Jyoti

Ja, maar het blijft gewoon een spelletje, ook eentje waarin iedereen wéét dat er list en bedrog in het spel zitten, iedereen kiest vrijwillig om eraan mee te doen omdat ze het spannend en leuk vinden, niemand wordt werkelijk bedrogen. Maar mackie, als jij je niet goed voelt bij het spel, dan speel je het toch gewoon niet? Het is prima om te beslissen dat je je ergens niet ok bij voelt, ook al delen anderen die redenering niet, het is gewoon jouw keuze.

Het is gewoon een spel, ik denk niet dat je dat te zwaar moet opnemen. Als je zo gaat doordenken zijn er heel veel situaties waarin je liegt. Lieg je tegen je kinderen als je zegt dat Sinterklaas een lekkere zak pepernoten gebracht heeft? Nuja, in zekere zin wel, maar of dat dan moreel verkeerd is... Eigenlijk is zelfs gewoon acteren al liegen. Immers, als Leonardo DiCaprio zegt dat hij van Rose houdt is dat een dikke vette leugen, Leo houdt niet echt van Rose, hij heet niet echt Jack, en hij zat niet eens op een echte boot. Iets zeggen dat niet waar is, vind ik moreel gezien lang niet altijd

Beste Tantalus, Ik kan je me reactie heel goed voorstellen. Jullie hebben een onvervulde kinderwens, jullie zijn bezig met een procedure die emotioneel en lichamelijk niet eenvoudig is, en dan krijg je zoiets te horen zonder te weten waarom men dat dan vindt, het lijkt op een veroordeling zonder duidelijke of goede reden. Toch denk ik dat je, in je (begrijpelijke!) emotionaliteit een brug te ver gaat met je post. Als je post enkel bedoeld was om even je hart te kunnen luchten, dient hij zijn doel vast prima, maar als start van een zinvolle discussie vind ik hem niet zo enorm uitnodigend. J

Jaa, superleuk spel! Ik wist niet dat het echt verkocht wordt, ik ken het gewoon "home-made" zeg maar met zelfgemaakte kaartjes en een zelfverzonnen verhaal.

Quote: Op maandag 04 oktober 2010 21:33:09 schreef WonderfulStar het volgende: Als man geen orgasme hebben zonder het in een vruchtbare vrouw te pompen? Kunnen we de toon wel enigszins smakelijk houden? Ik snap je argument hoor, maar of dat soort platte uitdrukkingen nu nodig zijn... Gelieve daar, ook bij dit soort gevoelig liggende onderwerpen, toch wat op te letten.

Ok, dan ga ik ook maar eens. Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens? Dat is behoorlijk veranderd ja. Als kind geloofde ik wel, ik kreeg het gewoon mee van de (katholieke) godsdienstles op school en hoewel mijn gezin er helemaal niet zo mee bezig was zat er wel genoeg cultuurkatholicisme in om het eigenlijk niet in vraag te stellen. Als tiener is dat eigenlijk zonder veel tegenstand gewoon voorbijgegaan en heb ik mezelf lang als agnost gezien, hoewel ik wel altijd interesse bleef hebben in godsdiensten. Pas de laatste paar jaar begon dat agnosticisme g

Nouja, mogen... Er is geen officieel verbod natuurlijk, ik denk dat iedereen daar een andere mening over heeft. Zelf vind ik er niks verkeerds mee, het is tenslotte ook maar een sieraad en je hecht er zelf zo veel of zo weinig betekenis aan als je wilt, maar ik ben dus ook iemand die zonder problemen armbandjes met hindoe-goden erop draagt. Maar andere mensen zouden vast vinden dat je het niet moet doen omdat je op die manier toch uitstraalt dat die heiligen belangrijk voor je zijn, wat ze als protestant waarschijnlijk niet zijn. Ik denk dat je je voor jezelf moet afvragen welke waarde je era

Audacity, is het mogelijk dat je je hier aangesproken voelt terwijl dat gewoon niet nodig is? Ik snap dat dit voor jou een beetje een gevoelig punt is, maar dat wil niet zeggen dat je Propje's post meteen negatief moet lezen. Zij heeft het over iets wat ze opmerkt bij sommige mensen die van kerk wisselen, als jij je niet in dat beeld herkent dan heeft ze het kennelijk niet over jou.

