Vechten?

[anastasia 0]

Je moet voor je geloof staan. Geen "lauwe" christen zijn. Soms is een gevecht onvermijdelijk. Je moet je teweerstellen tegen satan. Ik heb het allemaal in verschillende topics voorbij zien komen.

Maar dit verhaal (nee, hij is niet christelijk, maar komt wel uit een overdenking)dat ik al wel kende en gelukkig weer eens tegenkwam vind ik erg verhelderend.

De vechthaan:

Het doet denken aan het verhaal van de keizer van China, die een veelbelovende haan voor de populaire hanengevechten heeft weten te bemachtigen. Hij brengt het dier naar degene die aangesteld is om voor alle keizerlijke dieren te zorgen. Na verloop van een paar weken laat de keizer vragen wat er van zijn haan geworden is. De stalmeester antwoordt hem dat het nog niet naar wens gaat met de haan: "Wanneer hij een ander haan ziet, zwelt zijn kam op, hij begint te krabben, spreidt zijn vleugels, strekt zijn hals en wil op het andere dier afvliegen. Hij is, zo oordeelt de stalmeester, geen goede vechthaan. De keizer verbaast zich over het verhaal en vraagt zich af hoe de stalmeester zich een goede vechthaan dán voorstelt? Hij doet toch precies alles wat er van een vechthaan wordt verlangd?

Wanneer de keizer een aantal weken later weer navraag doet naar de stand van zaken rond zijn haan, krijgt hij ten antwoord dat de haan het goed maakt en intussen een uitstekende vechthaan is geworden. Wanneer hij namelijk een andere haan ziet, beweegt hij zich überhaupt niet. Hij gaat onverstoorbaar verder met het oppikken van graankorrels, scharrelt rond, alsof hij niet eens ziet dat er een andere haan in de buurt is. Geen haan ter wereld heeft nog de moed om deze haan ook maar aan te vallen!

Kun jij zo in het leven staan? Bij mij is het op en af, soms lukt het prima en soms ben ik niet te pruimen, snel op mijn teentjes getrapt en beledigd of ga zelf voluit in de aanval.

Misschien heb je nog aansprekende voorbeelden van situaties waarin je het gelukt is?

[Alexej 0]

Mooi! Het ouwe vertrouwde linkerwang principe in een mooi ander jasje gestoken. Ik vind het een goede vergelijking.

En of mij dat lukt. Moeilijk. IK heb nog nooit gevochten, en ik doe mijn uiterste best graantjes te blijven pikken.

Maar uiteraard val ik wel eens uit tegen iemand, en uit ik mijn boosheid.

Dat hoort dan ook niet helemaal denk ik.

[anastasia 0]

NIet op provocaties ingaan is wel eens lastig. Mijn grootste succes was toen een jongen mij (jarengeleden) van de fiets de bosjes in wilde trekken met duidelijk niet zo leuke bedoeling.

Ik sprong van de fiets met aan elke kant van het frame een been, klemde het stuur vast en vroeg (uiterlijk) heel kalm en vriendelijk wat zijn bedoeling nu precies was

[Alexej 0]

Dapper van je Anastasia.

Ik heb een keer iets soortgelijks meegemaakt en heb toen iets heel anders gedaan. Waar ik achteraf geen spijt van heb trouwens.

3 jongens omcirkelden me al fietsend om 4 uur snachts. Vervolgens trapte eentje mij van mn fiets af. Allen stapten ze op me af. Gelukkig hing ik nog half op mn fiets. Op het moment dat de eerste trap werdt uitgedeeld kon ik op mn fiets springen, ben toen hard op 1 van hun ingereden. Overigens had ik geen keus, want ik was omsingeld.

Ik kreeg weer een trap, en toen kon ik met veel geworstel weg fietsen. Nog nooit zo hard gefietst

Waarom dit verhaal. Om nog maar eens aan te tonen dat het niet altijd de beste tactiek is. Of God had een heel raar plan met mij.

Overigens is het wel een zeer goede leidraad. In eerste instantie toen ze een tijdje achter en naast me fietsten heb ik ze genegeerd, en ben ook niet harder gaan fietsen ofzo.

Ik denk dat ze alleen maar aggressiever waren geweest als ik dat had gedaan.

Eind goed al goed.

En nogmaals.

