onmogelijke liefdes????

[mcgregor 0]

Beste allemaal...

Precies 1 jaar geleden heb ik het allerallerleukste meisje leren kennen van de hele wereld. Meteen toen we elkaar zagen wisten we van elkaar dat wij gewoon bij elkaar hoorden. We groeiden langzaam maar zeker meer tot elkaar en toen konden we er eigenlijk niet meer onderuit dat we eigenlijk 'godse' veel van elkaar hielden. Er is niemand op de wereld waar ik me zo vertrouwd bij voel als bij haar en omgekeerd.

Het grote 'probleem' is dat zij christelijk gelovig is. Voor mij is het geen probleem. Ik kan het dus beter een obstakel noemen voor haar.

Voordat ik haar leerde kennen had ik helemaal niks met het christenom. Ik ben helemaal vrij opgevoed en zat ook op een vrije school. Ik kwam dus voor het eerst in aanraking met dit geloof door haar. Ik begrijp dat dit voor haar heel erg lastig is. Voor haar is het zelfs zo lastig dat voor haar de relatie nooit zou kunnen werken. Maar het grootste probleem voor mij daarvan is dat ik niet kan bewijzen dat het wel kan. Dat wij wel van elkaar kunnen houden. Ik heb dan ook meer het gevoel dat als wij een relatie zouden beginnen dat het tussen mij en haar wel zou kunnen werken maar tussen haar en god niet. Ze komt op een afstandje te staan van god. Maar ondertussen hebben wij eigenlijk in principe al een relatie. Zij wil het alleen niet zo noemen. Voor mij is dit moeilijk te aanvaarden en vooral ook superlastig om mee om te gaan. Zo probeer ik me wel te verdiepen in het geloof. Ik heb een christelijke cursus gedaan van de EO maar iets zegt me dat het geloof niks met me doet. Mischien sta ik er wel niet open genoeg voor. Maar ik kan niet begrijpen dat als 2 mensen *Ongeacht geloof* superveel van elkaar houden, deze relatie niet wordt 'goedgekeurd' door de lieve heer. Mijn vraag is aan jullie of jullie ervaring hebben met een soort gelijke situatie waarin de liefde eigenlijk onmogelijk is maar ondertussen wel draaiende is. Ik zou graag willen weten hoe ik daar beter op in zou kunnen gaan. Want voor mij is het ook moeilijk om met haar te communiceren over het geloof. Aangezien ik altijd het gevoel heb dat zij me wil overtuigen. Ze geeft ook wel eens aan dat het probleem tussen ons opgelost zou zijn als ik me had bekeerd tot het christendom. Maar ik kan daar niet in komen.

Het enige wat ik altijd heb gevoeld is dat je je HART moet volgen.

graag reactie ?

[Holla 0]

Pfoeh moeilijk hoor!

Ik vind dat je er goed mee omgaat, zoals zo'n cursus... het toont aan dat je haar echt wil leren kennen

En jah, ik snap je vriendin wel. Het is niet een kwestie van 'niet goedgekeurd door de Heer', maar meer dat het ongelovelijk moeilijk is om een relatie te hebben met iemand die niet gelooft (en andersom ook). Zoals jij al zegt: 'ik heb het gevoel dat ze me wil overtuigen'. Jah, dat is logisch, want voor haar is het geloof zo belangrijk, dat ze het wil delen met jou. En daarom is het zo moeilijk om een relatie te hebben, aangezien jij niet gelooft. Iets wat voor haar heel belagnrijk is, daar deel jij niet in. Er zijn wel topics die over de relatei tussen een gelovige-ongelovige gaan, kzal ff zoeken.

[Holla 0]

http://forum.credible.nl/topic.php?id=317

das de enige die ik kan vinden

[Nynthe 1]

***

[Gusto 0]

Tja moeilijk punt. heb niet echt advies ofzo maar ik ga voor je/jullie bidden!

[Dave 0]

Ook ik zit in deze situatie, echter ga ik dit jaar met haar trouwen. Ik geloof, zij niet.

