Manjafiek

Nou dat vraag ik mezelf dus af doordat anderen mensen zo kritisch reageren op mijn nieuwsberichtje . Als ik zeg dat ik er over nadenk om lid te worden dan krijg ik van bijna iedereen in mijn omgeving een reactie van: waarom dan? En daardoor ben ik erover na gaan dneken en kan ik met niet anders komen dan: "omdat het zo goed voelt". Maar dat is een beetje een vreemde opmerking als ik dat antwoord geef. Niet dat het me iets zou moeten uitmaken wat anderen denken...maar toch.

Wat maak ik allemaal los . Ik ben gedoopt, heb mijn communie gedaan en vormsel in de tijd dat ik aangesloten was bij de RKK. Vanaf mijn tiende (communie)liep ik netjes mee met voor het avondmaal. Na mijn basisschool (RK) ben ik naar een openbare school gegaan en is het lichtje bij mij uitgegaan (om maar even kort door de bocht te zijn). Sinds ruim een jaar ben ik weer in aanraking gekomen met geloof. Sinds september volg ik een fundamentencursus. Ik voel mij erg thuis bij de gemeente die ik nu bezoek. Het is een behoorlijk vrije gemeente als ik dat zo kan omschrijven. De kerk van de Naza

Ja, dat snap ik zover. Maar waarom dan lid worden? Je kunt namelijk ook bij elkaar komen zonder lid te zijn. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het aannemen van je verantwoordelijkheden en het aannemen van de gedahcten van een gemeente?

Hoihoi, Ik ben nu sinds september dit jaar bezig met het Christenlijk geloof. Ik volg een soort Alpha cursus en ga regelmatig naar de kerk. Ik lees iedere dag wel iets over de bijbel of luister naar studies op mijn mp3 speler. De laatste tijd vraag ik mezelf wel eens af of het een goed idee is om lid te worden. Dat speelt zich dan zo in mijn hoofd af. Als ik erover begin tegen andere mensen krijg ik continu dezelfde vraag: waarom? Wat is de meerwaarde van het lidmaatschap? Ik kan er tot mijn eigen verbazing geen goed antwoord op geven. Als ik een antwoord geef krijg ik een weerwoord dat ve

Goedemorgen iedereen. Ik had eigenlijk nooit last van bijgeloof omdat ik niet over het leven nadacht. Sinds dat ik met het geloof bezig ben en de bijbel lees heb ik er last van gekregen. Eigenlijk heel vreemd...of niet...daar ben ik nog niet uit. Wat ik wel weet is dat ik met de dag leer en ook steeds minder angstig wordt...dus dat is een goed teken. Ik snap nu ook dat ik het boek Openbaringen, in mijn ogen tenminste, niet letterlijk moet lezen maar spiritueel. Daar ging ik in eerste instantie al de mist mee in. De eerste keer dat ik het boek las dacht ik dat het voor ons bedoelt was in d

Dankjewel.

Ja, ik denk zeker dat jullie gelijk hebben. Waarom ik me toch angstig voelde komt denk ik doordat ik nog 'jong' ben in mijn geloof. Ik moet nog zo ontzettend veel groeien. Ik denk dat ik me nog niet voor 100% aan God durf te geven. Ik wil hem wel helemaal toelaten in mijn leven maar weet eigenlijk nieteens wat mij tegenhoud...ik heb alleen het idee dat er 'iets' is dat zorgt voor twijfels. Die ik helemaal niet wil hebben.

Hoihoi, Ik blijf ermee zitten en dus wilde ik het even opschrijven. Bijgeloof of geloof. Afgelopen vrijdag was het de dertiende. Voor veel mensen heeft dit met bijgeloof te maken en niet zozeer geloof. Al lees je op wikipedia dat het te maken zou kunnen hebben met de dag dat Jezus gekruisigd is (vrijdag). Ik ben benieuwd wat jullie van dit soort bijgeloof vinden? Voor mij persoonlijk: voordat ik zelf christen was had ik helemaal niks met bijgeloof. Ik geloofde niet in vrijdag de dertiende en liep gewoon onder een ladder door, aaide de zwarte kat van de buurvrouw en was er totaal niet m

Ik ben nieuw hier op dit forum . Ik heb me al voorgesteld in het portaal topic (daar kan je dus meer lezen over mijn achtergrond). Op dit moment volg i kee nfundamenten studie in de kerk van de nazarener. Ik ben wel nieuwsgierig of er meer mensen hier zitten die daar naartoe gaan?