Tas

Deze stellingen komen als volgt op mij over:

Ik geloof dat mijn zonden zijn vergeven door Jezus Christus en dat ik genade ontvang

A: als ik juist niet meer zondig

of

B: Als ik juist wel zondig

Op deze manier kan ik als antwoord geven dat ik altijd geloof dat mijn zonden vergeven zijn en dat ik genade heb ontvangen. Niet alleen op een bepaald moment.

Wel ben ik me bewuster van de vergeving en genade als ik een zonde begaan heb dan waneer ik niet zondig. Als ik niet zondig hoef ik geen vergeving, als ik wel zondig spreek ik dit uit en weet ik dat de zonde mij vergeven is. Niet omdat ik dat alleen op dat moment geloof, maar omdat ik dit altijd geloof.

Niet dat ik nou maar kan gaan zondigen, dat is niet de bedoeling ik probeer zoveel mogelijk zonder zonde te leven, maar ik ben ook een mens en moet dus realistisch blijven dat het me niet altijd lukt.

De genade van God heb ik altijd die heeft Hij me gegeven zoals anderen al in eerdere reacties hadden gezegd.

Zie ik de stellingen zo een beetje goed of zit ik er helemaal naast?

Groeten Tas

@ koraal

Dit stukje vond ik wel grappig omdat mijn ouders mij juist naar een Christelijke basisschool hebben gedaan om kennis te maken met God en de bijbel, om vervolgens op de Christelijke middelbareschool op een objectieve manier van alles te leren over andere geloven (Islam, hindoeisme etc). Terwijl ik van huis uit niet gelovig ben opgevoed. En met niet gelovig bedoel ik: Ik hoorde thuis niets over God en de bijbel en we gingen niet naar de kerk.

Zij wilden ook dat ik van alles wat hoorde en meemaakte zodat ik later zelf een objectieve keuze zou kunnen maken. Of ik ergens wel of niet in wilde geloven.

Dit heb ik altijd als zeer prettig ervaren. Dat ze werkelijk menen wat ze zeggen merk ik aan het feit dat ik inmiddels een keuze heb gemaakt en dat is dat ik met God verder wil. Mijn ouders vinden dit prima en staan 100% achter mij. Ik denk erover mij te laten dopen en ik weet zeker dat ze beiden aanwezig zullen zijn.

Wat ik mij nog wel afvroeg is; Hoe kun je zelf objectief vertellen wat geloof is en wat het met mensen doet zonder door te laten schemeren wat je eigen mening hierin is? Feiten en meningen lopen zo doorelkaar dat het mij bijna onmogelijk lijkt objectief te kunnen blijven.

Om een voorbeeld te geven, mijn ouders gaan niet naar de kerk omdat zij daar behoorlijk negatieve ervaringen mee hebben gehad. Zij wilden mij altijd vrij laten in mijn eigen keuze hierin maar onbewust was ik zelf ook vrij negatief over de kerk geworden terwijl ik er nauwelijks tot geen ervaring mee had. Ik had geen reden om negatief te zijn maar toch was ik het. Dus zij hebben geprobeerd objectief te zijn naar mij toe, maar dit is onbewust niet geheel gelukt.

Natuurlijk kun je als je ouder wordt daar doorheen kijken en zelf beslissen wat je doet. Maar geheel objectief blijven wordt denk ik wel erg moeilijk.

Kuzz,

Ik vind het opvallen dat er heel veel over de opvattingen van de kerk gesproken wordt in dit stuk. De dingen die vanuit de kerk gezien niet kunnen of niet mogen.

Vroeger kon idd 90% van de bevolking niet lezen of schrijven, alles moest dus voorgelezen worden. ook de bijbel. Het was dus heel makkelijk om alleen de stukken eruit te halen die de mensen uit de kerk (die wel konden lezen) belangrijk vonden. Mensen moesten op goed vertrouwen geloven wat een predikant, priester, dominee etc. zei. Christenen deden wat de kerk tegen hun zei dat ze moesten doen. Omdat ze zelf niet konden nalezen of alles er ook werkelijk stond en of hun het ook zo opvatte als dat de dominee, priester etc. dat deed.

Tegenwoordig gaan veel mensen zelf de bijbel lezen, of luisteren naar de preek en kijken alles na. De mens is wantrouwender en wil zekerheid. dat wat er gezegt wordt moet ook werkelijk in de bijbel staan. De Christenen nu lezen wat er staat en geven daar zelf een intepretatie van, de kerk speelt een kleinere rol hierin. Natuurlijk worden ook de regels van de kerk in acht genomen, maar nu bepalen veel Christenen zelf of ze het eens zijn met de dingen die de kerk zegt. Zijn ze het hier niet mee eens, zoeken ze een andere gemeente of kerk die hun eigen ideen wel aanhangen.

Ik denk dat de Christenen van nu de regels van de kerk bepalen en niet zozeer meer dat de kerk de leefwijze van de Christenen bepaald.

natuurlijk is dit niet bij iedereen en elke kerk zo, maar dit is wat ik denk dat er in de afgelopen jaren is veranderd. En ik denk dat deze verandering ook gedeeltelijk ervoor heeft gezorgd dat de opvattingen over bepaalde zaken ook langzaam veranderde.

Als er maar 1 iemand durft te scheiden vanuit de kerk, dan zullen er vanzelf meer volgen.

Als er maar 1 iemand voor abortus durft te zijn volgen er vanzelf meer.

Het leuke spreekwoord:

Als er 1 schaap over de dam is......

hey iedereen

ik heb veel gelezen in dit topic maar ik ben niet echt reacties tegengekomen waarin mensen stukken uit de bijbel halen waarin iets staat over samenwonen.

Bij mij speelt dit onderwerp ook dus ik zou graag concrete dingen uit de bijbel willen zien waaruit blijkt dat je eerst moet trouwen voordat je samen in een huis kunt gaan wonen en 1 bed kunt delen.

thnx ga ff kijken

Ik ben een tijdje terug met mijn vriend meegeweest naar een power supply avond...

Ik ben verder van huis uit niet christelijk en was wel eens benieuwd wat dat nou inhield.

Nou het was veel goshpel..heel veel goshpel en erg gezellig dus wel een geslaagde avond.

Maar halverwege de avond kon je je laten aaraken door de heilige geest of zoiets...en vervolgens vallen er om mij heen mensen op de grond..

Wat ik me nou afvraag is wat gebeurd er nou precies met je dat je je gewoon op de grond laat vallen. Natuurlijk snap ik wel dat dat de heilige geest of God is die je aanraakt zeg maar..maar wat voel je dan??

Voor iemand die het nog nooit gezien of meegemaakt heeft ziet het er namelijk behoorlijk eng uit!

Ik zie het trouwen voor de kerk als een soort van goedkeuring zeg maar...

Als je trouwt vind je het belangrijk dat je ouders je hun "zegen" geven, dat ze je huwelijk goedkeuren. Zo denk ik ook dat je de zegen aan God vraagt..

Door voor de kerk te trouwen en tegenover de Heer en de rest van de gemeente elkaar trouw etc. te beloven denk ik ook dat je het huwelijk een extra kracht geeft, scheiden is heel makkelijk tegenwoordig maar tegenover de Heer je belofte verbreken weegt voor mij gevoelsmatig toch veel zwaarder!