BookerT

Goh.Sterkte.

ik val binnen de 25/30 categorie, al enkele jaren geen lid bij een gemeente door een hoop gedoe. (topic kerkloze christenen)

Waarom zou je nog een weer een nieuwe kerk/stroming willen beginnen?

Waar je de belangrijkste persoon bent als je er voor eerst bent en je gewaardeerd wordt, hoe veel of weinig je ook zegt.

Dit klinkt geweldig, maar (niet als aanval bedoelt) is dat niet wat vele (jeugd)kerken al proberen? En waar er altijd groepjes zullen ontstaan onder leden/bezoekers die vaker komen? Waarna het een gezellig samenkomen wordt van bekenden en je als nieuweling niet gezien wordt? Mensen be en veroordelen elkaar altijd, hoe mooi het idee ook is. Als je niet genoeg zegt, als je te weinig zegt, als je té kritisch bent of juist helemaal niet.

Het plan is schitterend, maar is het niet beter te werken met wat er is en te zorgen dat er daar plek voor iedereen is?

Je zal altijd te maken hebben inderdaad met ongeschreven regels, en mensen die met elkaar botsen.Er word wat afgetobt.

Ik ga bijna elke zondag naar de Eucharistieviering.Er waren tijden dat ik het verslofte, maar ik merk wel echt de meerwaarde.

Maar goed, als de mis afgelopen is, dan rent de meerderheid zo snel mogelijk naar de uitgang, is mijn ervaring.Het is een gegeven waar ik mij allang mee verzoend hebt.Ik ga ook, meestal maandelijks, naar een jongerengroep.De small talk kan ik wel missen, ik vind het vaak leuker als er in groepen uit een gegaan word, en er gesprekken ontstaan.Wat ook wel leuk is,maar eigenlijk ook niet meer dan dat.Al kan het best interresant zijn.Maar ik denk dat de gemiddelde kerkdienst en het koffiedrinken er na zich niet echt lenen voor diepe gesprekken.

Maar het verlangen wat je hebt, herken ik wel.

Eigenlijk is gebed net zo essentieel voor je geloofsleven als dat ademen dat voor je lichaam is.

Wat ik altijd wel opmerkelijk vind is hoeveel blijdschap je kan voelen als je oprecht voor een ander bid.

Morrissey, Iggy Pop.

Sharon Jones& The Dap Kings.

Koffie.

Een verrukkelijke magnetronmaaltijd.

Morrissey.Wat maakt die man toch geweldige muziek.

Robert Randolph and the family band.

Cidade de Deus.

Ik heb een reproductie(als je dat zo noemt) van een Maria icoon, en die is me toch veel waard merk ik.

Sly and the Family Stone

Trouw.

@ Ken, wat een opluchting! Het onderste stukje van mijn post was eigenlijk bedoeld voor Cobybryant, maar dat je dat abusievelijk op jezelf betrok, begrijp ik volkomen aangezien ik dat ook niet echt goed had aangegeven.Ik was te lui om te quoten(in hoeverre zegt dit iets over mij?) en dan ontstaan dat soort misverstanden.Mijn fout!

Toch denk ik dat het soms moeilijk is om een beeld van een persoon te krijgen aan de hand van iemands creaties.Misschien schrijft iemand iets wat hij in het echt niet zo snel zal doen, of vergroot hij dingen uit.

Mensen denken soms ook dat liedjes over feitelijke gebeurtenissen gaan, terwijl dat niet per se het geval hoeft te zijn.Het lijkt me logisch dat je iets van een kunstenaar in een kunstwerk terug ziet, maar hoe die dingen te zijn herleiden tot iemands leven en handel en wandel lijkt me niet altijd even makkelijk te zeggen.

Schrijven is denk ik een eenzame bezigheid.Ik heb het programma niet gezien, maar om aan de hand van een televisieprogramma nou een hele beroepsgroep af te schrijven('aan de vruchten herken je de boom') lijkt mij niet zinvol.Al kan ik me best voorstellen dat sommige schrijvers eenzelvige beschadigde mensen zijn, en inderdaad is de grens tussen genialiteit en waanzin soms flinterdun!

