Ongelovige vriend die zich in christendom interesseert

[Ienieminie 0]

Beste allemaal,

ik heb een lastige taak uit Gods hand ontvangen. Mijn vriend is niet gelovig en we hebben hier vorige week woorden over gehad. Dit maakte mij erg verdrietig. Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof. Mijn vriend schrok hier erg van en is blijkbaar na gaan denken.

Hij vertelde me dat hij graag meer wilt open staan voor mij en wat mij bezig houdt. Hij vroeg of ik hem daarbij wilde helpen.

Nu heb ik God gebeden of hij mij wijsheid wilt geven en de kracht om deze taak te volbrengen, maar ik heb geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Ik weet niet eens wat het doel is!

Mijn vraag aan jullie is: waar moet ik beginnen en op welke manier?

Groetjes, Ienieminie

[Lock&Stock 0]

Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof.

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd?

Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen.

Sta jij ook open voor zijn gevoelens? Hoe hij in het leven staat?

[Hendrik-NG 220]

Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof.

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd?

Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen.

Dat schrijft ze toch helemaal niet? Dat haar vriend "hetzelfde moet geloven als zij opdat zij zich geaccepteerd kan voelen"?

Ik lees: "Hij vertelde me dat hij graag meer wilt open staan voor mij en wat mij bezig houdt. Hij vroeg of ik hem daarbij wilde helpen."

Blijkbaar tijd er woorden geweest over een "gebrek aan openheid voor haar en wat haar bezig houdt", denk ik dan... En is haar vriend er achtergekomen dat er "desinteresse" doorklonk in hetgeen er tijdens die woordenwisseling is gezegd...

Beste Ieniminie... Waar je zou kunnen beginnen is (eerst aan jezelf en dan aan je vriend) uit te leggen WAAROM je geloof zo belangrijk is voor je en waarom het je zo bezig houdt...

De inhoud van dat geloof komt dan later wel... Als er openheid is ontstaan voor jou en hetgeen je bezig houdt...

[Ursa 1]

Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof.

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd?

Waarom meteen zo aanvallend? Dat zegt ze toch niet? Acceptatie is iets anders dan er hetzelfde over denken.

Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen.

Misschien moet je de OP nog eens doorlezen. En dan kijken wat er echt staat.

@Ienieminie: wat zou je van hem willen? Ik denk dat een poging hem te bekeren alleen op frustratie uitloopt. Beter is, als hij interesse heeft, hem een keer mee te laten gaan naar de kerk en het er open over te hebben samen.

[brabbeldasje 0]

ik denk dat je moet communiceren over wederzijds respect.

ik zeg altijd: "ik zal mijn geloof nooit door andermans strot duwen... en verwacht dat een ander dat ook niet bij mij zal doen met zijn ongeloof"

ik hoef niet overtuigd te worden van het niet bestaan van mijn Vader, ik hoef ook niet verteld te worden hoe dom ik ben in andermans ogen...

en ik beloof... dat ik dat ook nooit bij anderen zal doen.

ik denk dat het beste wat je kan doen in dit soort situaties is geduld hebben.

jij hoeft de momenten niet te creëren waarin je mensen verteld over God.

wees het licht wat God van je gemaakt heeft en de momenten komen wel. als de ander er klaar voor is.

en alleen God kan aanvoelen wanneer de ander er klaar voor is.

ik bid voor mijn ongelovige vrienden, ik bid voor wijsheid en veiligheid.

ik bid niet of ik ze mag bekeren maar ik bid dat ze iemand tegen zullen komen die ze bij God mag brengen.

ik geloof namelijk niet altijd... dat ik dat ben.

ooh en lock en stock... met die houding bereik je never nooit iets.

[Henriëtte 0]

Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof.

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd?

Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen.

Sta jij ook open voor zijn gevoelens? Hoe hij in het leven staat?

Volgens mij lees jij iets anders dan er staat, namelijk 'ik accepteer hem niet omdat hij niet gelooft' in plaats van 'het lijkt alsof hij mijn geloof niet accepteert'.

@Ienieminie, als ik het goed begrijp wil je vriend dus meer leren over het christendom? Heb je al eens over een Youth Alphacursus nagedacht?

[Chappo 0]

Eigenlijk kan ik wel een klein beetje in de reactie van Lock komen.. Heeft er misschien mee te maken dat heel veel informatie onbekend is. Dus mijn eerste reactie was eigenlijk ook dat het enig sinds scheef was. Dus misschien dat iets meer duidelijkheid en voorzichtigheid gewenst is...