Dapper van ja Anastasia

[Ann 0]

ik ben zelf snel beledigd, maar dan wordt ik niet kwaad maar verdrietig, ofwel ga ik weg

maar dan willen mensen me met opzet kwetsen, en dat voel ik ook wel op dat moment. Dan moet ik gewoon een time out nemen en me terugtrekken

me er helemaal niks vanaan trekken dat kan ik enkel als ik in een hyperactive bui ben maar meestal is dat niet zo

zelf gaan schelden of vechten ofzonee dat zo ik nooit doen

Samengevoegde post 10-1-2007 9:21:47:

Quote:

Op woensdag 10 januari 2007 02:31:14 schreef anastasia het volgende: NIet op provocaties ingaan is wel eens lastig. Mijn grootste succes was toen een jongen mij (jarengeleden) van de fiets de bosjes in wilde trekken met duidelijk niet zo leuke bedoeling. Ik sprong van de fiets met aan elke kant van het frame een been, klemde het stuur vast en vroeg (uiterlijk) heel kalm en vriendelijk wat zijn bedoeling nu precies was

maar moest hij dan voortdoen bvb en je op de grond trekken etc

dan is het natuurlijk wel normaal dat jeje verzet enzo...allesinds dat zou ik toch doen

[Light Jr. 0]

Moeilijk onderwerp, dit, voor mij althans. Doorgaans ben ik erg zachtaardig, ik doe in principe geen vlieg kwaad en heb zelden met iemand ruzie, maar ik kan bijzonder slecht tegen onrecht. Als ik in de krant lees dat er een oud vrouwtje beroofd en in elkaar geslagen is zit ik te trillen van woede. Mocht ik zoiets irl meemaken dan kijk ik zeker niet toe. Ik vind het nog niet zo erg als ik zelf word aangevallen, ik kan wel wat hebben, maar als er iemand makkelijke slachtoffers geweld aandoet knapt er iets bij me.

Ik vraag me al lang af of God me nu liever ziet als een soort strijder voor de rechtvaardigheid of als een zachtmoedige allemansvriend. Jezus was geen watje, hij gooide hardhandig de oneerlijke handelaren uit het huis van zijn Vader. Maar goed, Jezus kan natuurlijk veel beter beslissen wat rechtvaardig is en wat niet dan dat ik dat kan...

Wat het niet vechten betreft, het klopt dat men je doorgaans niet pakt als je zelfvertrouwen en rust uitstraalt. Dan vallen ze je niet of iig minder snel aan omdat je dan suggereert dat je een goede reden hebt om rustig te blijven. Een rustige uitstraling werkt preventief, maar het moet wel het juiste soort passiviteit zijn, als je je gedraagt als slachtoffer word je het ook. Straal nooit angst uit. Veel makkelijker gezegd dan gedaan, als je als meisje wordt aangevallen door een man of een groepje jongens, zie dan maar eens rustig te blijven.

[lina 0]

wel, hier in ieder geval 1 ding dat niet de bedoeling kan zijn, maar toch gebeurt

link

vandaar dat ik altijd geloof, dat er geen wezenlijk conflict tussen mij en anderen, zelfs tussen mensen is, maar dat het altijd een conflict is van overtuigingen (in dit geval religieuze, maar dat kunnen ook andere soort overtuigingen zijn)... geweld is alleen gerechtvaardigd als zelfverdediging, op een reeele manier ingeschat... en dat moet juist dáarom met zo weinig mogelijk emotie en vooroordelen gedaan worden, omdat je dan juist fouten maakt, en je jezelf en anderen onnodig nog kan kwetsen...

andersom, als er gekwetst wordt en als er overtuigingen bestaan die ervoor zorgen dat mensen gekwetst worden, op welke manier dan ook, dan heb jij, als je daarin gelooft tenminste en het je raakt van nabij, de morele verplichting er iets aan te doen... ook hierbij, zo weinig mogelijk emotioneel en zo veel mogelijk effectief zijn in je handelen (als je woedend bent en alleen uit bent op wraak ben je net zo erg als de 'misdadiger')..

een prachtige verhandeling over de woede, over haat en geweld is in Seneca's traktaat 'Over de woede' (De Ira). Ik raad iedereen die wat meer van deze emotie en haar gevolgen voor een mens en voor de wereld wil weten, dat stuk juist te lezen (en ik zou erg blij zijn als het in elk land verplichte literatuur was)

[Light Jr. 0]

Ten eerste, hoewel het er mogelijk niet op lijkt ben ik het best aardig eens met je post

Quote:

"lina" schreef het volgende: vandaar dat ik altijd geloof, dat er geen wezenlijk conflict tussen mij en anderen, zelfs tussen mensen is, maar dat het altijd een conflict is van overtuigingen (in dit geval religieuze, maar dat kunnen ook andere soort overtuigingen zijn)... geweld is alleen gerechtvaardigd als zelfverdediging, op een reeele manier ingeschat... en dat moet juist dáarom met zo weinig mogelijk emotie en vooroordelen gedaan worden, omdat je dan juist fouten maakt, en je jezelf en anderen onnodig nog kan kwetsen...

