De andere wang (deel 2 van 3)

[Redactie 0]

We hebben allemaal wel te maken met moeilijke mensen. Mensen die we niet graag mogen. Omdat ze ons pesten, ze ons tegen werken of hun verantwoordelijkheden op ons afschuiven. Laten we kijken hoe Jezus zegt dat we met hen om moeten gaan. Deze maand deel 2: de tweede mijl

Mat 5:38-48
“38 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Een oog voor een oog en een tand voor een tand.†39 En ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren. 40 Als iemand een proces tegen je wil voeren en je onderkleed van je wil afnemen, sta hem dan ook je bovenkleed af. 41 En als iemand je dwingt één mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op. 42 Geef aan wie iets van je vraagt, en keer je niet af van wie geld van je wil lenen.
43 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten.†44 En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen, 45 alleen dan zijn jullie werkelijk kinderen van je Vader in de hemel. Hij laat zijn zon immers opgaan over goede en slechte mensen en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. 46 Is het een verdienste als je liefhebt wie jou liefheeft? Doen de tollenaars niet net zo? 47 En als jullie alleen je broeders en zusters vriendelijk bejegenen, wat voor uitzonderlijks doe je dan? Doen de heidenen niet net zo? 48 Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is.â€

Ik wil deze keer kijken naar die tweede mijl. In de tijd van Jezus kon een Romeinse soldaat een ander dwingen met hem mee te gaan en zijn spullen voor hem te dragen. Nu was het als wetsgetrouwde Jood überhaupt behoorlijk vernederend om de heidense vijand te moeten helpen, maar ook praktisch was het heel vervelend. Sowieso was het een zware extra last erbij, want meestal had je ook eigen spullen mee. Dan mocht je al hopen dat je dat ook nog mee kon krijgen en niet een mijl terug moest om je eigen spullen op te halen. Of je moest sowieso een andere kant op,  dan je zelf van plan was. Meestal reisde men dan in groepen en dan moest de rest van de groep wachten, of je moest zelf zorgen dat je ze op een andere manier kon inhalen. Zo schoot het niet op. Zeker niet als je meer dan één soldaat tegen kwam op je route die dat van je eiste.

Wat zegt Jezus dan? Nog een mijl meelopen? Dat is toch gewoon niet eerlijk? Dat klopt, maar bedenk je wat er kan gebeuren als je het toch doet. De eerste mijl is niet zo bijzonder, die moet je toch meelopen. Maar daarna zullen de meeste anderen toch raar opkijken als je meer doet dan wat ze al van je vragen of eisen. Dat kan de ander prikkelen en misschien wel een gesprek uitlokken over waarom je dat doet. In feite stijg je dan boven jezelf uit en laat je iets zien van wie Jezus is.

Het kan dat mensen dat opmerken en het ze wat doet. En misschien komen ze wel tot inkeer. Maar daar is geen enkele garantie voor. Dat was bij Jezus niet althans, er was geen massabekering aan de voet van het kruis. En zo hebben wij zeker geen enkele garantie dat mensen tot inkeer komen als we ze liefdevol benaderen. Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat niet om een effectieve truc om mensen te bekeren, maar om onze opdracht en ons verlangen om meer te gaan lijken op Jezus. Om –zoals de tekst op het eind zegt- volmaakt te zijn, zoals onze hemelse Vader volmaakt is. Zo groeien we naar Hem toe en leren we Hem beter kennen.

Hoe kan jij dit principe toepassen in jouw situatie?

Terug naar frontpage