Vloermat 'christen'

[Chealder 1]

Wie heeft de wedstrijd Brazilië tegen Nederland gezien afgelopen zaterdag?

Ik heb gekeken en ik vond dat de scheidsrechter wel wat beter had mogen fluiten. Dat vond Arjen Robben kennelijk ook, want hij heeft zich af en toe flink boos gemaakt. Als er dan een overtreding komt tegen Robben waarbij er niet gefloten werd en er eigenlijk (volgens de commentator in elk geval) een penalty had moeten komen, ligt Robben op zijn rug in het gras te lachen van ongeloof. Hij weet dat hij het niet meer hoeft te proberen om de discussie aan te gaan.

Ik ga er vanuit dat de commentator gelijk had over de penalty (ik heb niet de beste voetbalkennis). De scheidsrechter heeft Robben dan onrechtvaardig behandeld. Soms wordt ons ook onrecht aangedaan, hoe groot of klein het is. Wat doen we dan? Maken we ons boos? Laten we het over ons heen komen en voegen we ons ernaar?
Ik merk dat veel christenen vaak voor de laatste optie kiezen. Het is toch immers christelijk om de lieve vrede te bewaren?
Is dat werkelijk zo?

We nemen een concreet voorbeeld wat bij iedereen ongetwijfeld wel eens voorkomt: Je maakt een afspraak met iemand, maar de ander komt deze niet na. Hoe groot of klein de gevolgen daarvan ook zijn, in mijn ogen dient een afspraak gewoon nagekomen te worden, of op z’n minst heroverlegd te worden als het niet haalbaar is. Punt.
Wat is jouw reactie in zo'n situatie?

Vaak liet ik de gevolgen maar over me heen komen en stond ik de rommel op te ruimen. Een huisgenoot zou bijvoorbeeld de afwas doen en heeft dit niet gedaan. Ik bewaar de lieve vrede en doe het zelf. Immers ben ik toch degene die zich er aan stoort?
Maar naarmate het vaker voorkomt (en ik er niets van zeg) groeit de irritatie stukje bij beetje.

Er komt eens een moment dat je het zat bent dat een afspraak niet nagekomen wordt. Dan besluit je er toch maar eens wat van te zeggen. Maar daar zit dan al die opgebouwde irritatie van de afgelopen tijd! En... Boem! Als één explosie komt die eruit als je met de ander in gesprek bent. Je zegt dingen die je niet wil zeggen en waarvan je achteraf spijt hebt. Is dat de lieve vrede bewaren?

De laatste tijd probeer ik het steeds vaker uit te spreken als iets me irriteert: Mijn huisgenoot zou afwassen, maar deze staat nog op de aanrecht. Ik klop op haar deur en vraag of ze het wil doen. Haar reactie: ‘Oh sorry, goed dat je het zegt! Ik was het vergeten!’ Resultaat: Huisgenoot doet die dag de afwas, mijn irritatie bouwt niet op en de lieve vrede is bewaard.
Dan denk ik bij mezelf: Was het nou zo erg om het even te zeggen? Nee, eigenlijk niet.

Wat als je het wél vaak zegt, maar er geen resultaat is?
Daar zie ik het weer voor me: Robben ligt lachend van ongeloof in het gras. Hij heeft al meerdere keren met de scheidsrechter gesproken maar het baat niet en laat het nu over zich heen komen. In plaats van het iedere keer er wat van te zeggen en heisa te maken, bewaart hij de lieve vrede.

Onze identiteit in God is géén vrijbrief om anderen over ons heen te laten lopen, zoals het soms wel voor doet komen. We mogen ons best boos maken over dergelijk onrecht en er op een respectvolle manier wat van zeggen. Pas als het niet baat en je merkt dat iemand toch niet wil luisteren, wat voor een nut heeft het om dan iedere keer opnieuw heisa te blijven maken?

Gods zegen,
Chealder

Terug naar blog

[Ursa 1]

Wauw, goede omschrijving Chealder. Ik herken me er erg in. Hoewel Jezus ons oproept tot zelfopoffering voor anderen, is het geloof niet altijd de reden om de goede vrede te bewaren. Het kan ook zijn vanuit angst om de confrontatie met de ander aan te gaan. Ik merk bij mezelf vaak dat ik het of niet aandurf of geen zin heb in 'gedoe'. Het is wel iets waar ik aan wil werken, om me ook meer te laten horen.

Het is goed om veel voor anderen over te hebben. Het wordt echter gek als je steeds maar weer over je heen laat lopen en anderen daar (soms stilzwijgend) misbruik van maken. Dat ervaren onrecht kan aan je gaan vreten, en dat is nooit goed.

