Gods child

sure.. nooit te laat

Vraag je dan eerst af of dat je roeping is. Want dan moet je voor je roeping naar een andere gemeente. Daar ben ik niet tegen hoor, ga gerust, maar zou je dan niet eerst eens nadenken over of je dingen die je als ouderling doet, niet ook zou kunnen doen als je niet ouderling bent?

IK weet niet goed hoe het zit met ambten, wat wel en n iet mag. Maar vaak wordt gewoon vergeten dat het gaat om je gaven, en niet om het naambordje 'ouderling'.

Gemeentelijke Gezondheidsdienst. Soms staat de eerste G voor gemeenschappelijke of gewestelijke. (braaf even opgezocht)

Hoi allemaal,

Van de week hoorde ik dat een jongen uit mn klas afgelopen maandag zelfmoord heeft gepleegd.

Ik ken hem niet goed. Vorig jaar (toen hij niet in mijn klas zat) is hij gezakt, toen was hij al depressief. Dit jaar is hij geen een keer op school geweest, vandaar dat ik hem niet goed ken.

Ik heb me laten vertellen dat deze jongen erg gelovig was. Hij wilde altijd dominee worden.

Misschien willen jullie bidden voor zn familie, vrienden en alle mensen die hem wel kennen.

Nee het gaat niet beter eigenlijk. Vooral 's avonds voelt het of ik naar beneden stort. En dat is eng.

Deze week gaat het me wel aardig af om mezelf uit bed te slepen 's ochtends enzo, het liefst blijf ik de hele dag erin. Winterslaap, heerlijk lijkt me dat.

Wat het een beetje lastig maakt is dat ik met geloven ook in een soort van 'crisis' zit, en dat is niet echt bevorderlijk voor hoe ik me voel

Er werd een paar keer iets gezegd over voor bevrijding bidden. Ik denk zelf: ik heb te weinig licht en daardoor voel ik me *piep*. Ik ben niet bezeten ofzo.

Ik vind het denk ik wel gewoon genoeg als jullie nou maar bidden. Verder geen gekke dingen.

-edit- voortekenen van de lente? het is net winter..

Bidden is misschien juist nodig zodat je elkaar kunt blijven respecteren.

Ik bid mee voor credible

heb ik ook altijd.. beetje irri.

@ Jelger:

Als ik me in de winter depressief voel, komt dat niet doordat ik dan weer extra geconfronteerd wordt met mijn zwakte of met dat ik lichter wil worden ofzo. Als ik in een dip zit, zit ik in een soort zwart gat en denk ik helemaal niet aan hoe ik het beste christen kan zijn. Ik denk óf niks, óf ik denk 'God, help!' En niet eens omdat ik hulp wil omdat ik dan daarna 'lichter' kan worden, of beter christen. De enige reden dat ik help roep is omdat het vreselijk is in dat gat. Eigenbelang dus.

Ik geloof zelf eigenlijk niet in een opname voor de verdrukking. Ik geloof in 1 terugkomst van Jezus en dan neemt Hij ons mee, maar ik denk niet dat dat voor de verdrukking is.

Dus wat mij betreft zijn wij er nog gewoon tijdens de verdrukking.

En als ik er nog ben tijdens de verdrukking, wil ik graag mensen helpen, hen vooral de liefde van God laten zien. Ik denk dat ik daarmee God dien, en dat wil ik graag, koste wat het kost (laat het duidelijk zijn: dat gebeurt dus niet uit eigen kracht ofzo)

maar stel nou tóch dat er eerst een opname is en dan de verdrukking. Dan worden er heus mensen bekeerd, die een Bijbel vinden, die kennissen hadden die Christen zijn en opgenomen zijn enzo. Die nieuwe christenen zullen dan verder het evangelie uitdragen.

De Christenen die dan eerder opgenomen zullen zijn, zijn dan geen martelaren van de grote verdrukking. maar er kunnen best martelaren tussen zitten, want er worden ook nu al mensen gemarteld.

Ik vloek zelf niet. Bastaardvloeken misschein wel, zoals getsie ofzo. Ik probeer het wel zoveel mogelijk te laten, want ik vind het niet zo netjes klinken. Maar of het echt zonde is... volgens mij niet hoor.

En er zijn mensen die bij het woord 'jakkes' ook gaan flippen, maar ik heb me eens laten vertellen dat jakkes in het Hebreeuws bah betekend. Ik heb jammerjammer helemaal geen bron ofzo om dat te onderbouwen hoor. Maar het is alleen om aan te geven dat je niet te snel van een woord moet zeggen da thet een bastaardvloek is, want dan mag je geen een woord met een J meer uitspreken, want dan is van Jezus afgeleid..

Ik heb mn post gedelete, want ik merk dat ik nogal veranderlijk ben... Ik geloof dat ik maar gewoon moet afwachten

Dat van zonnebanken weet ik ja, maar ik heb geen zonnebank

Ik vind de winter soms ook wel mooi, en dan ben ik ook best wel blij. Gister toen de lucht mooi blauw was en lekker koud enzo. Maar het is om half vijf al ongeveer donker, en dat vind ik echt erg. En in de winter lijkt elk ieniemienie-tegenslagje al een enorm drama waar je nooit meer overheen kunt komen (een glas laten vallen bijvoorbeeld..)

Ik vind mist trouwens wel heel mooi, maar dat ligt gewoon aan je smaak

maar bedankt voor jullie tips enzo

oke leuke theorie, maar wat dan? dan maar wel droevig worden?

en wat wil je met die laatste opmerking? ook nog tips ofzo om dat te voorkomen?

dank

oh wat erg. Ik ga maar hard bidden voor alle nabestaanden. En meid veel sterkte ook voor jou.

ideaal zou zijn als je wat hebt aan je gemeente, voor je geloof enzo.

