WonderfulStar

Gefeliciteerd Floessepoes!

Ik zit daar dan ook totaal niet over in.

Mijn punt is dat je een keuze hebt.

Proberen blijven vast te houden, waarom, komt het weer goed, wat als ik niet dit, is zij de ware voor mij....

Of, loslaten. Als het hoort te zijn dan is dat zo, zo niet zo niet. Ongeacht of het Gods wil was dat het stuk liep of 'jouw schuld'. Zeker weten doe je het misschien nooit.

Ook al verschillen de consequenties, als het in Gods handen ligt, verander jij weinig aan wat gaat komen.

Of het Gods wil is of niet, het is gebeurd, hij heeft het laten gebeuren, of hij er nu verantwoordelijk voor was of dat hij je alleen niet tegen gehouden heeft.

Hij laat je fouten maken. Vervolgens kun je eeuwig gaan zitten treuren, of er een les uit trekken, en in Zijn handen leggen hoe de toekomst gaat lopen.

Niet onder 'goed' scharen... Waarom niet?

Ja, het is rot dat het zo gelopen is, en je hebt er toch wel wat verdriet van, logisch.

Maar wat versta jij dan onder goed?

Dat alles altijd van een leien dakje gaat? Dat je nooit fouten maakt en nooit verdriet zal hebben?

Hoe moet je dan leren?

Het is toch niet zo dat jij nu voor iedereen cadeautjes moet kopen he

Geloof jij dat God dat doet?

Ik denk dat je inderdaad heel veel hebt geleerd van [jouw gedrag binnen] deze relatie.

Ik denk ook zeker dat dat enorm veel nut kan hebben in een volgende relatie, zodat deze niet op dezelfde manier strandt.

Ze viel voor jou om wie je was. Je deed je anders voor, zodat ze je leuk zou (blijven) vinden, toen was het over.

Een relatie hebben met een eeuwig masker op werkt dus van twee kanten niet, lijkt.

Ernstig voorspelbare afloop XD

Hurray!!!!

O.

Staat er nog iets op de planning voor het spel?

oh wtf laat maar.

Hm, nu heb ik pas echt een reden om tegen 00:00 naar bed te gaan...

Ik zou de geschiedenis herhalen. Niet proberen 'het weer goed te laten komen', niet steeds contact blijven zoeken.

Vanuit christelijk perspectief: als het inderdaad Gods bedoeling is dat jullie weer bij elkaar komen zal dat gebeuren. En dan nog steeds op zijn manier en niet de jouwe.

Me too!

Alleen die deadlines zijn wel erg kort vaak. Soms maar 12 uur, je moet dan ook maar net online zijn...

Dus zet mij maar op de lijst!

Er was gevraagd om op iemand te stemmen. Tess had het moeilijk gevonden te kiezen, wie was er te vertrouwen? Vandaag had iemand in haar oor gefluisterd dat Albert, de conciërge, een weerwolf was. Tess had getwijfeld, ze vond die Albert maar een engerd, maar vertrouwde dat soort zwartmakerij ook niet.

Ze had uiteindelijk op een zekere Moshe gestemd, degene die de conciërge zwart probeerde te maken.

Zojuist was de conciërge toch gedood. En.. Hij bleek een weerwolf! Tess voelde zich stom, ze had nog wel op hem gestemd als leider... Gelukkig dat die Moshe-dinges niet dood was gegaan, hij zou dan vast onschuldig zijn...

Ze liet zich te makkelijk inpalmen...

Nou ik zou dan eerder zeggen dat je beter niet achter je losgeslagen hormonen aan kan lopen omdat je realistisch gezien weet dat je haar toch niet helemaal accepteert.

Interesse voor geloof is iets anders dan bekering...

Je accepteert diegene volledig om wie ze is maar ze MOET Jezus toch als haar verlosser aannemen.

Je spreekt jezelf tegen, je accepteert haar alleen als ze zich bekeert. En zo niet dan is het over.

En dat noem je dan geen opdringen?

Als het oplosbaar is in water, waarom heeft dan niemand het er uit gekregen?

Gaat iedereen nu zijn naam veranderen? En ik vond 'Gewoon Paultje' juist zo tof...

Joh, Paul is alleen maar groter geworden...

O ja, ik zou me ook afvragen hoe je staat tegenover ongeloof in een relatie. Ik heb dat voor mij heel duidelijk gedefiniëerd: niet geloven is niet erg, maar ik verlang wel interesse in het geloof als ik een relatie met iemand aanga. Trouwen met iemand die niet gelooft is voor mij echter onmogelijk dus moet er in de verkeringperiode wel wat gebeuren. Wie met mij trouwt trouwt met Jezus omdat hij een groot onderdeel is van mijn leven.

Dit vind ik dan weer een rare eis. Je wilt wel een relatie aan gaan met iemand die niet gelooft, maar diegene moet zich dan wel bekeren anders wordt het niets.

Eerst iemand accepteren, en vervolgens eisen dat diegene verandert.

Begin dan geen relatie met een ongelovige...

"ik snap er geen snars van" ... snap jij het wel dan? Eerlijk? Zo ja leg het maar uit..

Is er überhaupt iemand die een soort van uitleg heeft. Zo ja, leg maar uit.. hoe jij dit ziet vanuit jou zienswijze.

Ik kom gewoon met een vraag, ik ga er vanuit dat Christenen antwoordden hebben op geloofs-gerelateerde vragen vooral als het gaat om zoiets. Of het juist is, is weer een ander verhaal..

Wordt dit weer zo'n "Er klopt geen snars van jullie geloof" topic?

Snap jij er geen snars van?

Da's mooi. Ik begrijp het ook niet helemaal.

Daarentegen stel je in de OP een vraag, wanneer je antwoorden krijgt heb je meteen iets om ze te ontkrachten.

Ik neem aan dat dat de bedoeling was, anders had je je complete vraagstelling wel in de OP gezet.

Als het daadwerkelijk een vraag was ben je óf beroerd in een discussie openen [slechts de helft van het onderwerp staat in de OP] óf dit is topic nummer zoveel om christenen te laten 'in zien' dat hun geloof niet klopt.

Als iemand er leuk uit ziet, aardig is, gezellig is of jou het idee geeft dat hij je interessant vindt betekent niet per direct dat hij potentieel relatie-materiaal is. Je hoeft niet hoor. 'Wie moet ik kiezen...' Je hoeft helemaal niemand te kiezen. En als je vier jongens tegelijk leuk vindt zou ik me toch eens afvragen hoe serieus je er zelf tegenover staat.

Wordt dit weer zo'n "Er klopt geen snars van jullie geloof" topic?

Je profileert God [voor mij] niet zo liefhebbend. Hij houdt ontzettend veel van ons, maar hij heeft wel een vloek over ons uitgesproken. Wij zijn verantwoordelijk voor wat andere mensen duizenden jaren geleden hebben gedaan.

Ik zal wel weer gebrek aan dynamiek hebben, of te aards zijn ofzo... Maar persoonlijk sta ik er niet achter om mensen te straffen voor iets wat hun voorouderen duizenden jaren geleden hebben gedaan.

De oudere generatie Duitsers [en lang niet allemaal], hebben joden gedood. Moeten wij daarom tegen alle Duitsers, van vroeger, van nu,en zij van de toekomt, strijden, omdat 'hun volk' ooit iets verkeerd gedaan heeft?

Duitsers die er toen nog niet waren hebben daar geen aandeel in gehad. Verdienen zij het om vervloekt te worden voor iets wat zij niet hebben gedaan?

Noem je dat nou rechtvaardig?