Mag je je kind volgens jou een pak voor zijn broek geven als het rottigheid uit heeft gehaald?

En een conflict tussen mensen of tussen overtuigingen, komt dat niet op hetzelfde neer? Je kunt een verkrachting uitleggen als een verschil in overtuigingen, als je je best doet...

Quote:

"lina" schreef het volgende: andersom, als er gekwetst wordt en als er overtuigingen bestaan die ervoor zorgen dat mensen gekwetst worden, op welke manier dan ook, dan heb jij, als je daarin gelooft tenminste en het je raakt van nabij, de morele verplichting er iets aan te doen... ook hierbij, zo weinig mogelijk emotioneel en zo veel mogelijk effectief zijn in je handelen (als je woedend bent en alleen uit bent op wraak ben je net zo erg als de 'misdadiger')..

Met dat laatste ben ik het pertinent oneens. Als persoon A een oud vrouwtje mishandelt omdat ze haar tas niet wil afgeven, persoon B dat ziet en vervolgens persoon A een pak rammel verkoopt, is persoon B dan net zo erg als A? Imo niet...

Zeker is het een nobel en goed streven, effectief en beheerst blijven, maar bedenk je wel hoe ontzettend moeilijk dat is in dat soort situaties. De meeste mensen hebben sowieso geen 3e dan kyokushinkai karate oid, de gemiddelde mens zal erg gestressed en emotioneel raken wanneer hij of zij betrokken raakt bij een vechtpartij. Dan beter niks doen en toekijken?

[lina 0]

Quote:

Op woensdag 10 januari 2007 18:18:32 schreef Light Jr. het volgende: Ten eerste, hoewel het er mogelijk niet op lijkt ben ik het best aardig eens met je post [...] Mag je je kind volgens jou een pak voor zijn broek geven als het rottigheid uit heeft gehaald?

ik heb geen kinderen

(overigens heb ik een dodelijke hekel aan onnodig mentaal en fysiek geweld van ouders... door kinderen te bedreigen, chanteren en ze als honden te behandelen, denken ze ze goed op te voeden.. )

Quote:

En een conflict tussen mensen of tussen overtuigingen, komt dat niet op hetzelfde neer? Je kunt een verkrachting uitleggen als een verschil in overtuigingen, als je je best doet...

je bent altijd formeel in conflict... dat betekent dat iemand de rol van misdadiger en/of slachtoffer neemt, en andersom... dat is niet alleen een kwestie van pijn, want ik ben niet in conflict met een ziekte of met het ding waaraan ik een been stoot.. ik heb een persoon nodig wie ik als vijand beschouw, iemand waarvan ik geloof dat die mij bewust kwaad doet.... om een simpel voorbeeld te geven, zag Jezus zijn vervolgers als vijanden? als zijn tegenstanders? het is waar dat zij hem pijn deden, net als iemand die een ander verkracht die persoon pijn aandoet... echter heb je pas een conflict met elkaar als beide partijen elkaar als vijanden érkennen... dus zou Jezus zijn vervolgers straffen uit wraak, en zou een verkracht persoon of persoonlijk zorgen dat iemand terug ervan langs krijgt, of anders als het kan, via de rechter... en anders zou zo'n persoon iemand gewoon blijven vervloeken, haten, en zou die bij het zien van de vijand er tegen tekeer gaan.... (wat overigens bij verkrachting begrijpelijk is, omdat het psychisch erg beschadigend is)

Quote:

[...] Met dat laatste ben ik het pertinent oneens. Als persoon A een oud vrouwtje mishandelt omdat ze haar tas niet wil afgeven, persoon B dat ziet en vervolgens persoon A een pak rammel verkoopt, is persoon B dan net zo erg als A? Imo niet...

alleen even erg indien vanuit een gevoel van wraak en vechtlust... als je boos of kwaad bent op die persoon vanuit een gevoel van onrechtvaardigheid, als je gewoon beschermend optreed, dan is daar niks verkeerd mee.. als je echter veel meer opgaat in een gevoel van 'zo'n slecht mens uitschakelen', dan kun je bijna even kwaadwillig worden (te ver doorgaan in het in elkaar slaan, bijv. ..)... dus het gaat om de motivatie...