Wat ik namelijk niet goed begrijp is hoezo jij(ieneminie) je niet geaccepteerd voelt door je vriend? Hij is toch je vriend, dus hij neemt jou toch aan als persoon zoals je bent..? Of laat hij specifiek merken dat hij je geloof afkeurt?

[Ienieminie 0]

Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof.

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd?

Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen.

Sta jij ook open voor zijn gevoelens? Hoe hij in het leven staat?

Misschien ben ik niet uitgebreid genoeg geweest waardoor mijn verhaal voor verschillende interpretaties vatbaar is.

Ik zal me verder uitweiden.

Mijn vriend en ik hebben een woordenwisseling gehad over mijn geloof wat een nare sfeer met zich meebracht. Hij stelde mij vragen die ik probeerde te beantwoorden, niet opdringend, maar gewoon antwoord op de vraag en mijn persoonlijke gevoelens. Ik voelde bij hem veel weerstand op hetgeen ik zei. Dit maakte me enigszins verdrietig en ik voelde me niet zo geaccepteerd (meer). Ik ga niet zeggen dat ik perfect op hem heb gereageerd. Ik zal vast mijn steekjes hebben laten vallen en misschien zijn gevoelens ook wel gekrenkt. Ik mag hier misschien ook wel aan werken. Ik sluit dat absoluut niet uit. Het is voor hem ook misschien wel moeilijk, omdat ik toen we een relatie kregen niet echt geloofde. Dit is later weer teruggekomen en dat is voor hem wel schrikken.

Hij hoeft overigens absoluut niet te geloven voor mij. Ik zou het stiekem misschien wel fijn vinden als hij zich zou bekeren. Dat is niet mijn doel! Mijn doel is dat hij op een fijne/goede manier kennis mag maken met het christendom en dat al zijn vooroordelen, gegrond of ongegrond, mogen verdwijnen. Ik zou het daarnaast ook fijn vinden als hij eventueel zou begrijpen wat mij drijft in het christelijk geloof. Ik wil graag dat hij mij leert kennen en mijn bewegingsredenen, mijn principes. Deze houden namelijk verband met het christendom. In ieder geval, dat is mijn streven. Hij houdt van me en heeft alles voor me over. Daarom wil ik hier het beste van maken!

Het is ook niet de bedoeling mijn geloof aan hem op te dringen. Dat zal alleen maar averechts werken. Daar ben ik me heel goed van bewust. Ik wil graag dat God wat aan me heeft als "boodschapper", maar misschien heeft God dat helemaal niet voor mij in het verschiet liggen en loopt dit op niets uit. Ik hoop alleen maar zo dat ik dit wel mag zijn en dat ik mijn vriend de waarheid over het geloof mag uitleggen op een goede manier zoals dat bij hem past.

Ik hoop dat bovenstaande de lading een beetje beter dekt. Misschien ben ik inderdaad wel te kortzichtig bezig en moet ik uit mijn droom worden wakker geschud. Dank je wel, Lock&Stock.

De rest van de mensen wil ik bedanken voor de comments. Ik heb hier veel aan! Ik zal sowieso blijven bidden en de situatie laten leiden.

xx Ienieminie

[MysticNetherlands 298]

God zegene je zuster.

[Nunc 0]

Als hij echt nieuwsgierig is, dan zou je hem een boek kunnen geven, bv. het boek van D.A. Carson: "The God who is there" (Nederlandse vertaling: "Zo is God"). Dit boek is het resultaat van een veertiental lezingen die hij gegeven heeft voor een groep studenten (gelovig en ongelovig) over de bijbel en het christendom. De lezingen zijn ook (gratis) te downloaden als mp3 (uiteraard alleen in het engels).

Als hij wil weten waar jij mee bezig bent (en wellicht als je zelf ook meer van je eigen geloof wilt weten) dan zijn Don Carson's lezingen een heel goed startpunt. Het is een goede spreker: begrijpelijk, inhoudelijk, redelijk gestructureerd en nog grappig ook.

[Timothy070 0]

Beste allemaal,

ik heb een lastige taak uit Gods hand ontvangen. Mijn vriend is niet gelovig en we hebben hier vorige week woorden over gehad. Dit maakte mij erg verdrietig. Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof. Mijn vriend schrok hier erg van en is blijkbaar na gaan denken.

Hij vertelde me dat hij graag meer wilt open staan voor mij en wat mij bezig houdt. Hij vroeg of ik hem daarbij wilde helpen.

