Hervormd

[Redactie 0]

Ik ben opgegroeid in het Gelderse Ede, een aardige stad midden op de Bible-Belt. Op Wikipedia kwam ik een lijst tegen van alle kerken in mijn geboorteplaats. Leuk en herkenbaar om het zo allemaal op een rijtje te zien. Ik begon te tellen en kwam uit ergens tussen de 40 en de 50 kerken. En dat op zo’n 70.000 inwoners!

Van huis uit ben ik een hervormde bonder, zoals dat dan heet. In Ede zijn wel 8 gemeenten van diezelfde stroming. En toch is elke gemeente weer anders. Ik ben opgegroeid in een gemeente die wat betreft liturgie wat tegen de baptisten aanschoof. Niet te streng, maar wel duidelijk in de Bijbelse boodschap.

Toen ik een jaar of 17 was, vatte ik het plan op om eens wat meer om me heen te kijken, om wat andere kerkgenootschappen te gaan bezoeken. Gewoon om te weten hoe het er in andere kerken aan toe gaat, zodat ik een breder beeld van christelijk Nederland zou krijgen. Nu ging er in de kringen waarin ik mij bewoog het gerucht dat één bepaalde kerk toch wel echt verschrikkelijk streng was. Het verhaal werd wat opgeblazen, maar de boodschap was duidelijk: daar moet je niet wezen. Ik had in die tijd redelijk wat reformatorische vrienden, dus je kon mij niet zo gauw bang maken met een verhaal over een strenge kerk. Ik besloot deze kerk eens van binnen te gaan bekijken. Het was een Oud-Gereformeerde Gemeente. Ik trok een stemmige jurk aan, viste ergens een hoedje vandaan en toog op de fiets naar de kerk. In mn eentje. Wat een belevenis!

In deze kerk hadden alle mensen een vaste plaats. Er brandde voorin de kerk een lampje. Tien minuten voordat de dienst begon, ging dat lampje uit. Dat was het teken dat bezoekers ook een plaats mochten zoeken. Ik voelde me niet erg welkom. Enigszins ongemakkelijk schoof ik in een bank naast een mevrouw, die meteen een praatje met mij aanknoopte. Waar ik vandaan kwam. Ik vertelde dat ik normaal naar de hervormde kerk ging. Blijkbaar had zij niet helemaal begrepen dat ik eenmalig op bezoek was, want ze sprak meteen haar blijdschap uit over het feit dat ik de weg van de hervormde kerk naar deze kerk had gevonden, net als haar man. Alsof ik van mijn zondige, hervormde pad de weg naar de hemel had ontdekt. Ik liet haar maar in de waan. Ze zou het niet begrepen hebben als ik had uitgelegd dat ik me prima thuis voelde in de hervormde kerk en daar ook niet van plan was weg te gaan, ja sterker dat hervormde mensen ook in de hemel konden komen.

Toen de dominee begon te praten, begon een lange zit van minstens anderhalf uur, waarin een paar psalmen werden gezongen uit de Oude Berijming (van 1773), die ik overigens zelf wel erg mooi vind. De dominee preekte drie kwartier. Ik heb geen idee meer waar de preek over ging, maar ik weet nog wel dat het me opviel hoe weinig de inhoud van de preek verschilde van de inhoud van preken die ik gewend was. De dominee vertelde hetzelfde evangelie uit dezelfde bijbel. Ik probeerde onder de dienst zo goed mogelijk stil te zitten, te luisteren, niet teveel af te dwalen met mijn gedachten, en vooral de diepgelovige mevrouw naast mij geen aanstoot te geven.

Toen ik na de dienst naar huis reed, was ik weer een ervaring rijker. Ik hoop dat ik die mevrouw later in de hemel tegen mag komen, en dat ze dan inziet, dat God ook van hervormde christenen houdt.  

Mieke

(voor iedereen die de weg kwijt raakt bij hervormd/reformatorisch etc, ik zal in een latere column aandacht besteden aan het hoe en wat van de verschillende protestantse stromingen in Nederland)

Terug naar frontpage

[Archillion 0]

Dit is één van mijn jeugdtrauma's. Ik weet niet meer waar het was, maar het was ook een kerk met een stoplicht. Dat, in combinatie met een preek over hoe zondig we wel niet waren, maakte dat ik er nooit meer een stap binnen wou zetten.

