Gods liefde

[Goldfish 0]

Iedere keer dat ik in de kerk was, voelde ik me zo verdrietig. Ik bad dan van tevoren of ik alsjeblieft niet weer zo verdrietig mocht worden, maar toch gebeurde het iedere keer. Daarom vond ik naar de kerk gaan vreselijk...

Daarom ging ik al tijden niet meer naar de kerk. Toch wilde ik het wel weer proberen. Ik koos een gereformeerde kerk uit, omdat het daar oppervlakkiger was qua gevoel. Ik was blij dat ik het huilen tegen kon houden. Toch miste ik diepgang en vanochtend ging ik naar een andere kerk.. Een vrije baptisten kerk, Ik bad vanochtend of God wilde zorgen dat ik niet weer hoefde te huilen.

Maar al tijdens de zangdienst, raakte God mij door de liedjes heel erg aan. Opwekking 399 werd gezongen: " Vader God ik vraag me af hoe ik ooit heb geleefd zonder te weten dat uw vaderhart al zolang om mij geeft. Maar nu ben ik uw kind enz.." Ik ben toen naar achteren gelopen en heb zo gehuild. Wist niet waarom! Ik voelde me rot en dacht dat ik misschien beter niet naar de kerk kon gaan. Ik had steeds het gevoel dat ik me schuldig moest voelen of zo van God, dat ik Zijn liefde niet waard was..omdat ik een ongelovige vriend nam terwijl mijn ouders zeiden dat het Gods bedoeling niet was. Er zijn veel ruzies om geweest en mijn moeder wilde me zelfs een tijdje niet zien. Ik dacht dat God me schuldig wilde laten voelen, dat ze gelijk had en dat ik daarom iedere keer zo verdrietig was. De hele dag heb ik me vandaag rot gevoeld.

toen heb ik het uitgeschreven. al mijn gedachtes over mezelf. De gedachte dat ik pas de liefde van god en mijn moeder waard zou zijn, als ik het uit zou maken met mijn vriend. Daarna heb ik alles verteld aan God en ik kreeg toen een bijbeltekst in m'n hoofd. Corintiers 2:2. Vooral vers 4 daarvan sprak me heel erg aan:

Want in zware druk en beklemdheid des harten heb ik onder vele tranen u geschreven, niet opdat gij bedroefd worden, maar opdat gij de liefde zoudt kennen, die ik in overvloedige mate voor u koester.

Het raakte me diep.. ineens besefte ik dat God Zijn liefde het best kan laten voelen in de kerk! Hij moest het me toch op 1 of andere manier laten voelen..ook al wist Hij dat ik huilen niet fijn zou vinden.. toch deed Hij het weer! En niet om me te pijnigen, maar juist om me blijdschap te geven. Te weten dat Hij altijd van me houdt, wat ik ook doe..

Ik besef dat God onvoorwaardelijk van me houdt, ookal heb ik een ongelovige vriend..waar ik zelf heel veel van houdt trouwens. En de liefde van mijn moeder is anders.. zij houdt pas echt van mij als ik doe wat zij wil. Ze schreef me zelfs: "ik wacht wel, tot je weer terug komt" en ze gaf me een boek met de titel: "Als God ver weg voelt".

Van pure blijdschap over mijn ontdekking heb ik mijn vriend ge-sms't dat God onvoorwaardelijk van me houdt. Dat hij alleen maar wacht tot we bij Hem komen zodat Hij dan zijn liefde kan geven, maar als we niet willen komen.. het ook goed is!

Mijn vriend sms'te terug dat hij blij voor me was dat ik liefde bij God voelde en dat hij dat ook bij mij voelde! Ik ben zo blij.

[Robert Frans 1.653]

Ik ben blij te lezen dat je zo verder met God wilt gaan. Maar één ding: spreek of schrijf alsjeblieft zo mild en positief mogelijk over je moeder en over haar liefde voor jou. Het kan namelijk heel goed wezen dat ze echt oprecht het beste met je voorheeft, maar dat niet zo uit of kan uiten als jij zou willen. Daar hoor je dan ook eigenlijk wel vanuit te gaan, omdat ze toch je moeder is, dus jou heeft gebaard, opgevoed en veel voor je heeft opgeofferd. Echte, blijvende vrede met God zul je mijns inziens dan ook pas volledig ontvangen als je er vrede mee kan hebben dat je moeder is zoals zij is en haar eventuele fouten en gebreken, die iedereen heeft, van harte kunt vergeven.

[Goldfish 0]

Ik ben blij te lezen dat je zo verder met God wilt gaan. Maar één ding: spreek of schrijf alsjeblieft zo mild en positief mogelijk over je moeder en over haar liefde voor jou. Het kan namelijk heel goed wezen dat ze echt oprecht het beste met je voorheeft, maar dat niet zo uit of kan uiten als jij zou willen. Daar hoor je dan ook eigenlijk wel vanuit te gaan, omdat ze toch je moeder is, dus jou heeft gebaard, opgevoed en veel voor je heeft opgeofferd. Echte, blijvende vrede met God zul je mijns inziens dan ook pas volledig ontvangen als je er vrede mee kan hebben dat je moeder is zoals zij is en haar eventuele fouten en gebreken, die iedereen heeft, van harte kunt vergeven.

Nee, zij houdt niet onvoorwaardelijk van mij. Ze wil dat ik ben zoals zij in gedachten heeft. Daarnaast begrijp ik dat iedereen zijn gebreken heeft, maar het probleem is dat ze het van zichzelf niet inziet.

[Gast Anon_phpbb]

Mooie ontdekking Goldfish! Het lijkt me van wezenlijk belang om iemand te kennen die je onvoorwaardelijk lief heeft. De tekst uit Korinthiërs is inderdaad erg mooi.

Wel knap dat je Gods liefde zo ervaart terwijl je nog wel erg zoekende bent. Je gaat immers naar diverse kerken.