Nu heb ik God gebeden of hij mij wijsheid wilt geven en de kracht om deze taak te volbrengen, maar ik heb geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Ik weet niet eens wat het doel is!

Mijn vraag aan jullie is: waar moet ik beginnen en op welke manier?

Groetjes, Ienieminie

Ik denk zelf dat erover praten al veel helpt, vertel hem waarom geloof belangrijk voor je is en wie God voor jou is. Verder mogen wij natuurlijk de genade, liefde en kracht van God laten zien in de daden die wij doen. Ik geloof niet zo in het 'ompraten' van mensen, dit werkt naar mijn idee (bijna) altijd averechts.

En ten slotte: Neem hem mee in je gebed! Markus 11:24 Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.

Deze zin is misschien moeilijker in de praktijk te brengen dan het hier lijkt te staan, maar dat is met veel dingen in de Bijbel zo. Maar ik ben er van overtuigd dat dit zeker werkt!

Ik hoop dat ik je op weg heb geholpen.

[Eli7 0]

Hallo Ienieminie,

Als eerste: je naam brengt allemaal mooie jeugdherinneringen bij mij naar boven.

Maar wat je schrijft over hoe het gaat in de relatie met je vriend heeft niet echt een makkelijke oplossing... Het kan zo zijn dat je uit elkaar bent gegroeid. Je zegt dat je aan het begin van jullie relatie niet zo geloofde maar nu wel en dat dat voor hem wellicht moeilijk is. Dan kan het zo zijn dat je gewoon uit elkaar bent gegroeid.

Maar aan de andere kant zeg je dat hij ook geïnteresseerd wil zijn in God en hoe jij gelooft. Dat zou ik in ieder geval als iets heel moois zien. Als hij geen interesse zou willen hebben in iets dat voor jou heel belangrijk is geworden, zou je in ieder geval een groot probleem hebben. Dan kun je iets dat voor jou heel belangrijk is, niet met je vriend kunnen delen. Maar probeer inderdaad aan je vriend te laten zien wat geloof voor jou betekent en waarom het zo belangrijk is.

Voor de rest weet je niet hoe het verder lopen zal. Blijf in ieder geval bidden dat God je steeds wijsheid zal blijven geven! En zoek wellicht ook een wijs persoon op in je omgeving met wie je hierover kunt praten. Dat kan heel erg helpen. Ik zou zelf eerst aankijken hoe het nu verder gaat en ik denk dat je op een gegeven moment ook zelf kunt aanvoelen welke kant het op gaat in jullie relatie. Zorg ook dat je voor jezelf duidelijk hebt hoe belangrijk je geloof voor je is en wat je eigenlijk verwacht van je vriend daarin. Durf daarin eerlijk te zijn. Misschien moet je daar op een gegeven moment consequenties aan geven die niet leuk zijn, maar zover is het nu in ieder geval nog niet.

[Humanist 0]

ienieminie, jij bent niet je geloof, het is wel een onderdeel van je. Ik vind het altijd nogal vreemd dat gelovigen zich dan persoonlijk aangevallen/gekwetst voelen als anderen dat geloof niet delen of erop worden aangevallen; het is niet een aanval op jou, maar op jouw geloof (en dat van jouw vriend was niet eens een aanval). Als jouw vriend een hindoe zou zijn en hij zou hetzelfde tegen jou zeggen wat zou jij dan denken?

[Marenvita 0]

Je hebt al veel mooie tips gekregen, een vraag die bij mij bovenkomt is: deel jij je geloof met je vriend? Wat ik daarmee bedoel is: bid je (bijv. voor het eten) als hij erbij is? Vertel je hem wat je geloof voor jou betekent? Zo niet, dan kan ik me voorstellen dat het feit 'mijn vriendin gelooft in God' best vaag voor hem is en het onbegrip roept als hij wel je principes uit maar niet wat je geloof in je hart voor je betekent. Ik denk dan ook dat wat het voor jou betekent in eerste instantie belangrijker is dan hem de basisprincipes van het evangelie uit te leggen en misschien hem daar ook bij te vertellen dat je het jammer vindt dat je dit stuk van jezelf niet met hem kunt delen omdat hij het niet beleeft. Niet in eerste instantie om hem jaloers te maken op wat jij hebt en hem te bekeren, maar wel om begrip en wederzijds respect voor elkaar op te brengen en in gesprek te komen. Staat hij open voor zo'n gesprek waarin je vertelt wat God voor jou betekent?

Succes! Je hebt er een mooie gebedszaak bij!!