Quote:

Zeker is het een nobel en goed streven, effectief en beheerst blijven, maar bedenk je wel hoe ontzettend moeilijk dat is in dat soort situaties. De meeste mensen hebben sowieso geen 3e dan kyokushinkai karate oid, de gemiddelde mens zal erg gestressed en emotioneel raken wanneer hij of zij betrokken raakt bij een vechtpartij. Dan beter niks doen en toekijken?

beter dat doen wat je geweten je zegt.. punt is dat je niet overmand moet raken door emoties, dus dat je of enerzijds helemaal verstijfd wordt door angst, of dat je anderzijds als een wild beest erop los gaat slaan... en tot nu toe gaat het alleen om spontane situaties (daar reageer je meestal met een bepaalde shock en een tekort aan bewust denken, en dat werkt vaak ook) ... hoe zit het met andere vormen van onrecht en leed? moet je alleen als een strijder opkomen in direct nood? met het beheerste streven bedoel ik vooral niet spontane situaties, vormen van leed die al langer duren en misschien niet minder erg zijn...

[Andere Jas 2]

Ik heb laatst in de wijk samen met mijn broertje klappen lopen vangen vanwege een groep van die TMF-smssende wiggers die ruzie zochten. Ik heb niet terug geslagen. Het waren jochies van vijftien met een grote broer vast wel ergens in de wijk, schelden was leuker(ze snapten mijn scheldwoorden niet, meer dan drie lettergrepen kunnen ze niet). Meestal hoef ik neit te vechten, ik heb een uiterlijk wat indruk wekt, meestal hoef ik alleen maar te staan en smerig te kijken. Maar sowieso heb ik besloten om niet terug te slaan als ze mij moeten hebben.

[Raido 0]

Ik ben een opgewonden standje en erg onverwacht-explosief. Sinds ik in MBO-1 bijna een van mijn beste vrienden heb gewurgd omdat hij erg flauw bezig was, ik hem meerder malen vroeg om te stoppen en dat niet deed heb ik er voor gekozen om niet te slaan of te schoppen, of op zo'n manier mijn woede richting mensen te uiten.

Sinds die tijd zijn er computers, veel kranten, borden, bierflesjes en allerhande andere dingen gesneuveld en een hele enkele keer zette ik iets scherps in mijzelf; maaar ik heb nooit meer iemand geslagen bang om door te slaan. Soms heb ik wel wat spijt van die onuitgesproken belofte; zoals gisteravond. Toen mijn vriendin mij quasy-jolig in mijn maag sloeg (ik vroeg er om), en dat er pijn deed.

Toen had ik wel even zin om er goed op los te meppen (en wetende dat ze nóg harder terug slaat, waardoor ik nog gevaarlijke wordt). Kortom, gewoon niet doen. Door zelf die instelling te hebben, heb ik eigenlijk niet echt ruzie meer gehad. Je krijgt terug wat je geeft

Maar ik heb best wel eens de inwendige behoeft om iemand goed af te tuigen in de trein, dronken mannen van 50 ofzo die liedjes brallen

[Light Jr. 0]

Quote:

"lina" schreef het volgende: ik heb geen kinderen

Had ik ook niet verwacht, ik ook niet

Maar dat betekent imho niet dat je geen antwoord kunt geven op die vraag.

Quote:

"lina" schreef het volgende: (overigens heb ik een dodelijke hekel aan onnodig mentaal en fysiek geweld van ouders... door kinderen te bedreigen, chanteren en ze als honden te behandelen, denken ze ze goed op te voeden.. )

Ohh daar heb ik ook een hekel aan, opvoeding is extreem belangrijk, een kind zal waarschijnlijk datgene doorgeven wat het ontvangt.

In de eerste plaats, heel veel liefde en warmte uiteraard maar als een kind echt iets heel vervelends doet, de hond van de buren in de fik zet ofzo, corrigeer ik het zeker wel.

