Wat vinden jullie hiervan?

[Hosanna 0]

Ahhh ik had net een heel verhaal getypt, staat er error , nou maar even opnieuw dan..

Hallo allemaal,

ik heb een vraagje.. ik ben een jongen leuk gaan vinden (en hij mij) en het gaat allemaal superleuk en het klikt ook echt geweldig!

Nu is er alleen een dingetje, hij is moslim, en ik christen..

Ik ben nog niet zo lang christen en vind het lastig hier mee om te gaan!

Ik heb het hem verteld (hij vroeg namelijk waarom ik een beetje afstandelijk deed) en toen snapte hij me helemaal niet! Waar maak je je druk om, zei die..

Nou heeft iemand misschien ooit in zo'n situatie gezeten? en wat heb je toen gedaan??

Ik ben benieuwd..

Groetjes!

[Étoile 0]

Ik denk dat het wel erg lastig is inderdaad. Hoe orthodox is hij?

[Eulogía 0]

Cool dat je zelf christen bent geworden!

Kun je hem niet bekeren?

[Étoile 0]

@BP: nee, wij mensen kunnen dat niet, iemand bekeert zich wanneer hij gehoor geeft aan het roepen van God

[Morphogenesis 4]

Ja joh BP.. Dat had jij moeten weten

OT:

Hoe staat hij tegenover het christendom?

[Eulogía 0]

Natuurlijk Maar ze kan in ieder geval proberen hem te overtuigen.

Hand 18,4

En hij hield elke sabbat besprekingen in de synagoge en trachtte Joden en Grieken te overtuigen.

Hand 19,8

En Paulus ging naar de synagoge en trad drie maanden lang vrijmoedig op, om hen door besprekingen te overtuigen aangaande het Koninkrijk Gods.

[Morphogenesis 4]

We geloven je

[Esther 0]

Quote:

Op maandag 13 april 2009 16:54:56 schreef Hosanna het volgende: Nou heeft iemand misschien ooit in zo'n situatie gezeten? en wat heb je toen gedaan??

Laten we het even bij de vraag van de TS houden jongens

[Bittersweet 0]

Quote:

Op maandag 13 april 2009 17:11:12 schreef Karin het volgende: Ik denk dat het wel erg lastig is inderdaad. Hoe orthodox is hij?

Hij zou wel niet echt orthodox zijn als ze hem heeft verteld waar ze mee zit en hij antwoordde: 'Waar maak je je druk om?' toch?

[anastasia 0]

Waar maak je je druk om. Wel, je maakt je druk om het feit dat je aan een relatie begint, dat serieus wilt nemen en je vraagt je nu al af hoe dat moet als jullie kinderen willen, want die wil jij natuurlijk christelijk opvoeden.

Ik weet niet hoezeer moslim hij is. Maar je krijgt te maken met zijn familie. De vraag is ook hoezeer jij christen bent. Als je net christen bent, dan ben je vaak wat "fanatieker"of met een sympathieker woord "wat bevlogener" dan iemand die al jaren thuis is bij zijn geloof.

Wat hij misschien bedoelt is dat jullie bidden tot dezelfde God. Allen is Jezus bij hun gewoon een profeet en niet DE zoon van God, maar niet meer of minder kind van God dan elk mens dat is.

Met de leer van Jezus zal hij dus wellicht mee kunnen gaan, met de status van Jezus niet. De vraag is of dat voor jou een probleem is. De vraag is of je kinderen moslim moeten worden. De gevallen van gemengde huwelijken (en dan meestal moslim man, niet gelovige vrouw) wil de man toch graag dat zijn zoon besneden wordt en dat ze als moslim worden opgevoed. Als jij dat absoluut niet wilt, dan moet je dan nu bespreken. Wil hij er niet serieus over praten, dan neemt hij jou niet serieus.

[Hosanna 0]

Thanks voor jullie reacties, er zitten inderdaad wel veel dingen aan om over na te denken.. Poeh!

Voor mijn gevoel is hij niet echt fanatiek moslim, ik denk dat hij er daarom het "probleem" ook niet zozeer van inziet!

En daarom ook niet echt snapt dat het voor mij zo belangrijk is!

Hij heeft meer zo iets van: het is nog zo pril allemaal enzo.. Dat ik te ver vooruit denk, snap je?

Maar toch, dit wordt ooit toch een punt waar je tegen aanloopt! En voor mij eigenlijk nu al..

ben benieuwd of er mensen zijn die al eens eerder in zo'n situatie gezeten hebben en hoe die toen gehandeld hebben..

Groetjes!

[Étoile 0]

Quote:

Op maandag 13 april 2009 18:22:31 schreef Bittersweet het volgende: [...] Hij zou wel niet echt orthodox zijn als ze hem heeft verteld waar ze mee zit en hij antwoordde: 'Waar maak je je druk om?' toch?

Dat was ook mijn idee Maar ik wou er ook niet zo vanuit gaan.

@TS: ik heb geen ervaring met een moslim, wel met een niet christen en ik liep er ook vrij vlot tegenaan dat ik dat verschil moeilijk vond en dat hij een belangrijk deel van mijn leven niet snapte en nooit zou gaan snappen. Ik heb het uitgemaakt omdat ik wist dat het geen stand zou gaan houden. Beter met een paar maanden dan pas na een jaar verkering, leek mij.