Is dat volgens de bijbel verboden? Ik denk niet dat het zo in elkaar zit. Probleem is echter wel dat in je geloofsleven er strijd en gemis zal zijn doordat niet beide personen geloven. Het huwelijk is iets heel moois wat God tussen een man en vrouw heeft ingesteld en waarin Jezus de derde persoon is. Doordat één van beide niet gelooft is dit een groot gemis in een heel belangrijk deel van je leven.

Ik geloof in de genade van God en dat God mijn vriendin op mijn pad gebracht heeft. Ze heeft een hele goed invloed op mij gehad en ze accepteert mijn geloof. Ze is nog steeds sceptisch en eerst zien dan geloven maar ik heb ook geleerd dat niet mijn woorden haar zullen overtuigen. Het is denk ik zeker zo belangrijk om de liefde van God te laten zien in je leven en de zegeningen die je van God krijgt. Dat is een veel betere getuigenis dan zeggen dat je gelooft maar je nog steeds als een lompe boer gedraagt.

Daarnaast houdt God van elk mens, dus ook van mijn vriendin.

Leg je zorgen bij God neer en vraag om wijsheid. Als hij/zij degene is die bij je past dan zal het goedkomen, vertrouw je Vader daarin. En als het niet past dan zal je dat ook te weten komen en is het aan jouw om een keuze te maken. Kies je voor veel strijd en verdriet in je leven met een kans dat jezelf ook het geloof naast je neer gaat leggen, dan zal God liever niet willen dat je deze keuze maakt.

Succes

[freddyboy 0]

tja..

[Dave 0]

Quote:

Op donderdag 26 januari 2006 13:55:06 schreef freddyboy het volgende: Er staan teksten in de bijbel dat het niet mag. Maar dat is alleen voor je eigen bestwil. Nu lijkt alles geweldig, maar het zal steeds meer verdriet opleveren. Straks komen er kinderen, hoe ga je die opvoeden?

Wijs eens aan die teksten a.u.b. voordat je hier iemand een 'goed' advies geeft.

[Searching girl 0]

Tja, lastig idd. Ik heb een jongen leren kennen die tijdens ons contact het geloof heeft gevonden: sindsdien is dat het belangrijkste in zijn leven. Door hem ben ik me (weer) gaan interesseren in het geloof.

Ik heb destijds contact met hem gezocht, omdat ik verliefd op hem was en ja, dat gevoel zit er nog steeds. Ik geloof ook wel, maar ik kan er lang niet zover in meegaan als hij: ik ben nog heel erg op zoek naar wat het voor mij betekent allemaal en hoe het in mijn leven past.

Zijn passie voor het geloof vind ik echt waanzinnig mooi en heb echt zoiets van laat het me maar zien, vertel me erover, neem me maar mee naar de kerk of iets dergelijks. Laat me er mee in aanraking komen: misschien doet het niets met me, misschien wel..

Inmiddels heeft hij een vriendin die wel in het geloof mee kan gaan. Toch heb ik het idee dat er tussen die jongen en mij ook iets is, maar dat het geloof een eventuele relatie in de weg staat (en die vriendin nu ook, want bezette mannen heb je uiteraard heel erg van af te blijven) Hij heeft ook weleens de opmerking gemaakt van 'misschien als je op 1 lijn met me zat..' Ingewikkeld dat dan juist iets als het geloof een relatie in de weg zou staan..

Dat ik deze jongen heb ontmoet en de manier waarop vind ik zeer bijzonder: heb heel erg het idee dat het niet zomaar is. Of God daar een rol in heeft gespeeld en waarom... weet ik niet.. Op dit moment probeer ik, zoveel mogelijk van de vriendschap die ik nu met hem heb te genieten. Ik hoop dat het contact zich ontwikkelt op een manier die het beste bij ons past.. Probeer er vertrouwen in te hebben dat we elkaar vinden op een manier die het beste bij ons past..

Die jongen heeft nu dus een vriendin die wel met hem qua geloof op 1 lijn zit. En met veel dingen denk ik, tja, zij kan daar idd wel in meegaan, ik niet.. En hoe moeilijk het soms ook is: ik heb die jongen heel erg lief en vindt het belangrijk dat hij gelukkig is. En als dat met haar is, heb ik dat te accepteren. Als ik daarnaast een goede vriendin voor hem mag zijn, ben ik daar al heel dankbaar voor..