Quote:

"lina" schreef het volgende: je bent altijd formeel in conflict... dat betekent dat iemand de rol van misdadiger en/of slachtoffer neemt, en andersom... dat is niet alleen een kwestie van pijn, want ik ben niet in conflict met een ziekte of met het ding waaraan ik een been stoot.. ik heb een persoon nodig wie ik als vijand beschouw, iemand waarvan ik geloof dat die mij bewust kwaad doet.... om een simpel voorbeeld te geven, zag Jezus zijn vervolgers als vijanden? als zijn tegenstanders? het is waar dat zij hem pijn deden, net als iemand die een ander verkracht die persoon pijn aandoet... echter heb je pas een conflict met elkaar als beide partijen elkaar als vijanden érkennen... dus zou Jezus zijn vervolgers straffen uit wraak, en zou een verkracht persoon of persoonlijk zorgen dat iemand terug ervan langs krijgt, of anders als het kan, via de rechter... en anders zou zo'n persoon iemand gewoon blijven vervloeken, haten, en zou die bij het zien van de vijand er tegen tekeer gaan.... (wat overigens bij verkrachting begrijpelijk is, omdat het psychisch erg beschadigend is)

De vijand de andere wang toekeren, passief blijven, kan ik denk ik wel wanneer er agressie op mij wordt gericht, maar wanneer een makkelijk slachtoffer voor het leven beschadigd wordt dan neemt de woede het over. Als b.v. een oud vrouwtje wordt afgetuigd dan schieten de gevolgen meteen door mijn hoofd, zie ik haar als een bang vogeltje thuis zitten, bang om de deur uit te gaan, voortdurend levend in angst... dan zijn er twee mogelijkheden, of ik barst in tranen uit bij zoveel leed of ik ga volkomen door het lint. De emoties zijn dan te heftig om binnen te houden. Aangezien ik dan het leed wil doen ophouden, zal het optie 2 worden.

Ik denk dat Jezus daar ook zou ingrijpen, net als hij

razend werd toen hij de tempel opschoonde. En ik vind het erg dat men tegenwoordig niets meer durft te doen. Niet meer durft in te grijpen bij onrecht. Uit angst voor de gevolgen. Als je zelf kwetsbaar bent dan begrijp ik dat wel, ik ben dat niet, dus hoor ik wel in te grijpen.

Quote:

"lina" schreef het volgende: alleen even erg indien vanuit een gevoel van wraak en vechtlust... als je boos of kwaad bent op die persoon vanuit een gevoel van onrechtvaardigheid, als je gewoon beschermend optreed, dan is daar niks verkeerd mee.. als je echter veel meer opgaat in een gevoel van 'zo'n slecht mens uitschakelen', dan kun je bijna even kwaadwillig worden (te ver doorgaan in het in elkaar slaan, bijv. ..)... dus het gaat om de motivatie...

Dat is idd ook niet goed... maar even erg? Naar mijn mening niet, al is dat weer anders als je iemand invalide slaat of erger...

Quote:

"lina" schreef het volgende: beter dat doen wat je geweten je zegt.. punt is dat je niet overmand moet raken door emoties, dus dat je of enerzijds helemaal verstijfd wordt door angst, of dat je anderzijds als een wild beest erop los gaat slaan... en tot nu toe gaat het alleen om spontane situaties (daar reageer je meestal met een bepaalde shock en een tekort aan bewust denken, en dat werkt vaak ook) ... hoe zit het met andere vormen van onrecht en leed? moet je alleen als een strijder opkomen in direct nood? met het beheerste streven bedoel ik vooral niet spontane situaties, vormen van leed die al langer duren en misschien niet minder erg zijn...

Met dat laatste ben ik het zeker eens. Het is ook mijn streven om zo veel mogelijk leed te verminderen. Al doe je nooit zoveel als je zou kunnen doen.

Maar voor die vormen heb je geen geweld nodig, dus die staan imo niet zo zeer ter discussie. Al is het wel goed om ze te noemen omdat je die vaker tegen komt dan kortdurende, explosieve vormen van leed. Logisch ook, gezien de tijdsschaal, het is waarschijnlijker om langer durende processen tegen te komen.

Overigens: als je haat helemaal wilt uitbannen moet je ook de haat niet haten maar het proberen te doorgronden, begrijpen.

De angst voor het te ver doorslaan zoals Harm-Jan het beschrijft heb ik ook btw.

Verder was ik vroeger ook een driftkikker maar ben ik tegenwoordig stukken rustiger.

[LaRosa 0]

Ik vind geweld in elke instantie een teken van zwakte. Zowel verbaal als fysiek. Ik voel het ook altijd als een vernedering als ik me tot woede laat verleiden; ik vind dat ik daar boven moet staan.

Ook een vorm van ijdelheid: als iemand naar naar mij doet en ik kan met opgeheven hoofd, zonder te reageren voorbijlopen, voelt dat als een overwinning. Niet fraai, maar voor mijn gevoel toch beter als slaan.

