Nog nooit van God gehoord: Naar de hemel of niet?

[MasterJapie 0]

Het gaat erom dat je of wil weten of God bestaat en dan ga je dat uitzoeken want we hebben het hier niet over een klein dingetje..Of je wil het niet weten, ondanks dat je ergens wel weet dat het zou kunnen en ben je dus niet echt geïnteresseerd in God en wat Hij van je zou willen.

Voor mij is er geen enkele kans dat God zou kunnen bestaan. Ik heb geen enkele reden om te geloven dat er een God is. Wat als iemand aan jou zou vragen of je gelooft dat kaboutertjes bestaan? Je zegt dan natuurlijk van niet, want je hebt geen enkele reden om aan te nemen dat ze bestaan; je hoort alleen over ze in boeken en sprookjes. Hoe zou jij dan reageren als diegene zegt dat je niet gelooft in kaboutertjes omdat je het niet wilt weten/niet geïnteresseerd bent. Lijkt mij dat het gesprek dan redelijk snel voorbij is..niet? Er is namelijk helemaal geen sprake van het wel of niet willen weten, of het wel of niet geïnteresseerd zijn. Je hebt gewoon geen enkele reden om aan te nemen dat kabouters bestaan.

En waarom zou God ongeïnteresseerden toelaten in Zijn hemel? Eigenlijk zeg je nu tegen GOd: Leuk dat je er wellicht bent maar ik doe lekker wat ik vind wat goed is en daar moet Je maar tevreden mee zijn en anders vind ik Je maar zielig..

Niet in God geloven heeft niks te maken met interesse... Als je niet in God gelooft dan zeg je niet "leuk dat je er wellicht bent", je zegt helemaal niks, want je gelooft niet dat hij bestaat. Als je tegen God gaat praten dan erken je al dat hij bestaat, en wat je daarna doet ligt aan jezelf. Als je gelooft dat God bestaat, en vervolgens zegt dat je lekker je eigen ding gaat doen, dan klopt je analogie wel, maar nu niet.

Even vrij vertaald...Ik heb 3 kinderen..Als ik van ze vraag om hun eten op te eten omdat het goed voor ze is en ze zeggen tegen mij : "Nou, daar ben ik het niet mee eens dus in plaats daarvan eet ik alleen mijn toetje op. Daar moet je maar tevreden mee zijn en anders ben je een slechte vader" , dan zal ik dat niet accepteren zeg maar als vader zijnde..In mijn ogen is dat gewoon ongehoorzaamheid.

Met als grote verschil dat jij wel degelijk bestaat, en niemand dat kan betwisten.

En verder prima als mensen zonder God willen leven, maar dan moeten ze niet gaan zeuren dat ze vinden dat ze wel Zijn hemel in zouden moeten gaan..Elke keuze heeft zijn gevolg zeg maar..

Wat als je kinderen zonder God gaan leven als ze het huis uit zijn? Je hebt ze alle normen en waarden bijgebracht die jij zelf ook hebt, en ze gedragen zich hun hele leven lang voorbeeldig; betere kinderen kan een ouder zich niet wensen. Het enige puntje is dat ze geen reden hebben om in God te geloven. Alles op aarde wat eerst aan God werd toegekend heeft nu een verklaring die die wonderen nu niet meer zo speciaal maken. Regenboog was eerst van God, nu weten we dat het gewoon een speling is van licht op regendruppels. Een tornado van vuur! Dat moet God wel zijn! Nee, ook daar is nu een goede verklaring voor. Hoe is de mens dan ontstaan? Weer een verklaring. Ons moraal? Onze normen en waarden? Ook te verklaren. Kortom: ze hebben geen reden om te geloven dat God bestaat. Zouden ze ondanks hun leven dat ze geleid hebben aan de hand van de normen en waarden die jij ze hebt aangeleerd dan niet de hemel in mogen komen, waar jij tegen die tijd dan ook zal zijn, omdat ze nooit een teken hebben gekregen van God's bestaan? Zou dat rechtvaardig zijn? Of is God echt zo ijdel dat we hem tijdens ons aardse bestaan moeten aanbidden, wat je ook gelooft, omdat je anders geen leven na de dood hebt in het paradijs? Zou het voor jou nog steeds een paradijs zijn als je je eeuwige leven moet doorbrengen zonder je kinderen?