Pinkpop 2008

[Chillem 0]

Op 30 mei tot 1 juni is het weer zover: Pinkpop!

Dit is de line-up:

Ik heb er erg veel zin in!

Zijn er meer mensen die gaan?

[annia 0]

Alleen zaterdag

Kaartjes gingen veel te snel!

[badeend 0]

yes!

Wordt een leuke vakantie!

[Ignatius Maria 0]

Zondag.

[Mister_L 0]

*zucht* als ik die line-up zie ga ik watertanden, ben er helaas niet bij

[badeend 0]

Heb gelijk toen ik hoorde dat RATM kwam, besloten een kaartje te kopen, de rest is winst!

Goede winst ook nog!

[Nynthe 1]

Ik ga ook

[Dagmar 0]

Vrienden van me gaan. Als je een roze Free Hugs bord ziet: dat zijn ze.

[Chillem 0]

Op 30 mei was het eindelijk zo ver! Ik zou voor het eerst in mijn leven naar Pinkpop gaan! Het plan was dat mijn goede vriend Gertjan me omstreeks 9:00 op zou pikken bij mij thuis, maar omdat ik mijn nieuwe paspoort nog op moest halen liep het iets anders. Afijn, we zaten uiteindelijk nog redelijk op tijd in de auto. Na een succesvol bezoek aan Albert Heijn begaven we ons richting Landgraaf. Een paar uur later waren we daar gearriveerd, was de tent opgezet en konden we naar het festivalterrein gaan.

Het eerste optreden wat ik graag wilde zien was de Iers-Amerikaanse Celtic Punk formatie Flogging Molly. Omdat we ons redelijk vroeg waren hadden we een prima plekje. De band speelde vooral nummers van het nieuwe album Float, en de nodige klassiekers die ertussendoor werden gespeeld zorgden voor een gezellig feestje. Vooral de afsluiter ‘Seven deadly sins’ was geweldig. Na het optreden begaven Gertjan en ik ons naar het voorste vak, waar we, samen met mijn vrienden Robin en Judith, eerst keken na een tegenvallend optreden van Incubus. De alternative rockband speelde een paar bekende nummers, maar wist me helaas niet te grijpen. Opvallend was de afwezigheid van ‘Are you in’, hun grootste hit. Na Incubus werd het een lange tijd stil. Ons afvragend of het wel verstandig was om in het voorvak te blijven staan, drong het antwoord op de vraag snel tot ons door: op het moment dat Metallica het podium betrad, brak de hel los! Een gigantische horde van fans drong naar het podium, maar moest daarvoor wel eerst langs ons! De chaos die hierdoor ontstond werd door Judith goed getypeerd met de uitspraak: “Ik dacht echt even dat ik dood ging.†Ondanks dat we uiteindelijk een stuk verder naar achter stonden, was het genieten geblazen. De vier levende legenden op het podium speelden ruim 2,5 uur lang, en deden dat met klasse. Met name klassiekers als ‘Nothing Else Matters’ en ‘Master of Puppets’ bezorgden mij kippenvel. Het absolute hoogtepunt van de avond was ‘One’ (met een spectaculaire vuurwerkshow) gevolgd door ‘Enter Sandman’, Pinkpop 2008 kon toen al niet meer stuk. “Rock history!†riep Gertjan in volvoering.

