Een warme stal

[Redactie 0]

Straks vieren we weer kerst en zullen er in vele huizen weer sfeervolle of misschien juist hele abstracte kerststallen staan. Ook in vooral katholieke kerken zullen de mooiste kerststallen worden neergezet. In mijn parochie wordt zelfs een halve zijbeuk verbouwd tot een compleet kerstlandschap met watervalletjes, een woud met echte sparrenbomen, allerlei dieren, de stal zelf natuurlijk, van alles. En elk jaar wordt het groter en mooier.

Nu is er vooral bij dominees nogal eens een aardige traditie in het deromantiseren van die stalletjes. De os en de ezel zouden niet in de Schrift staan, het was er heus niet zo warm en gezellig, Jezus is voor zeker niet midden in de winternacht geboren, de wijzen waren er nog lang niet, de stal zelf staat ook niet in de Schrift, et cetera. Men legt dan liever de nadruk op de kille, meedogenloze armoede waarin de Verlosser geboren moest worden.

Is dat verkeerd? Natuurlijk niet, want zo was het wel. Ik denk alleen wel dat men zo iets teveel nadruk legt op enkel het materiële aspect van de geboorte. Zelf geloof ik dat kunst ook openbaring kan zijn en dat deze traditionele romantiek, of kitsch zo u wilt, ons daarom ook iets te zeggen heeft. Namelijk dat het juist helemaal niet enkel om die materiële armoede gaat, hoe diep van zin die ook is. Ik geloof dat Christus niet in een kille stal geboren werd.

Hij werd immers geboren in een warm, liefdevol gezin. Hij had Maria als zijn tedere Moeder en Jozef als een beschermende vader. Misschien willen al die lichtjes, versieringen en taferelen ons dat nu juist laten zien. De armoede waarin Hij werd geboren was schrijnend, maar viel in het niets vergeleken met de warmte, liefde en aandacht die Hij van zijn ouders mocht krijgen. Die liefde geeft alles glans en licht, meer nog dan de grootste rijkdom.

Het heeft ook wel iets ontroerends, als mensen zoveel houden van het Kindje, dat ze voor Hem een mooie, warme stal bereiden en versieren. De vromeling zal misschien tegenwerpen dat de stal nu juist sober moet zijn en men Hem warm en liefdevol moet ontvangen in het hart. Daar heeft de vromeling natuurlijk gelijk in, maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Men mag die liefde voor de Heer ook op kunstzinnige of kitscherige wijze uiten.

Robert

Terug naar frontpage

[Lobke 467]

Robert,

Ja ik ervaar het ook zo, het is een geromantiseerd beeld maar het is religie en kunst. Zelf heb ik ook een kerststalletje en als ik er naar kijk gaan mijn gedachten vaak richting Jezus,naar Maria en Jozef en naar het Vrede op aarde. Vrede op aarde is een illusie. Ja maar streven naar is geen illusie. Ik word gelukkig als ik naar een kerststalletje kijk, als ik kerstliederen zing. Geen romantisisch geneuzel maar wat vreugde beleven in een tijd die niet

altijd vreugdevol is.