Twee Jezussen

[Redactie 0]

Er stonden twee Jezussen bij Pilatus: Jezus Barabbas, zoon van de vader (Bar-Abbas), en Jezus, zoon van de Vader. Beiden Jezussen wilden vrijheid voor het joodse volk. De eerste Jezus wilde dat door strijd tegen het Romeins gezag bewerkstellingen, de tweede Jezus door het Kruis. De eerste Jezus staat voor de politieke weg, de tweede Jezus voor de innerlijke weg. De eerste Jezus wilde heersen, de tweede Jezus wilde dienen.

Het lot van de beide Jezussen lag in de hand van het joodse volk. Zoals bij elk paasfeest wilde Pilatus een gevangene vrijlaten en het joodse volk mocht kiezen wie. Nu speelde Pilatus deze twee Jezussen tegen elkaar uit. De eerste Jezus was al veroordeeld voor moord, de tweede Jezus achtte Pilatus onschuldig. Maar door het volk tussen hen twee te laten kiezen als tussen twee gevangenen, vonniste hij eigenlijk al schuldig.

Grote of kleine overheid? Veiligheid of privacy? Vrije markt of solidariteit? Allemaal vragen waarop geen eenduidig antwoord te geven is en die niet nodig waren als het kwaad er niet was geweest. Bijna elke ideologie werkt namelijk goed zolang echt alle deelnemers goed zijn en instemmen met het systeem. Zelfs het christendom is dan nog wel te redden. Maar mensen zijn niet louter goed en mensen verschillen erg van denkwijzen.

Het zal altijd de tragiek van de politiek blijven, dat je altijd te kampen hebt met het kwaad, met het lijden, met de kwetsbare en eigenwijze mens. God zelf bemoeit zich echter ook niet met de politiek; Hij bestuurt geen enkel land en heeft nergens een beleidsnota achtergelaten. Toch laat Hij ons niet helemaal in de steek, want zijn plannen bevinden zich op persoonlijk niveau. Een niveau dat als fundament voor elke politiek mag gelden.

Het joodse volk koos, de uitslag is ons welbekend. Jezus Barabbas werd vrijgelaten en Jezus, de zoon van de Vader, werd ter dood veroordeeld. De schuldige politiek, in al haar tragiek, blijft men toch altijd weer verkiezen boven de onschuldige innerlijke weg, in al haar eenvoud. En daardoor juist overwint de innerlijke weg, als Jezus vanwege deze keuze naar het kruis wordt geleid om ook voor Jezus Barabbas te sterven.
 

Robert

Terug naar frontpage

[Michiel 14]

Bedoel je hier te zeggen dat het politieke bestel niet de weg is die we zouden moeten bewandelen?

[Robert Frans 1.653]

Een niveau dat als fundament voor elke politiek mag gelden.

Nee, maar wel dat de innerlijke weg de basis is en de politiek altijd tekort zal schieten.

[Michiel 14]

Een niveau dat als fundament voor elke politiek mag gelden.

Nee, maar wel dat de innerlijke weg de basis is en de politiek altijd tekort zal schieten.

Een beetje wat Van der Staaij deze week dan zei in de Tweede Kamer dat we meer vertrouwen moesten hebben op God om zo ons te leiden in de politiek?

[Ursa 1]

Mooi geschreven RobertF. Ik wist eigenlijk niet eens dat Barabbas ook Jezus heette. Vanmiddag in de eredienst kwam het nog aan bod. Pilatus zegt letterlijk tegen het volk: 'kiezen jullie Jezus Barabbas, of Jezus die de Messias genoemd wordt?' (Matt. 27:17)

[Robert Frans 1.653]

Een niveau dat als fundament voor elke politiek mag gelden.

Nee, maar wel dat de innerlijke weg de basis is en de politiek altijd tekort zal schieten.

Een beetje wat Van der Staaij deze week dan zei in de Tweede Kamer dat we meer vertrouwen moesten hebben op God om zo ons te leiden in de politiek?

Niet zozeer dat God ons zou leiden, want Hij wenst aantoonbaar geen theocratie meer te onderhouden, maar dat we vanuit de innerlijke weg die we persoonlijk met God gaan en vanuit het gebed de juiste beslissingen nemen. Zo is de bergrede geen verkiezingsprogramma om te volgen, maar de leefwijze die je onder meer doet nadenken over normen en waarden, politieke kwesties en mogelijke oplossingen daarvoor. Niet dat je dan volmaakte politiek zult bedrijven, want dat kan dus niet, maar wel in elk geval zo menselijk en christelijk mogelijk.