Soms kunnen schrijvers juist heel origineel zijn en mensen aan het denken zetten.Om je eigen afkeer van lezen te rechtvaardigen door zo'n televisieprogramma vind ik maar merkwaardig!Maar goed, ik schrijf als hobby, dus wie weet ben ik bevooroordeeld.

George Orwell-Animal Farm

Dat is eigenlijk een heel lang verhaal,maar het komt er op neer dat ik altijd een zwak heb gehad voor de rituelen en de vormen en dat ik op een gegeven moment op een punt in mijn leven kwam dat ik het gevoel had dat alles op zijn plaats viel en dat dit was wat ik geloofde.Ook heb ik er veel over gelezen, eigenlijk weet ik niet zo goed hoe ik het verder moet verwoordden omdat het dan een heel persoonlijk verhaal word, en daar heb ik eerlijk gezegd niet zo'n zin in.

Ik denk dat ik niet heel anders geloof dan andere katholieken.Ik kan alleen zeggen dat ik merk hoe troostend het is als je intens met God leeft.

Ik ben katholiek en heb wel affiniteit met charismatische spiritualiteit.Ik ben opgegroeid in een soort baptistenkerk, en ben toen gaan kerkshoppen bij allerlei charismatische pinksterkerken.Ik ben uiteindelijk katholiek geworden,een paar jaar terug, en ik kan mij nu wel een charismatische katholiek noemen

Ik las in de krant een reactie van een man uit Pakistan op de film, die me aan het denken zette.De reactie kwam er op neer dat de Amerikaanse overheid de film allang verboden zou hebben,als zij er niets mee te maken zou hebben.In mijn ogen een merkwaardig soort logica, maar het geeft misschien wel aan dat mensen een verkeerd beeld kunnen hebben van het Westen, en dat daar ook veel onbegrip uit voortkomt.Het verbieden van films en boeken is in veel landen normaal.

Ik maak me er niet zo druk om.1000 jaar geleden dachten mensen al dat ze in de eindtijd leven, de eerste christenen hadden volgens mij ook wel een sterke eindtijdverwachting.De geschiedenis herhaalt zich keer op keer, wat oorlogen en onrecht betreft.Jezus zal komen als een dief in de nacht, en daar houd ik me dan maar aan vast, en niet aan allerlei voorspellingen.

Ik las van de week in Trouw een interview met ethicus Heleen Dupuis die zich afvroeg of het verstandig is dat mensen met de ziekte van Pompe wel kinderen moeten kunnen krijgen.Ik moet eerlijk zeggen dat ik het daar toch wel een beetje koud van kreeg.

Ik krijg ook een beetje een vieze smaak in de mond van dit onderwerp.Het gaat om enkele honderden mensen,de kosten voor de medicijnen kosten blijkbaar heel veel geld.Maar het gaat wel om mensenlevens.Het gaat niet over mensen die te veel vette dingen eten omdat ze te lui zijn om te koken en daar allerlei fysieke klachten aan over houden.Ik vraag me ook af of de discussie op deze toon gevoerd moet worden, eigenlijk of hij uberhaupt gevoerd moet worden.We hebben het niet over mensen met vraatzucht die zichzelf de ellende in vreten.(Nou zeg ik dat wat gechargeerd omdat er natuurlijk ook wel een reden is dat mensen verslaafd raken aan bijvoorbeeld eten, maar ik denk dat mensen het idee wel begrijpen)

Ik vind het vrij naief om te denken dat de wereld vele malen zondiger is dan in een ver verleden.Een hang naar het verleden is ook vrij zinloos en is meestal een verlangen naar iets wat nog nooit heeft bestaan.Ik denk dat de wereld veranderd, en dat door die verandering de problemen en crisissen misschien ook veranderen.Maar je hebt altijd te maken met het menselijk tekort,haat, oorlogen, en de kleingeestigheid die mensen over het algemeen eigen is.