BookerT

Ik luister zo vaak The Smiths dat het ongezond word.

Ian Dury-Hit me with your rhythym stick..

Bedouin Soundclash.

Ik heb tegenwoordig weer een blog.

link

The Smiths, The Jam.

Ian Dury and the Blockheads.

Ik ben af en toe een botte klootzak.

Ik vind roddelbladen iets voor gefrustreerde huisvrouwen.

Je hebt ook wel een toepasselijke username wat dat betreft.

Gelukkig, ik kan de tissues en de tranquillizers weer opbergen.

Gaat het in dit topic specifiek om liefdesrelaties, of liefhebben in het algemeen(vrienden, familie)?

EDIT: Topic niet goed doorgelezen....

Ik denk dat het kan.Ik zou niet weten in hoeverre ik er aanleg voor zou kunnen hebben, maar ik vrees dat mijn situatie in veel opzichten niet alledaags en te vergelijken met anderen is.

Ergens denk ik dat het enige wat zin heeft in het leven, je verbinden aan anderen en God is. En ik denk dat dat per mens nogal verschilt, hoe je dat invult of graag ingevuld zou willen zien, op welke manier, of op welke mate. En ik denk dat ik dat op dit moment niet weet hoe dat bij mezelf zit, als ik heel eerlijk ben.

Ja, dat is ook onmogelijk denk ik. Maar toch is het ook weer zo beperkt, taal. Ik weet niet in hoeverre dat alleen met taal opzich te maken heeft, maar dezelfde zin kan uit twee verschillende monden totaal anders overkomen en geinterpreteerd worden.

Even een vraag, als ik mijn gmail open, zie ik altijd onderaan een schermpje waar op staat; bevat ongeauthenticeerde inhoud.Volgens mij word er dus meegekeken op een bepaalde manier. Een vriend mailde me ook dat min mails een raar opmaakkader hadden.Hij kreeg ook de optie om afbeeldingen te openen toen hij mijn mails opende. En dat terwijl ik geen afbeeldingen heb meegestuurd.

Het zal vast oplosbaar zijn, maar ik weet niet hoe.

De vreind was de enige die het merkte, die opmaakkaders. Niemand anders merkte het. Het zal wel meevallen dan, denk ik.

Je schrikt er soms van hoe beperkt taal is. Niet in de laatste plaats omdat je afhankelijk ben van de interpretatie van een ander.

Ik heb constant jeuk aan mijn been vandaag.

gefeliciteerd!

Ik heb de kaart 1,5 week geleden op de post gedaan.

Dus hij zou onderweg moeten zijn.

Ik weet nog dat er tijden waren dat ik dagenlang kon piekeren of er geen onheil op mijn pad zou komen, omdat ik een dwangritueel verkeerd had uitgevoerd, of niet. En ergens heb ik dat nog steeds, alleen veel minder.

Het is erg angstig, als alles open is, maar ook als alles al vastligt.Maar soms is de fundamentele onzekerheid, die bij het leven hoort, angstaanjagend. Het enige waar je in een bepaalde mate invloed op kan uitoefenen, is hoe je in het leven staat. Soms denk ik weleens dat God niet bestaat, maar gok ik er op. En aan de andere kant is er soms iets wat je boven jezelf doet uitstijgen, een soort diepe verbinding die je voelt met God. En ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik zonder die verbinding meer geneigd zou zijn om alle hoop te laten varen.

Maar ik weet eerlijk gezegd niet of dit in het topic past.

Ik heb een rare dag gehad. Het lijkt soms net of ik in en soort absurde komedie terecht ben gekomen.

Ach, ik kan in ieder geval zeggen dat ik knallend het jaar in ben gegaan.

De Dino Babies.

Op maandag 03 januari 2011 13:30:55 schreef RaiN het volgende: [...] ik heb wel eens gehoord dat het gas dat je dan produceert ontvlambaar is, dus toch nog vuurwerk

Het is mij bekend, ja, dat het heel spannend word met een aansteker erbij. Maar als ik dat dan toch probeer,met zo'n aansteker, doe ik het liever bij iemand anders, dat aansteken dus.

Het zou vreemd zijn als ik er een bezwaar tegen had, dus dat heb ik niet, maar ik doe het nooit eigenlijk als ik in de kerk ben. En buiten de kerk ook niet.

Fats Domino.