januarius

Het wordt mij te onoverzichtelijk. Ik zou nog wel een keer iets willen zeggen over synoptisch probleem t.o.v. het getuigenis van Papias en waarom elke hypothese die werkt met Matthean priority vanuit het tekstmateriaal van de synopticische evangelieën een zeer onwaarschijnlijk hypothese is, maar dan moet ik wel een lang stuk schrijven. Mijn vorige post werd ook door een van de moderatoren ook te lang bevonden. Bovendien waaiert discussie al zoveel kanten op. Ik trek me terug uit de discussie. Volgens mij is de historische feitelijkheid van de evangeliën toch niet zo van belang.

Op veel scholen in Nederland wordt het vak levensbeschouwing gegeven. De invulling ervan verschilt per school. Bij de ene school komt vooral kennis over religieuze/levensbeschouwelijke stromingen aan bod, bij de andere school draait het meer om persoonlijke vorming/expressie. Wat is jouw ervaring met het vak en waar zou volgens jou bij dit vak aandacht aan besteed moeten worden?

Ik ben lid van de PKN, in de lokale gemeente waar ik zit wordt men vrij gelaten en is veel diversiteit. Je hebt er mensen van in de tachtig die fundamentalistisch met allerlei eindtijd-verwachtingen bezig zijn en tieners die denken dat God meer een projectie is waar je wat aan zou kunnen hebben om voor jezelf wat zaken op een rij te zetten. Ik zou mezelf wel vrijzinnig kunnen noemen, heb alleen niet zoveel met het label.

@MH 1. Het lijkt erop dat het enige godsbeeld wat je lijkt te kunnen accepteren een modernistisch idee van God is. Alleen dat idee zou mogelijkerwijs aan je voorwaarden kunnen voldoen, vervolgens kun je die weer makkelijk neersabelen omdat je bij elke wonderclaim (bovennatuurlijk ingrijpen) een natuurlijke verklaring beter acht, omdat je daarbij geen bovennatuurlijke oorzaken nodig hebt. 2. Het is m.i. theologisch onjuist om over God te spreken als een wezen naast andere wezens (alleen dan veel groter, machtiger, beter). God draagt namelijk het hele bestaan. God is het Zijn zelf. Om met Paul

1. Ik denk niet (in tegenstelling tot christenfundamentalisten en nieuw-atheïsten) dat religie een set van tijdloze waarheden is. Ik denk dat inzichten binnen een bepaalde religieuze stroming kunnen of soms zelfs moeten veranderen. Het lijkt me een gezonde zaak om wetenschappelijke inzichten te integreren in je religie/levensbeschouwing. Ik zie dat niet als inleveren, maar als verrijken. 2. Het idee dat mythen c.q. religieuze verhalen (voornamelijk) als (primitieve) wetenschap/geschiedschrijving bedoeld zijn is een aanname. Onder antropologen is dit zeker niet de enige of de meest gebruikte

Mijn insteek Ik vind de bijdragen van student wel interessant, ook al ben ik het er niet mee eens. Ik wil daar zelf graag op in gaan. Ik ben zelf christen. Zijn de evangeliën betrouwbaar? Ik zeg: Ja, maar als literaire werken en niet als historische documenten. Ik denk dat je de evangeliën beter kunt vergelijken met een soort van roman waarbij de auteurs gebruik maken van historische elementen om hun verhaal mee op te maken. Het gaat volgens mij ook niet om historische feiten, maar om de betekenis van de verhalen. Of Jezus zo’n tweeduizend jaar geleden echt over water liep is niet belang

Dat mes snijdt aan twee kanten. Jij verwijt mij dat ik de bijbel als een scheurkalender behandel, dat is ook niet bepaald vriendelijk. Voor de rest zijn we het er over eens dat jouw visie op de Bijbel c.q. Gods Woord niet toelaat om zaken buiten de bijbel aan te voeren, dus ik kan wel allerlei zaken over kamelen, archeologische vondsten en buitenbijbelse literaire analogieën aanhalen, jouw paradigma staat niet toe dat serieus te nemen. Daarmee zet je jezelf buitenspel. Elk wetenschappelijk inzicht zal, wanneer dat in strijd is met jouw "Bijbelse" interpretatiekader, door jou wel moeten worde