Maar toch: als het gevoel er bij beiden is en je het geloof van de ander accepteert.. waarom kan het dan toch niet? Vind het ook moeilijk..

[mcgregor 0]

Haaa dankjullie wel voor jullie reacties

maar weet een van jullie een beetje wat de bijbel precies zegt over dit soort situaties??? Is dat namelijk niet heel erg dubbelop?

mzzzl

[Eli7 0]

In het oude testament was het zo dat het volk Israel eigenlijk niet met mensen van buiten hun volk mochten trouwen. Nu zijn wij geen Israel en gelden een hoop van de regels die voor het volk Israel gelden, voor ons nu niet meer.

Maar wel zegt Paulus in het Nieuwe Testament dat het niet handig is om een ongelijk span te vormen, daarbij doelend op hoe twee mensen in een huwelijk zijn. Als de een wel christen is, en de ander niet heb je allebei toch een andere weg die je bewandelt. Je gaat een andere weg en loopt zo eigenlijk wat uit elkaar, of het is dat de een de ander meetrekt. Punt blijft dat Paulus het gewoon niet heel praktisch vond.

Of het niet mag? Dat vind ik weer een groot woord. Paulus zegt ook weer dat alles is toegestaan, maar dat niet alles nuttig is.

Hoe het op mij overkomt is dat het een behoorlijk sterk advies is van Paulus om als christen niet te trouwen met iemand die dat geloof niet deelt. Gewoon omdat het bijna altijd moeilijkheden geeft op een aantal gebieden, dat is hoe ik het zie.

[mcgregor 0]

Woow, uit dit stukje concludeer ik dus dat helemaal niet onmogelijk is volgens de bijbel..of heb ik dat helemaal fout? Zijn er dan ook nog stukken waarin het juist echt te strengste wordt afgekeurd? In ieder geval bedankt!!!

[hopeloos 0]

Die tekst is volgens mij door Paulus geschreven aan mensen die al getrouwd waren toen ze tot geloof kwamen (dacht ik tenminste hoor), om duidelijk te maken dat het geloof geen reden is om je man/vrouw te laten vallen. Je kan het dus niet gebruiken om goed te praten dat je een relatie begint me iemand die niet christelijk is

Ik denk trouwens dat een relatie tussen een christen en een niet-christen zeker niet onmogelijk is volgens de bijbel. Het wordt afgeraden door Paulus, omdat het nou eenmaal een hele moeilijke combinatie is.

Mijn vriend is ook niet-christelijk. We vullen elkaar echter perfect aan en houden onvoorwaardelijk van elkaar. Ik mag ook geen belijdenis doen van mijn kerk, maar als ik moet kiezen tussen een kerk die mij niet accepteert zoals ik ben of mijn vriend die mij accepteert wat ik ook doe, dan weet ik het wel

[living stone 0]

weet je wat ik heel opmerkelijk vind...

Volgens bepaalde teksten in de bijbel mag je niet trouwen met een ongelovige, maar aan de andere kant zijn er ook verhalen bekend dat god van een gelovige verlangde om met een ongelovige te trouwen...

Dus hebben we hier te maken met een raad of een verbod...

Ikzelf denk met een wijze raad om je bepaalde moeites te besparen, maar als jullie zeggen dat geloof absoluut niet uitmaakt...

Buiten dat als jullie echt voor elkaar bestemt zijn dan zal daar vast en zeker nog wel iets moois uitkomen...

[Ebbie 0]

Quote:

Op woensdag 25 januari 2006 22:18:59 schreef mcgregor het volgende: Beste allemaal... Precies 1 jaar geleden heb ik het allerallerleukste meisje leren kennen van de hele wereld. Meteen toen we elkaar zagen wisten we van elkaar dat wij gewoon bij elkaar hoorden. We groeiden langzaam maar zeker meer tot elkaar en toen konden we er eigenlijk niet meer onderuit dat we eigenlijk 'godse' veel van elkaar hielden. Er is niemand op de wereld waar ik me zo vertrouwd bij voel als bij haar en omgekeerd. Het grote 'probleem' is dat zij christelijk gelovig is. Voor mij is het geen probleem. Ik kan het dus beter een obstakel noemen voor haar. Voordat ik haar leerde kennen had ik helemaal niks met het christenom. Ik ben helemaal vrij opgevoed en zat ook op een vrije school. Ik kwam dus voor het eerst in aanraking met dit geloof door haar. Ik begrijp dat dit voor haar heel erg lastig is. Voor haar is het zelfs zo lastig dat voor haar de relatie nooit zou kunnen werken. Maar het grootste probleem voor mij daarvan is dat ik niet kan bewijzen dat het wel kan. Dat wij wel van elkaar kunnen houden. Ik heb dan ook meer het gevoel dat als wij een relatie zouden beginnen dat het tussen mij en haar wel zou kunnen werken maar tussen haar en god niet. Ze komt op een afstandje te staan van god. Maar ondertussen hebben wij eigenlijk in principe al een relatie. Zij wil het alleen niet zo noemen. Voor mij is dit moeilijk te aanvaarden en vooral ook superlastig om mee om te gaan. Zo probeer ik me wel te verdiepen in het geloof. Ik heb een christelijke cursus gedaan van de EO maar iets zegt me dat het geloof niks met me doet. Mischien sta ik er wel niet open genoeg voor. Maar ik kan niet begrijpen dat als 2 mensen *Ongeacht geloof* superveel van elkaar houden, deze relatie niet wordt 'goedgekeurd' door de lieve heer. Mijn vraag is aan jullie of jullie ervaring hebben met een soort gelijke situatie waarin de liefde eigenlijk onmogelijk is maar ondertussen wel draaiende is. Ik zou graag willen weten hoe ik daar beter op in zou kunnen gaan. Want voor mij is het ook moeilijk om met haar te communiceren over het geloof. Aangezien ik altijd het gevoel heb dat zij me wil overtuigen. Ze geeft ook wel eens aan dat het probleem tussen ons opgelost zou zijn als ik me had bekeerd tot het christendom. Maar ik kan daar niet in komen. Het enige wat ik altijd heb gevoeld is dat je je HART moet volgen. graag reactie ?

Misschien kunnen jullie als bolgt doen:

Bij de EO heeft er een hele tijd een heel interessant programma gedraaid over twee vriendinnen, waarvan de één gelooft en de ander niet. ('Ik geloof en zij niet' of zoiets)

Ga samen dat programma eens kijken. Misschien kun je ze nog vinden op www.uitzendinggemist.nl

En ga daarna daarover met elkaar in gesprek. Want dáár gaat het uiteindelijk om: dat je met elkaar in gesprek blijft. Een gesprek wat bestaat uit respect voor het standpunt van de ander.

Respecteer het feit dat zij gelooft, maar vraag dat respect niet terug. Dat moet ze namelijk uit zichzelf doen en als jij haar respecteert om haar geloof, zal zij dat om jouw (on)geloof ook moeten doen.

Praten en vooral veel plezier maken. Als ze ECHT van je houdt en jullie passen ECHT bij elkaar, hebben genoeg andere raakvlakken etc., hoeft ze helemaal geen keuze te maken tussen jou en haar geloof.

Tja en dan toch een Christelijke tip: GELOOF dat het goedkomt tussen jullie!!!!!! En zeg dit ook tegen haar, want Christus zei: Wat je gelooft, zal geschieden!

Ik wens jullie veel liefde en licht.

Succes beiden.

[Linkin-Liz 0]

Quote:

Op woensdag 01 februari 2006 19:38:31 schreef hopeloos het volgende: Ik mag ook geen belijdenis doen van mijn kerk, maar als ik moet kiezen tussen een kerk die mij niet accepteert zoals ik ben of mijn vriend die mij accepteert wat ik ook doe, dan weet ik het wel

Hee, ik heb een topic 1 maand geleden gepost over belijdenis willen doen, maar dat mijn kerk dat niet toeliet omdat mijn vriend niet naar de kerk gaat.

Laat jij het nou hier gewoon bij? Of heb je er aan gedacht om te switchen van kerk?

