Mirvera

Misschien is het boek "Jezus feit of fictie" van Josh McDowell iet voor je om te lezen ?

"In zijn verzet tegen het christendom stuitte Josh McDowell op argumenten die hij van zijn kant onmogelijk kon weerleggen en die tenslotte voor hem het overtuigende bewijs leverden dat Jezus inderdaad mens-geworden God was. In dit boek beschrijft Josh McDowell enkele van de meest doorslaggevende argumenten die ertoe geleid hebben zijn sceptische houding ten opzichte van de Godheid van Jezus Christus te herzien."

Is op bol.com te krijgen voor Eur 7,50 tweedehands zie ik.

Als je nu al direct vragen hebt, kun je me ook mailen hoor. Ik help je er graag mee ( zie mijn profiel )

Een heel goed boek, geschreven vanuit een christelijk standpunt, is "Als het licht duisternis is" van Rianne van der Smitte.

Ik kijk redelijk veel tv, voornamelijk films en er zijn ook een aantal series die ik volg zoals CSI.

Onder dezelfde voorwaarden wil ik ook wel meedoen.

Niet gelovig - christen is ook mijn verhaal.

Ik heb wel een aantal kruisjes als kettinkje.

Zo'n afbeelding als hierboven vind ik erg mooi

Ik hou van kitch

Mijn advies is om geen 'bewijzen' te zoeken om te geloven, maar om de evangeliën te lezen en vooral over de woorden van Jezus na te denken.

Dat heeft mij vorig jaar tot geloof gebracht. Ik was serieus op zoek naar Jezus en wat hij heeft gezegd. Hier heb ik veel over gelezen en lang over nagedacht, en diep van binnen wist ik dat ik de waarheid had gevonden.

Ik ben van mening dat je iemand niet kunt overtuigen om te geloven, maar als iemand zelf Jezus zoekt, zal Hij zich zeker laten vinden.

Ja precies, met die bedoeling/gedachte heb ik de posters van Jezus opgehangen.

En het is mooi om te zien hoe familie/vrienden erop reageren.( omdat die geen van allen gelovig zijn ) Soms kijken ze van

Maar soms vinden ze de poster ook heel mooi of vragen erover. Dan is het een mooie gelegenheid om iets te vertellen ( zoals bv Jezus die aan de deur klopt, die poster ).

Ja, klopt, over dat gebod heeft Packer het.

Hallo,

Een half jaar geleden heb ik een paar mooie posters van Jezus gekocht die nu in mijn huis hangen.

Nu lees ik \"God leren kennen' van J.I. Packer waarin een heel hoofdstuk staat over het niet mogen hebben van afgodsbeelden, in welke vorm dan ook en voor welk doel dan ook ( dus ook niet omdat je het alleen erg mooi vind )

Hoe denken jullie daarover ??

Bedankt voor je reactie Weet ik in ieder geval al dat het niet overal zo is.

Toen ik mij liet dopen kreeg ik een 'mentor' ofwel 'aanspreekpunt'. Een heel lief mens hoor, maar ze neemt de taak wel erg serieus. Als ik niet in de dienst ben, vraagt ze gelijk waar ik was. Ik wil gewoon eens weg kunnen blijven zonder dat ik me moet 'verantwoorden'.

En ze komt wel eens onverwacht langs, laatst om kwart voor 10 's avonds !.. Met een bloemetje omdat ik een nieuwe baan had. Heel goed bedoeld dus, maar iets overdreven.

Ja, inderdaad, laatst heb ik een onderwerp netjes afgekapt en zei dat ik daar geen vragen over wilde.

Ook bv met kerst was ik uitgenodigd bij een familie samen met een paar anderen. Maar dan ben je gelijk een 'groepje' en wordt er verwacht dat je steeds bij elkaar zit in de dienst. Ik zou eens ergens anders zitten en er werd gelijk gevraagd : wil je niet naast die en die zitten ?

Het zijn maar kleine dingen misschien, maar ik voel me er niet prettig bij.

Ja, misschien toch eens aangeven.. goed over denken hoe ik dat ga doen dan....

Hallo,

Een jaar geleden ben ik lid geworden van een Baptistengemeente. Voorheen was ik niet gelovig.

Dus ook het deel uitmaken van een gemeente is nieuw voor mij.

In het begin vond ik het erg gezellig, maar nu een jaar later vind ik het erg beklemmend worden. Mensen zijn erg nieuwsgierig en zijn ook, in mijn ogen, overdreven betrokken bij me. Onverwacht bezoek etc. Er kan niks gebeuren in mijn leven of ze zitten er bovenop.

Ook vind ik het moeilijk om persoonlijke dingen tegen ´iedereen´ te vertellen. Zoals bv in een Bijbelgroep. Dat is toch allemaal heel persoonlijk. Zo werd ik door de voorganger in de Alphacursus voor het blok gezet om over mijn ´paranormale verleden ´ te praten. Ik heb besloten me niet bij een Bijbelgroep aan te sluiten. Met een paar mensen kan ik heel goed opschieten en die vertel ik veel.

Ik wil graag wat meer afstand, ik vertel minder over mezelf etc.

Hoe staan jullie hier tegenover

Ps. bij het aanmaken van dit topic kon ik geen vraagtekens plaatsten etc. Nu wel.

Mijn vraag is dus eigenlijk of dit in alle gemeenten zo gaat ? Is het iets waar ik aan moet wennen ?

Hallo,

Ik ben ook nieuw hier en kom me even voorstellen. Hoewel ik geen jongere meer ben, 36, hoop ik dat ik hier toch terecht kan met wat vragen.

Vorig jaar maart heb ik mij bekeerd en ben lid geworden van een Baptistengemeente waar ik ook gedoopt ben 3 maanden later.

Ik ben niet gelovig opgevoed. Dus alles was nieuw voor mij. Nu een jaar later zit ik met wat dingen die ik het liefst niet aan mensen in mijn gemeente vraag. Om niemand tegen de schenen te schoppen zeg maar.