Vrijheid: zwakte als sterkte! HUH?!

[Gast Anon_phpbb]

Heb je niet wel eens dat je denkt: waarom doet iemand nou zo? Je kan je totaal niet inleven in de situatie van die persoon. De andere persoon handelt zó anders als wat jij zou hebben gedaan. Je denkt dan, waarom doet iemand zo? Maar eigenlijk denk je: waarom doet die persoon nou niet zoals ik zou doen? Toch?

Dat is ook heel normaal, want je bent nou eenmaal wie je bent. Je hebt je eigen unieke karakter. Maar waarom respecteren we dan niet dat een ander ook uniek, en zelfs heel bijzonder kan zijn? Waarom zijn we constant er op uit om de ander te corrigeren en niet hem te bewonderen om zijn unieke persoonlijkheid? Negatieve dingen vallen veel meer op dan de positieve dingen, terwijl het juist andersom zou moeten zijn. Want het positieve, dat maakt ons gelukkig. Jij vindt het toch ook fijn als iemand jou zegt wat voor goede, positieve dingen jij uitstraalt? Terwijl je je andersom juist heel te neergeslagen voelt als iemand jou wijst op al je negatieve kanten.

Iemand heeft eens gezegd: “Behandel je naaste zoals je zelf ook behandelt wilt worden.†Niemand minder dan Jezus Christus Hemzelf heeft dit gezegd in een van zijn vele leerzame onderrichten. Nou, en hoe willen wij zelf het liefst behandeld worden? Respectvol! Hoe vaak zeg jij niet: de mensen moeten mij maar respecteren zoals ik ben! Kijk, dat is al een hele wijsheid! Want dat is ook zo, wij moeten elkaar respecteren zoals we zijn, want we zijn nou eenmaal zo. Maar, er is een verschil in hoe we zijn en ik hoe we doen. Er is een groot verschil tussen gedrag en persoonlijkheid. Jouw persoonlijkheid is uniek en mooi, het is perfect want zo heeft God jou gemaakt. (Of zoals anderen het liever lezen: zo ben jij geboren.) Maar je gedrag daarentegen hoeft niet zo prachtig mooi te zijn! Met jouw gedrag kun je mensen pijn doen door bijvoorbeeld onbedoeld kwaad over iemand te spreken. In je hart zou je dat nooit doen, maar toch in ons gedrag komt het wel eens voor. Echt hoor, zo perfect zijn we allemaal niet... Maar we kunnen het wel probéren te zijn, want jij wilt toch aardig gevonden worden? Jij hebt toch ook een verlangen om goed te doen voor anderen? Je wilt toch niet egoïstisch overkomen?

Ik hoor dat vaak, dat iemand zegt: nou, wat die ene heeft gedaan, dat is pas egoïstisch, dat zou ik nooit doen! Maar diegene weet vaak helemaal niet de achtergrond van die persoon. Was er een reden dat die persoon zo handelde, voelde hij zich wel goed in zijn vel? Op het moment dat we oordelen over iemand, of hij nou egoïstisch of arrogant handelde, houden we dan echt van diegene? Hebben we dan die ‘vriend’ waar we het over hebben wel zo lief? Of zijn we alleen maar bezig om onszelf te bevestigen dat we zelf wél weten hoe we moeten leven. Ik denk dat we allemaal onszelf overschatten… Onderschat je eigen zwakheid niet.. Ik ben me bewust van dat ik zwak ben, en dat ik veel fouten maak. Dat ik net zoveel oordeel en veroordeel als anderen. Maar dat maakt wel dat ik ook spijt heb van die dingen en dat ik steeds meer leer om met de ogen van liefde naar anderen te kijken. Want als je écht iemand liefhebt, zul je niet oordelen.

