Jta

oh neej zo is het niet bedoeld hoor. Ik bedoel het meer zo van: mijn ex is echt anti-geloof. Dus heb het idee dat voor mij persoonlijk dat niet goed is. En dan heb ik meer aan een gelovig iemand, of iemand die mijn geloof respecteert

Liefs Jantina

Op vrijdag 31 oktober 2008 16:14:48 schreef Stukje 2 het volgende: [...] Het lijkt er bijna op dat je hier een waarde-oordeel geeft over wel of niet gelovig zijn, dus dat je per derinitie gelukkiger zult zijn met een gelovige partner dan met een nietgelovige. Ik denk dat het belangrijk is dat je over alles kunt praten, of je nou gelovig bent of niet. Ongelovig zijn betekent niet onwetend zijn en ongelovig zijn betekent ook niet dat je ANTI-gelovig bent. (Je merkt, ik voel me een klein beetje aangevallen, maar ik neem aan dat je je commentaar niet als zodanig bedoelde ) Groetjes Stukje 2 (ook namens Stukje 1)

Bedankt allemaal voor jullie ervaringen en adviezen. Het geeft nu toch meer een bepaalde rust. En ik zal gewoon geduld moeten hebben denk ik. Wat ook gezegd is, mijn weg is bij God allang bekend. En ik zal vanzelf wel ondervinden wat die weg moet zijn. Diep van binnen zegt mijn gevoel dat ik wel de goede keus heb gemaakt, dat ik ooit toch gelukkiger zal zijn met een gelovige jongen. En als ik dat als vooruitzicht me ga voorstellen, krijg ik er helemaal zin in.

Echt super bedankt allemaal!

Liefs Jantina

Hahaha, ik kan wel fierljeppen

Maar helaas worden we niet op die manier gedoopt! Dat zou wat wezen haha.

Liefs Jantina

Nee, das waar. Alleen krijg ik het idee soms, dat ik nu de ware laat lopen.. gewoon zo'n dilemma.. Aan de ene kant wil ik hem wel, aan de andere kant juist niet..

Mooi gedicht, en het is waar wat erin staat. Maar zo moeilijk om te vinden. Dan neem ik al snel genoegen met hetgeen wat ik wel heb/had en denk ik ach, misschien is het wel niet zo belangrijk.

Maar hoe meer ik me in het geloof verdiep, hoe belangrijker is het ga vinden. Als ik dan ook lees dat het zo fijn kan zijn dat je je geloof met iemand kan delen. En inderdaad het gevole van thuiskomen en dan samen over een preek kunnen praten. Dat zal er met hem gewoon nooit inzitten.

Maar ik heb het gevoel dat in mijn omgeving zo weinig mensen nog om het geloof geven. Vooral in mijn leeftijd (ik ben 20). Maar ik heb juist het idee dat het geloof een bepaalde basis in je leven geeft, ook qua normen en waarden. En zeker in een relatie, is dat tegenwoordig ver te zoeken.

Liefs Jantina

Hahaha, nouja wie weet!

Maar inderdaad, het bracht zo'n spannings factor tussen ons. Op een negatieve manier, echt niet prettig..

Op donderdag 30 oktober 2008 17:23:19 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Blijf hier maar een poosje rondhangen, dan vindt je hem vanzelf Maar even serieus, geloof is een belangrijk deel van een relatie, zonder respect daarin, lijtk het me heel erg moeilijk.

Ja, dat respect miste ik ook wel in onze relatie. Maar alleen op het gebied van geloof. Verder was het prima, maar ik had inderdaad ook zoiets van, een relatie waar je je geloof kan delen is toch veel fijner. Maar ja, vind dat tegenwoordig maar eens..

Hoi allemaal,

ik zit in een hele lasige situatie. Ik heb mijn relatie voor een paar maanden terug beeindigt ivm mijn geloof. Mijn ex-vriend was niet gelovig en we botsten daar steeds met elkaar. Hij was heel erg van: eerst zien dan geloven. Hij vond het maar onzin en ik kreeg er weinig begrip voor van hem. We kregen het wel eens over trouwen en kinderen en dan vertelde ik dat ik graag in de kerk wilde trouwen en mijn kinderen met het geloof wilde opvoeden. Daar kon hij razend om worden. Eerst dacht ik van, nou ik zie wel hoe dat gaat als het zover is. Maar ik kreeg er steeds een slechter gevoel bij. Hij respecteerde niet dat ik gelovig was en dat deed pijn. Het hoort bij mij en dat kan hij niet zomaar laten verdwijnen. Uiteindelijk heb ik gebeden voor kracht en moed, om er een einde aan te maken. En dat heb ik dus ook gedaan.

Maar nu krijg ik steeds het gevoel dat ik een verkeerde beslissing heb gemaakt. Liefde gaat toch niet om of iemand gelooft of niet? Het gaat er toch om dat je van elkaar houd? Ik ken verder ook geen gelovige jongens van mijn leeftijd, dus ik denk dat ik dit probleem altijd zal blijven houden. En dan kan ik net zo goed met mijn ex-vriend verder.. Maar die twijfel is zo groot.

Heeft iemand hier ervaring mee of heeft iemand een goed advies? Ik zit er al een tijdje mee, en heb het gevoel dat ik hier niet gelukkig van wordt.

Liefs Jantina

Hey hoi iedereen!

Ik ben Jantina, ik ben 20 jaar en kom uit friesland. Ik ben baptist en ben de laatste tijd veel bezig met het geloof. Daarom ben ik op internet gaan zoeken hoe ik in contact kom met andere gelovige mensen. Zo kwam ik op deze site terecht. Ik hoop dat ik hier fijne gesprekken kan voeren met anderen .

Liefs Jantina