[halloa 0]

Ik heb hier slechte ervaringen mee (dit gaat over mezelf dus wil niet zeggen dat dat ook op jullie van betrekking is, het is mijn ervaring en mijn mening.) 2 lange relaties achter de rug. Alebei met niet-christelijke meisjes en beide keren is het fout gegaan. Ik geloofde wel in God, maar van een relatie was geen sprake, het stond op een heel laag pitje, en ik was voornamelijk bezig met de dingen die ik graag in dit leven wou bereiken, i.p.v. daarvan had ik bezig moeten zijn met de dingen die God in mijn leven wil bereiken.

Denk aan Simson met zijn mooie lange haren, en hoe die zichzelf door deze keuze behoorlijk in de nesten werkt.

Rechters 14:3

3 Maar zijn ouders zeiden: ‘Waarom zoek je een bruid bij die onbesneden Filistijnen? Er is onder de dochters van je verwanten toch wel een vrouw voor je te vinden, of in elk geval onder de meisjes van ons eigen volk.’ ‘Nee, vader,’ antwoordde Simson. ‘Dit meisje moet u voor me vragen, want zij bevalt me.’

Of koning Salemo

1 Koningen 11:2-6

Ze waren afkomstig uit de volken waarover de HEER tegen de Israëlieten had gezegd: ‘Jullie mogen je niet met hen inlaten en zij mogen zich niet met jullie inlaten, anders zullen zij jullie ertoe verleiden hun goden te gaan dienen.’ Juist tot die vrouwen voelde Salomo zich aangetrokken. 3 Hij had zevenhonderd hoofdvrouwen en driehonderd bijvrouwen, en deze vrouwen maakten hem ontrouw: 4 op zijn oude dag verleidden zij hem ertoe andere goden te gaan dienen en was hij de HEER, zijn God, niet meer met hart en ziel toegedaan zoals zijn vader David dat was geweest. 5 Salomo zocht zijn heil bij Astarte, de godin van de Sidoniërs, en Milkom, de gruwelijke god van de Ammonieten. 6 Hij deed wat slecht is in de ogen van de HEER en was de HEER niet zo trouw als zijn vader David.

( Wat belachelijk veel vrouwen had die vent eigenlijk zeg....)

2 Korintiërs 6:14 Loop niet in een en hetzelfde span met ongelovigen.

Verder ken ik een behoorlijk aantal mensen die echt veel pijn hebben gehad, omdat de partner niet christelijk was. Doordat je niks met je partner kunt delen over je relatie met God krijg je een afstand die vaak tot oneenigheid en verschil in interrese lijdt.

Kort samengevat: door een relatie met een on-christelijke partner dwaal je makkelijker van je geloof af. De kans is groot dat er veel pijn en moeite zal komen omdat Je de reatie die je hebd met goed niet kunt delen met je partner. Er zijn mij ook situaties bekend waar de partner tot bekering gekomen is maar ik ken meer van deze situities die pijn en/of dwaling met zich meegebracht hebben.

Ik wil niet zeggen dat het onmogelijk is, maar dat het afgeraden wordt is mij wel duidelijk.

Mijn advies: Stel jezelf de vraag: Is God het allerbelangrijkste in mijn leven? Is je antwoord ja? Mooi bid er dan voor of Hij je duidelijk wil maken, wat Hij wil dat je in deze situatie doet

[Antina 0]

Ik zie dat de laatste reply een jaar geleden is geplaatst, maar ik wil er toch graag op ingaan. Ik zie in het bericht dat geplaatst is, veel herkenning, alleen speel ik in dit verhaal de gelovige. Mijn vriend is ongelovig. Onze relatie is nog niet op een punt gekomen dat ik er veel moeite mee heb, maar dat komt misschien wel omdat we nog niet zo heel erg lang bij elkaar zijn. Net als jij, verdiept hij zich heel veel in het Christendom, en dat vind ik zelf heel prettig. Hij geeft me het gevoel dat hij me volledig respecteerd en we zoeken samen ook veel naar antwoorden op vragen die we beide hebben. Ik weet niet of het vroeg of laat een obstakel zal worden, maar God zou me dat laten zien. Ik denk niet dat een ongelovige zonder reden op ons pad zal komen. Ik geloof namelijk niet in toeval en ik denk dat God een volledig plan voor ons heeft uitgestippeld. Dat wil niet zeggen dat ik denk dat mijn vriend te bekeren is, integendeel. Daar ben ik ook helemaal niet mee bezig. Ik denk dat het juist wel heel mooi zal zijn om voor ons beide een weg te vinden waarin we onze eigen normen en waarden in kwijt kunnen en elkaar wederzijds respect zullen geven.. Ik hou van de Heer en ik wil hem niet kwijt in mijn leven, en zo hou ik ook van mijn vriend, en die wil ik ook niet kwijt.