Als je je eigen zwakheid erkent, dan pas zal je in staat zijn om te groeien en om sterker te worden. Het is niet erg om te zeggen: ik ben niet perfect, ik maak fouten. Voor mij, is het zelfs een hele vrijheid, want dat maakt dat ik niet langer meer hoef te strijden om aan iedereen te laten zien hoe goed ik ben. Dat maakt dat ik weet dat ik zwak ben en nog mijn hele leven de tijd heb om te groeien. Ik weet dat veel mensen mij daarbij kunnen helpen, want samen hebben we zóveel meer wijsheid! En misschien komt het wel eens voor dat de ander het beter weet dan jij, maar wees dan gelukkig dat je iets van die ander hebt kunnen leren. En om een écht goed voorbeeld te hebben, kijk ik, en met mij nog vele anderen, naar Jezus. Hij maakte zichzelf tot de zwakste, maar werd daarmee de sterkste

[Clyppan 0]

Wat je beschrijft is een psychologisch fenomeen dat 'fundamentele attributiefout' genoemd wordt.

[Gast Anon_phpbb]

Ahhja. Die term ken ik nog niet, maar goed om te weten.

[Roland Franechera 0]

Je hebt een goed verhaal opgeschreven over het mens zijn..

In de laatste alinea verwoordt je het prima, je geeft jezelf de ruimte om fouten te maken en om niet perfect te zijn. Daarmee bespaar je jezelf veel kopzorgen en een schuldcomplex. God houdt juist van je zoals je bent, ook al ben je zo nu en dan egoistisch (wie niet?), en maak je fouten.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 00:50:05 schreef Kristelll1 het volgende: Heb je niet wel eens dat je denkt: waarom doet iemand nou zo? Je kan je totaal niet inleven in de situatie van die persoon. De andere persoon handelt zó anders als wat jij zou hebben gedaan. Je denkt dan, waarom doet iemand zo? Maar eigenlijk denk je: waarom doet die persoon nou niet zoals ik zou doen? Toch?

Eh... Ja. Ik probeer dat wel te voorkomen, maar het blijft er een beetje inzitten.

Quote:

Dat is ook heel normaal, want je bent nou eenmaal wie je bent. Je hebt je eigen unieke karakter. Maar waarom respecteren we dan niet dat een ander ook uniek, en zelfs heel bijzonder kan zijn?

Doen 'we' dat niet dan?

Quote:

Waarom zijn we constant er op uit om de ander te corrigeren en niet hem te bewonderen om zijn unieke persoonlijkheid?

Doen 'we' dat constant dan? Ik doe het zelf ook, maar dan eigenlijk wel vaak uit tegenzin. Liever heb ik zoiets als 'leven en laten leven'. Maar ook als je de ander corrigeert, dan kan dat prima samengaan met het tweede gedeelte van de zin.

Quote:

Negatieve dingen vallen veel meer op dan de positieve dingen, terwijl het juist andersom zou moeten zijn.

Op zich mee eens.

Quote:

Want het positieve, dat maakt ons gelukkig. Jij vindt het toch ook fijn als iemand jou zegt wat voor goede, positieve dingen jij uitstraalt? Terwijl je je andersom juist heel te neergeslagen voelt als iemand jou wijst op al je negatieve kanten.

Daar past toch wel wat nuance. Het heeft vooral veel met de toon te maken denk ik, en de frequentie. En oh ja, de intentie.

Quote:

Iemand heeft eens gezegd: “Behandel je naaste zoals je zelf ook behandelt wilt worden.†Niemand minder dan Jezus Christus Hemzelf heeft dit gezegd in een van zijn vele leerzame onderrichten.

Zeker. Zou jij werkelijk nooit gecorigeerd willen worden?

Quote:

Nou, en hoe willen wij zelf het liefst behandeld worden? Respectvol!

Dat weerspreekt nog geen correctie he? Hoogstens de wijze waarop het gebeurt lijkt me.

Quote:

Hoe vaak zeg jij niet: de mensen moeten mij maar respecteren zoals ik ben! Kijk, dat is al een hele wijsheid!

Mwah, ik zeg het vooral tegen vreemden eigenlijk. Ik hoop toch echt dat ik open kan staan voor correctie door intimi eigenlijk.