Jammer genoeg is de realiteit in mijn geval een heel stuk anders.

Op donderdag 25 november 2004 21:51:32 schreef Gods child het volgende: Als het helpt hoor je het wel

Ik zou je dus even op de hoogte houden

Nou, echt veel gewandeld heb ik eigenlijk niet, ik ben gegaan voor de fiets

Ik probeer ervoor te zorgen dat ik niet naar buiten hoef als het donker wordt, maar alles buiten doe als het licht is. Naar buiten gaan in het donker is voor mij echt deprimerend merkte ik pas, toen ik 'leuk' nog even met mn moeder boodschappen deed s avonds.. dat werd echt een drama.

Echt lekker wil het allemaal nog niet, ik ben minder opgewekt dan in de zomer. Ik word ook steeds minder en minder opgewekt Maar ik ben nog steeds niet zo depri als vorig jaar

Het is zo raar, het ene moment ben ik nog 'gewoon' en het volgende moment zit ik compleet in een dip. Ik snap niet hoe het kan. En ik ben echt onwijs bang weer in een gat te vallen waar ik pas in de zomer weer uit kom. Ik hoop dat de winter snel voorbij is.

echt waar!!! toen ik het las vond ik het zo onwijs cool, dat ik heel graag de wijs erbij wilde horen, maar die bestaat niet? of heb je die ook zelf geschreven?

echt cool joh! onwijs gaaf!

(dit was even mijn blije uitbarsting )

sweet little lie: waar heb je dat liedje vandaan? ben wel benieuwd naar de wijs

oh wacht, toch een foto gevonden

ok, hier mijn kerk, gereformeerd vrijgemaakt, Ichtuskerk in Rotterdam-Oost

Ik kan alleen geen foto vinden van de buitenkant van de kerk, wel een plaatje:

website: www.ichtuskerk.nl

wil iemand me dan uitleggen hoe je een foto plaatst?

Evangelische boekwinkel Kom en Zie

Bermweg 278

Capelle aan den IJssel

0104507093

Niet zo erg groot, maar je hebt er best heel veel en er werken aardige mensen

oh ja, site: http://www.komenzie.nl/winkel/

Ik ben het eens met Diana. Goed gezegd

Oke, ik heb nog eens nagedacht.

Er is inderdaad een verschil tussen de pedagogische tik, die géén pijn doet, maar een kind even laat schrikken (en dus niet enórm laat schrikken!) en harde klap.

En toch vind ik dat je zo lang als je kunt die pedagogische tik moet uitstellen.

Want waar ligt de grens tussen een tik en een klap? En hoe makkelijk geef je je kind nog een tik, als je het al eens eerder hebt gedaan? En zou een kind daar ook niet aan wennen? En wanneer is een tik te hard?

Ik vind dit echt moeilijke vragen, en daarom denk ik dat je op moet passen met je kinderen dingen leren door ze een tik te geven.

Ik heb als ik de verschillende reactie's lees het gevoel, dat mensen een tik geven als het tegenovergestelde zien van een discussie aan gaan. Dat is niet waar. Als ik later mijn kinderen niet wil slaan, wil dat niet zeggen dat ik ze opvoed door eindeloos te discussieren, want ik snap ook nog wel dat dat niet werkt!! Ik ben meer een voorstander van bijvoorbeeld naar de gang sturen. Of je kind geen toetje geven na het eten. Zulk soort onbenullige dingen, die voor een kind goed zijn om te laten zien dat ze iets niet goed hebben gedaan.

Maar het ligt er maar net aan hoe je kind in elkaar zit, welke manier je toepast.

Ik zelf heb in elk geval geen fijne herinnering aan die zogenaamde 'tikken' , soms als ik iets onaardigs zeg ofzo en iemand maakt een onverwachte beweging vlak bij mij, schrik ik me nog helemaal rot. Dat is ook een heel zwaarwegende reden waarom ik tegen slaan ben. Maar ik besef wel dat dat voor anderen geen argument is.

Ik heb 'nee' gestemd.

Ik heb slechte herinneringen aan een klap krijgen als je 'stout' was. Daarom denk ik niet dat ik het later over mijn hart kan verkrijgen om mijn kinderen te slaan.

Eerder werd al iets gezegd over op de gang moeten zitten in plaats van een klap krijgen. Ik weet dat op de gang zitten.. (oh nee, wij moesten altijd in de keuken ) bij mij veel beter werkte dan een klap. Ik voelde dan echt dat ik iets verkeerds deed en dat ik dus even 'verstoten' werd om na te denken over wat je anders moest gaan doen.

Een klap deed pijn. Ik was bang als ik een klap kreeg, niet een beetje, maar enorm. Het zal vast geholpen hebben, dat ik iets niet nog een keer deed, ik was veel te bang weer een klap te krijgen. Maar ik denk dat het niet goed is je kinderen dingen af te leren door angst, of pijn.

Ik vind een kleine tik op de vingers niet verkeerd. Een van de kinderen van mn zus had de leuke gewoonte als de oven aanstond, daar met de handjes tegenaan te leunen. Het enige wat hielp was een kleine tik op de vingers. Dat is misschien even schrikken, maar het doet niet enorm zeer, en het is alleen maar om dat kind te beschermen tegen de pijn van een hete oven.

Dat is iets anders dan een kind een tik te geven omdat het niet lief deed ofzoiets. Hoe kun je nou toch met een klap (wat niet lief is!) een kind leren lief te zijn!