Ik denk dat jou vriendin zichzelf in haar handen kan wrijven dat ze een ongelovige vriend heeft die tóch heel veel doet om in haar belevingswereld te komen. Dat vind ik ook veel respect waard..

Dit wilde ik allemaal even kwijt!

Groetjess

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb je verhaal gelezen en ik snap heel erg goed hoe moeilijk dat is,voor jou maar ook voor je vriendin. Mijn zus leerde 1,5 jaar geleden iemand kennen die niet gelovig was, ze kreeg er verkering mee en na een tijdje begon haar vriend te snappen en te voelen wat God zo belangrijk maakte voor mijn zus. Je vriendin heeft iets onwijs moois in haar leven, en wat is er nou mooier dan dat mooie te kunnen delen met je geliefde waar je zoveel van houd? Je vriendin gunt het je om dat mooie ook te leren kennen en te voelen Maar dat mooie is iets dat niet echt te vatten is totdat je het zelf hebt gevoelt. Maar tuurlijk kan ze het je niet opdringen of dwingen te gaan geloven. ik vind eht dan ook echt mooi om te horen dat je zelf al bent gaan zoeken naar het geloof door een cursus te doen e.d. In de bijbel staat: wie zoekt, zult vinden Helaas staat er niet bij hoelang je moet zoeken, maar op een dag zul je het vinden, als je maar blijft zoeken en als je maar wil blijven zoeken.

Ik hoop dat je er iets aan hebt...

[Amazone 0]

Precies om die reden screen ik potentiele dates op geloofsovertuiging.

Een sluimerend geloof is geen probleem, maar praktiserende christenen zijn echt een afknapper. Liever een happy pagan .

[Light Jr. 0]

Liever een happy pagan dan een happy christian? En wat als die Christen jou gewoon accepteert?

Maar anyway, @ topicstarter, ik weet dat een ongelovige partner mij minstens enigszins van God weg zou drijven, dus is dat een no-go. Er is geen meisje voor wie ik mijn band met God op het spel zet

Dus ik zou er niet aan beginnen, dat zou ik jouw vriendin ook adviseren.

[utrecht 0]

Quote:

Op maandag 07 april 2008 19:36:06 schreef Light Jr. het volgende: Maar anyway, @ topicstarter, ik weet dat een ongelovige partner mij minstens enigszins van God weg zou drijven, dus is dat een no-go. Er is geen meisje voor wie ik mijn band met God op het spel zet

Ik vindt dat wel heel makkelijk gezegd nu zo, maar als je echt verliefd bent praat je wel anders. Ik was namelijk ook altijd iemand die dat soort dingen het hardst riep, maar nu weet ik het ook niet meer. Ik ben echt helemaal gek op een jongen die ook niet christen is... Ik vind dat ook heel erg moeilijk en ik hoop ook ergens dat hij nog tot geloof komt.

Maar om jou topicstarter een advies te geven, probeer vooral goed naar d'r te luisteren... Stel je open voor alle mooie dingen die God doet voor jou en deze wereld. Wordt je niet geraakt door te weten dat er miljoenen mensen zijn die in dezelfde God geloven? Dat er mensen zijn die hun hele leven opgeven, omdat zij het woord aan andere mensen willen doorgeven? Het is niet zomaar iets, het is wel jou en mijn redding. Je moet niet gaan geloven met de reden dat je dan bij je vriendin kan blijven. Dat is geen goed fundament, als je je echt wilt geven voor het geloof dan zul je je er echt in moeten verdiepen en proberen de ware reden van het geloof te vinden! Ik vind het ontzettend goed van je dat je die cursus gedaan hebt, dat betekent wel dat je echt veel om haar geeft!!