[Chealder 1]

Ik denk dat het ook een kwestie is van je eigen grenzen kennen. Als je je ervan bewust bent wanneer iemand over je grens heen gaat, kun je ook een bewuste keuze maken of je het toe laat of niet.

Soms kan ruzie ook veel duidelijkheid geven over jezelf en de ander. Hoe reageer jij en de ander in zo'n situatie? Hoe kun je in het vervolg in eenzelfde situatie handelen?

Daarbij geef je door het ruzie maken je emotie ook erkenning en ruimte zodat het niet blijft woekeren.

[Robert Frans 1.653]

Het is goed je grenzen te bewaren, maar dezen ook steeds meer te verruimen. Zodat je steeds meer probleemloos kunt hebben en het je steeds minder uitmaakt hoe mensen je behandelen.

Ik denk dat echte vrijheid te vinden is als je niets te verliezen hierin hebt, geen bevestigingen of zelfs maar dankbaarheid nodig hebt en als zowel het goede als het kwade je sterker maakt.

Zodat je geen rekening met jezelf hoeft te houden, omdat immers niets je kan laten wankelen.

Is dan toch weer een last minder.

Een makkelijke opgave is dat niet, maar stukje bij beetje kun je daarin groeien. Net zoals je voor elke zware opgave moet oefenen, trainen en hulp vragen. Er zijn dan ook al mensen die ontzettend veel doen voor anderen, zichzelf helemaal wegcijferen, en toch optimistisch, blij en dankbaar blijven, ongeacht hoe die anderen met hen omgaan.

Ik denk dat die mensen heel dicht bij het ware geluk zijn, als ze deze al niet gevonden hebben.

[Gast Anon_phpbb]

Het is goed je grenzen te bewaren, maar dezen ook steeds meer te verruimen. Zodat je steeds meer probleemloos kunt hebben en het je steeds minder uitmaakt hoe mensen je behandelen.

Ik denk dat echte vrijheid te vinden is als je niets te verliezen hierin hebt, geen bevestigingen of zelfs maar dankbaarheid nodig hebt en als zowel het goede als het kwade je sterker maakt.

Zodat je geen rekening met jezelf hoeft te houden, omdat immers niets je kan laten wankelen.

Is dan toch weer een last minder.

Een makkelijke opgave is dat niet, maar stukje bij beetje kun je daarin groeien. Net zoals je voor elke zware opgave moet oefenen, trainen en hulp vragen. Er zijn dan ook al mensen die ontzettend veel doen voor anderen, zichzelf helemaal wegcijferen, en toch optimistisch, blij en dankbaar blijven, ongeacht hoe die anderen met hen omgaan.

Ik denk dat die mensen heel dicht bij het ware geluk zijn, als ze deze al niet gevonden hebben.

Wat is dan nog het verschil met een egocentrisch mens?

[Robert Frans 1.653]

Hoe bedoel je?

[Gast Anon_phpbb]

Een egocentrisch mens laat zich niet beïnvloeden door gevoelens van een medemens, als iemand extreem egocentrisch is dus.

Maar laat verder maar, ik vind het allemaal veels te mooi beschreven, mijn ervaring is dat je slechts kunt bouwen op mensen die je juist niet hebt beschreven.

[Robert Frans 1.653]

Ik bedoel juist te zeggen dat je dan onvoorwaardelijk rekening met anderen kunt houden, zonder acht te slaan op jezelf. Daar lijkt mij niets egocentrisch aan.

[Gast Anon_phpbb]

Ik bedoel juist te zeggen dat je dan onvoorwaardelijk rekening met anderen kunt houden, zonder acht te slaan op jezelf. Daar lijkt mij niets egocentrisch aan.

Als je niet laat beïnvloeden door anderen, dan kun je geen onvoorwaardelijk rekening met anderen houden.

[Robert Frans 1.653]

Kun je dat toelichten?

[Gast Anon_phpbb]

Kun je dat toelichten?

Nee, laat maar. Te vaak hier al over gediscussieerd.

[Chealder 1]

Ik denk dat Robert Frans bedoelt dat je je identiteit niet laat beïnvloeden door andere mensen: Wat anderen van jou vinden doet niet af aan jouw waarde als mens. Dat is heel iets anders dan je niets aantrekken van anderen om je eigen gewin te zoeken, wat wél egocentrisch is.

Je gedrag kun je wel laten beïnvloeden door de mensen om je heen om zo rekening met hen te houden. In die zin zou ik zeggen dat het je kan beïnvloeden. Maar het raakt niet je identiteit, wie je als mens bent.