Ik bedoel maar. Een kerk waar je als gast tweederangs burger bent en moet wachten tot de leden hun plekje opgezocht hebben, ik zie niet in hoe dat uitnodigend kan werken.

[maran 0]

ik ben ook in diezelfde bijbelbelt geboren en inderdaad:

er zijn nergens zoveel kerken en verschillende stromingen als daar.

iedereen schijnt zijn/haar eigen kerk te hebben.

ook veel Hersteld Hervormden b.v. die niet met de PKN verder wilden gaan.

daarnaast nog de tentcampagnes van Bert Brunekreeft en sinds kort De Doorbrekers, die een heel nieuw complex laten bouwen, wat ook bij velen weer tot ergernis leidt.

dus voor elck wat wills.

maar eenheid [in verscheidenheid] is ver te zoeken.

[Ursa 1]

Dit is één van mijn jeugdtrauma's. Ik weet niet meer waar het was, maar het was ook een kerk met een stoplicht. Dat, in combinatie met een preek over hoe zondig we wel niet waren, maakte dat ik er nooit meer een stap binnen wou zetten.

Ik bedoel maar. Een kerk waar je als gast tweederangs burger bent en moet wachten tot de leden hun plekje opgezocht hebben, ik zie niet in hoe dat uitnodigend kan werken.

Ik heb er werkelijk nog nooit van gehoord. Zou dat echt zo zijn? Wij hebben namelijk ook zo iets: 10 min. voor aanvang van de dienst beameren we een tekst dat de gereserveerde plekken nu vrij zijn. Maar dat zie ik dan meer als een teken van gastvrijheid.

Het lijkt me heel raar naar buitenstaanders toe. Het geeft de kerk iets exclusiefs. Maar in zulke kerken zijn niet-gemeenteleden waarschijnlijk ook tweederangs.

[GodGirl 0]

Ik heb nog nooit eerder over dat systeem gehoord.. Bij ons in de kerk heeft eigenlijk niemand een vaste plek. Wel zijn er speciale stoelen voor mensen met rugklachten maar zelfs die zijn niet gereserveerd. Alleen met bruiloften en doop diensten reserveren we voor in de kerk een paar rijen zodat familieleden vooraan een plek kunnen krijgen.

[Hendrik-NG 220]

Dit is één van mijn jeugdtrauma's. Ik weet niet meer waar het was, maar het was ook een kerk met een stoplicht...

Ik bedoel maar. Een kerk waar je als gast tweederangs burger bent en moet wachten tot de leden hun plekje opgezocht hebben, ik zie niet in hoe dat uitnodigend kan werken.

Dat kan ik me heel goed voorstellen! Ik heb mezelf voorgenomen dat ik, als ik zoiets ooit zou meemaken in een kerk waar ik als gast binnenstap, ik direct rechtsomkeert zal maken!!! Alleen iemand recht in het gezicht vertellen dat hij niet welkom is, is nog ongastvrijer...

[maran 0]

Dit is één van mijn jeugdtrauma's. Ik weet niet meer waar het was, maar het was ook een kerk met een stoplicht. Dat, in combinatie met een preek over hoe zondig we wel niet waren, maakte dat ik er nooit meer een stap binnen wou zetten.

Ik bedoel maar. Een kerk waar je als gast tweederangs burger bent en moet wachten tot de leden hun plekje opgezocht hebben, ik zie niet in hoe dat uitnodigend kan werken.

preken met hoe zondig de mens wel niet is komen in veel kerken voor -erfenis van Augustinus

misschien was het wel een Oud Gereformeerde kerk, want die maken een onderverdeling in bekeerde en niet bekeerde mensen.

de niet bekeerde mensen [whatever that may be] mogen dan ook niet aan het Avondmaal, wat daar 1 keer per jaar gegeven wordt.

verder zijn ze tegen vaccinaties; zien homoseksualiteit als een erge zonde en de vrouwen moeten een hoed dragen en broeken zijn verboden.

de volgelingen van deze kerk gaan dan ook hoofdzakelijk naar reformatorische scholen.

[Mieke 0]

Het was inderdaad Oud Gereformeerde Gemeente, staat ook in de column

En Ursa, bij jullie zijn vast niet alle plekken standaard gereserveerd?

In sommige zeer behoudende kerken hebben alle kerkleden een vaste plek, en die mensen zitten ook altijd op die plek, en dan vinden ze het vervelend als gasten op hun plek zitten ofzo. Het was echt zo!