Ik ben ook wat ouder dan je doelgroep (ben 23), maar ik hoor het wel als je iets aan mijn antwoorden denkt te hebben.

Ik ken dat extreme kerkhoppen ook niet zo eigenlijk. Ik heb de indruk dat het toch meer voorkomt in de evangelische hoek, maar Olorin, correct me if I'm wrong hoor.

Kunnen we dit topic niet laten afdwalen naar een discussie over evangelisatie? Ik snap dat dat boeiend is en dat sommige posts in dit topic die vraag wel oproepen, maar het is echt niet waar ik het hier over wou hebben.

Interessant, ook wel herkenbaar denk ik. En vooral: goed om over na te denken en zelf proberen te vermijden.

Pfoeh, ik had denk ik wel jong willen zijn eind jaren 60, begin jaren 70, volgens mij had ik me wel geamuseerd met de opkomst van de hippies. Jij niet dan? Edit: Oh, sorry, hairmetal... Nee, ik denk niet dat ik een favoriete band heb in dat genre, ik heb er echt helemaal niks mee.

Doe eens lekker gek. Of niet?

Ja hoor, moet je maar even doen. Naar welke kerk zou ik morgen gaan?

Eerst babysitten en daarna eens gaan kijken wat er allemaal gaande is in de stad vannacht. Edit: Ja, ontzettend, ik ben zo iemand die eindeloos twijfelt en over elke keuze drie weken piekert. En morgen?

Minder zeuren, meer werken. Wat ga je vanavond doen?

Hoogst zelden, momenteel vooral voor studieboeken die in de boekhandel niet te vinden zijn en dat vind ik vervelend genoeg. Verder wel eens cd's en haarverf besteld, beiden omdat ze niet vindbaar waren in de winkel. Is het Leidens ontzet-feest leuk?

Echte winkel, online bestellen doe ik alleen omdat het moet. Doe jij dat vaak dan?

Soms, maar niet als ik er speciaal het huis voor uit moet. Supermarkt of markt?

Quote: Op zaterdag 02 oktober 2010 12:58:10 schreef Eulogía het volgende: De vergelijking van Olorin vind ik wel van toepassing. Het is te vergelijken met iemand die verliefd is geworden. Daar kunnen mensen op twee manieren op reageren: je kan het irritant vinden, er boos om worden, er aanstoot aan nemen of jaloers zijn, óf je kan blij zijn voor de ander. Zo is het ook met gelovigen. Als ik nieuw bekeerde mensen zie en hun nieuwe vurigheid en hun ongeremde enthousiasme zie, kan ik alleen maar blij worden. Ik vind dat prachtig om te zien. Ik vind het jammer als anderen zich daar aan

Omdat je veel te weinig geslapen hebt. Ga je vannacht wat meer slapen?

Hoi allemaal, Ik zat daarstraks terwijl mijn aldi-soyaballetjes op het vuur stonden (geen aanrader trouwens, wat een droge boel zeg) eens na te denken over het fenomeen van, u raadt het al, de bekeerling. Je weet wel, iemand die bekeerd is tot een nieuwe religie of een nieuwe denominatie ofzo en daar zo heel erg, nuja, bekéérd door gaat doen. Je weet wel, dat hele cliché van iemand die niet kan zwijgen over zijn/haar nieuwe overtuiging, te pas en te onpas moet laten weten dat hij/zij nu *insert geloof naar keuze* is, extreem zwart-wit in alle standpunten, radicaal en compromisloos, en lie

Chai. Maar vruchtenthee kan ik ook wel waarderen. Hoe ziet jouw zondag er meestal uit? (En dan bedoel ik niet alleen kerk, daarnaast doe je vast ook wel iets.)

Vol, in een verder onbewolkte en onbelichte hemel. Kan je dat nog ergens zien in Nederland?