Is dat wat je bedoelt?

Ik zou het jammer vinden als een gesprekswisseling al zo snel afgelopen zou zijn...

[Robert Frans 1.653]

Precies, Chealder. Het uiteindelijk geluk ligt er niet in dat je maar geen rekening met anderen houdt en enkel je eigen gang gaat, integendeel. Het ligt erin dat je er ook onvoorwaardelijk en vol blijdschap voor mensen kunt zijn als zij totaal geen rekening met jou houden, ondankbaar zijn en dus over je heen lopen. Omdat dat je niet uitmaakt, omdat hun gedrag je vooral met oprecht mededogen vervult en je dus nooit verbitterd of kwaad raakt.

Franciscus zei het eens zo, en ik parafraseer nu even flink:

Stel dat ik in een striemend koude winternacht aanklop bij een klooster en daar aanklop voor overnachting, en ik word bars weggestuurd.

De ijspegels aan mijn pij slaan mijn benen tot bloedens toe, de honger giert door mijn maag en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte door de dorst. Ik klop nog een keer aan, noem mijn naam en smeek om een slaapplaats, maar wordt wederom op onvriendelijke, onbeschofte wijze afgewezen.

Als ik voor een derde keer smeek en zeg dat ik desnoods wel in de stal bij de dieren wil slapen, dan begint de broeder mij de huid vol te schelden, mij te beledigen en te roepen dat ik ergens anders maar moet heengaan, of anders weggeslágen zal worden.

Als ik bij het heengaan dan nog steeds mijn geduld en blijdschap kan bewaren en nog steeds oprecht grote liefde voor deze broeders heb, dan heb ik het ware geluk gevonden.

[Gast Anon_phpbb]

Ach ik kan het natuurlijk niet laten, maar je hebt volkomen gelijk. Franciscus was inderdaad vele malen groter dan God en Jezus tezamen. Want God is soms wel verbitterd en kwaad. Jezus veegde een heel tempelplein schoon. En Franciscus zou natuurlijk wel iedereen toelaten in de hemel. Eigenlijk stom van christenen om de verkeerde te aanbidden.

Maar als ik daar weer over begin, dan zijn er altijd weer christenen die dat volkomen logisch vinden en het ook volledig juist hadden gevonden als Fransciscus 's een keer boos was geworden. Sterker nog, ze vinden het volledig logisch als ze zelf een keer kwaad zijn. En zo kan elke christen zijn of haar eigen weggetje kiezen en o zo vroom zijn.

[Robert Frans 1.653]

Ik heb het idee dat je nu kritiek levert om het kritiek leveren. Prima, moet je zelf weten, maar zelf vind ik dat nooit zo'n interessante manier van argumenteren.

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb het idee dat je nu kritiek levert om het kritiek leveren. Prima, moet je zelf weten, maar zelf vind ik dat nooit zo'n interessante manier van argumenteren.

Och ja, die kende ik ook al. Ik gaf het al eerder aan, heeft totaal geen nut om erover te argumenteren met mensen die o zo vroom zijn.

[Robert Frans 1.653]

Ik ben niet vroom. Ik geef alleen aan waar ik naartoe wil werken en wat mogelijk het hoogste geluk is. Als ik je daarmee aanstoot heb gegeven, of iets heb gezegd wat je droef maakte, dan spijt mij dat. Dat was niet mijn intentie.

[Gast Anon_phpbb]

Ik ben niet vroom. Ik geef alleen aan waar ik naartoe wil werken en wat mogelijk het hoogste geluk is. Als ik je daarmee aanstoot heb gegeven, of iets heb gezegd wat je droef maakte, dan spijt mij dat. Dat was niet mijn intentie.

Ik streef niet naar hoogste geluk, dat hoop ik later te hebben. Ik zie Jezus denk ik heel anders, Jezus die toch echt behoorlijk tekeer ging tegen de farizeeërs. Zij vonden het zelfs onbehoorlijk.

En dat gold blijkbaar ook voor zijn apostelen, op 1 na allemaal omgebracht. Ze werden als lastig ervaren, Fransciscus deed prima werk, maar hij werd niet als lastig ervaren.

Allerlei mensen zijn nodig voor het werk van de Heer, niet alleen een bepaald soort mensen. Dan zeg ik, kijk maar naar wie Jezus selecteerde om Zijn apostel te zijn.

Het belangrijkste is dat de mens mens blijft, maar dan wel die die God met hem of haar bedoelde. Maar niet dat we alles transformeren naar 1 type.