[joon 0]

Bij ons heeft iedereen ook min of meer dezelfde plaats. maar mocht je nu op een ander zijn plaats zitten, dan gaan ze daar niet om zeuren (de oudjes misschien wel)

[Ursa 1]

En Ursa, bij jullie zijn vast niet alle plekken standaard gereserveerd?

Sommige plekken zijn gereserveerd inderdaad (de meeste niet), meestal voor ouderen. Maar die zijn er vaak 10 min. van te voren wel, zodat je dan kunt zeggen dat de gereserveerde plaatsen voor iedereen beschikbaar zijn. Krijg je tenminste geen situaties als: 'meneer, u zit op mijn plek'.

[joon 0]

Maar wat bedoelen jullie met gereserveerd?

Moet ik me dan inbeelden dat op elke stoel een naamkaartje ligt?

Of dat als je ergens gaat zitten op een plek dat gereserveerd is, komt een bodyguard je er dan afhalen?

En wat als je (met je gereserveerde plek) te laat komt, en een nieuwe bezoeker heeft dan bij het kiezen jouw plek gekozen?

[Ursa 1]

Maar wat bedoelen jullie met gereserveerd?

Moet ik me dan inbeelden dat op elke stoel een naamkaartje ligt?

Of dat als je ergens gaat zitten op een plek dat gereserveerd is, komt een bodyguard je er dan afhalen?

En wat als je (met je gereserveerde plek) te laat komt, en een nieuwe bezoeker heeft dan bij het kiezen jouw plek gekozen?

Om voor mijn gemeente te spreken, op sommige stoelen staat 'gereserveerd'. In het ene geval omdat iemand bijv. slecht ter been is en/of een kussentje nodig heeft, of er makkelijk bij moet kunnen (dus om ouderen te ontzien). In het andere geval gaat het om mensen met een rol in de eredienst, zoals een vaste plek voor de koster en een gereserveerde stoel voor de organist (voor tijdens de preek). Ik weet eigenlijk niet hoeveel mensen daadwerkelijk een 'vaste plek' hebben omdat ze daar zo graag zitten.

Wij hebben geen bodyguards o.i.d. om mensen van stoelen te schoppen. Men komt er over het algemeen in alle redelijkheid wel uit. En, zoals gezegd, 10 min. voor de eredienst worden de gereserveerde plekken vrij.

[maran 0]

hier een leuk verhaal [uit de oude doos] over "een vaste plek" en een stoplicht, maar dan in de katholieke kerk.

dus daar kwam het ook voor - en misschien nog wel, dat is mij onbekend.

de laatste mail is ook niet te versmaden.....

http://www.heemskerkinbeeld.nl/Laurentiuskerk.htm

Ik weet dat mijn vader (Klaas-Rijs) die ongeveer 30 jaren op het koor van de Laurentiuskerk zat mij eens vertelde van pastoor Nouweland, dat als de misdienaar wijn in de kelk goot hij er met zijn kelk er onder bleef hangen tot er genoeg in zat, maar als water bij gedaan werd trok hij hem al snel weg met de mededeling van “ho, ik ben geen koeâ€.

Ook hadden sommige mensen een vaste plaats in de kerk ,(meestal voorin) en die mensen kwamen wel eens laat binnen, ze hadden toch zeker een vaste plaats?

Maar als er ook maar iemand op die plaats zat werd die persoon zeer zeker van die plaats verwijderd,

Nico rijs zoon van Klaas Rijs.en Jans Stengs.

Van de Kerkweg en daarvoor Muilmanslaan.

Graag wil ik reageren op het stukje van Nico Rijs wat betreft de vaste plaatsen die er in de Laurentiuskerk waren.

Het was niet zo dat als iemand die een vaste plaats in de kerk had en dan zelf te laat kwam, de persoon op 'zijn' plaats zonder meer mocht wegsturen, dat lag toch iets anders.

Links op het priesterkoor bevond zich een rood lampje en wanneer de heilige mis begon deed men dat lichtje aan.

Was dat lampje dus aan, dan mocht de persoon van wie de vaste plaats was, geen recht meer doen gelden op zijn plaats en er dus ook niemand meer van af sturen.

Het kwam natuurlijk meerdere malen voor dat de plaats bezet was en het lampje nog niet aan was, dan moest men wijken voor de rechtmatige 'eigenaar'.