Jalikaatje

Wow, da's wel een duur foutje dan (zegt de dame die zelf 3 keer afrijden nodig had voor het mooie pasje)

Volgende keer een beetje focus, dan moet het wel lukken denk ik

Enorm, maar vind het ook doodeng...

Heb jij zoveel gewerkt deze week?

Ongeveer 25 geloof ik.

Begin ik echt zo laat met school als ik zeg dat mijn academisch jaar op 20 september begint?

Welkom

Is dat een band, stroming of liedje?

Even opgezocht, dat is een beetje de muziek waarbij ik me afvraag of mijn gehoorapparaten storen

Lastig, veel muziek ken ik niet. In onze kerk wordt alleen Opwekking gezongen en af en toe komt het wel een beetje mijn strot uit Dan merk ik dat een beetje op de automatische piloot aan het zingen ben, het draagt niet meer bij aan mijn geloofsleven. Er zitten ertussen die ik prachtig vind, maar veel is erg ik-gericht of hebben 4x hetzelfde refrein. Hetzelfde voor Hillsong: soms mooi, vaak hetzelfde. Meer lekkere meezingers voor in de auto, maar toch minder in de kerkdienst.

Wat ik wel mooi vind, tja... Ik ben nogal eenkennig geloof ik, ik zoek vanalles op youtube. Dan kom ik iets tegen van Matthijn Buwalda ofzo wat me wel aanspreekt, maar niet echt meer dan een paar liedjes uit de collectie. Dat is bij de meeste artiesten wel zo: sommige vind ik mooi, maar de rest eigenlijk snel 1 pot nat.

Dus wie tips heeft over wat mij misschien aan zou spreken, kom maar op

Och, ik dacht ook niets in de kerk te vinden en nu ben ik verloofd met een jongen uit mijn jeugdgroep die ik notebane al jaren kende zonder dat er verliefdheid in het spel was. Er zijn in kerken redelijk vaak (ligt eraan hoe actief de kerk ik) kringen, bijbelstudie avonden, bijeenkomsten voor het een of het ander buiten de zondagdienst om. Je kunt er mensen tegenkomen in taakgebieden wanneer je mee gata helpen die je anders nooit echt zou leren kennen.

Daarnaast is mijn overtuiging dat God een hele goede Matchmaker is die zal zorgen dat er op de goede tijd de juiste mensen langskomen

Ik ga over drie weken weg en zie een groot onbekend gat Een land dat ik niet ken, een uni waar ik nooit geweest ben, geen bekenden die me coachen... Moet toch wel even slikken nu Ben daar als ik 2 jaar verkering heb, jarig ben, kerst, sinterklaas, oud en nieuw... Terwijl ik best een familiemens ben.

(ik zie er ook het grandioze avontuur wel van in, maar nu heb ik even een koud-watervrees aanval denk ik)

Whoa, ik zou dus echt zo hard krijsen!! Ik ben dan echt als een kat in het nauw, ik spring en gil en vlieg tegen de muren op als er onverwacht zo'n griezel te dichtbij komt

Volgens mij zit er iets van Pokon in mijn shampoo... ik ben pas naar de kapper geweest en het is nu al weer centimers gegroeid.

Gelukkige verjaardag!

Wauw, echt prachtig Esther (zowel jullie samen als je jurk)! En gave achternaam

GEEN GEZICHT!!

Ik sta in de rij en het is heerlijk, elke dag een stapje dichterbij Geen seconde spijt dat we samen in de rij zijn gaan staan!

Gefeliciteeeeeeerd

Op donderdag 12 augustus 2010 14:04:35 schreef Olorin het volgende: Iria en ik hebben vanaf vandaag precies officieel een half jaar een relatie. En wat mij betreft komen er nog een stuk of 200 halve jaartjes bij.

Whoa! Wat snel af, het leek wel gisteren dat jullie ons het goede nieuws hebben verteld

Blij dat het zo goed gaat

Ja, dat herken ik wel! Dat ik dan, als ik mijn ogen weer open doe ik ineens weer 'terug ben', niet op een zweverige manier, maar alsof je even op een andere locatie bent geweest.

Ik bid ook 'uit de losse pols', maar probeer alle toonaarden terug te laten komen. Dankzeggen, lofprijzen, zonden opbiechten, bidden voor persoonlijke zaken, bidden voor anderen. Soms bid ik heel lang voor iedereen die ik ken en soms bid ik vanalles voor mezelf. Verschilt een beetje per keer Ik merk wel dat sinds ik die toonaarden hanteer (in het begin wel even wennen, nu is het automatisme) mijn gebeden wat 'completer' zijn.

Vaak zeg ik 'amen' als afsluiting, maar zodra ik ga liggen om te slapen bid ik toch nog een beetje door. Ik voel me altijd zo rot als ik al biddend in slaap val (dus zonder af te sluiten halverwege een gesprek ik slaap vallen), maar niet als ik al een keer amen heb gezegd. Hmmm, klinkt wel een beetje maf als ik het zo opschrijf.

Gebed kan mij soms heel emotioneel maken en soms onaangeroerd laten. Er zijn momenten dat de tranen over mijn wangen stromen als ik aan het dankzeggen ben, soms voel ik me nog hetzelfde als voordat ik begon te bidden, soms ben ik gefrustreerd en lijkt het niet te lukken. Regelmaat helpt mij heel erg, maar ik ben er niet gedisciplineerd in. Ik probeer elke avond voor het slapen te bidden, maar vaak ook overdag. Op de fiets, op mijn werk, in pauzes, onderweg met ov. Dan praat ik in gedachte met God.

