De dikke deur

[Redactie 0]

Wie volgt er ook het programma Buch in de Bajes? Menno Buch vertoefde twee maanden in een Nederlandse gevangenis en mocht er alles zien en weten. Het resultaat is elke zondag te zien om acht uur ‘s avonds op RTL 4. Je ziet er wat voor werk de gedetineerden moeten doen, wat er gebeurt bij trammelant, hoe de cellen en isoleercellen eruit zien, hoe men ervoor wil zorgen dat drugs buiten de muren blijft en wie die gedetineerden zijn.

Er worden dus ook gevangenen geïnterviewd, zowel de gewetenloze crimineel als de man met een tragisch verhaal. Het is een fascinerende documentairereeks, omdat we eigenlijk helemaal niet zo’n goed beeld hebben van onze gevangenissen. En het is wel goed om te weten wat daar nu gebeurt. Of zo’n programma daar in het geheel voor kan zorgen is natuurlijk de vraag, maar het heeft mij positief verrast hoe het daar nu aan toegaat.

De gevangenis waar Buch verbleef blijkt gewoon een humane, streng beveiligde inrichting te zijn met keurige celletjes, ook voor twee personen, en inderdaad geen vrijheid voor de gedetineerden. Zeker geen hotel dus, maar gewoon een beschaafde gevangenis in een beschaafd land. Voor sommigen is dat echter niet genoeg. Die willen gevangenissen waarin mensen niet enkel van hun vrijheid, maar ook van hun menswaardigheid worden beroofd.

Ik moet bij de discussie over gevangenissen dan weer denken aan het feit dat het bezoeken van gevangenen al eeuwenlang als goede, christelijke deugd wordt gezien. En dat Jesaja profeteerde dat de Messias ook de gevangenen zou vrijlaten. Het christendom lijkt dus op twee gedachten te hinkelen: enerzijds zijn gevangenissen nodig, anderzijds zijn ze niet ideaal en belanden er vaak genoeg ook onschuldige mensen achter de dikke deur.

Het minste wat we kunnen doen is daarom gevangenen zo humaan mogelijk blijven behandelen en ze enkel de vrijheid te onthouden. Leven zonder vrijheid is al een vrij zware straf. Ook is het goed je te blijven realiseren dat niet alle gevangenen gewetenloze criminelen zijn, maar vaak ook een tragisch verhaal meedragen en misschien vaker dan wij denken berouw. Het blijven mensen, wat voor verschrikkelijks ze ook gedaan hebben.

Robert

Terug naar frontpage

[tucker 28]

Als ik dat doortrek naar mijn dagelijkse praktijk (als verpleegkundige i.o.):

bij ons komen ook mensen binnen. Soms vastgeketend aan hun bed, vergezeld van twee 's rijks gerechtsambtenaren. Helemaal onbevooroordeeld de kamer instappen is dan een verkeken kans. Participatie van de patiënt vragen idem. Maar dat neemt niet weg dat iemand zorg vraagt en dus zorg krijgt. Waar hij dan ook voor veroordeeld is (veroordeeld.. of hij het gedaan heeft weet alleen de dader zelf en God die in alle harten ziet..)

Voor mij is het een elementair basisbeginsel waar ik niet buiten kan: het recht op een menswaardige behandeling. Dat betekent dus ook psychologische bijstand, ook een doos tissue's in een huilbui en ook een flinke bak thee als het even niet meer gaat.