[PiB 0]

Quote:

Op donderdag 11 januari 2007 17:52:35 schreef LaRosa het volgende: Ik vind geweld in elke instantie een teken van zwakte. Zowel verbaal als fysiek. Ik voel het ook altijd als een vernedering als ik me tot woede laat verleiden; ik vind dat ik daar boven moet staan.

Dat vind ik dan weer een van het type grasrokersnonsens. Agressie, in alle vormen, is misschien niet goed, maar als je iemand eens een opdoffer geeft, ben je niet direct zwak of zo. Je bent hooguit dom omdat je de verkeerde oplossing zoekt (hoewel dat niet eens altijd het geval is; agressie kan wel degelijk een oplossing zijn).

Over je heen laten lopen is zwak, onnodig agressief zijn is meestal gewoon dom.

[Mr. Emilio 0]

Quote:

Op donderdag 11 januari 2007 18:19:18 schreef PiB het volgende: [...] Dat vind ik dan weer een van het type grasrokersnonsens. Agressie, in alle vormen, is misschien niet goed, maar als je iemand eens een opdoffer geeft, ben je niet direct zwak of zo. Je bent hooguit dom omdat je de verkeerde oplossing zoekt (hoewel dat niet eens altijd het geval is; agressie kan wel degelijk een oplossing zijn). Over je heen laten lopen is zwak, onnodig agressief zijn is meestal gewoon dom.

Goede analyse.

[Light Jr. 0]

Geweld is vaak een uiting van machteloosheid. Als je het verbaal niet redt kun je de neiging krijgen om terug te vallen op primitievere middelen.

Als iemand agressief is en je negeert die persoon totaal op een zelfverzekerde manier laat je duidelijk blijken dat je er boven staat. Dat is waar LaRosa het over heeft, en dat is heel wat anders dan over je heen laten lopen hoor.

[PiB 0]

Ik zeg ook niet dat LaRosa over zich heen laat lopen. Integendeel, ik denk dat wat zij wil doen juist een van de betere manieren is. Maar dat agressie (zowel fysiek als verbaal) zwak zou zijn, daar ben ik het niet mee eens. Zwak en dom of zwak en primitief zijn iets totaal anders.

[Light Jr. 0]

Het ligt er aan wat je als zwak beschouwt. Een body builder van 140kg ziet er niet zwak uit, maar waarom denk je dat ie al die spieren nodig heeft?

Hoe sterker je bent, hoe minder vaak je je zult hoeven bewijzen en hoe minder je hoeft te vechten vanwege je kracht, reputatie en uitstraling.

Ook is zelfbeheersing een kenmerk van kracht. Volledige controle hebben, zowel over jezelf als over de situatie.

[Ka 0]

Quote:

Op woensdag 10 januari 2007 19:01:29 schreef lina het volgende: [...] (overigens heb ik een dodelijke hekel aan onnodig mentaal en fysiek geweld van ouders... door kinderen te bedreigen, chanteren en ze als honden te behandelen, denken ze ze goed op te voeden.. ) [...]

Honden kun je, vind ik, het best opvoeden door vooral conflicten zoveel mogelijk uit de weg te gaan en je te gedragen als de haan uit het verhaal. Wanneer mijn hond mij weer zit uit te dagen en aan mijn trui loopt te trekken (Mechelse herder), kan ik twee dingen doen: kwaad worden en hem een klap geven, met als gevolg dat ze nog erger tekeer gaat, of haar wegduwen en negeren, met als gevolg dat ze probeert ander gedrag te vertonen waar ze wel de aandacht voor krijgt. Natuurlijk is een hond opvoeden niet hetzelfde als een kind, maar ik denk dat het goed zou zijn als iedereen voor ie kinderen nam, eerst een hond zou opvoeden. Ik heb zelf geen kinderen, maar als ik die opvoedprogramma's voor kinderen op tv zie die vaak voor resultaat zorgen, zie ik zeer grote overeenkomsten met de manier waarop je met honden om moet gaan om goed resultaat te krijgen. Dus ook honden zou je normaal moeten behandelen!