Dat wordt al eeuwen geprobeerd, en naar mijn mening de reden waarom bijvoorbeeld seksueel misbruik in RK zolang verzwegen werd. Er stond niemand op.

[Robert Frans 1.653]

Ik denk dat ik nu wel begrijp wat je bedoel, al is je voorbeeld erg extreem en is de oorzaak daarvan veel complexer. Ook de de door jou genoemde handelingen van Jezus hebben een wat complexere achtergrond, maar dat kunnen we hier wel laten rusten.

Als iemand je echt kwaad aandoet, dan moet je jezelf daartegen beschermen zo goed als mogelijk en aangifte doen als dat nodig is. Zelfs de meest zachtaardige mensen zullen dat doen.

Ik doelde zelf echter meer op gewone onbeleefdheden of ondankbaarheden. Je moet jezelf nooit forceren en altijd je grenzen bewaren, dat probeerde ik ook te zeggen. Maar hoe meer je ze verruimt, hoe beter het is.

Meestal zal en moet dat tot op zekere hoogte kunnen, omdat we niet in een ideale wereld daarvoor leven. Volmaaktheid wordt dan ook niet van je gevraagd, maar enkel de wil volmaakt te worden, hier of hiernamaals. Maar die hoogte kan dus wel bereikt worden. Dat is, denk ik, geen kwestie van veinzende vroomheid of onverschilligheid, maar meer een kwestie van nare gebeurtenissen sneller kunnen verwerken, een plaats kunnen geven.

[Gast Anon_phpbb]

Ik denk dat ik nu wel begrijp wat je bedoel, al is je voorbeeld erg extreem en is de oorzaak daarvan veel complexer. Ook de de door jou genoemde handelingen van Jezus hebben een wat complexere achtergrond, maar dat kunnen we hier wel laten rusten.

Als iemand je echt kwaad aandoet, dan moet je jezelf daartegen beschermen zo goed als mogelijk en aangifte doen als dat nodig is. Zelfs de meest zachtaardige mensen zullen dat doen.

Ik doelde zelf echter meer op gewone onbeleefdheden of ondankbaarheden. Je moet jezelf nooit forceren en altijd je grenzen bewaren, dat probeerde ik ook te zeggen. Maar hoe meer je ze verruimt, hoe beter het is.

Meestal zal en moet dat tot op zekere hoogte kunnen, omdat we niet in een ideale wereld daarvoor leven. Volmaaktheid wordt dan ook niet van je gevraagd, maar enkel de wil volmaakt te worden, hier of hiernamaals. Maar die hoogte kan dus wel bereikt worden. Dat is, denk ik, geen kwestie van veinzende vroomheid of onverschilligheid, maar meer een kwestie van nare gebeurtenissen sneller kunnen verwerken, een plaats kunnen geven.

Ik denk dat het helemaal niet complex is, waarom zou het complex zijn? Jezus vond het zelfs niet nodig om Zelf een evangelie te schrijven. Dus complex kan het helemaal niet zijn. Jezus Zijn woorden: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Veel duidelijker kan het niet zijn, de weg is in waarheid leven. En dat probeer ik al tientallen jaren na te leven.

De rest van je boodschap ben ik deels mee eens, hangt ervan af hoe. Het is juist ook door de vervelende personen in de RK gebruikt om mensen het zwijgen op te leggen, en dat is mijn ogen, juist omgekeerde van wat de Heer duidelijk wilde maken.

Gebeurtenissen verwerken? ik denk dat weinigen zijn die een gebeurtenis sneller kunnen verwerken dan ik, werkt echter vaak wel enorm in mijn nadeel, kan ik je gerust zeggen. Veel beter is om mensen veel eerder de rug toe te keren. Daar moet ik in toekomst veel meer opletten. Maar hoe gebeurtenissen verwerkt worden, daar verschil ik vaak totaal met vele christenen. Ik geloof in waarheid, in waarheid is alles snel verwerkt. Kijk nu maar naar de ramp in Oekraïne, als men gewoon de waarheid zegt, dan is het nog allemaal moeilijk, maar 1000 keer gemakkelijker te verwerken door de nabestaanden.

En daar geloof ik in, zie veel te veel christenen het zelf doen, waardoor ze vaak emotioneel veel kouder worden. Ik blijf liever warmbloedig, altijd gaan voor de waarheid. Maar velen nestelen zich steeds dieper in de problemen, waardoor waarheid niet meer gezegd kan worden. En dat is iets waar ik ongelooflijk goed op pas, een ieder kan mij elk moment alles vragen en ik zal altijd eerlijk antwoorden. Ik denk dat dat pas echte vrijheid is.