Geen realiteit

[Redactie 0]

Zijn zoontje gedroeg zich zo verwend, dat de steenrijke vader hem besloot een lesje te leren over hoe goed ze het eigenlijk hebben. Daarom bezocht hij samen met hem een straatarm gezin op het platteland, die hen zeer gastvrij opnam. Ze brachten een dag bij het gezin door en mochten er ook eten. Er was natuurlijk niet veel eten, maar het beetje wat ze hadden, deelden ze met vader en zoon. Na het bezoek vroeg hij zijn zoon wie er nu echt rijk waren.

Je raadt het misschien al: het zoontje wees dat arme gezin aan. Want zij hadden de wereld als tuin en geen ommuurde vesting, ze deelden alles samen, waren heel gastvrij en ook heel gelukkig met de kleinste dingen. Klinkt toch mooi, of niet? Maar je zou de verteller eens moeten vragen wanneer dat verhaal precies gebeurd is. Wie die rijke man was, waar hij precies woonde en waar dat arme gezin haar huis had. Gewoon, naar simpele feitelijkheden.

Uiteraard zal de verteller je dan antwoorden dat het maar een verhaaltje is. En dat is nu precies het probleem: het is maar een verhaal. Het is niet de realiteit. En dat is maar goed ook, want het is natuurlijk zacht gezegd niet erg netjes om een arm gezin op die manier te gebruiken als voorbeeld voor je zoon. Het is niet de realiteit, maar een manier om romantiserend over armoede te kunnen preken, zonder over echte mensen te hoeven praten.

Ik weet echter wel zeker dat als dat zoontje een weekje bij dat gezin zou verblijven, hij wel anders zou piepen. Elke dag keihard werken op het land, misschien maar één karige maaltijd per dag en met het hele gezin in een klein kamertje slapen, terwijl de maag nog knort, gaat op een gegeven moment ook wel vervelen. Hij zou al snel bijzonder dankbaar zijn voor wat hij heeft en misschien zelfs besluiten mensen uit de armoede te willen helpen.

Zo zijn er wel meer verhaaltjes over hoe mooi en edel armoede of ziekte zou zijn. Maar de verhalen die écht tellen, zijn verhalen van mensen die écht arm zijn of ziek, of dat zijn geweest. Dan krijg je ineens een heel andere boodschap mee. Namelijk dat armoede zwaar en moeilijk is, dat er weinig leuk en vrij aan is, zelfs niet als je er zelf voor kiest. En dat enkel wilskracht en Gods genade je helpt het lijden rustig te dragen. Laat je daarom niets wijsmaken.

Robert

Terug naar frontpage