ware liefde ?! gevolgen daarvan ?!

[Aviator 0]

Quote:

Op zaterdag 28 april 2007 18:33:58 schreef Ank Myrandor het volgende: Ik vraag me af of andere mensen, zoiets hebben meegemaakt of iets soortgelijks, mensen die echt het gevoel hebben gehad ware liefde te kennen en dat diegene de ene is die je gelukkig kan maken voor de rest van je leven, en wat doe je ermee als de ander het niet meer wil of in mijn geval niet meer kan...

Hoi Ank,

Als eerste vraag ik me af of je niet liever het topic in persoonlijk problemen zou willen hebben, zodat het alleen over jou zal gaan?

Ware liefde bestaat mijn inziens wel, hoewel het er vanaf hangt wat je "ware liefde" noemt. Voor mij is dat de persoon tegenkomen die God voor jou apart heeft gezet, waarbij je een drievoudig snoer mag zijn: God, je partner en jij...

Je bent eigenlijk op het punt waarbij je 3 opties hebt:

1. Praat nog eens met haar en zeg dat je verder met haar wil, maar zie dat dan als een eventueel aller laatste gesprek;

2. Je hele leven erdoor laten beheersen en je ellendig voelen;

3. Accepteren wat haar keuze is en je schouders eronder zetten om je leven weer op te pakken, God steekt Zijn hand naar je uit om je te helpen.

Eigenlijk is optie 1 denk ik geen optie meer als ik je verhaal lees, dus heb je nog twee opties over. We maken in dit leven dingen mee die van vervelend tot traumatisch kunnen gaan, de vraag is daarbij niet hoe erg hetgene is dat ons overkomt, maar "hoe gaan we ermee om"...

Je kunt natuurlijk je hele leven stil blijven staan bij het idee dat zij de ware zou zijn, maar wie zegt dat? Misschien houdt je je dan wel blind voor de persoon die God als de ware voor jou ziet.

Sterkte!

Liefs Diaan

[lucky84 0]

Ik zou nog 1 keer een brief naar haar schrijven waarin je alles vertelt wat je kwijt wilt, maar dan vooral om er zeker van te zijn dat zij weet wat ze mist als ze haar besluit doorzet. Niet met de directe reden om haar terug te krijgen, want dat lijkt te wanhopig. Je zou er in kunnen zetten dat je geen antwoord terug hoeft, dat je het gewoon nog 1 keer van je af wou schrijven om het achter je te kunnen laten. Daarna proberen om je leven weer op te pakken inderdaad.

Ware liefde bestaat volgens mij wel. Ik vind in elk geval dat ik de ware liefde heb gevonden. En ik zou niet weten wat ik moest doen als ik hem kwijt zou raken. Ik wens je dan ook veel sterkte!

[pony 0]

het is idd heel erg zwaar als degene van wie je gewoon, helemaal vanzelf super veel van houd,

alles voor over hebt.. etc,

ineens uit je leven verwdrijnt.

ik heb het meegemaakt, het is echt níet leuk.. (zacht gezegd)

en ja, dan moet je verder.

op mails word niet gereageerd, langsgaan durf ik niet.

hij is duidelijk geweest, en je moet er maar mee leren leven.

op het moment merk ik dat het me belemmerd in het aangaan van nieuwe contacten,

want wat nou als hij wél de ware bleek,

als ik nog langer wacht, al die dingen gaan door je hoofd..

het is gewoon heel lastig allemaal.

[JohnM 0]

In eerste instantie ga je er in het begin vanuit dat je relatie gericht is op ware liefde. Ikzelf had van te voren gebeden om iemand die bij me zou passen en zou voldoen aan bepaalde verwachtingen waarvoor ik gebeden had naar God.

Gek genoeg bracht God zo iemand een half jaar geleden op mijn pad. Drie maanden later hadden we verkering in de veronderstelling dat het door God gegeven was voor lange tijd. We zaten vol twijfel maar gingen verder, waarna de liefde begon op te bloeien en we op elkaar ingesteld raakten. Maar naarmate de tijd vorderde kwamen de minder mooie momenten en moeilijke en begon God ons langzamerhand duidelijk te maken dat we elkaar los moesten laten uit liefde voor elkaar om Hem en Zijn wil doende te volgen. De knoop hebben we eergisteren doorgehakt, ik eerst en daarna zij, beide kapot en in tranen maar vol begrip voor de keuze die we maakten. Beide kwamen we tot het inzicht dat dit alles door God geleid was met een reden: namelijk dingen te leren over onszelf en aan elkaar. Wijze lessen trekken uit dingen die mensen om ons heen (vooral familie) met ervaring vertelden en ons gedurende de drie maanden duidelijk wilden maken.