[Kurt 0]

Nou, hij snapt in ieder geval dat je gelooft in een god, dat is al heel iets.

Ikzelf geloof bijvoorbeeld ook niet en mijn vriendinnetje wel. Die situatie heb ik al eerder gekend, en toen liep het stuk. Nu gaat het echter prima. De relatie is weliswaar pril, maar we hebben het er vooraf al regelmatig serieus over gehad. Ik denk dat dat belangrijk is, of hij dat nu inziet of niet: praten, praten, praten. Wil hij dat niet, dan is hij geen serieuze relatie waard.

[_Tijn 0]

Ik heb een relatie gehad met iemand die niet geloofde en dat is erg dramatisch afgelopen.

Als individu binnen een relatie is het erg belangrijk dat je een partner hebt, waarmee je je geloofsleven kunt bespreken; iemand die weet waar je over praat.

Het heeft mij een aantal jaar van mijn leven, een hele hoop geld en ellende gekost, voordat ik er achter was.

k heb nu een relatie met een erg lieve vrouw, ook christen, waar ik al mijn emoties en gedachten over ons geloof mee kan delen. Dat versterkt elkaar dus ook; je hoeft niet elke keer ergens tegenop te boksen.

[JoostG 27]

Ik geloof niet zo in christen/moslim-relaties. Het is een wereld van verschil.

Verder sluit ik me aan bij _Tijn; Het is vrij handig (understatement) om een 'gelijkwaardige' partner te hebben in geloof. Dit versterkt m.i. de relatie alleen maar en je hebt natuurlijk het welbekende 'drievoudige snoer' als je God in je relatie betrekt.

En dat gaat vrij moeilijk met een niet- of andersgelovige.

[Kurt 0]

Het is misschien handig, maar waarom het niet zou kunnen werken ontgaat me volledig. Je mag er toch van uitgaan dat de ander ook moeite zal doen jou te begrijpen en andersom? Ik ken genoeg voorbeelden waar het prima werkt.

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 15 april 2009 11:12:51 schreef Kurt het volgende: Het is misschien handig, maar waarom het niet zou kunnen werken ontgaat me volledig.

Omdat je, hoe dan ook, consessies gaat doen. Het kan prima werken, maar het zal altijd invloed hebben.

Hoe ga je je kinderen opvoeden als 1 van de ouders niet of anders gelooft?

[_Tijn 0]

Quote:

Op woensdag 15 april 2009 11:20:25 schreef JoostG het volgende: [...] Omdat je, hoe dan ook, consessies gaat doen. Het kan prima werken, maar het zal altijd invloed hebben. Hoe ga je je kinderen opvoeden als 1 van de ouders niet of anders gelooft?

Dat dus inderdaad, onder andere.

Verder kun je je niet echt verdiepen in je geloofsleven, omdat je het niet kunt delen met je partner en het dus ook geen echt onderdeel van je relatie wordt.

[Kurt 0]

Mwah, ik geloof er niet in dat het onmogelijk is. Het ligt weliswaar aan beide partijen en aan de bereidwilligheid van de twee personen. Ik geloof niet bepaald dat mijn relatie gedoemd is te mislukken omdat ik niet geloof en zij wel gelooft.

[Étoile 0]

Nee, gedoemd om te mislukken is mss een beetje overdreven. Maar het is wel een factor dat het kan vermoeilijken. Mijn ex (Tis trouwens al heel lang geleden hoor Anderhalf jaar ofzo) vond het dikke onzin dat geloven. Dan wordt het al lastiger he. En als ik dan de onverschilligheid van de vriend van de TS hoor...

[Annatar 0]

Het kan op zich wel maar het is wel riskant aangezien het vaak zo is dat een islamitische man naar verloop van tijd wel meer druk kan zetten om de vrouw tot de Islam te brengen. Dat is ook een van de religieuze wetten van de Islam. Hoewel hij het zelf niet zo serieus lijkt te nemen kan dat toch onthutsend snel omslaan.

Zo leert de ervaring van veel vrouwen althans.

[Gast Anon_phpbb]

Niet aan beginnen, hoe moeilijk ook.

Vorm geen ongelijk span zegt de Bijbel.

[Kurt 0]

De Bijbel kan zoveel zeggen.

[JoostG 27]

Juist niet, want de Bijbel heeft geen mond.

Desalnietemin, als je het hebt over wat er in de Bijbel staat dan klopt het: het wordt afgeraden om een 'ongelijk span' te vormen. Nu geldt dit niet alleen voor (liefdes)relaties maar het is wel toepasbaar.

Zoals al eerder gezegd: je leeft met een totaal andere basis en dat gaat fout, vroeg of laat (geloof me, ik spreek ook uit ervaring).

[Kurt 0]

Ja, dus? Dat het bij jou fout gaat is toch geen 'bewijs' voor de stelling dat het per definitie fout gaat? Ik zie het om me heen ook regelmatig heel erg goed gaan. Een van mijn betere vrienden gelooft niet en is getrouwd met een christelijke vrouw en ze hebben samen ook nog eens drie kinderen (en ja, ze zijn het verdorie nog eens over de opvoeding ook).