Zijde

Ik zal u met rust laten en groet u allen. Tabee

Ik zie toch wederom enige fixatie op anderen, is de Bijbel niet een richtsnoer voor ons hoe wij ons tot de ander zouden moeten verhouden ? Hoe hebben wij hen lief, hoe geven we dat vorm ? Stoïcijns blijven ?

Het is aan u hoe u mijn houding en oprechtheid inschat. Ik laat het ook bij u. Mijn insteek was de hardheid die u naar uzelf toont. Het moge zo zijn dat anderen welbehagen vinden in de door u genoemde punten, echter waar ligt uw en mijn welbehagen. En hoe is onze houding jegens de ander. Voor u is de traditie de gezonde leer, voor uw medemens kan dat anders zijn. Hoe verhouden wij ons in dat geval tot de ander.

De basis hiervan ligt in belangstelling voor de ander.

Mag ik dat bestempelen als indringende ervaringen ? Helaas bent u gehinderd door faalangst. Een ontspoorde geest. Echt waar ? Bent u niet te hard voor uzelf ?

Dan had ik daar een verkeerde inschatting gemaakt. Mag ik u vragen naar de reden dat het geloof weinig vorm in uw leven heeft op dit moment ? U hebt een kenbaar antwoord van God geweigerd ? Mag ik zo vrij zijn te vragen naar de ervaring van het kenbaar maken door God ? Hoe merkt u dat de deur nog open staat ? Het lijken mij doordringende ervaringen.

Goed te lezen dat u keuzes gemaakt hebt. En u kunt mij wederom koppelen ! Ik zie edoch nog steeds terughoudendheid is uw antwoorden, en toch enig ongemak. Daarom laat ik u wederom met rust. Ongemak is niet de doelstelling.

Ik verwijt u niet balken te hebben. Mijn vragen waren erop gericht hoe Bijbelse richtlijnen vormgegeven worden in uw en mijn dagelijkse leven. Of homosexualiteit zondig is, is niet relevant in de discussie die ik met u ben aangegaan. Centraal was: hoe gaan we om met andersdenkenden, met de zogenoemde vijanden. Hoe passen we die, voor ons toch ook vaak schurende richtlijnen toe. Of er elders een groter probleem gaande is, is ook niet relevant. Mag ik een moord plegen en dan stellen mij niet lastig te vallen daarmee omdat op andere plekken er veel meer geweldsdoden te betreuren zijn ?

Ik zie dat uw aandacht met name gericht is op het gedrag van uw medemens. Waarop is uw conclusie gebaseerd dat ik splinters in het christendom zou zoeken of dat ik mij ogen zou sluiten voor eremoord? Kunt u aangeven waar ik in mijn betoog gesteld zou hebben dat de Bijbel slecht is en de tv goed ? U geeft aan belang te hechten aan het volgen van de Schrift. Dat, nogmaals, is een loffelijk streven en een vergaande uitdaging. Mijn vragen zijn erop gericht hoe u Bijbelse richtlijnen in de praktijk vormgeeft. Voorwaar geen gemakkelijke zaken. Ik hoop ten zeerste niet dat u denkt

Is het dan een Bijbelse richtlijn om u eerst te bekommeren om uw balk cq blinde vlek alvorens u te richten op hetgeen niet zou deugen bij uw medemens ? Is het dan een Bijbelse richtlijn om niet de steen op te heffen en deze te werpen richting uw medemens

Goed te horen dat u zich niet ongemakkelijk voelt. Aangezien u, net als ik, ook maar een mens bent, blijven dan de vragen staan die ik u oprecht stelde. Bent u dusdanig zonder zonde dat u de eerste, of willekeurig welke andere steen kunt gooien. Bent u dusdanig verlost van de balk in uw ogen dat u aan de splinter in die van uw medemens kunt beginnen. Getuigt de term vaccinazi van liefde voor uw vijand

Ik benoemde stigmatiseren in het kader van vaccinazi en niet in het kader van homosexualiteit. Het is uw opinie dat het zondig is. Is het in dezelfde mate zondig als iemand zijn vijand niet liefheeft, als zondaar de eerste steen gooit ? Is het geen bijbelse richtlijn om eerst de eigen balk te verwijderen alvorens aan de splinter in het oog van uw naaste te beginnen ? Bent u van mening dat u geen balk meer heeft ? Nog een keer: het is een loffelijk streven de Schrift te willen volgen. En dat is een uitdagende bezigheid. U hoeft niet te antwoorden als u dat niet wilt. I

Ik tracht het te concretiseren : is deze reactie van u volgens u in lijn met de Schrift en het liefhebben van uw vijand ?

Liefhebben is ruimomvattend. Met altijd het belang van uw medemens als centraal vertrekpunt. Naast het kunnen zeggen als zaken niet correct verlopen, duid ik het ook dat mijn mening niet altijd de boventoon dient te voeren en ik mij bescheiden mag opstellen. U geeft aan te stigmatiseren. Terwijl u anderen het verwijt toewerpt dat zij stigmatiseren. Hoe is uw gedrag dan anders dan die anderen ? Hoe geeft u dan vorm aan de liefde voor deze vijanden ? Is ook niet een woord van Jezus: wie zonder zonde is werpe de eerste steen ?

Ik vrees dat ik u niet kan volgen in deze reactie. Wat bedoelt u?