Zaterdag waren Gertjan en ik vroeg uit de veren, zodat we lekker op tijd op het festivalterrein konden zijn. Na een slecht ontbijt (met de nucleair geladen Fred en Ed) begonnen we aan de wandeling die ons richting het festivalterrein leidde. Het eerste optreden van de dag zou voor ons Air Traffic worden, maar omdat we er al zo vroeg waren konden we onder het genot van een kopje koffie een soundcheck bekijken van de Blood Red Shoes in de tent van de GM Next Stage. Verbaasd over wat de twee jonkies aan geluid produceerden begaven we ons naar de Guitar Hero stand, waar ik afging toen ik slechts 65.000 punten haalde op ‘Welcome to the Jungle’ (op Hard, dat dan weer wel). Vol schaamte rende ik maar naar de 3FM-stage, waardoor we redelijk vooraan stonden bij het Britse bandje Air Traffic. Het viertal toonde zich ontzettend talentvol en speelden bijna alle nummers van hun album ‘Fractured Life’. Na Air Traffic was het de beurt aan het Nederlandse Moke om ons te vermaken op de Mainstage. Helaas faalde ze daarin, want hun optreden was tamelijk saai. We gingen maar snel naar de GM Next Stage, om daar compleet weggeblazen te worden door een ander Nederlands bandje, Voicst. Het zevental spetterde van het podium af. Geweldig was vooral het moment toen de leadzanger ging crowdsurfen in een rubberboot. De Mainstage was inmiddels omgebouwd voor KT Tunstall, die daar een prima optreden verzorgde. Na KT besloten Gertjan en ik naar het voorvak te gaan. Een goede keuze, want hierdoor stonden we dichtbij de Editors. De band speelde redelijk, maar omdat de nummmers allemaal zo op elkaar leken, begonnen de Britten me na een tijdje wel te vervelen. Gelukkig werden ze opgevolgd door een band die ik al een lange tijd wilde zien: de Kaiser Chiefs! Nadat vocalist Ricky Wilson al bij het eerste nummer midden in het publiek stond te zingen, kon het optreden niet meer stuk. Hij toonde zich even later ook een ware waaghals, toen hij tijdens het nummer ‘I predict a riot’ in een lichtpaal klom. De Chiefs kregen het publiek helemaal los voor het hoofdoptreden van die dag: de Foo Fighters! Omdat Gertjan en ik honger hadden (en daardoor het voorvak verlieten) stonden we helaas niet vooraan, maar dat hinderde niet, want de Fighters maakten er een feest van! Vocalist Dave Grohl (die, zo bleek achteraf, strontverkouden was) zong de sterren van de hemel, en ook drummer Taylor Hawkins viel op door meesterlijkheid. Lang nadat het optreden volgens het programmaboekje af zou moeten zijn gelopen moest het publiek afscheid nemen. Men deed dat uiteraard met een groots gejuich dat zeker op zijn plaats was.

Op zondagmorgen begon het programma op de Mainstage: het Britse bandje Fiction Plane (starring Joe Summer, de zoon van Sting) miste echter de ‘X-factor’. ‘Een goed begin is het halve werk’, zegt men altijd, waardoor ik bang was dat zo'n slecht begin als dit wel eens een negatieve stempel op de rest van de dag zou kunnen drukken. Gelukkig kwam mijn redding even later op de 3FM-stage: The Wombats gingen los! Na te hebben gedanst op Joy Division en te hebben gezongen zingen over de kwijtgeraakte Laura, een stripper genaamd Patricia en een mislukte date, had het jonge Liverpoolse drietal me helemaal vrolijk gekregen. Dit was wel nodig, want de optredens van Gavin DeGraw, Racoon en Kate Nash die volgden wisten mij niet zo heel erg te boeien. Chillend op het gras hoorde ik nog aardige gigs van The Hives en Alanis Morissette, waarna het (gelukkig) tijd was voor weer wat écht vette shit. Op de 3FM-stage toonde oud System of a Down-vocalist Serj Tankian zich een ware meester, en bracht hij ons zijn meest fantastische nummers (waar ‘Baby’ zeker mijn favoriet van was). Na Serj was het de beurt aan de Queens of the Stone Age om Landgraaf op haar grondvesten te doen trillen, en dat lukte! Ondanks het feit dat de microfoon van zanger Josh Homme iets te zacht stond, verzorgde de Stoner Rock band een geweldig optreden, waarin het nummer ‘No One Knows’ centraal stond. Het heerlijke ‘3’s and 7’s’ schitterde echter door afwezigheid, waar Gertjan en ik nogal teleurgesteld over waren. Na de Queens waren de mannen van de Counting Crows al bezig op de 3FM-stage. Gelukkig hadden we niet te veel gemist, want de kraaien verzorgden een gezellige gig. Terwijl Gertjan een gesprek op niveau had met een dronken kerel zong ik mee met ‘A long december’. Voor het afsluitende nummer ‘Holiday in Spain’ mijmerde zanger Adam Duritz nog even over Blof, waarbij hij vertelde dat ze binnenkort een keer samen zouden gaan spelen. Inmiddels was het bij de Mainstage al behoorlijk druk geworden, omdat elk moment Rage Against the Machine zou kunnen beginnen. Gertjan en ik hadden eerder al besloten een kwartier van te voren weg te gaan (om files te vermijden), waardoor we een plekje kozen waar we makkelijk weg zouden kunnen. Ondanks dat dit ver weg van het podium was, heb ik een optreden zelden zo gaaf gevonden. Het luchtalarm klonk, het podium werd donker, en er verschenen vier mannen met een zak over hun hoofd. De eerste noten werden ingezet en het publiek werd gek! Met bekende nummers als ‘Bulls on Parade’ en ‘Bullet in the head’ kon het optreden al niet meer stuk, maar toen men aan ‘Guerilla Radio’ begon was ik helemáál door het dollen heen. Na de hele tekst te hebben meegebruld was het helaas al bijna tijd om naar huis te gaan. Na nog een paar nummers te hebben genoten van Tom Morello (de man die het bespelen van een gitaar tot een ware kunst verheft) en Zack de la Rocha (wat kan die kerel schreeuwen, wauw!) begaven we ons naar de auto, en reden we naar huis. Toen ik rond de klok van 2:00 thuis was, was ik moe maar voldaan. Ik ben volgend jaar zeker weer van de partij!