Wat een leuke verbinding is naar mijn mening om de spreekwoordelijke menselijke honden normaal te behandelen

(sorry honden). Vorig jaar werkte ik in een cafe. Toen ik er net werkte, dacht ik in eerste instantie dat het me nooit zou lukken mensen die te veel gedronken hadden en andere klanten lastig zouden vallen het cafe uit te zetten. Op een dag kwam er een vrij agressieve vent binnen. Eerst gedroeg hij zich nog redelijk, maar op den duur begon hij zich steeds lastiger te gedragen. Die vent was veel groter en breder dan mij, maar ik vond toch dat hij moest vertrekken. Het blijkt dat als je net doet of je heel erg zeker in je schoenen staat en heel rustig een aantal maal vertelt dat hij het cafe moet verlaten, hij luistert. Eventueel loop je ,mee om te laten zien waar de uitgang is. En sindsdien heb ik al vele malen mensen het cafe uitgezet, zonder ook maar een probleem. Hoe agressiever je reageert, hoe slechter men luistert.

Helaas werkt dit natuurlijk niet altijd. Ik ben ook eens van mijn fiets getrapt door 2 onbekenden, die nadat ik rustig opstond en rustig vroeg waarom ze dat deden mij nogmaals trapten en daar een tijdje mee doorgingen tot ze er genoeg van hadden en weer weg gingen. Maar hoe je reageert maakt in die situaties vaak toch niet uit vermoed ik; je bent toch machteloos.

Een ander grappig voorbeeld vind ik zelf, (op het moment zelf vond ik dat wat minder grappig) was toen ik een keer 's nachts onderweg was naar mijn werk en tegengehouden werd door een grote groep jongeren die mij mijn portemonnee afhandig maakte. Zwaar klote, maar toen ik vroeg "Ah joh, kom op, geef me mijn portemonnee terug..." Gaf een van hen mijn portemonnee terug! (uiteraard was het geld eruit, gelukkig maar 10 euro, en ik had wel al mijn pasjes en dergelijke!) Ik vroeg ook nog of ze mijn geld terug wilden geven, maar toen kwamen ze zo dreigend op me af, dat ik dacht dat het beter was om te gaan.

[Mr. Emilio 0]

Quote:

Op donderdag 11 januari 2007 18:29:18 schreef Light Jr. het volgende: Geweld is vaak een uiting van machteloosheid. Als je het verbaal niet redt kun je de neiging krijgen om terug te vallen op primitievere middelen. Als iemand agressief is en je negeert die persoon totaal op een zelfverzekerde manier laat je duidelijk blijken dat je er boven staat. Dat is waar LaRosa het over heeft, en dat is heel wat anders dan over je heen laten lopen hoor.

En de corrigerende tik dan? Ik ben vaak genoeg het "lijdend voorwerp" geweest en ik heb er geen scade aan over gehouden en ben er ook niets slechter door geworden. Mijn ouders waren verre van mishandelaars en gebruikte de tik ook niet als een uiting van machteloosheid.

[PiB 0]

Quote:

Op donderdag 11 januari 2007 18:38:00 schreef Light Jr. het volgende: Het ligt er aan wat je als zwak beschouwt. Een body builder van 140kg ziet er niet zwak uit, maar waarom denk je dat ie al die spieren nodig heeft? Hoe sterker je bent, hoe minder vaak je je zult hoeven bewijzen en hoe minder je hoeft te vechten vanwege je kracht, reputatie en uitstraling. Ook is zelfbeheersing een kenmerk van kracht. Volledige controle hebben, zowel over jezelf als over de situatie.

Ja, natuurlijk, allemaal helemaal mee eens, maar wat is nu je punt? Wat was er mis met mijn posts? Volgens mij heb je een prachtige stropop gebouwd, maar vergeet je niet dat het maar een stropop is? Dank je.

[Lopting 0]

Light Jr., je noemde Jezus die de oneerlijke handelaren en dierenbeulen uit de tempel smeet, en zei vervolgens dat jij niet zo goed kon oordelen als Jezus.

Ik zelf denk dat het belangrijkste doel dat Jezus voor ogen had was om ons, de mensheid, te léren oordelen, zodat we niet steeds dezelfde vergissingen begaan. Men nam dat hem niet in dank af, maar ook al wilde men hem vermoorden, hij hield voet bij stuk. Het is hem zijn dood geworden, maar laten we alsjeblieft goed onthouden wat hij ons geleerd heeft. Alleen dan kunnen we voorkomen dat we de zonden begaan, die zonden waarvoor hij gestorven is, om ons te leren dat we die juist níét moeten begaan.