Wat ik nu probeer is bidden voor mensen die ik absoluut niet mag. Zo wil ik mijn persoonlijke wrok de kop indrukken, als je voor iemand blijft bidden wordt het na een tijdje moeilijker om negatief tegenover hem/haar te staan. Pfff, ik vind het niet makkelijk, maar ik hoop dat het gaat werken.

Hm, beetje rommelige post zo geloof ik. Ik brei er maar eens een einde aan

Dat vraagt om een foto

Hahaha, geniale foto

Na een middage op trouwforum.nl (heeeeeerlijke site!) zie ik het al wat zonniger. Leuke budgettips zonder in je dag te hakken, maar gewoon alle kleine beetjes helpen. En veel links naar sites, ik heb echt nog dagenlang surfplezier zo

Oh, dat had ik nog niet eens bedacht! Nou ja, ik geloof er gelukkig toch niet in

Lieve en praktische reactie, thanks

We gaan idd niet besparen op gasten (ik vind dat je dat niet kunt maken, wel tante A uitnodigen, maar tante B niet ) Het is voor mij inderdaad een kwestie van accepteren dat hij nu de financiële lasten draagt en dat dit later ook best nog even zo kan zijn (ik moet nog een jaar studeren als we getrouwd zijn). Nu ben ik niet zo'n vrouw die roept dat ze geen man nodig heeft om haar te onderhouden omdat vrouwen ook even sterk zijn, blabla.... En ik weet heus wel dat ik later meer ga verdienen en dat ik bijv. veel meer bij kan dragen voor een koopwoning later. Ik weet een hoop met mijn verstand, maar het moet nog even inzinken naar mijn hart geloof ik.

En ik heb ook zeker wel zin in de dag zelf, ik wordt al hyper als ik aan trouwjurken passen denk We hebben ook al leuke ideeën van andere bruiloften gejat (beter goed gejat dan slecht bedacht). En we hebben een geweldige ceremoniemeester(es) dus dat is ook al een pak van mijn hart. Ik moet gewoon niet zo mutsen en accepteren dattie zoveel van me houdt dat hij dit allemaal wil doen voor ons.

Mwah, burgelijk huwelijk valt wel mee. Het is meer de receptie en diner waar dingen ineens een nul te veel naar mijn zin krijgen... We nemen geen trouwauto, mijn jurk wordt waarschijnlijk gewoon gehuurd (anders loopt ie ook maar zo te verstoffen in de kast) en we gaan echt geen gekke dingen doen. Maargoed, zoals al gezegd, we hebben ruim begroot ('maak van die 100 maar 200, weten we zeker dat we niet uitlopen') en geen rekening gehouden met dingen die ouders misschien als cadeau zouden willen geven.

Waar je het meeste aan kwijt bent is eten (lunch en diner) en dan dingen als de ringen of het burgerlijk huwelijk. Ik plaats daar liever geen bedragen over, is toch een gevoelig issue.

Nu hebben wij er al voor gekozen om niet jan en allemaal mee te laten eten, maar dat in besloten kring te doen met mensen die dicht bij ons staan. Punt is: ik heb er daar meer van. Ik ben toch wat meer verschillende plekken de wereld in gegaan en heb daar veel waardevolle vriendschappen aan over gehouden. Mijn familie is ook aanzienlijk groter dan de zijne (waar hij 1 zus heeft, heb ik aan zussen+aanhang+kids 8 stuks).

Daarnaast heb ik nooit goed kunnen behappen dat iemand grote bedragen uit wil geven voor mij. Ik weet niet, het voelt zo... vreemd. Ik ben gewoon een muts denk ik. Hij wil heel graag zijn spaargeld hiervoor gebruiken. En het is echt geen groot event, we houden allebei niet van al te veel gedoe. Gewoon een hele gave dag, als begin van iets veel mooiers wat daarna komt.

Maargoed, we hebben nu ook verschrikkelijk ruim begroot hoor, het moet denk ik gewoon even bezinken.

Pfff, we hebben een begroting gemaakt Wat is trouwen toch vreselijk duur zeg. Mijn lief heeft gespaard en popelt om er een mooie dag van te maken. Ik wil dat ook, maar vind het zo verschrikkelijk dat ik niet echt mee kan dragen in de kosten. Ik weet wel dat het later wel recht zal trekken... Nu ben ik student en hij werkt al een paar jaar fulltime. Maar toch, ik blijft geld een naar iets vinden.

De knoop is doorgehakt: we gaan twee dagen eerder trouwen. Mijn broertje heeft dikke vette mazzel dat we nog niets hadden vaststaan en bereid waren om te schuiven. Wel gelijk gezegd: dit is het matje. De rest moet maar gewoon lekker voor ons gaan schuiven, want wij blijven zitten waar we zijn

Op zich wel mooi, we zijn ook op een 22e verloofd en nu gaan we ook op een 22e trouwen (ook al is het in een andere maand). Morgen een serieus aan de slag met begroting en gastenlijst zodat we een beetje weten waar we aan toe zijn.