PinkTop 5:

5. De heerlijke hamburgers die over het hele terrein te krijgen waren. Top!

4. Het geweldige optreden van The Wombats op de 3FM-stage, die mij helemaal vrolijk kreeg.

3. Ricky Wilson van de Kaiser Chiefs die in een lichtpaal van de Mainstage klom bij 'I predict a riot'. Wat een waaghals!

2. Metallica die 'One' (met vuurwerk) en 'Enter Sandman' achter elkaar speelde. Twee van de beste nummers ooit, wauw.

1. Rage Against the Machine met Guerilla Radio. Ondanks onze verre plek was het genieten geblazen van de geniale Tom Morello en zijn kornuiten. "Turn that shit up!"

PinkFlop 5

5. Mijn faalpraktijken bij de Guitar Hero stand. Ik schaam me diep, en ik ga zo hard oefenen dat ik volgend jaar het moeilijkste nummer kan spelen op Expert.

4. Regen tijdens het optreden van de Editors. Beetje jammer. Gelukkig hadden we wel wat prachtige regenponcho's meegenomen.

3. Moke verzorgde een optreden wat ronduit tegenviel. Ik had er in ieder geval veel meer van verwacht.

2. Je kunt dan wel de zoon van Sting zijn, maar dat nam niet weg dat het optreden van Fiction Plane errug saai was.

1. Het bonnetjes-systeem, waardoor je in één weekend tientallen euro's uit geeft aan eten! Ik heb, uit angst voor een rolberoerte, mijn Postbank-account nog maar even niet bekeken...

[hopeloos 0]

Je hebt Alter Bridge gemist

[Kurt 0]

Dat is dan ook een *blieb*band, die sowieso al niet aan Creed kan tippen. En Creed is al niet briljant.

---

Samengevoegd:

En wat ik op tv zag: Kaiser Chiefs was zeer matig (toen ik ze live zag, klonk het qua zuiverheid en show beter en strakker) en Foo Fighters vond ik maar saai - en dat had ik niet verwacht, want ik vind het een toffe band. En over waaghalzen gesproken, check het optreden van Pearl Jam op Pinkpop '92, het nummer Porch:

[Ignatius Maria 0]

Rage was cool.

[hopeloos 0]

Quote:

Op dinsdag 03 juni 2008 18:52:50 schreef Kurt het volgende: Dat is dan ook een *blieb*band, die sowieso al niet aan Creed kan tippen. En Creed is al niet briljant.

pff

de eerste cd was al minstens 3x beter dan een willekeurige cd van creed

[Kurt 0]

Mwah... Nee. Sorry, maar dat is niet waar.

[Chillem 0]

Ik had eerlijk gezegd nog nooit gehoord van Alter Bridge, en ik stond liever vooraan bij Incubus en Metallica . Waar ik meer van baal is dat ik de Stereophonics heb gemist, maja, daardoor stond ik wel vooraan bij de Kaiser Chiefs.

[Kurt 0]

Het is ook logisch dat je harder baalt van het missen van Stereophonics dan van Alter Bridge (minderwaardig bandje).

[hopeloos 0]

Quote:

Op woensdag 04 juni 2008 15:18:48 schreef Kurt het volgende: Het is ook logisch dat je harder baalt van het missen van Stereophonics dan van Alter Bridge (minderwaardig bandje).

gelukkig weet ik dat je er geen verstand van hebt (anders zou je natuurlijk nooit zeggen dat Creed beter was)

Maargoed, ik hou erover op

[Kurt 0]

Ja, houd maar op ja... Je hebt zelf ook door dat je een 'hopeloze' strijd voert?

Ik vind Creed beter, of ze dat objectief gezien zijn weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat Creed nostalgische waarde heeft en Alter Bridge niet. En dat ik beide bands niet echt goed vind, weet ik ook. Maar als ik moet kiezen, dan zeker Creed.

Stereophonics daarentegen, vind ik een gave band.

[Chillem 0]

Dit heeft ook niks met objectiviteit te maken, maar gewoon met smaak. Over smaak valt niet te twisten.