Quote:

Want dat is ook zo, wij moeten elkaar respecteren zoals we zijn, want we zijn nou eenmaal zo. Maar, er is een verschil in hoe we zijn en ik hoe we doen. Er is een groot verschil tussen gedrag en persoonlijkheid. Jouw persoonlijkheid is uniek en mooi, het is perfect want zo heeft God jou gemaakt. (Of zoals anderen het liever lezen: zo ben jij geboren.) Maar je gedrag daarentegen hoeft niet zo prachtig mooi te zijn! Met jouw gedrag kun je mensen pijn doen door bijvoorbeeld onbedoeld kwaad over iemand te spreken. In je hart zou je dat nooit doen, maar toch in ons gedrag komt het wel eens voor. Echt hoor, zo perfect zijn we allemaal niet... Maar we kunnen het wel probéren te zijn, want jij wilt toch aardig gevonden worden? Jij hebt toch ook een verlangen om goed te doen voor anderen? Je wilt toch niet egoïstisch overkomen?

In grote lijnen:

Quote:

Ik hoor dat vaak, dat iemand zegt: nou, wat die ene heeft gedaan, dat is pas egoïstisch, dat zou ik nooit doen! Maar diegene weet vaak helemaal niet de achtergrond van die persoon. Was er een reden dat die persoon zo handelde, voelde hij zich wel goed in zijn vel? Op het moment dat we oordelen over iemand, of hij nou egoïstisch of arrogant handelde, houden we dan echt van diegene? Hebben we dan die ‘vriend’ waar we het over hebben wel zo lief? Of zijn we alleen maar bezig om onszelf te bevestigen dat we zelf wél weten hoe we moeten leven. Ik denk dat we allemaal onszelf overschatten… Onderschat je eigen zwakheid niet.. Ik ben me bewust van dat ik zwak ben, en dat ik veel fouten maak. Dat ik net zoveel oordeel en veroordeel als anderen. Maar dat maakt wel dat ik ook spijt heb van die dingen en dat ik steeds meer leer om met de ogen van liefde naar anderen te kijken. Want als je écht iemand liefhebt, zul je niet oordelen.

Niet oordelen, maar weldegelijk vermanen:

Kol 3,16 Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid, zing met heel uw hart psalmen en hymnen voor God en liederen die de Geest u vol genade ingeeft.

Quote:

Als je je eigen zwakheid erkent, dan pas zal je in staat zijn om te groeien en om sterker te worden.

Mwah, het is een begin. Misschien kun je beter zeggen, als je je zwakheid voelt, ervaart. Maar ok, semantics.

Quote:

Het is niet erg om te zeggen: ik ben niet perfect, ik maak fouten.

Ik weet het niet, het klinkt wel erg berustend zo. Ik denk dat juist het besef er moet zijn dat dat erg is, de vernedering, en dat dan pas de groei er is. Volgens mij is dit een proces dat nogal lang kan duren.

Quote:

Voor mij, is het zelfs een hele vrijheid, want dat maakt dat ik niet langer meer hoef te strijden om aan iedereen te laten zien hoe goed ik ben.

Mjah, mjah... Ik denk sowieso dat het goed is dat je niet aan anderen gaat lopen te bewijzen hoe 'goed' je bent, maar tegelijkertijd hoop ik toch wel dat er, juist door de genade, en de liefde voor God, er een soort positive drang ontstaat om Zijn wil te doen.

Quote:

Dat maakt dat ik weet dat ik zwak ben en nog mijn hele leven de tijd heb om te groeien.

Hier zou ik ook weer zeggen; iets teveel berusting.

Quote:

Ik weet dat veel mensen mij daarbij kunnen helpen, want samen hebben we zóveel meer wijsheid! En misschien komt het wel eens voor dat de ander het beter weet dan jij, maar wees dan gelukkig dat je iets van die ander hebt kunnen leren. En om een écht goed voorbeeld te hebben, kijk ik, en met mij nog vele anderen, naar Jezus. Hij maakte zichzelf tot de zwakste, maar werd daarmee de sterkste