Paul

Ik ben het boekje “Jodendom voor beginners / een heldere inleidingâ€, door Lou Evers, aan het lezen. Er staat in hoofdstuk één paragraaf één een passage welke ik hier citeer: “In de Tora staan de meeste ge- en verboden summier vermeld. Ze vereisen nadere verklaringen of uitleg hoe ze in de praktijk moeten worden uitgevoerd, respectievelijk hoe men kan voorkomen dat een verbod wordt overtreden. Daarom heeft G’d gedurende de veertig dagen dat Mozes in Zijn nabijheid vertoefde op de berg Sinaï , naast de schriftelijke leer ook veel mondelinge toelichtingen aan hem meegegeven. De v

Eerder in deze draad werd met betrekking tot apostasie (afvalligheid) het volgende koranvers genoemd: hoofdstuk 9 vers 12. En als zij hun geloften breken na hun overeenkomst en jullie religie beschimpen, bestrijd dan de leiders van het ongeloof – hun geloften hebben immers geen waarde – opdat zij daarmee ophouden. Dit vers heb ik overgeschreven uit: ‘De Heilige korÄn /met Nederlandse vertaling en commentaar, door Maulana Muhammad Ali.’ In een voetnoot bij dit vers schrijft hij: “Merk nogmaals op dat alleen die leiders van het ongeloof bestreden moesten worden, die hun geloften v

Los van mijn verbijstering over wat sommige medemensen plegen te geloven (dat van de hoer van Babylon was ooit zelfs een modetrend in onze landen, compleet met merchandise voor trendgevoelige Kerk-bashers, ligt nu in musea) vraag ik me sterk af wat er in de hemel nou precies gereinigd zou moeten worden?

Wat ook nog kan, is je onbeargumenteerde stelling in een waarom-vraag verstoppen, op zo’n manier dat de aandacht van je gesprekspartner om de eigenlijke stelling heen geleid wordt. Voorbeeld. Aan het einde van de salestraining* vraagt de docent aan iedere deelnemer, “waarom was dit voor jou een nuttige salestraining?â€. (* les in obscure maar nog net niet illegale verkooptechnieken)

Hallo Robert Frans, Bedankt voor je antwoord. Als ik me niet vergis is er binnen het Protestantse christendom een scala aan avondmaals-sacramentsopvattingen, variërend van zuiver symbolisch, tot de ‘presentia realis’ zoals ook katholieken geloven. Artikel 35 uit de Nederlandse Geloofsbelijdenis is dus een vroege uiting van de symbolische avondmaals-sacramentsopvatting? In dat geval heb ik teveel aandacht geschonken aan de woorden “eigen†en “natuurlijkâ€, en te weinig aan de “maar†die erop volgde. Met vriendelijke groet, Paul

nee, daar pleegt men ketterij te vermijden.Lees maar eens goed Hallo Rk diaken, Bedankt voor je antwoord. Ik had als lezer de indruk dat de schrijver van artikel 35 uit de Nederlandse geloofsbelijdenis daar een nagenoeg voor-reformatorisch standpunt uiteenzette, op de laatste paar zinnen na. Het laatste stukje, vanaf “ Daarom verwerpen wij ... “ , klinkt mijns volgens mij namelijk als een verkapte veroordeling van de uitstelling van het Allerheiligste, maar dat staat er niet letterlijk. Met vriendelijke groet, Paul

Beste lezers, Wat mij maar niet los wil laten, is de uitleg over het heilig avondmaal in de Nederlandse Geloofsbelijdenis: artikel 35, uit 1561. In het bijzonder de volgende passage verbaast me, omdat ik deze nooit in een reformatorisch belijdenisgeschrift had verwacht: ... Ondertussen vergissen wij ons niet als wij zeggen dat wat door ons gegeten en gedronken wordt, het eigen en natuurlijk lichaam en het eigen bloed van Christus is; maar de wijze waarop wij deze nuttigen, is niet met de mond, maar geestelijk, door het geloof. ... Het kan zo in een katholieke katechismus worden opgen

Dat klinkt zeer aannemelijk. Op een ander forum werd, tijdens een discussie over wat wel en wat niet in de bijbel hoort, deze verwijzing naar een inleidende paragraaf op deuterocanonieke boeken in de statenbijbel geplaatst, als oude reformatorische tik op Katholieke vingers. http://www.bijbelsdigitaal.nl/view/?bib ... 318&mode=1 Er zijn natuurlijk wel meer bijbelteksten waarvan de auteur niet honderd procent zeker vaststaat dan deze, of welke tegenstrijdigheden bevatten (intern of met andere boeken), maar de Statenvertaling trok ergens een streep. Het meest spannend vind ik een criter

Voor zover ik begrijp kent de Joodse canon het boek Samuël als een enkel boek. Zowel in protestantse als in katholieke bijbels is het boek Samuël echter in twee delen gesplitst. Weet iemand misschien waarom het boek in kwestie ooit is gesplitst, en waarom de splitsing door de reformatoren is gehandhaafd bij het terugvallen op de Joodse canon?