vriendin van mij uit Taize kwam langs omdat ze in een behoorlijke dip zat. Ze was 2 weken geleden in Taize. Het is best zwaar als je daar bent en je komt weer terug in deze maatschappij, om God toch dichtbij je te voelen, zoals je dat daar voelde. Heel herkenbaar voor mij omdat ik daar ook altijd mee worstel. We hebben samen met nog een vriendin een Taize dienst gedaan en de hele avond gepraat over dat God wat met jouw leven wil, als je maar blijft openstaan voor Hem. Hij wil in je werken, in Taize, maar ook hier, in deze harde individualistische maatschappij... Het was zo f

Een knipoog van God kan je zien als een mooi moment waar je van geniet en je je dus heel gelukkig voelt en dankbaar naar God. Ik zelf zie een knipoog van God ook als een moment waardoor je aan het denken wordt gezet. Iets wat gebeurd/gezegd wordt wat misschien niet helemaal zomaar is en misschien wel een seintje van God waardoor je aan het denken wordt gezet. Een voorbeeld: Mijn vader heb ik de afgelopen jaren weinig 'echt' gesproken, dus weinig echt goeie gesprekken mee gehad. Ik dacht dat hij de laaste jaren dus ook niet veel van mijn ontwikkeling mee heeft gekregen en vooral mijn ontw

hee nog meer Taize mensen wat gaaf!!!! Daar krijg je wel honderd knipogen per dag he lampje??? Maar probeer dat idd maar s uit te leggen aan iemand die er nog nooit geweest is!

Daar waar liefde is en vrede, daar is God bij ons... He Erna, fijn dat er nu nog iemand is die mijn Taize-gekte begrijpt! Na gisteravond iets heel ergs te hebben meegemaakt doet het me goed om vanavond lekker met relaxt weer en een goed boek en een lekkere bak ijs op de bank te zitten en gewoon helemaal niks meer te moeten... Tis misschien niet precies een knipoog maar wel een heerlijk gevoel

Gister middag, ik stond op een heuvel met een prachtig uitzicht, naast me een aantal goede vrienden die ik net kende en eigenlijk al heel lang kende, en ik voelde rust, een rust die ik inmiddels al weken niet gevoeld had, en eindelijk had ik de moed om een hele belangrijke knoop door te hakken, iets waar ik al weken mee zit...

Een knipoog van een tijdje terug maar die ik me lang zal herinneren: Het moment dat mijn vriendin tijdens een taizeavond liet blijken dat ze eindelijk echt in God geloofde en Jezus aannam in haar leven!!! Ik voelde me alsof ik moest huilen, zingen, lachen, dansen en ik wist niet wat ik moest doen. Dus ging ik maar thee zetten met het gevoel alsof ik uit elkaar ging springen

Quote: Op vrijdag 23 januari 2004 00:41:04 schreef Kate het volgende: Maar dat begrijp ik ook wel.......ik heb toch niet gezegd dat je dat persé op straat moet doen?! nee hoor, maar daar moest ik wel gelijk aan denken en ik wilde in de loop van het verhaal mijn mening over verschillende manieren van getuigen gegeven Quote: Geweldig!!! Je ziet dus dat God iedereen op zijn/haar eigen manier kan gebruiken. Ja dat is inderdaad een heel bijzondere en mooie ervaring. Een vriendin die eerst tegen je zegt dat ze er heel erg mee bezig is en vervolgens tijdens een gebed op

evangeliseren? Ik ben niet zo van straat evangelistatie. Als ik soms mensen zie hier in de stad vind ik het knap dat ze het doen, maar ook zie ik dat het nauwelijks de mensen op straat iets zegt en dat ze zichzelf een beetje voor gek zetten. (vind ik niet maar dat zijn de reacties op straat) De opdracht tot evangeliseren betrek ik meer in mijn persoonlijke leven. Ik ga niet al mijn vrienden vertellen over God, maar probeer door mijn manier van leven wel uit te dragen dat ik voor Hem leef (ik geef toe dat alleen al is ontzettend moeilijk) Toch heb ik het afgelopen half jaar al een stuk o

Quote: Op zaterdag 17 januari 2004 15:03:47 schreef John het volgende: Hyper Sensitve Person - Zeer gevoelige persoon... Okee maar vanaf waar ben je hyper gevoelig? Waar ligt de grens? Wat soort gevoelens? Gaat het om het voelen of om het uiten van? Is er een iets uitgebreidere defenitie van?

Wat is een hsper precies?

hahaha grapjas, nog steeds niet vergeten? heeft t wel indruk gemaakt zeg...

benjamin ik vind je heel lief, maar ik had toch al gezegd dat ik die er al in had gezet???? kijk eens 2 posten omhoog...

www.taize.fr (spreekt voor zich haha) www.openhuisochten.nl (probeer ik elke 2 weken naar toe te gaan, is heel fijn/leerzaam/opbouwend/gezellig daar)

mijn mening over homosexualiteit is alsvolgt: Het is zeker weten aangeboren. Ik heb moeite met de verhalen dat door veel te bidden het overgaat. Als je dat hoort/leest lijkt het net alsof je over een ziekte praat. Ik vind het voor mezelf moeilijk om te beoordelen wat de bijbel nou precies van homosexualiteit zegt. Voor mijzelf zou ik er heel voorzichtig mee om gaan. Dus niet practiserend zijn voor ik het aan God heb voorgelegd heb en een duidelijk antwoord heb gekregen van Hem of de relatie iets goeds is of niet. Maar dat is ieder zijn eigen zaak. Ik kan dus niet oordelen over het prac

Groot Nieuws Bijbel, leest lekker makkelijk en soms zoek ik iets na in Willibrord of NBG. Met Het Boek ben ik erg voorzichtig, omdat je dat niet kan gebruiken als een vertaling van de bijbel, alleen als een interpetatie.