Duidelijkheid van het goede

[LodewijkNapoleon 0]

Wat ik me eigenlijk afvroeg, in Mat. 7:21 vraagt Jezus ons om Hem na te volgen. Hij roept ons op om het goede te doen.

Dat werpt voor mij de vraag op, is het duidelijk wat het goede is? Wat God's wil dan wel is?

Ik ben geneigd om toch 'ja' te antwoorden. Ik redeneer dan inderdaad specifiek vanuit een katholiek standpunt. We hebben een eeuwenlange Traditio waarin allerlei morele problemen al een keer langs zijn geweest, biechtvaders en andere toetsingsmiddelen voor als het geweten nog net even te verduisterd bleek te zijn. Wel is het zo dat de vraag naar het goede ook een zelfgave impliceert denk ik. Ook omdat het, niet zelden, radicaal tegen onze, directe, wensen lijkt in te gaan.

Dus ik zeg, vanuit deze vooronderstellingen, ja. Je kunt weten wat God's wil is. Niet zo 1-2-3, maar het kan.

Misschien nog een stekelige vervolgvraag; willen we wel weten wat God's wil is? Ik denk verstandelijk dat we daar wel naar dorstten in het diepst van ons wezen, maar dat de verleiding ook groot is om het nog maar even niet uit te zoeken.

Iedereen moet maar z'n reflecties geven, maar zelf ben ik ook vooral nieuwsgierig naar geluiden uit andere Christelijke tradities.

[Michiel 14]

Bedoel je dan dat je kan weten wat God's wil is op hoofdlijnen of tot op detail niveau van je eigen leven?

[anastasia 0]

Legt Jezus niet uit in de tekst erboven hoe dat te doen? En het gaat niet om het goede te doen, maar de wil van de Vader. Het goede doen vraagt om het oordeel van goed en kwaad. Wat is het goede doen? Is soms niet, vanuit ons eigen oordeel over een situatie, datgene wat we doen, om bij te staan, om te helpen, vanuit ons perspectief van hoe de situatie is, niet soms contraproductief?

Soms is dat wat de wil van de Vader is volkomen tegengesteld aan onze eigen ingevingen. Neem nu mijn dochter. Ze heeft een vriendje dat ze geweldig vindt, omdat hij dingen durft te doen die zij niet durft, omdat ze dat stoer vindt, omdat ze denkt dat hij op die manier meer uit het leven haalt dan dat zij dat doet. Moet ik haar waarschuwen voor dt vriendje? Ze bijt zich nog meer in hem vast. Wat moet ik doen? Niks, op mijn handen zitten, op mijn tong bijten, want dit is een fase in haar ontwikkeling. Zij moet van deze situatie leren en ik mag er zijn als ze de roze bril afzet, als ze volwassener wordt. Ondertussen let ik op, dat ze niet alles om zich heen verloren laat gaan, omdat hij zo belangrijk is....zorg ik voor andere ervaringen, belevenissen en bezigheden, die haar eigen zelfvertrouwen opkrikken, maar, om met jou te spreken "die olifant die in de kamer staat" staat daar alleen maar in mijn hoofd. In haar hoofd is die olifant een hele andere en die is genaamd "bemoeizuchtige moeder, dienergens iets van begrijpt". Dat die moeder dezelfde weg allang gegaan is, dat wil ze toch niet weten.

Moeilijk, om je dochter niet te willen beschermen tegen de au momenten van het leven, maar als ik dat zou doen, dan zou ze nooit leren wie ze werkelijk is, wat ze werkelijk kan en kan zijn.

Zolang je de illussie hebt dat je kunt oordelen over wat goed en wat kwaad is in andermans leven en wat er verbeterd zou kunnen worden in andermans leven, zolang ben je nog bezig met splinter en balk en de brede weg.

Moeilijk is ook te wachten tot een ander aangeeft wat en welke hulp hij graag zou willen hebben. Geen paarlen voor de zwijnen gooien.

Jezus deed dat zelf ook niet. De mensen die kwamen om te luisteren, vertelde hij vrijuit, de mensen die kwamen en vroegen om hulp, die hielp hij. Hij was er en als men wat van hem wilde, hoefde men maar te vragen.

Ook dat is Zijn wil doen. Wachten op de vraag.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:20:30 schreef anastasia het volgende: En het gaat niet om het goede te doen, maar de wil van de Vader.

Ja, dat is dus het goede, in Christelijk perspectief. Ik weet niet in hoeverre het verschil alleen semantisch is, of dat er meer is.

Over de rest moet ik nog even nadenken.

[Gast Anon_phpbb]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 13 november 2008 12:51:57 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Ja, dat weten we, en we weten het steeds beter. Maar dat geef je zelf al aan.

In hoeverre kan je dan in het dagelijks leven zeggen dat iets Gods wil is? Ik bedoel Anastasia geeft wel wat puntjes aan die me voorzichtig doen zijn. Maar aan de andere kant, dingen lijken soms zó ontzettend eenvoudig, dat je zo ontzettend duidelijk God's hand ergens inziet. Niet omdat ik nu zo begaafd ben of wat dan ook, maar zie onderstaande.

Quote:

Ja, ook dat kan je als katholiek beantwoorden: de mens is goed geschapen, en neigt naar het goede. Hij wil dus inderdaad weten wat Gods wil is.

Waarom doen zo ontzettend veel mensen, mij vast incluis dan zo hun stinkende best om vrij eenvoudige problemen zo ingewikkeld mogelijk te maken? Ik bedoel, het kwaad is vaak zó ontzettend banaal, en het goede vaak ook erg simpel. Maar toch, weet ik uit eigen ervaring, wordt het allemaal erg ingewikkeld. Ik denk maar even hardop hoor, denk gerust mee.

[anastasia 0]

Wat is kwaad. Dat moet dan zijn Gods wil niet doen. Dat is echter alleen een probleem op het moment dat je verlangen is Gods wil wel te doen en jezelf je acties ervaart/begrijpt als zijnde niet Gods wil.

Problemen ontstaan ook als de één weet dat de ander Gods wil wenst te doen, maar jij een andere visie hebt op wat Gods wil in dit geval is.

Gods wil werkelijk verstaan is de smalle weg, niet zo eenvoudig als je zou denken (overigens ook niet zo onmogelijk als sommigen denken)en je realiseren dat niet iedereen hetzelfde hoort en dat het ontwikkelen van een zuiver gehoor een weg is, waar je soms een heel leven over kunt doen.

Er staat één verraderlijk stukje in: behandel anderen zoals je zelf behandeld zou willen worden. Kijk, daarbij mag je je dus heel duidelijk afvragen als je iemand wilt helpen: heeft die persoon inzicht in zijn situatie? Alshet antwoord dan NEE is, dan moet je je afvragen; HOe zou ik geholpen willen worden als ik geen inzicht had in het probleem of denkt dat het probleem ergens anders ligt of zelfs helemaal geen probleem ervaart. Hoe zou ik in die situatie geholpen willen worden.

Ook moet je je afvragen hoe het zelfbeeld van deze persoon is: heeft hij/zij nog enig zelfrespect, een enigzins positief beeld van zichzelf, waar liggen de kwetsbaarheden. Hoe zou ik geholpen willen worden als ik me zelf totaal niets waard vind, als ik altijd al een autoritaire vader/moeder heb gehad die alles wel voor me bepaalde etc. etc.

Een ander behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden vraagt om een zeer goed inlevingsvermogen in de specifieke situatie van de ander.