Agressie is goed. Agressie in zichzelf is een verdedigingsmechanisme; iets dat ons in staat stelt onszelf en onze naasten te beschermen tegen direct gevaar. Maar misbruik het niet; het is niet bedoeld om te doden, niet bedoeld om te mishandelen. Als iemand je aanvalt, mag je terugslaan. Maar het is niet goed om die iemand te mishandelen nadat je het gevecht al gewonnen hebt. Wrok en wraak kennen geen plek in de liefde, maar woede en agressie wel. Omdat deze gevoelens soms nodig zullen zijn om anderen te beschermen. Nee, Jezus zelf verzette zich niet tegen zijn gevangenschap. Hij was meer dan wijs genoeg om te beseffen dat zijn gevangennemers niet de schuld droegen; zij volgden enkel commando's die ze moesten volgen, wilden ze niet gedood worden. Door hen te bevechten zou hij zichzelf niet kunnen redden, maar wel veel onnodig leed berokkenen, iets dat totaal niet zijn manier was. Maar zoals we in over de tempel kunnen lezen heeft hij wél agressief opgetreden tegen de mishandelende handelaren en zwendelaars. Hierbij heeft hij geen onnodig leed veroorzaakt, niemand werkelijke schade aangedaan, maar wel het leed van de dieren die voor veel geld werden verkocht om leven verbrand te worden gestopt.

[Light Jr. 0]

Quote:

"Mr. Emilio" schreef het volgende: En de corrigerende tik dan? Ik ben vaak genoeg het "lijdend voorwerp" geweest en ik heb er geen scade aan over gehouden en ben er ook niets slechter door geworden. Mijn ouders waren verre van mishandelaars en gebruikte de tik ook niet als een uiting van machteloosheid.

Als je ouders je een corrigerende tik geven, is dat dan uit agressie? Ik denk het niet.

Quote:

"PiB" schreef het volgende: Ja, natuurlijk, allemaal helemaal mee eens, maar wat is nu je punt? Wat was er mis met mijn posts? Volgens mij heb je een prachtige stropop gebouwd, maar vergeet je niet dat het maar een stropop is? Dank je.

Je bent het er niet mee eens dat agressie zwak is. Vaak is het dat wel, komt het voort uit zwakte. In de meeste gevallen, denk ik. Niet altijd, er zijn maar weinig dingen die altijd zo zijn.

Ik zou graag wat voorbeelden van je horen, wanneer jij vindt dat agressie niet zwak is. En wanneer het dom is, maar niet zwak.

Over de post van Lopting denk ik nog even na

[de vegaloog 0]

Quote:

Op donderdag 11 januari 2007 18:42:00 schreef Mr. Emilio het volgende: [...] En de corrigerende tik dan? Ik ben vaak genoeg het "lijdend voorwerp" geweest en ik heb er geen scade aan over gehouden en ben er ook niets slechter door geworden. Mijn ouders waren verre van mishandelaars en gebruikte de tik ook niet als een uiting van machteloosheid.

Tja... als jij míjn kind was... zou ik óók slaan!

[PiB 0]

Quote:

Op donderdag 11 januari 2007 19:43:27 schreef Light Jr. het volgende: [...] Je bent het er niet mee eens dat agressie zwak is. Vaak is het dat wel, komt het voort uit zwakte. In de meeste gevallen, denk ik. Niet altijd, er zijn maar weinig dingen die altijd zo zijn. Ik zou graag wat voorbeelden van je horen, wanneer jij vindt dat agressie niet zwak is. En wanneer het dom is, maar niet zwak. Over de post van Lopting denk ik nog even na

Ik moet bekennen dat ik vrijwel nooit heb meegemaakt dat iemand uit zwakte agressief wordt. Maar als jij daarvan zoveel voorbeelden hebt hoor ik ze graag.

Toen ik lang geleden nog op de middelbare school zat (), kwam ik in een andere klas terecht. Er waren meer nieuwe mensen in die klas. Een van hen was nogal klein, dik en slim, kortom: een ideaal pispaaltje. Daar kwam hij na een tijdje zelf ook achter, merkte dat de normale dingen niet werkten en hoekte vervolgens tijdens gym een van de pesters tegen de grond. Ze zijn geen vrienden geworden, maar het pesten was verleden tijd.

Ander voorbeeldje: iemand werd erg kwaad op een stelletje hangjongeren (=overlast) en na wat geduw slaat hij. Teken van zwakte? Neuh. Dom? Jazaker!

Zwak zijn betekent met een boog om de problemen heen lopen. Dat je een probleem verkeerd aanpakt (bijvoorbeeld met agressie) betekent dus niet dat je zwak bent.