Debat

[Robert Frans 1.542]

Even stoppen nu.

Als tegenstander heb je het véél gemakkelijker dan je denkt. Het enige wat je namelijk hoeft te doen, is de argumentatie van de voorstander in twijfel te brengen. Moeten zij op álle stappen scoren, jij hoeft enkel te scoren met twijfel aan slechts één stap. Als het goed is zullen de tegenstanders namelijk beargumenteren volgens de volgende vier stappen:

1. Er bestaat een ernstig probleem.

2. Deze problemen zijn oorzakelijk verbonden met het bestaande beleid: ze zijn dus inherent.

3. Het nieuwe beleid lost deze problemen doeltreffend(er) op.

4. De eventuele nadelen van het nieuwe beleid wegen minder zwaar dan de voordelen.

Doen de tegenstanders dat niet of niet goed, dan is het feest voor jou. Dan kun je ze gemakkelijk in de pan hakken door wél volgens dat stramien ze meedogenloos aan te vallen.

Als stap 1 namelijk te weerleggen is, dan zijn stap 2, 3 en 4 ook weerlegt. Dus stel dat er geen enkel probleem blijkt te zijn, dan kan die hele stelling de prullenbak in. Mocht er wel een probleem zijn, maar kun je de volgende stap weerleggen, dan kun je óók het voorstel de prullenbak ingooien. Want als er geen inherentie is, dan hoef je ook niet aan te komen met het nieuwe beleid.

Als je dus kunt aantonen dat er geen inherentie is met het bestaande beleid, dan moet je dus ook níét aankomen met argumenten uit stap 3 en 4. Dus als je hebt aangetoond dat het huidige beleid helemaal niet de oorzaak is van de weinige orgaandonoren, maar dat er ándere oorzaken zijn, dan moet je niet meer met de nadelen komen van het nieuwe beleid. Het kan wel, maar dan moet je zeggen: "Maar stel dát de inherentie en doeltreffendheid zou worden aangetoond, dan zijn dit de nadelen..."

Laten we het probleem dus eens nagaan. Er zouden te weinig orgaandonoren zijn. De vraag is of dat een probleem is. Je komt dan al snel aan de ethische kant van het verhaal. En die is nog niet zo gemakkelijk te negeren. Over het algemeen zijn mensen het er echter wel over eens dat orgaandonatie een goede zaak is en dat er dus wel een probleem is.

Het probleem mag je dus toegeven. Alleen, in hoeverre is het inherent met het huidge beleid? Is het aan te tonen, met harde cijfers. dat het huidige beleid voor het tekort aan organen zorgt? En is het aan te tonen, met voorbeelden van landen die het geen-bezwaar-systeem al hanteren, dat het nieuwe beleid ook echt het probleem oplost? Zoniet, dan houdt het hier al op.

Zoja, dan gaat het debat verder over de doeltreffendheid van het voorgestelde beleid. Wat zijn de werkelijke oorzaken van het tekort? Dat zouden de voorstanders aan moeten kunnen tonen. Is het luiheid, laksheid? Of is het onwetendheid van de bevolking, of kunnen veel mensen er niet over nadenken? Door een verstandelijke beperking, of een zeer ernstige ziekte (dan heb je wel andere dingen aan je hoofd)?

Van welke oorzaken gaat het geen-bezwaar-systeem uit en kloppen die met de werkelijke oorzaken? Als de oorzaak onwetendheid is, dan is het geen-bezwaar-systeem een behoorlijk indringende en ethisch onverantwoorde oplossing. En dat geldt ook als een meerderheid van de mensen niet bij machte is erover na te denken. Goede voorlichting en stimulering zou dan een betere optie kunnen zijn.

Daarmee komen we dan weer uit op nog een mooie vraag: stel dat de oorzaken kloppen, kunnen de voorstanders dan aantonen dan alléén het voorgestelde beleid dé oplossing is? Het voorgestelde beleid is vrij rigoureus en lijkt tegen democratische grondbeginselen en de beginselen van de ontastbaarheid van het lichaam in te gaan. Is het aantoonbaar dat bijvoorbeeld goede, intensieve voorlichtingscampagnes niet ook goed werken?

Je kunt dan als tegenstander met een minder rigoureus tegenvoorstel komen, maar dan belast je je weer met die vier stappen. Terwijl je alleen maar de inherentie en de doeltreffendheid van de voorstanders in twijfel hoeft te trekken. Laat de voorstanders maar bewijzen dat het probleem écht inherent is aan het huidige beleid. Dan kijken we daarna nog wel naar de doeltreffendheid van het nieuwe beleid.

Begin dus zo hoog mogelijk. Weet je op één punt twijfel te zaaien bij de jury, dan heb je, als de regels van het debat worden nageleefd, het debat al gewonnen. Want hoe kun je een beleid maken als er geen probleem is? Of als het probleem helemaal niet veroorzaakt wordt door het huidige beleid? Of als het nieuwe beleid helemaal niet zo doeltreffend hoeft te zijn als de voorstanders beweren? Als je dat weet te weerleggen, dan hoef je al helemaal niet meer aan die nadelen toe te komen.

En tja, die nadelen... Er zijn er al een heleboel genoemd hier en als je ze met bewijzen hard kunt maken, dan ben je al tot de tanden gewapend als je voor de jury verschijnt. Bereid allevier de stappen dus wel voor, maar gebruik ze niet allemaal als het niet nodig is. Scheelt je tijd en ook energie.

[Anne13 0]

Ik heb het vandaag gelezen op school (uitgeprint en meegenomen, had ik tenminste nog wat te doen ) en ik vind het echt een geweldige post! Ik heb er heel veel aan en zal mijn debatgenoten er ook over vertellen, zodat ze verder kunnen gaan wanneer ik het niet red in die 3 minuten. Super bedankt .