Ik wens je echt heel veel geluk toe en hoop dat je ooit in zult zien dat dit de enige weg naar geluk is...

[Light Jr. 0]

Lijkt idd makkelijk gezegd en is ook te ongenuanceerd, het lijkt me heel mooi om een meisje tot God te brengen bijvoorbeeld. Maar dan moet ze er wel enigszins voor open staan, of iig voor argumentatie, als ze niet gelooft vanwege emotionele redenen (familielid dat overleden is b.v., hoe kan God dat toestaan etc.) wordt het al moeilijker.

Verder praat ik niet anders ik verliefd ben. Ik word gewoon niet verliefd op een ongelovig meisje. Om verliefd te worden moet je je laten gaan, ik sta mezelf dat niet toe. Ik vind het onzin dat je er niets aan zou kunnen doen dat je verliefd raakt, dat kun je wel.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op dinsdag 08 april 2008 14:07:47 schreef Light Jr. het volgende: Verder praat ik niet anders ik verliefd ben. Ik word gewoon niet verliefd op een ongelovig meisje. Om verliefd te worden moet je je laten gaan, ik sta mezelf dat niet toe. Ik vind het onzin dat je er niets aan zou kunnen doen dat je verliefd raakt, dat kun je wel.

Dat zei ik ook altijd, tot ik de jongen van m'n dromen ontmoette en die in 't begin toch niet echt in God geloofde en ook niet getint was (want ik wilde altijd een bruine of getinte jongen als vriendje) maar dat verliefd worden kon ik echt niet tegen houden, en gelukkig maar, want nu zijn we al 8maandjes gelukkig met elkaar en komt hij stapje voor stapje dichter bij God

[Stukje 2 0]

Quote:

Op dinsdag 08 april 2008 14:07:47 schreef Light Jr. het volgende: Verder praat ik niet anders ik verliefd ben. Ik word gewoon niet verliefd op een ongelovig meisje. Om verliefd te worden moet je je laten gaan, ik sta mezelf dat niet toe. Ik vind het onzin dat je er niets aan zou kunnen doen dat je verliefd raakt, dat kun je wel.

Verliefd worden is een chemische reactie in je hersenen, dus daar kun je weinig aan doen, net zo min als aan het feit dat je ongesteld word of dat je je dagelijks moet scheren (resp. meisje en jongetje ), maar hoe je met die verliefdheid omgaat is natuurlijk wel iets waar je zelf bij bent.

Om bij voorbaat een relatie met een ongelovig iemand uit te sluiten is misschien niet zo slim, want je ontneemt iemand de mogelijkheid om op een speciale manier met het geloof in aanraking te komen.

Om het maar even on-topic te houden en gezellig op mezelf te betrekken: in ben niet-gelovig, m'n vriendin wel (gereformeerd vrijgemaakt). Door onze relatie ben ik me weer heel veel in het geloof gaan verdiepen (ik ben oorspronkelijk katholiek opgevoedt + doop + vormsel) en m'n vriendin is ook juist door onze relatie bepaalde dingen van haar geloof tegen het licht gaan houden. Dit heeft er toe geleid dat zij alleen maar zekerder is geworden van haar geloof en dat ik, ook gezien mijn oorspronkelijke achtergrond, bepaalde dingen heb teruggevonden (lees: veel rust in mijn hoofd en heel gelukkig zijn met de dingen die ik heb). Ik ga met haar mee naar de kerk en vind het nog leuk ook, hoewel ik er op dit moment van overtuigd ben dat ik nooit zal gaan geloven. We hebben besloten te gaan trouwen (wanneer weten we nog niet, maar wel dát het gaat gebeuren) en we zijn er ook zeker van dat we heel gelukkig zullen worden.

Het is belangrijk om open te staan voor elkaars ideeën en elkaar niet te veroordelen daarom. Ik weet dat dat een open deur is, maar vaak wordt dat toch vergeten.

Kortom: als je zeker weet dat je echt van elkaar houdt, dan moet een relatie naar mijn mening mogelijk zijn.