'EO moet geen smakeloos zout worden'

[Joost 0]

[preview]Veertien zendelingen hebben maandag de EO een brandbrief gestuurd waarin ze zich hun zorgen uitten over de koers van de EO. Volgens de zendelingen moet de omroep duidelijk verwoorden van de identiteit van de EO is en daarnaast moet de omroep die identiteit ook bewaken.[/preview]

Volgens de schrijvers heeft de EO dat in het recente verleden niet goed gedaan.

Ingrijpen

De zendelingen hebben met name moeite met het feit dat sommige EO-medewerkers ongehuwd samenwonen. Ook zouden enkele EO-medewerkers zich 'actief inzetten voor de acceptatie van homoseksuele relaties'. De zendelingen willen dat de EO-directie ingrijpt. Wanneer de directie dat niet doet of niet wil doen dan ligt er volgens de schrijvers 'een taak voor de ledenraad'.

Ik Bid En Blijf Lid

Vorige maand startte een andere groep bezorgde EO-leden ook al een actie. Volgens die groep die zich verenigd heeft rond de website ikbidenblijflid.nl moet de EO-directie zich herbezinnen over de koers en toekomst van de EO. Zo'n duizend bezorgde EO-leden hebben zich bij dit initiatief aangesloten.

Brief

De open brief is hieronder te lezen:

Open brief: dankbaarheid en zorg 19 april 2010.

Aan directie en Ledenraad van de Evangelische Omroep. Wij zijn dankbaar dat de EO er is. Het is bijzonder dat er in Nederland een grote omroeporganisatie is met de doelstelling het Evangelie te brengen. De Nederlandse cultuur en de manier waarop de publieke omroep zich ontwikkelt, maken de taak van de EO niet eenvoudig. Er is grote creativiteit en wijsheid nodig om in deze omgeving op een goede manier te getuigen van de hoop die in ons leeft. De ondertekenaars van deze brief zijn allemaal dagelijks bezig met het laten klinken van het Evangelie in binnen- en buitenland. Wij weten hoe mooi het kan zijn, hoe moeilijk het kan zijn, en hoe uitdagend het is om vormen van verkondiging te vinden die deuren niet bij voorbaat sluiten. Deze zoektocht delen wij met de EO, en daarom voelen wij ons verwant en leven wij mee. De afgelopen tijd is er binnen de EO de nodige onrust ontstaan over de koers van de organisatie. Gedeeltelijk zal dit komen omdat de verenigingsleden zich de beperkingen die het huidige mediabestel met zich meebrengt niet realiseren. Maar wij hebben moeite met de standaardreactie van de EO-directie, die elke, ook opbouwend bedoelde, kritiek pareert met een verwijzing naar de missionaire opdracht.

Daarmee suggereert de directie dat de EO-organisatie missionair wil zijn, maar dat de verontruste leden daar moeite mee hebben. Wij zijn ervan overtuigd dat dat een misvatting is. Het gaat niet om al of niet getuigend zijn, maar het gaat om welk getuigenis klinkt, en hoe dat klinkt. De christelijke boodschap is nooit een gemakkelijke geweest. Een wezenlijk onderdeel ervan is dat God mensen accepteert zoals ze zijn, maar niet accepteert dat ze zo blijven. Bekering tot God wordt daarom altijd gekenmerkt door berouw over het verleden en het zich wenden tot God met het verlangen naar Zijn wil te leven door de inwoning en kracht van de Heilige Geest.

Dit moet onderdeel zijn van de boodschap die gebracht wordt. Om dat met overtuiging te doen, moet er een overeenkomst zijn tussen de inhoud van de boodschap en het totale leven van de boodschapper. Dit is het gebied waar veel leden van de EO hun vragen bij hebben. Wij delen die vragen. Is de boodschap die gebracht wordt, waar mogelijk duidelijk over de noodzaak van berouw en bekering (hoe dat verder ook verwoord moge worden)? En is het leven en de openbare uitlatingen van alle EO-medewerkers in overeenkomst met die boodschap? Gelukkig kunnen in vele gevallen die vragen positief beantwoord worden. Maar wij hebben de indruk dat dat niet altijd het geval is. Er zijn immers EO-medewerkers die ongehuwd samenwonen en EO-medewerkers die zich actief inzetten voor acceptatie van homoseksuele relaties, terwijl de Bijbel wel duidelijk over relaties en seksualiteit spreekt.

Wij roepen de EO op een zoutend zout te zijn. Het eerste wat daarvoor nodig is, is dat het zout niet smakeloos wordt. De EO moet zijn identiteit naar onze overtuiging daarom beter bewaken dan in het recente verleden gebeurd is. Daarbij zou het goed zijn als de EO zich meer rekenschap zou geven

van de overtuiging van de kerk van alle plaatsen en alle tijden, en zich minder zou laten beïnvloeden door de moderne Nederlandse cultuur. Graag zien we dat de EO duidelijk verwoordt wat zijn identiteit is, en wat dat betekent voor de boodschap die hij brengt en het persoonlijke leven van de medewerkers. Hier ligt in eerste instantie een taak voor de directie. Mocht de directie hiertoe niet bereid of in staat zijn, dan ligt er een taak voor de ledenraad. De zaak is het waard, want het gaat om de verkondiging van het Evangelie.

Is getekend: H. Bloem, Zuid-Afrika Henk van den Brink, Apeldoorn drs. A.A.C. van Dorp, Chiang Mai, Thailand Reinout en Arenda van Heiningen, Baan Pet, Thailand Marjanne Hendriksen, Zambia John Kamphuis, Genemuiden Peter en Kelly Passchier, Lampang,

Thailand Ad Verwijs, Kigali, Rwanda Esther Visser, Filippijnen Marten en Esther Visser, Waeng Yai, Thailand Jacob J. Vreugdenhil, Kenya (Allen ondertekenen op persoonlijke titel, en niet namens de organisatie(s) waaraan zij verbonden zijn.)

Bron: ND