Nou, het is nu wel duidelijk dat onze uitgangspunten te verschillend zijn om nog tot een zinvolle discussie te komen. Als jij geen zin hebt om literatuur te lezen (het gaat niet om lijstjes tegenstrijdigheden, het gaat om nieuwe inzichten over de aard en oorsprong van de bijbel), dan is er weinig wat je uit je dogmatische luchtkasteel kan halen, ik heb dit soort discussies al vaak genoeg gehad en het heeft alleen zin als er een bepaalde mate van openheid is. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je geloofsinhoud voorzover dat gaat om historische zaken en schepping en houding t.o.v. wetensch

De Bijbel leert dat God een meerkoppig zeemonster doodde voor hij de wereld schiep (Psalm 74). De duivelse wetenschap heeft nog steeds geen meerkoppige dino's boven water gehaald, maar aangezien je wetenschappers alleen serieus hoeft te nemen wanneer ze de letterlijke lezing van de Schrift beamen is dat natuurlijk geen probleem.

Oceanus, bedankt voor je knip- en plakwerk. Helaas was het niet nodig wat deze kende ik al. Mag ik jou uitnodigen om het volgende eens te bestuderen? Oudisraelitische en vroegjoodse literatuur, T. Vriezen, A.S. van der Woude Wie schreef de Bijbel? de ontstaansgeschiedenis van het Oude Testament; K. van der Toorn How to Read the Bible: A Guide to Scripture, Then and Now; James L. Kugel Misschien ook kan het ook geen kwaad om literatuur van B. Ehrman te lezen, net als jij ooit een inerrantist. Alleen is hij er nu wat teveel in blijven hangen (blijft te veel steken bij het aanwijzen van fou

Het tijdschrijft BGA heeft ook zo'n lekker wetenschappelijk gerenommerde status...

Amen, amen, maar ons zicht op God is altijd bemiddeld door hersenspinsels. De Bijbel is geen bovennatuurlijk boek. Het is een boekverzameling met verschillende visies, door verschillende auteurs uit verschillende tijden geschreven, geredigeerd en bewerkt. Dat is ook een deel van het zelfgetuigenis van de schrift, want het is duidelijk te zien voor iedereen die er serieus studie van maakt. In de Bijbel zien we namelijk tegenstrijdigheden, pseudepigrafie, overschrijffouten (soms met heel orthodox vrome bedoelingen), dezelfde verhalen op verschillende manieren verteld. God heeft gesproken in Je

Een verhaal kan gestructureerd worden als een geschiedenisverhaal en tegelijkertijd toch metaforisch gelezen worden/bedoeld zijn. De ontwikkelingen van de archeologie en de Bijbelwetenschap (volgens jou toch allemaal menselijke ondernemingen, maar allé) hebben hier wel enig licht op doen schijnen. Geschiedschrijving zoals wij dat kennen bestond in de tijd van het opstellen van Genesis nog niet, dat blijkt ook wel want in de verhalen van Abraham komen getemde kamelen en Filistijnen voor, die waren er toen (in de vertelde tijd) nog niet, maar wel in de tijd toen de verhalen vormgegeven werden.

Ik geloof niet dat het letterlijk lezen van Genesis echt veel met vertrouwen te maken heeft. Het is eerder een dieperliggende behoefte naar een zeker ankerpunt van waaruit je systematisch een dogmatisch kaartenhuis in elkaar kan bouwen, die weinig meer met de realiteit om je heen van doen heeft. Dat is ook precies wat ik nu zie. Als ik dit niet meer historisch neem, dan kan je ook dat... Hellend vlak denken. Is dat vertrouwen? De wetenschap serieus nemen, je eigen zekerheden overboord gooien en dan toch nog vasthouden aan God lijkt me beter passen in het metaforische beeld van je veilige sch

Noach heeft vermoedelijk alleen in mythische vorm bestaan, net zoals Deucalion en Pyrrha. Abraham is mogelijk een historisch figuur, maar de verhalen over hem zijn overduidelijk legendarisch (gezien het feit dat er tal van anachronismen in Genesis voorkomen). Jezus heeft hoogstwaarschijnlijk bestaan, omdat het ontstaan van het christendom moeilijk kan worden verklaard zonder hem, theorieën die uitgaan van een mythische oorsprong van Jezus zijn niet zo overtuigend. Ja dus? In het NT staat ook dat Jezus binnen één generatie zou terugkomen. Dat is duidelijk niet gebeurd. Christen zijn bet