Cultuur-Christenen

[LodewijkNapoleon 0]

Een apart verschijnsel dat enige verwantschap heeft met de \'Oboema\', maar er zijn ook verschillen.

Je hoort wel eens zeggen dat Nederland, ondanks z'n meerderheid aan atheisten/agnosten nog door en door Calvinistisch is. Nu heb ik nog niet zolang geleden de Geografie van goed en kwaad gelezen van Andreas Kinneging, een artikel van Roger Scruton in de Opinio én dat boekje van Jan Marijnissen waar ik de titel even van kwijt ben, en doen drongen de puzzelstukjes eigenlijk pas goed tot me door. Zowel Scruton, Kinneging als Marijnissen zijn in feite atheist. Tóch zie je, dat ze vanuit verschillende invalshoeken een soort heimwee hebben naar de 'goede dingen' die het Christendom heeft gebracht, en die ze graag willen behouden. Ik denk dat dit eigenlijk voor heel dit land geldt. Onze maatschappij draait in de kern nog heel erg op Christelijke normen en waarden en zelfs de omgang met thema's die tamelijk anti-Christelijk zijn, vind m. i. eigenlijk nog steeds plaats binnen een soort 'tegen-discours', niet zozeer vanuit twee tegenovergestelde gelijkwaardige visies.

Ik kijk wel eens op Refoweb, en persoonlijk vind ik dat verschijnsel daar wel vaak heel duidelijk terug komen. Je ziet daar vaak dat de mensen die zich geen Christen meer noemen, zich tóch binnen het discours blijven bewegen. Ze zijn nog steeds volop in dialoog met het Christendom en ook hetgeen waar ze tegen zijn, ontlenen ze ironisch genoeg aan het systeem. Ze maken gebruik van hetzelfde taalpatroon, het zijn dezelfde thema's waar men zich mee bezig houdt. Maar er is ook een verschil, maar dat treed niet direct aan de oppervlakte, maar je ontdekt het als je tussen de regels doorleest. De kritiek die men levert is vaak redelijk sterk en wordt ook wel gewaardeerd, maar er ontstaat geen nieuw systeem.

Eigenlijk een beetje zoals met Jan Marijnissen, die wordt alom gewaardeerd om z'n maatschappijkritiek, maar daar blijft het uiteindelijk ook bij, hij lanceert geen gelijkwaardig systeem. Hij ontleent z'n plaatsbepaling aan de zaken waar hij tegen is, en aan de hand daarvan presenteert hij wat vage begrippen waar hij voor is.

Kinneging is in feite ook zo'n cultuur-Christen, maar hij staat er wat meer positiever in. Zijn boek 'Een geografie van goed & kwaad' is een verzameling van gedegen essays waarin hij de contouren tracht te schetsen van een nieuw systeem. Hij neemt de 'positieve dingen' van het Christendom mee, en daar gaat hij redelijk ver mee, net als dat van de greco-romeinse cultuur, en probeert dit tegenover het gedachtegoed van de generatie '68 te zetten. Maar toch faalt hij, en dat zie je niet meteen, maar het werd me pas duidelijk toen ik het boek 'Waarden in tijden van ommekeer' van Benedictus XVI las, en ze onderling vergeleek. Dan zie je wat Kinneging doet, hij speelt mooi spel, maar hij kan de bal steeds nét niet inkoppen. Hij kan z'n systeem niet sluitend maken omdat de samenhang ontbreekt. De samenhang die Christus wordt genoemd.

Anyway, dit zijn wat bespiegelingen van mijn kant, voel je vrij ergens op in te haken.

[Catholic angel 0]

Dat is het probleem met zoveel. Christus is een uniek voorbeeld maar in sommige gevallen totaal niet navolgbaar. Hij was bovenmenselijk maar zijn goede zaken heeft met wel overgenomen en zijn als het ware verankerd in de normen en waardes van de westerse mens. Wat mij alléén soms afstoot en vele met mij is dat je als je in hem gelooft ook bijna gedwongen word een gehele karakter verandering te ondergaan. Opeens wordt scherp zijn en cynisch naar dit leven toe gezien als rebelie en wordt het je kwalijk genomen.

Ik ben positief hoewel velen absoluut denken dat ik alléén maar zwarte wolken zie en dat ontneemt je vaak de lust om echt aan de slag te gaan om echt te willen gaan voor de persoon Christus. Deze maatschappij is er één van pappen en nat houden. Vooral Christenen zijn de grootste schuldigen aan het vervagen van de norm omdat zij steeds maar weer toegeven aan diegene die het hartste schreeuwt en de neiging te hebben weg te stoppen waarvoor ze staan en niet te zeggen dit wil ik zijn en kom maar op met de kritiek. Vanuit hun kerken hebben zij de grootste kritiek, maar buiten staan zij te verkondigen God heeft jullie lief.

De samenhang die Christus is, is en blijft alléén mogelijk als je gaat staan en zegt DIT VIND IK. en eigenlijk zijn dat heeeele vieze woorden!.