Met dit schrijven sta ik op het punt om te janken omdat bepaalde emoties naar boven komen, maar waarvan ik weet dat ik ze bij God wil neerleggen omdat het Zijn werk was en Hij Zijn doel heeft bereikt in de afgelopen 6 maanden.

We hebben een pauze ingelast van 1 maand (geen direct contact per email, telefoon of anders). Daarna hebben we weer contact en bepalen we samen met God hoe we onze vriendschap verder laten verlopen. Zo heftig als in de afgelopen tijd zal het nooit meer worden, maar wel goed. Daar ga ik iig vanuit als optimist.

Mission Accomplished by the Lord...

Loslaten en verder gaan, ook al zal het tijd en moeite kosten om de liefde in onze harten definitief los te laten en enkel via broederlijke liefde naar elkaar te kijken en met elkaar om te gaan. We hopen dat onze vriendschap deze situatie overleefd en we met elkaar in contact kunnen blijven door de jaren heen en elkaar mogen bemoedigen en steunen, ook wanneer we beide gelukkig getrouwd zijn en kinderen hebben.

Soms brengt God mensen op je pad die na een tijdje samen gewandeld te hebben weer hun eigen weg gaan. In relaties zijn dit mensen die lief en leed met je delen, voor je klaar staan, met je huilen en je ook confronteren met jezelf.

Hoe kort of lang een relatie ook duurt, het laat onuitwisbare indrukken achter die je je hele leven met je meedraagt. Door alle tranen heen zeg ik 'dankje wel voor deze ene ervaring' tegen God en de persoon in kwestie.

Ik kom er wel weer boven op en zij ook. Wij beide zullen de geleerde lessen meenemen in onze verdere levens, en indien God het wil, goede vrienden kunnen blijven, zij het met flink wat moeite in het begin.

Beiden waren nog niet klaar voor een relatie voor het leven. Door de afgelopen maanden hebben we dingen geleerd over ons zelf en de essentiële dingen in een relatie. Geven en nemen. De rol binnen de relaties. Onze eigen grenzen, kunnen en incasseringsvermogen.

Ik weet dat, wanneer wij klaar zijn voor die ene echte ware liefde, God ons dat overduidelijk zal maken wanneer we de juiste persoon tegen komen. Strijd zullen wij ten alle tijde meemaken, maar we worden gesterkt door God omdat Hij ons geen beproevingen geeft die boven ons vermogen ligt.

Het belangrijkste heb ik geleerd in deze relatie:

Als je van iemand houd, laat hem/haar los en als het Gods Wil is, zal Hij hem/haar aan je teruggeven. Verlang zelf niet naar het antwoord en hou je er niet mee bezig, want dan laat je niet los maar hou je een touwtje vast die bij God hoort te zijn. Heb je 1x losgelaten, dan gaat het in de toekomst alleen makkelijker. Klinkt soms hard, maar je weet dat het de enige en beste weg is. Neem de tijd voor het verwerken en laat samen met God de dingen los die je los moet laten zodat je Zijn wil doende kan leven.

Leven in afhankelijkheid van God is het beste en het mooiste. Alles te verwachten van Hem en niet van jezelf.

Twee teksten om mee te geven aan allen die worstelen met 'the road of life':

1 Petrus 4 vers 11

Voert u het woord, laat dan Gods woorden doorklinken in wat u zegt. Helpt u anderen, doe dat dan vanuit de kracht die God u geeft. Want zo doet u alles tot eer van God, dankzij Jezus Christus, aan wie alle eer en macht toekomt, voor eeuwig. Amen.

1 Korintiers 10 vers 13

U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.

[Nynthe 1]

@ JohnM: Sterkte man, is geen makkelijke keuze geweest, lees ik zo. Ik hoop dat je verdriet een plaatsje krijgt en dat je het mag volhouden om alles zo positief en helder in te zien!